Deklinacje współczesne - wpływ psł
Współ.	męska				nijaka		żeńska
psł	I	II	IV	V	I	V	III	IV	V
M. D. C. B. N. Ms.	ъ ь a u ъ ь omь,emь ě i	ъ u ovi ъ ъmь u	ь i i ь ьmь i	e i ь ьmь e	o e a u o e omь,emь ě i	ę o e i ę o ьmь e	a i y ě ě i ą oją>ą ě i(=C)	ь i i ь ьją>ą i (=C)	B. e i ь ьją>ą i (=C)
M. D. C. B. N. Ms.	i ъ ь omъemъ y e y i ěxъ ixъ	ově ovъ ъmь y ъmi ъxъ	ьje ьjь ьmъ i ьmi ьxъ	e ъ ьmъ i ьmi ьxъ	a ъ ь omъemъ a y i ěxъ ixъ	a ъ ьmъ a y ьxъ	y ě ъ ь amъ y ě(M) ami axъ	i ьjь>i ьmъ i (=M) ьmi ьxъ	i ъ ьmъ i (=M) ьmi ьxъ

Deklinacja mieszana:

• męskie zakończone na a - poeta, sędzia, idiota, kłamca, nazwy urzędów - wojewoda, starosta, zapożyczenia - socjalista, internauta, kulturysta - odmieniały się według deklinacji III, a od XVI wieku w mnogiej - według paradygmatu męskoosobowego,

• sędzia - odmieniał się wg przymiotnikowej,

• bracia, księża - początkowo rodzaj żeński, w lpoj miękkotematowy III,

• pozostałości z liczby podwójnej: oczu, uszu, oczyma, na ręku, rękoma

Odmiana przymiotnikowa:

• prosta - przymiotnik odmienia się według deklinacji I dla rodzaju męskiego i nijakiego i według deklinacji III dla rodzaju żeńskiego,

• przymiotniki w odmianie prostej często zdarzają się w orzeczeniach imiennych, jako orzeczniki,

• przymiotniki w odmianie prostej można czasami poznać po tym, że mają końcówkę identyczną jak rzeczownik... ale tylko czasami, niestety

• złożona - do przymiotnika w odmianie prostej dodaje się odmianę zaimka jь

• dzisiejsze przysłówki pochodzą z odmiany prostej przymiotników (przysłówki zakończone na o kontynuują dawny M nijaki lpoj, zakończone na e - Ms męski lpoj, przysłówki złożone - D.lpoj, przysłówki z „po” - C lpoj nijaki,

Odmiana zaimka anaforycznego jь
Liczba pojedyncza
	r. męski	r. nijaki	r. żeński
M. D. C. B. N. Ms.	jь jego jemu jь jimь jemь	je jego jemu je jimь jemь	ja jejě jeji ją jeją jeji (=C)
Liczba mnoga
M. D. C. B. N. Ms.	ji jixъ jimъ jě jimi jixъ	ja jixъ jimъ ja jimi jixъ	je jixъ jimъ jě jimi jixъ