13. Wymień typowe luki i błędy w zarządzaniu.
W każdym nawet z pozoru najlepsze kierowanie nie jest wolne od błędów i luk w zarządzaniu.
Błędy dzielą się na dwie grupy:
błędy subiektywne które biorą się wyłącznie z cech charakteru, temperamentu, postawy wobec innych ludzi, zasad etycznych i moralnych. Każdy dorosły człowiek powinien umieć je usuwać a przynajmniej kontrolować więc można go bezpośrednio obarczyć go odpowiedzialnością. Jeżeli jednak ktoś nie potrafi kontrolować swoich błędów, to najwyraźniej nie nadaje się na pełnione stanowisko.
błędy obiektywne są również związane z osobowością osoby kierownika jednak bezpośrednio od niego nie zależą, ponieważ wiążą się z naturalnymi procesami rozwoju w zakresie sprawowania określonej funkcji organizacyjnej.
Na każdym stanowisku pracownicy, także na stanowiskach kierowniczych przechodzą trzy etapy rozwojowe:
poznawania warunków pracy i trzymania się z tyłu,
samodzielnego konfrontowania się z rzeczywistością,
oraz dojrzałość i chęć współpracy z innymi.
Oczywiście mogą występować odgięcia od normy jednak traktowane są one drugorzędnie i likwidowane są w trakcie nabywania doświadczenia w kierowaniu. Taki styl rozwoju nosi nazwę strategii pozytywnej.
Istnieje również strategia negatywna i rozpadowo - twórcza.
Strategię negatywną charakteryzuje:
wyniosłość i spoczywanie na laurach,
negatywizm wobec trudności poprzez bunt i agresję,
bierne otępieni, pesymizm i rezygnacja.
Strategię rozpadowo - twórczą natomiast charakteryzuje:
niezadowolenie ze skostnień personalnych wynikłych ze strategii negatywnej,
rozpad i dezorientacja grup, istniejących systemów i autorytetów,
odradzanie się pozytywnej, elastycznej organizacji na gruzach obalonych systemów.
Luki natomiast nie są związane z niedojrzałością kierownika czy z cechami jego charakteru a wynikają raczej z określonych tradycji historycznych i doświadczeń psychokulturowych środowiska w którym dane kierowanie ma miejsce.
Przykładami luk w zarządzaniu mogą być kierowanie mało sprawne technicznie lub mało wyrobione społecznie i nie wnoszące istotnego wkładu w rozwój nauki i kultury.