Prakseologia - nauka o skutecznym działaniu. Kompetencje - to uzyskany przez ucznia w efekcie procesu kształcenia zakres uprawnień do podejmowania decyzji, wyrażania sądów i działania, w tym wypadku w sprawach zdrowia, sprawności fizycznej i dbałości. Zdobywa się w toku przemyślanego, celowego procesu nauczania i wychowania lub też w toku doświadczenia życiowego, również poprzez obyczaje i modę. Osiągnięcia - to wskazania, jakie kompetencje, jaką wiedzę i umiejętności powinien zdobyć uczeń w wyniku realizacji programu nauczania. Podstawa programowa - jest to obligatoryjny dokument MEN opublikowany w dzienniku ustaw, służy do opracowania programu nauczania. PP zawiera: cele edukacyjne, zadania szkoły, kanon podstawowych treści nauczania, podstawowe kompetencje ucznia - osiągnięcia. PP uwzględnia podstawowe cele wychowania fizycznego, czyli: zdrowotne ( związane ze wzmacnianiem zdrowia, stymulowaniem prawidłowego rozwoju psychofizycznego), utylitarne (związane ze sprawnym funkcjonowaniem w życiu codziennym), rekreacyjno - sportowe (związane z aktywnością ruchową związaną z umiejętnościami taktyczno-technicznymi, oraz z formami ruchu związanymi z aktywnym wypoczynkiem), wychowawcze (związane z kształtowaniem porządanych postaw i zachowań prozdrowotnych np. higiena, żywienie, styl życia). Kluczowe kompetencje odnoszące się do w-f : uczenie się, myślenie, działanie, doskonalenie się, współpraca, poszukiwanie, komunikowanie się. Efekty realizacji procesu kształcenia i w-f obejmują 4 kategorie : wiedza, wiadomości (zapis w jaką nową wiedzę lub nowe informacje wyposażamy uczniów), sprawność, motoryczność ( rozwijanie zdolności motorycznych, które akcentujemy w lekcji w-f), umiejętności (sportowe, rekreacyjne, utylitarne, organizacyjne, zdrowotne. Uczeń opanowuje je na danej lekcji), postawy i zachowania (kształtowanie porządanych postaw, zachowań, pozytywnych nawyków do zdrowia i aktywności fizycznej). Diagnoza jest podstawą planowanie. 3 zakresy diagnozowania wg. Demela: diagnoza osobnicza (stwierdzamy stan zdrowia dokonując pomiarów np. waga, wzrost, kontakt z lekarzem szkolnym, uzdolnienia ruchowe, sprawność motoryczną, umiejętności taktyczne, opanowanie wiedzy o kulturze fizycznej, poczucie własnej wartości. Ankieta, wywiad) diagnoza grupowa ( zwartość grupy społecznej i relacji między nimi, stosunki personalne, istnienie nieformalnych grup społecznych i jej przywódców, gwiazd socjalnych i sportowych. Gry i zabawy obserwując dzieci, ankiety, socjogramy), diagnoza środowiskowa (warunki, które stwarza szkoła na np. w-f, podejście rady pedagogicznej, osobliwości terenu, stan sprzętu, tradycje kultury fizycznej i możliwości współpracy z radą rodziców, klubami sportowymi. Obserwacja, wywiad.) Ogniwa procesu w-f: diagnoza i prognoza, planowanie, realizacja, ocena i ewaluacja. Cele edukacyjne dla II etapu: organizowanie i uczestniczenie w rekreacji, turystyce, zawodach sportowych z przestrzeganiem obowiązujących zasad. Dla III etapu: diagnozowanie własnej sprawności fizycznej i umiejętności ruchowych, hartowanie organizmu i dbałość o higienę i zdrowie, dbałość o prawidłową postawę ciała, aktywność ruchowa o charakterze rekreacyjno-sportowym w dwóch wybranych formach indywidualnych i dwóch zespołowych, pełnienie roli organizatora, widza i sędziego w wybranych dyscyplinach rekreacyjnych i sportowych. Piotr Wróblewski „ W-f, zdrowie, sprawność, aktywność” Pr.nauczania w zakresie podstawowym dla LO, l. profilowanego i technikum. Urszula Kierczak, Tadeusz Glos „Program w-f dla 4 etapów edukacyjnych. Od zabawy do sportu i rekreacji”. Alicja Romanowska „ Autorski program w-f „ dla klas IV-VI. Mirosława Śmiglewska „Program w-f” III etap edukacyjny Gimnazjum 1-3. Aneta Tywaniuk - Małysz, Robert Małysz „Ruch to życie. Program w-f dla II etapu edukacyjnego”. Tomasz Frołowicz, Bogumiła Przysiężna „Moja sprawność i zdrowie” program w-f dla szkoły podstawowej.