Wiernadski Władimir Iwanowicz (1863-1945), mineralog i geochemik rosyjski. Od 1898 profesor uniwersytetu w Moskwie i 1920-1921 w Symferopolu, organizator (1922) i do 1939 dyrektor Państwowego Instytutu Radowego w Leningradzie. Od 1909 członek Petersburskiej AN, następnie AN ZSRR. Zapoczątkował badanie obiegu pierwiastków w przyrodzie. Stworzył system geochemicznej klasyfikacji pierwiastków. Jeden z twórców biogeochemii(dział chemii, nauka o cyrkulacji w przyrodzie pierwiastków biofilnych (wodoru, węgla, azotu, tlenu, siarki, fosforu), zachodzącej współcześnie lub w przeszłości geologicznej Ziemi.). Opublikował m.in. Oczerki gieochimii (1927), Biogieochimiczeskije oczerki (1922-1932).Stworzył nową naukę geochemię, w której analizowano skały z punktu widzenia historii atomów i ich dystrybucji w skorupie ziemskiej. Stworzył nowe dyscypliny naukowe : radiologię i radiochronologię, która odegrałą ogromną rolę w badaniu i datowaniu ziemii, oraz w rozwiązaniu problemu jądrowego.
1926r. największe dzieło „BIOSFERA”
- w świetle transformacji przyrody przekształconej w wyniku ludzkich wysiłków należy spojrzeć na ludzkość jak na organizm o znaczeniu geologicznym,
- Wiernadski stwierdził istnienie BANKU PSI- samoregulującego się przewodniego mechanizmu ewolucji inteligencji na planecie Ziemii.
Włodzimierz Wiernadski “odkrył” w swym mniemaniu zjawisko, nazwane przez niego “biochemiczną energią żywej substancji biosfery” . Według niego biologia, mineralogia i filozofia opiera się na pojęciach żywej substancji oraz biosfery (która stanowi organiczno-nieorganiczną całość, umożliwiającą egzystencję żywej su bstancji, które wpływają aktywnie na biosferę formując ją).
Dziedziny rzeczywistości wg Wiernadskiego
mikroświat - biosfera
makroświat - biosfera (również w kosmosie, który jest przeniknięty energią żywej substncji)
megaświat
Wyróżnił również pojęcie noosfery, która jest w jego mniemaniu daleko posuniętym etapem rozwoju biosfery , jest sferą rozumu ludzkiego, który zaczyna przybierać charakter planetarny .