Arystoteles jak się wcześniej dowiedzieliśmy, miał wielkie zasługi dla astronomii, logiki etyki, psychologii, czy biologii. Swoje przemyślenia spisywał na kartach z których to później powstawały dzieła do teraz bacznie obserwowane i analizowane przez wielu ludzi. Jednym z takich dzieł jest Fizyka. "Fizyka" w rozumieniu Arystotelesowskim nie może być pojmowana, tak jak ją rozumie każdy człowiek w szkole podstawowej. Arystoteles rozumiał ją znacznie szerzej. Do jego "Fizyki", należało to wszystko, co człowiek mógł dostrzec za pomocą zmysłów, a także to wszystko co było obecne w naturze, jak na przykład: ruch, miejsce, czas itd. "Fizyka" nazywana była inaczej filozofią przyrody i był to jeden z trzech głównych filarów nauk teoretycznych. Dwa pozostałe to: logika i etyka.
W księdze III poznajemy zagadnienie ruchu i nieskończoności. To właśnie ruch był najuważniej badanym zagadnieniem przez wielkiego filozofa. Wychodził on z założenia, że „nieznajomość istoty ruchu mogłaby doprowadzić w konsekwencji do nieznajomości przyrody." Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z tego, że pojęcie ruchu u Arystotelesa było znacznie szersze niż w dzisiejszej fizyce, a mianowicie obejmowało każdą zmianę: "Nie ma ruchu poza rzeczami; bo to, co się zmienia, zmienia się zawsze albo substancjonalnie, albo ilościowo, albo jakościowo, albo zmienia swe położenie”. Filozof nie zgadza się z tym, aby ruch mógł być kojarzony z bytem potencjalnym, ale też nie może być jakimś bytem aktualnym. Z tego powodu ruch jest czymś nieokreślonym. Każdy istniejący byt zawiera w sobie zasadę ruchu. Na tej podstawie można wyciągnąć wnioski, że istnieje tyle rodzajów ruchu powodujących zmiany, ile jest rodzajów bytu. Arystoteles wysnuł również wniosek iż „skoro każdy rodzaj bytu może być wyróżniony bądź jako potencjalny, bądź jako w pełni urzeczywistniony, wobec tego urzeczywistnianie bytu potencjalnego jako takiego będzie właśnie ruchem” oraz "Bo zaiste istnieje nieruchome źródło ruchu; a ruchem będzie urzeczywistnienie tego, co istnieje potencjalnie, gdy w toku realizacji działa nie ze względu na swój specyficzny charakter, lecz jako zdolne do ruchu". Wskazuje tutaj na istnienie początku ruchu, który jest nie ruchomy i to on wywołuje ruch we wszystkim. Każda rzecz jaka istnieje, znajduje się w ruchu, a to wskazuje na fakt istnienia potencjalnego każdej rzeczy. Rzecz, która ma pełnię swojej doskonałości nie musi znajdować się w ruchu, a więc nie byłoby w niej ruchu. W ruchu znajduje się tylko to, co musi się udoskonalić.
Ruch związany jest nierozerwalnie z problematyką nieskończoności lub skończoności. Czy istnieje w świecie empirycznym nieskończoność. Arystoteles dążył do tego aby zbadać owe zagadnienie pod względem istnienia lub nieistnień oraz jeżeli rzeczywiście istnieje to czym jest owa nieskończoność. Większość filozofów przyrody zgadza się z Anaksymandrem ,twierdząc iż nieskończoność jest boska, bo jest nieśmiertelna i niezniszczalna. Swoje wywody na temat nieskończoności mieli również Platon, Demokryt czy Anaksagoras. Arystoteles odpowiada twierdząco na wcześniej zadane sobie pytanie i jako argumenty podaje przynajmniej pięć źródeł nieskończoności. Jednym źródłem jest natura czasu, który przecież jest nieskończony. Kolejne źródło wynika z podzielności wielkości. Sami przecież matematycy posługują się określeniem nieskończoności, ponieważ istnieją cyfry nieskończone, które nie mają nazwy, tak jak milion, czy miliard. Innym źródłem nieskończoności, jest nieustanne powstawanie i ginięcie rzeczy. Jedne giną, a na ich miejsce pojawiają się nowe. Temu procesowi nie ma końca, a to dzięki nieskończonemu źródłowi, z którego czerpie początek wszystko to, co powstaje i istnieje. Każda rzecz jest ograniczona przez coś innego i to wzajemne ograniczanie się nie ma końca w rzeczywistości danej człowiekowi zmysłowo. To również wskazuje na źródło nieskończoności. I najważniejsze źródło, zdaniem Arystotelesa, w myśleniu ludzkim nie ma żadnej luki. Te wszystkie, omówione przykłady, mają być dowodami na fakt istnienia nieskończoności w świecie empirycznym. O nieskończoności można mówić dość szeroko i w różnym znaczeniu. Na pewno nieskończonym będzie to wszystko, co z natury nie może być poddane analizie i prześledzeniu. Przykładem takim może być głos, który to jest niewidzialny. Nieskończonym może być również to, co jest możliwe do analizy i śledzenia, ale tym badaniom nie ma końca, ponieważ ciągle coś nowego pojawia się i wcześniejsze wnioski są niewystarczające i niepełne. Za przykład mogą nam tu posłużyć co jakiś czas odkrywane nowe planety w układzie słonecznym