Jak rozumiesz hasło współczesnego humanizmu : „Człowiek i jego wolność wewnętrzna i zewnętrzna
to najwyższe wartości”.
Wolność człowieka to szczególne dobro lub wartość której należy strzec i bronić, o którą należy zabiegać i walczyć licząc się nawet z poświęceniem dla niej innych wartości.
Wolność wewnętrzna” jest koncepcją religijną. Termin ten wyraża wiarę, że ludzie mają władzę i obowiązek decydowania. Ludzie decydują, co robić, co myśleć, jak reagować, niezależnie od okoliczności czy zewnętrznych nacisków. Decydują się działać i postępować tak jak inni lub postępować w swój własny sposób, decydują się zachowywać jak tchórze lub jak bohaterowie, decydują się być złymi lub dobrymi. Wewnętrzna wolność nie może być odebrana w żaden sposób, o ile nie spaczy się czyjegoś umysłu.
Nie oznacza to jednak, że okoliczności czy zewnętrzne naciski nie mają wpływu na czyjąś decyzję. Oznacza to tylko, że bez względu na okoliczności wybierasz pojedyncze działanie w ramach alternatywy, którą sobie uświadamiasz.
Wolność wewnętrzna jest wstępnym warunkiem każdej innej wolności, o której można pomyśleć.
Prawdziwym znaczeniem wewnętrznej wolności jest decydowanie o jakimś działaniu. Szczęśliwie wewnętrzna wolność nie może być odebrana, ale działanie może oczywiście być stłumione.
Wolność wewnętrzna - istnieje gdy wewnętrznie (myśli, pragnienia, wyobrażenia) przejmujemy inicjatywę i nie poddajemy się biernie przepływowi przeżyć czyli odrzucamy utarte sposoby pojmowania czegoś i reagowania na coś, przyjmujemy odmienny punkt widzenia, stajemy się otwarci i elastyczni.
Natomiast wolność zewnętrzna - kształtuje się w związku ze sferą zewnętrzną z szerszym lub węższym otoczeniem człowieka. Pojawia się wówczas gdy przeprowadza on swoje zamierzenie będące realizacją jego pomysłów i postanowień. Wolność zewnętrzna jest niezbędnym warunkiem wolności wewnętrznej, nie jest jednak warunkiem wystarczającym wolności zewnętrznej bo nie jest możliwa w każdych warunkach zewnętrznych.
Po dokonaniu wyjaśnienia czym jest wolność wewnętrzna i zewnętrzna mogę przystąpić do własnej interpretacji hasła „Człowiek i jego wolność wewnętrzna i zewnętrzna to najważniejsze wartości”.
Jak wiadomo w dzisiejszych czasach wielu ludzi nie podąża za własnym tokiem myślenia. Często zachowania ludzkie są tylko naśladowaniem innych osób czy nadążeniom za modą. O ile biegnę za modą bo naprawdę tego chcę, to mogę powiedzieć, że jestem człowiekiem wolnym, jeśli jednak tak naprawdę robię to wbrew własnemu sobie, tylko po to bo tak trzeba, bo tak robią inni, to nie można mówić tutaj o wolności wewnętrznej.
Podobnie jest ze zmianą samego siebie. Jeśli akceptujemy siebie takimi jakimi jesteśmy, nie usiłujemy zmieniać się na siłę nawet jeśli wiemy, że to jest złe wtedy mówimy o wolności wewnętrznej.
Człowiek wolny, to człowiek żyjący z własnymi przekonaniami, nie bojący okazać się swoich emocji, przedstawiać własne poglądy, które być może różnią się od innych, to osoby akceptujące siebie takimi jakimi są.
W czasach dzisiejszych wszyscy mówią o wolności słowa, wiary, poglądów, lecz w mojej opinii jest to tylko wolność pozorna często nie mająca nic wspólnego z wolnością wewnętrzną i zewnętrzną człowieka, która tak naprawdę stanowi obraz danej osoby.
Wolność wewnętrzna i zewnętrzna pozostanie nam na zawszy, jest wartością, którą możemy „zmierzyć” siebie, a kiedy wszystko przeminie, rzeczy materialne stracą swą wartość to okaże się, że tylko naszej wolności nikt nam nie może odebrać i utwierdzi nas to w przekonaniu, że wolność to wartość najważniejsza w życiu każdego człowieka, a szczególnie w dzisiejszym tak niestabilnym świecie.
Jakiego człowieka współczesnego nazwiesz dziś humanistą.
W czasach spółczesnych można wyróżnić kilka rodzajów humanizmu, które jednak wynikają z rozwoju humanizmu w przeszłości, inne zaś są zdobyczą nowych czasów. Do pierwszych należą:
1) przede wszystkim określenie tego, co jest prawdziwie ludzkie i co jako takie ma stanowić przedmiot zainteresowania i wysiłku humanistycznego. Za ludzkie „można uznać bądź to postawę twórczą człowieka wobec rzeczywistości, bądź to godność człowieka, bądź też wreszcie jego tragizm i nędzę istnienia, jak to zróżnicował humanizm filozoficzny XX wieku i co może być dziś wyboru w humanizmie światopoglądowym.
2) Wyciągnięcie konsekwencji, dotyczących zabezpieczenia dobra ludzkiego w postaci takich czy innych praw człowieka, co jest dziedzictwem po humanitaryzmie XIX wieku. Rodzaj tych praw i zasięg ich jest określony ideami światopoglądu przyjętymi do realizacji przez dany humanizm. Prawa człowieka i obywatela, prawa pracującego czy dziecka stanowią tu przedmiot dyskusji.
3) Wprowadzenie współczynnika humanistycznego do nauki, a to w celu wprzęgnięcia pomocy ze strony myśli badawczej do realizacji zamierzeń humanizmu. Zagadnienie to jest wyrazem wpływu metodologii nauk humanistycznych oraz humanizacji wiedzy.
4) Wreszcie najstarsze zagadnienie, przejęte jeszcze w spadku po starożytnej i renesansowej przez humanizmy współczesne — to sprawa wykształcenia odpowiadającego swoim programem założeniom danego światopoglądu. W tej także sprawie o treści wykształcenia, jego zakresie i metodzie decydują potrzeby danego humanizmu, podyktowane przez wyznawaną ideologię.
W ten sposób cztery zasadnicze problemy: filozoficzny, ustrojowo-prawny, oświatowo-szkolny stanowią trzon współczesnego humanizmu.
Kogo więc możemy nazwać dziś humanistą? Z punktu religijnego będzie to człowiek żyjący ze sobą w harmonii, który siły zmysłowe i instynktowe zastąpił wiedzą, mądrością, miłością i łaską Bożą, co zapewnia mu rozum i prawdziwą wolność w sobie, daje wyzwolenie z głupoty, pożądliwości, ograniczenia i wyzwala od krzywd społecznych.
Natomiast z punktu humanizmu idealistycznego to człowiek stosujący zdobycze nauki, szczególnie nauki społeczne w służbie dobra i dobrobytu, co prowadzić może tylko do zmian na lepsze. Ludzie tacy powinni przedstawiać opinii publicznej jakie stoją przed nimi możliwości i jak należy je wyzyskiwać. Uczeni muszą być samymi humanistami, a ich humanistyczne poglądy na naukę, przyrodę, człowieka i cywilizację powinny być starannie spopularyzowane i znajdować się we wszelkim myśleniu i działaniu.
Ponadto współczesny humanista powinien realizować idealne cele pokoju, bezpieczeństwa i dobrobytu. Powinien podejmować działania jednoczące ludzi, szanować godność każdego człowieka, uczyć innych wzajemnego szacunku.
Warto również podkreślić fakt, że w dobie nowoczesności i szybkiego postępu humanista musi traktować pracę naukową i jej wynik jako coś ważnego, mającego znaczenie dla pożytku publicznego i jej przydatności, a nie jako samą wartość nauki tylko w celu bogacenia się .
Ponadto dzisiejszego humanistę powinien cechować autentyczny humanizm chrześcijański na co dzień, głoszący wiarę, wyzwolenia człowieka od upodlenia godności ludzkiej przez grzech, przez złe życie rodzinne, przez nieuszanowanie praw człowieka w życiu publicznym i społecznym.