Polem elektrycznym nazywa się stan przestrzeni, w której występują siły, działające na ładunki elektryczne.

Natężeniem pola elektrycznego K w danym punkcie został nazwany stosunek siły F, działającej na dodatni ładunek próbny +q, umieszczony w tym punkcie pola, do tego ładunku, tj.

Natężenie pola elektrycznego jest wielkością wektorową.

Związek między wielkością ładunków elektrycznych, odległością między nimi i właściwościami środowiska, w którym to pole występuje określa prawo Coulomba. Matematycznie prawo to można zapisać w postaci

Jeżeli dielektryk idealny umieścić w polu elektrycznym o stałej w czasie wartości natężenia pola elektrycznego, to w takim dielektryku ruchy ładunków nie występują, tj. nie ma przepływu prądu. Pole takie nazywa się polem elektrostatycznym.

Dielektryk, jak każde ciało, jest zbudowany z cząsteczek, które z kolei składają się z ładunków dodatnich (protony) i ujemnych (elektrony). W dielektryku ładunki są bardzo mocno powiązane i pod wpływem pola elektrycznego nie mogą opuszczać cząsteczek. Pole elektryczne powoduje tylko, że ładunki dodatnie zostaną przemieszczone wewnątrz cząsteczek w kierunku wektora pola, a ładunki ujemne w kierunku przeciwnym. Zjawisko to nosi nazwę polaryzacji dielektryka.

Wielkością charakteryzującą stopień polaryzacji jest indukcja elektryczna lub przesunięcie dielektryczne D. Stwierdzono, że indukcja elektryczna D, jest wprost proporcjonalna do natężenia pola elektrycznego K, a współczynnikiem proporcjonalności jest przenikalność dielektryczna ε, czyli

Influencja elektrostatyczna - przykład : mamy kondensator płaski a wewnątrz niego istnieje jednorodne pole elektryczne, jeśli umieścimy w nim dwie stykające się ze sobą metalowe płytki to na płytce znajdującej się od strony okładziny + pojawi się ładunek -Q a na tej od strony minus +Q.

W polu elektrycznym istnieje również pojęcie strumienia elektrycznego Ψ, który został zdefiniowany jako iloczyn indukcji elektrycznej D przez powierzchnię S, prostopadłą do linii sił pola, tj.

Kondensatorem nazywa się układ, składający się z dwóch przewodników, oddzielonych warstwą izolacyjną (dielektrykiem). Najprostszym rodzajem kondensatora jest kondensator płaski, będący układem dwóch jednakowych metalowych płytek, rozdzielonych dielektrykiem

Jeżeli odległość między okładzinami jest niewielka, to z dużą dokładnością można przyjąć, że linie sił pola w takim kondensatorze są równoległe i mają jednakową gęstość. Takie pole nazywa się polem elektrycznym jednorodnym.

Współczynnik proporcjonalności C jest dla danego kondensatora wielkością stałą i nazywa się pojemnością elektryczną kondensatora. Wartość tego współczynnika, a więc pojemność kondensatora, zależy od powierzchni okładzin, ich kształtu i wzajemnego usytuowania oraz rodzaju zastosowanego dielektryka.

Farad - Jest to pojemność takiego kondensatora, w którym doprowadzenie do okładzin ładunku jednego kulomba, powoduje wystąpienie między tymi okładzinami napięcie jednego wolta.

Szeregowe łączenie kondensatorów polega na łączeniu ze sobą okładzin z ładunkami Q o przeciwnych znakach i wyprowadzeniu dwóch pozostałych końcówek.

Równoległe łączenie kondensatorów polega na łączeniu ze sobą łączeniu ze sobą w jeden punkt okładzin z ładunkami Q o takich samych znakach i wyprowadzeniu końcówek od otrzymanych w ten sposób dwóch punktów.

Energia zgromadzona w polu elektrycznym kondensatora jest wprost proporcjonalna do jego pojemności oraz do kwadratu napięcia między jego okładzinami.