ZAPALENIE CEWKI MOCZOWEJ

Określenie.

Jako zapalenie cewki moczowej określa się stany zapalne umiejscowione dystalnie od zwieracza wewnętrznego cewki.

Etiologia.

Wyróżnia się dwa rodzaje zapalenia cewki moczowej: rzeżączkowe i nierzeżączkowe. Przyczyną nierzeżączkowego zapalenia jest najczęściej zakażenie takimi drobnoustrojami, jak Chlamydia trachomatis, Ureaplasma urealyt-cum, Mycoplasma hominis, Trichomonas vaginalis i wirusy Herpes typu II, rzadziej typu I. Do zakażenia dochodzi najczęściej w czasie stosunku płciowego.

Objawy.

Choroba objawia się wyciekiem z cewki moczowej o charakterze śluzowym lub ropnym, świądem, paleniem i bólami w cewce moczowej w czasie mikcji.

Stan zapalny cewki moczowej może być przyczyną zapalenia stercza, najądrzy i jąder, a czasem i pęcherza moczowego. Rzadko jest jednym z objawów choroby Reitera, charakteryzującej się zapaleniem reumatoidalnym stawów, zapaleniem spojówek oka i cewki moczowej. Rozprzestrzenienie się stanu zapalnego na najądrza i jądra może być przyczyną niepłodności.

Rozpoznanie wymaga identyfikacji czynnika zakaźnego.

Leczenie.

W zakażeniach spowodowanych przez Chlamydia, Ureaplasma i Mycoplasma należy podawać doksycyklinę (2 x 200 mg przez 2 tygodnie) lub antybiotyki chinolonowe fluoryzowane. Rzęsistkowicę należy zwalczać metronidazolem, a dwoinkę rzeżączki zgodnie z antybiogramem. Takie samo leczenie obowiązuje partnera seksualnego.

---