SCENARIUSZ ZAJĘCIA DLA 5- LATKÓW

TEMAT : „Barwne motyle”- wykonanie motyli poprzez symetryczne odbicie

barwnych plam z użyciem farb plakatowych.

OBSZAR EDUKACYJNY: edukacja plastyczna

CELE : - rozbudzanie ciekawości poznawczej i aktywności twórczej dzieci;

• poznanie efektu symetrycznego odbicia plam (poprzez złożenie

kartki) oraz efektu wymieszania kolorów;

• rozbudzanie wyobraźni i pomysłowości (zaznaczanie konturów

motyla, wymyślanie nazw) ;

• bezpieczne i sprawne posługiwanie się nożyczkami.

POMOCE : ilustracje i zdjęcia motyli (album o motylach), kolorowe chusty-

apaszki (dla każdego dziecka), farby plakatowe, duże pędzle,

kubeczki z wodą, kartki z bloku (różnego formatu, do wyboru

dzieciom), korki lub zakrętki po dezodorantach i plastelina,

miękkie druciki dla każdego dziecka .

PRZEBIEG :

1. Słuchanie wiersza „Motylek” A. Przemyskiej

- Motylek lekki fruwa nad łąką,

w dole są kwiaty, w górze jest słonko.

Fru, fru, fii, fii! -

wesoło, wesoło mu.

Motylek lekki w trawie się błąka,

myśli, że kwiaty to małe słonka.

Fru, fru, fii, fii! -

wesoło, wesoło mu.

Motylek lekki fruwa nad światem,

myśli, że słońce jest dużym kwiatem.

Fru, fru, fii, fii! -

wesoło, wesoło mu. -

2. Oglądanie ilustracji, zdjęć ,albumów związanych z motylami;

omówienie charakterystycznych cech motyli : dwie pary skrzydeł (użycie pojęcia symetryczne), takie same wzory na obu skrzydłach, różne ich kształty; zapoznanie z nazwami motyli tj. Admirał, Paź Królowej, cytrynek itp.

3. Zabawa ruchowa „Taniec motyli” - dzieci wybierają sobie chustę i

tańczą w rytm muzyki, powiewając nad głową chustami (zamieniają

się w motyle), gdy muzyka cichnie przysiadają na kwiatach (kucają).

4. Przejście do stolików- nauczycielka tłumaczy sposób wykonania

motyli poprzez nałożenie farb z jednej strony kartki i złożenie jej

na połowę. Dzieci obserwują zaskakujący efekt symetrycznego odbicia

barwnych plam.

5. Dzieci zaznaczają pędzelkiem kontury motyli, domalowują tułów, głowę, czułki itp.

6. Gdy motyle schną , dzieci wymyślają nazwę dla swojego motyla.

7. Po wyschnięciu- wycinają motyla , przymocowują druciki i umieszczają go w korku lub w zakrętce od dezodorantu (w plastelinie).

8. Umieszczenie kolekcji barwnych, poruszających się na drucikach motyli w szatni. (nauczycielka może podpisać motyle nazwami wymyślonymi przez dzieci)

SCENARIUSZ ZAJĘCIA DLA 5- LATKÓW

TEMAT : „Kiedy niebo płacze” - malowanie techniką „mokre na mokrym”

OBSZAR EDUKACYJNY: edukacja plastyczna

CELE : - rozwijanie inwencji twórczej dzieci;

- poszerzenie doświadczeń plastycznych;

- czerpanie radości z zaskakujących efektów pracy;

- próba mieszania kolorów i określania stopnia ich nasycenia.

POMOCE : kilka parasolek, farby- akwarele, pędzelki, miski i kubeczki z

wodą, papierowe ręczniki

PRZEBIEG :

1. Nauczycielka recytuje wiersz „Słota” I. Suchorzewskiej

- Pada gęsty Kapuśniaczek,

Szare niebo ciągle płacze,

Siąpi nudno, mży...

Kapu, kapu, kapią z nieba,

Kapią z rynny, kapią z drzewa

Kropelki jak łzy...

Mokną dróżki, mokną krzaki,

Mokną pieski, mokną ptaki,

Szary kot i my...

Chlapu, chlapu, błoto chlapie,

Po kałużach jesień człapie

Otulona w mgły...

2. Omówienie treści wiersza, dzieci wymieniają co mokło w wierszu,

oraz podają swoje pomysły na to co może zmoczyć deszcz...odpowiadają jak może być gdy pada deszcz : np. szaro, mokro, smutno, płaczliwie itp......co może robić deszcz : padać , siąpić, lać, uderzać o szyby, stukać, zacinać, mżyć, chlapać...itp.

3. Zabawa ruchowa „Deszcz”- dzieci przy akompaniamencie wysokich

dźwięków (szesnastki grane na instrumencie klawiszowym) biegają po klasie omijając rozłożone parasole, na sygnał - ulewa- kucają wokół parasoli i wystukują palcami rytm padającego deszczu ,naśladując odgłos również wymawiając rytmicznie dźwięk -kap,kap .

4. Przejście do stolików , nauczycielka tłumaczy sposób i temat

wykonywanej pracy : „Kiedy niebo płacze”. Dzieci zgniatają kartę w kulkę , a następnie delikatnie prostują. Wyprostowaną kartkę moczą w misce z wodą. Na mokrej kartce malują akwarelami na dany temat.

Dzieci obserwują efekty rozlewania się farb po mokrej kartce, mieszania się kolorów, dostrzegają efekt rozmywania się kolorów- obraz jest niewyraźny, rozmyty, jak podczas deszczu...dostrzegają też intensywniejsze kolory w miejscach załamania papieru, gdzie gromadzi się więcej farby.

5. Udział dzieci w porządkowaniu stolików.

SCENARIUSZ ZAJĘCIA DLA 5- LATKÓW

TEMAT : „Kolorowy wiatr” - rysowanie kredkami świecowymi i pokrywanie

rysunku tuszem.

OBSZAR EDUKACYJNY: edukacja plastyczna

CELE :

• operowanie zróżnicowanymi liniami : spiralne, krzywe, ciągłe, przecinające się, delikatne- cienkie, silne- grube;

• rozbudzanie ekspresji w twórczości plastycznej;

• wzbogacanie słownika dzieci : halny, zawierucha, wicher, tajfun, tornado, trąba powietrzna;

• czerpanie radości z zaskakujących i niespodziewanych efektów pracy (wyłonienie się rysunku świecowego poprzez tusz);

• nabywanie umiejętności współpracy z innymi dziećmi.

POMOCE : suszarka do włosów, paski z folii dla każdego dziecka, nagranie

magnetofonowe piosenki „Wiatr psotnik”, świecowe kredki

(śliskie), tusz (czarny, granatowy lub fioletowy), długie pasy

papieru, kawałki gąbki (dla każdego dziecka), tacki na tusz.

PRZEBIEG :

1. Nauczycielka pokazuje dzieciom suszarkę i paski folii i zadaje pytanie- - Co się stanie , gdy włączę suszarkę ?- dzieci wypowiadają swoje zdanie a następnie obserwują i omawiają, jak zachowują się paski pod wpływem słabego i silnego strumienia powietrza suszarki. Następnie dzieci same robią „wiaterki” dmuchając w folię raz słabo, raz mocno.

2. Słuchanie wiersza J. Tuwima „Dwa wiatry”

Jeden wiatr -- w polu wiał,
Drugi wiatr -- w sadzie grał:
Cichuteńko, leciuteńko,
Liście pieścił i szeleścił,
Mdlał...
Jeden wiatr -- pędziwiatr!
Fiknął kozła, plackiem spadł,
Skoczył, zawiał, zaszybował,
Świdrem w górę zakołował
I przewrócił się, i wpadł
Na szumiący senny sad,
Gdzie cichutko i leciutko
Liście pieścił i szeleścił
Drugi wiatr...
Sfrunął śniegiem z wiśni kwiat,
Parsknął śmiechem cały sad,
Wziął wiatr brata za kamrata,
Teraz z nim po polu lata,
Gonią obaj chmury, ptaki,
Mkną, wplątują się w wiatraki,
Głupkowate mylą śmigi,
W prawo, w lewo, świst, podrygi,
Dmą płucami ile sił,
Łobuzują, pal je licho!...
A w sadzie cicho, cicho...

3. Krótkie omówienie wiersza, rozmowa na temat w czym wiatr jest potrzebny, a jak może zaszkodzić? Zapoznanie dzieci z pojęciami : halny, zawierucha, wicher, huragan, trąba powietrzna, tajfun, tornado.

4. Zabawa ruchowa przy piosence „Wiatr psotnik” - dzieci otrzymują paski z folii - w czasie śpiewania refrenu tańczą do muzyki imitując paskami ruchy powietrza ( kreślą w powietrzu różnorakie linie; faliste, poziome, pionowe, łamane itp.)

5. Nauczycielka proponuje dzieciom by spróbowały narysować wiatr za pomocą kresek, pociągnięcia kredek mogą być zamaszyste ( silny wiatr) lub delikatne- krótkie (leciutki wiaterek)- rysowanie kredkami świecowymi. Dzieci rysują na długich pasach papieru (zwrócenie uwagi ,że rysunki sąsiadujących dzieci mogą zachodzić na siebie).

6. Pokrycie gotowych rysunków tuszem- dzieci używają do tego kawałków gąbki. Dostrzegają ,że rysunek kredkami świecowymi nie daje się pokryć tuszem i „wychodzi na wierzch”. Gotowe prace można wykorzystać do zabawy ruchowej , kolorowe pasy imitują ruchy powietrza, można unosić pasy wysoko nad głową lub delikatnie poruszać nimi nad podłogą, można zawijać się nimi itp.

SCENARIUSZ ZAJĘCIA DLA 5- LATKÓW

TEMAT: „Ten mój cień , śmieszny cień”- zabawy z cieniem

OBSZAR EDUKACYJNY: edukacja przyrodnicza

CELE OGÓLNE:

- rozbudzanie aktywności poznawczej dzieci;

- umożliwienie zrozumienia związków przyczynowo- skutkowych;

- tworzenie warunków do rozwijania wyobraźni

CELE OPERACYJNE:

Dziecko:

- potrafi w skupieniu wysłuchać wiersz, rozumie jego treść;

- rozumie przyczynę powstawania cienia;

- wiąże obecność cienia ze źródłem światła;

- wie, że długość, intensywność i nasycenie cienia zależy od natężenia i

położenia źródła światła;

- potrafi wytworzyć za pomocą lampy cień na ścianie;

- rozpoznaje cienie i kojarzy je z odpowiednimi przedmiotami;

- rozumie pytania i potrafi na nie odpowiedzieć.

POMOCE DYDAKTYCZNE:

Piłka, wazonik, klucz, mis , lalka, postacie zwierząt z tektury (słoń, żyrafa, pies , kot, żółw, ślimak), obrazki przedmiotów i ich cieni ( kubek, kwiaty, dzbanek), kartki dla każdego dziecka (z narysowanymi pajacykami w różnych pozach i ich cienie).

PRZEBIEG:

1. Nauczycielka recytuje wiersz „Cień” L. J. Kerna i ilustruje je ruchem

(światło lampy rzuca cień na ścianę).

Ten mój cień, śmieszny cień,

Chodzi za mną cały dzień.

Robi wszystko to co ja;

Ja gram w piłkę , on też gra.

Ja n schody, on na schody,

Ja jem lody, on je lody,

Ja przez płot, on przez płot.

Gotów jest do różnych psot.

2. Omówienie wiersza- dzieci mówią co robił cień i próbują naśladować jego ruchy.

3. Rozmowa o przyczynie powstawania cienia, dzieci odpowiadają na pytania nauczycielki:- co się stania z cieniem, gdy zgasi się lampę, - w jaki sposób można wydłużyć cień?, - dlaczego cień raz jest przed tobą , raz za tobą?; - kiedy cień kiedy cień jest wyraźniejszy (bardziej nasycony) ?

Dzieci poprzez doświadczenia i własne działanie znajdują odpowiedź na postawione pytania.

Obserwują cienie rzucane na ścianę przez różne przedmioty, w tym zabawki.

4. Zabawa ruchowa „Cień”- wybrane dziecko wymyślą różnorodne pozy i ruchy, pozostałe dzieci naśladują go.

5. Zagadki- czyj to cień? Dzieci odgadują (po cieniu) i wyszukują postać zwierzęcia wyciętego z tektury, określają jego charakterystyczna cechę.

6. Przejście do stolików- dzieci łączą postacie pajacyków ( w różnych pozach) z ich cieniami. ( ZAŁĄCZNIK 1 )

ZAŁĄCZNIK 1

---