Wsparcie społeczne dla uczniów z zespołem Aspergera

Autor Diane Adreon. Tłumaczyła Anna Janus. Osoby z zespołem Aspergera są podatne na ciosy i bardzo wrażliwe. Są one naiwne, posiadają ubogi osąd społeczny i są często „kozłami ofiarnymi” pośród swych rówieśników. Dlatego też w dużym stopniu chcemy chronić ich przed ubogim modelem społecznym oraz trzymać ich z dala od „problemów z rówieśnikami”. Potrzebne jest także stworzenie sieci wsparcia społecznego. Idealnie byłoby, gdyby dorośli przez cały okres szkoły poznając danego ucznia będą angażować się w krótkie oraz pozytywne dialogi z nim. Nawet rutynowe pozdrowienie takie jak: „Cześć Jurek” powiedziane z uśmiechem może być pozytywną i pomocną wymianą społeczną dla ucznia. Być może jedną z najważniejszych dróg budowania wsparcia jest zidentyfikowanie tzw. „bezpiecznej osoby”; takiej, która zna ucznia i może mu pomóc, jeśli uczeń staje się przytłoczony i zagubiony. Ta osoba funkcjonuje jako nienatrętny pomocnik i tłumacz społeczny, który ma na celu pomagać uczniowi w umiejętnościach społecznych, komunikacyjnych oraz akademickich. Taka osoba stanowi także źródło wiedzy dla pozostałego personelu a także jest pewnego rodzaju łącznikiem z rodziną. W szkole średniej jest często użyteczne stworzenie tzw. „bezpiecznego zespołu”, który może zapewnić wsparcie społeczne/emocjonalne w ciągu dnia. Nauczyciele Powszechną, inicjującą strategią budowania wsparcia społecznego w szkole Podstawowej jest wybór określonego nauczyciela dla dziecka. Osoba z Aspergerem ma tendencję do radzenia sobie dobrze z osobami, które są spokojne, przewidywalne, zorganizowane i dyspozycyjne Osobiście (starannie) wybierz nauczyciela Oceń język nauczycieli i komunikację niewerbalną. Naucz uczniów, w jaki sposób mogą interpretować zachowania nauczyciela. Napisz historyjki społeczne, aby pomóc uczniowi w zrozumieniu stylu nauczyciela. Przygotuj alternatywne pomysły <zadania> dla ucznia wtedy, kiedy jest inny nauczyciel w zastępstwie. Angażuj w pozytywne wymiany społeczne, np. możesz zadawać pytania, na które uczeń chciałby odpowiedzieć <na temat jego zainteresowań>. Rozważ możliwość stworzenia sytuacji, w której uczeń mógłby rozmawiać z dorosłymi, których lubi w szkole, na jego ulubione tematy. To może umożliwić jemu poczucie większego powiązania ze szkołą i wzmocnić jego ogólne poczucie bezpieczeństwa i dobrego samopoczucia. Daj uczniowi określoną nagrodę. Nagradzaj ucznia za pojedyncze, oczekiwane zachowanie społeczne, które uważane jest za coś oczywistego u innych dzieci. Trzymaj ucznia z dala od tych rówieśników, którzy go wyśmiewają/tyranizują. Usadź tolerancyjnych rówieśników po każdej stronie ucznia <dookoła niego>. Powinni to być koledzy/koleżanki, którzy lubią tego ucznia i dzielą z nim wspólne zainteresowania. Zaaranżuj możliwości przebywania ucznia z rówieśnikami, których lubi. Kiedy znajdziesz dobre połączenia, usadawiaj stale ucznia w tej samej grupie rówieśników. Rób treningi wrażliwości z rówieśnikami. Nagradzaj rówieśników, kiedy okazują współczucie. Wdrażaj w szkole strategię ochrony przed dręczycielami

---