Metody kształcenia sprawności językowej uczniów.

Sprawność językowa to umiejętność poprawnego, logicznego i estetycznego wypowiadania się w mowie i piśmie.

Poprawnie - zgodnie z normami funkcjonowania języka polskiego

Każdy temat powinien być możliwy do przekazania przez osobę, która sprawnie posługuje się językiem.

Metody kształcenia sprawności językowej wg Anny Dyduchowej:

Metoda analizy i twórczego naśladowania wzorów

Wzór - tekst pisany, literacki. Wykorzystuje walory utworów literackich do kształcenia sprawności językowej uczniów. Każdy utwór literacki może być wzorek jak posługiwać się językiem, mogą to być jego fragmenty.

Czynności nauczyciela i uczniów:

Metoda instrukcji i norm

Najczęściej stosujemy jątrzy tworzeniu form użytkowych - listów, życzeń, zaproszeń, ogłoszeń. Działanie dydaktyczne to proces sterowany informacją. Uzyskanie pożądanego efektu działania zależy od dopływu informacji i od ich jakości.

Czynnosći nauczyciela i ucznia:

Metoda praktyki pisarskiej

Metoda oparta na technice swobodnych tekstów Celestyna Fraineta. Uczniowie w danym Momencie mówią lub piszą to, co chcą przekazać swojemu otoczeniu. Pisanie staje się dla dziecka wielką zabawą.

Czynności uczniów i nauczyciela:

Metoda przekładu intersemiotycznego

Opiera się na założeniu iż szkoła ma za zadanie przygotować uczniów do społecznego komunikowania się. Centralne miejsce w tym procesie zajmuje komunikacja językowa. Inne środki pozawerbalne służące wyrażaniu myśli. Szkoła ma uczyć przekodowywania. Języka na inne środki pozawerbalne tj. mimika, gest, ruch, barwa, linia, kształt, dźwięk, rytm, muzyka.

Metoda okazjonalnych ćwiczeń sprawnościowych

Występuje na każdych zajęciach edukacyjnych, bo ile razy używamy jeżyka, tyle razy kształcimy język. Metoda ta obejmuje występujące okolicznościowo w różnego typu lekcjach ćwiczenia sprawnościowe. Np. słownikowo - frazeologiczne, składniowe, stylistyczne, kompozycycyjne lub redakcyjne,