WYMIARY ARKUSZY RYS: 1)A0-841x1189; 2)A1-594x841; 3)A2-420x594; 4)A3-297x420; 5)A4-210x297; 6)A5-148x210; ROZMIESZCZENIE RYS, TEKSTU I TABLICZKI TYTULOWEJ: Każdy arkusz rysunkowy powinien posiadać obramowanie rysowane linią grubą w odl 5mm od brzegu formatu. Na rys, które mają być wpięte do skoroszytu należy pozostawić z lewej strony margines o szerokości 25 mm. Powierzchnię arkusza rys dzieli się na część: rysunkową, tekstową (opisową) oraz tabliczkę tytułową. Część rys powinna zawierać rys rozmieszczone w układzie rzędów lub kolumn, rys główny należy umieszczać w lewym górnym rogu arkusza lub grupy rys. Przy rozmieszczaniu rys należy dążyć do takiego ich układu, aby nie kolidowały z miejscami zagięć arkusza do formatu A4. Prostokątna tabliczka tytułowa powinna być umieszczona stycznie do linii obramowania, w prawym dolnym rogu. Tabliczka powinna zawierać wszystkie podstawowe informacje takie jak: tytuł rys, nazwę prawnego właściciela rys, podziałkę rys, nazwę i adres inwestora, podpisy osób odpowiedzialnych, datę w formacie miesiąc-rok.
PODZIAŁKA: Jest to stosunek liczbowych wielkości liniowych przedstawionych na obrazie graficznym obiektu do odpowiednich rzeczywistych wielkości liniowych, zapisany liczbowo w postaci ilorazu 1:m lub n:1. Podziałki zwiększające: 100:1, 50:1, 20:1, 5:1, 2:1; Podziałka naturalna: 1:1; Podziałki zmniejszające: 1:2 (1:2,5), 1:5, 1:10, (1:15), 1:20, (1:25), 1:50, 1:100, 1:200, (1:250), 1:500, 1:1000, 1:2000, (1:2500), 1:5000, 1:10000, 1:20000, (1:25000), 1:50000; Zamiast podziałki lub razem z nią podawana jest w pewnych sytuacjach skala rys.
SKALA: Jest to wyróżniony na rys odcinek, którego długość odpowiada w podziałce rys podanej na odcinku, jednostce pomiaru wielkości oryginalnych.
LINIE RYSUNKOWE: Zależnie od rodzaju wyróżnia się linie: ciągłe, ciągłe zygzakowate lub faliste, kreskowe, punktowe, dwupunktowe, wielopunktowe (linia kreskowa, linia kreskowa z odstępami, linia z długą kreską i kropką, linia z długą kreską i dwoma kropkami, linia z długą kreską i trzema kropkami, linia kropkowa, linia z długą i z krótką kreską, linia z długą kreską i z dwoma krótkimi kreskami, linia kreskowo-kropkowa, linia z dwoma kreskami i kropką, linia kreskowa z dwoma kropkami, linia z dwoma kreskami i z dwoma kropkami, linia z krótką kreską i z trzema kropkami, linia z dwoma kreskami i z trzema kropkami)
GRUBOŚĆ LINI RYSUNKOWYCH: Podstawą tego szeregu grubości linii jest stosunek liczbowy 1:pierwiastek z 2 (ok. 1:1,4): 0,13mm, 0,18; 0,25; 0,35; 0,5; 0,7; 1; 1,4; 2mm. Grubość linii cienkich, grubych i bardzo grubych zostają w stosunku liczbowym 1:2:4. Grubość każdej linii powinna być stała na całej długości. Grupa linii: 0,5 (linia cienka-0,25; linia gruba-0,5; linia bardzo gruba-1; grubość linii dla symboli graf-0,35)
PISMO TECHNICZNE: To pismo stosowane w dokumentacji technicznej wyrobu, szczególnie w rys technicznym. Na pismo techniczne składa się zbiór skończony znaków graficznych określonego rodzaju pisma, zawierający litery określonego alfabetu, cyfry, znaki diakrytyczne, znaki przestankowe i dodatkowe symbole graficzne oraz zasady ich stosowania. Norma PN-EN ISO 3098-0. Pismo. Część 0. Zasady ogólne.: definiuje rodzaje pisma A i B oraz pisma prostego i pochyłego pod katem 75º. Zawiera również zasady ich stosowania. W rys technicznym architektoniczno-budowlanym najczęściej stosowane jest pismo proste rodzaju B.
WYMIAROWANIE: Jest to zapis wymiarów liniowych i kątowych na rys technicznych odwzorowywanych obiektów, które wraz z rzutami wymiarowanych elementów dają możliwość ich identyfikacji z dokładnością do izometrii parzystej. Zasady wymiarowania, wspólne dla wszystkich działów rys technicznego, określono w normie PN-ISO 129:1996; Rysunek techniczny. - Wymiarowanie - Zasady ogólne, def., metody wykonania i oznaczenia specjalne.
ZASADY WYMIAROWANIA: Do podstawowych zasad wymiarowania należy zaliczyć: 1)zasadę kompletności wymiarów mówiącą, że podany zestaw wymiarów identyfikuje przedstawiony obiekt z dokładnością do izometrii; 2)zasadę technologiczności wykonania polegającą na podaniu tych wymiarów, które są niezbędne do realizacji wymiarowanego elementu; 3)zasadę niezależności wymiarów mówiącą, że żaden z podanych wymiarów nie może być policzony na podstawie pozostałych podanych wymiarów; 4)zasadę dostępności wizualnej, polegającą na podaniu jedynie tych wymiarów, które dotyczą widocznych na rys części odwzorowywanego obiektu; 5)zasadę grupowania wymiarów zalecającą podanie jak największej liczby wymiarów na jednym rys; 6)zasadę priorytetu wymiarowania na przekrojach; 7)zasadę pomijania wymiarów oczywistych.
ELEMENTY WYMIAROWANIA: a)pomocnicza linia wymiarowania, b)ograniczenie linii wymiarowej, c)linia wymiaru, d)linia odniesienia, e)oznaczenie początku linii wymiarowej, f)liczba wymiarowa, g)znak wymiarowy. Pomocniczą linię wymiarową oraz linię odniesienia należy rysować linią ciągłą cienką. Pomocnicza linia wymiarowa powinna być lekko przeciągnięta za linię wymiarową. Rysuje się ją zazwyczaj prostopadle do wymiarowanego elementu. W wyjątkowych wypadkach może być rysowana ukośnie, ale wtedy obydwie pomocnicze linie wymiarowe muszą być do siebie równoległe. Pomocnicze linie wymiarowe oraz linie wymiarowe, nie powinny przecinać innych linii z wyjątkiem przypadków koniecznych. Brzeg lub osie elementów mogą być wykorzystywane jako pomocnicze linie wymiarowe. Pierwszą linię wymiarową należy rysować nie bliżej niż 10 mm od wymiarowanego elementu, odległości między liniami wymiarowymi powinny być różne i nie mniejsze niż 7mm.
OGRANICZENIE LINII WYMIAROWYCH MOGĄ STANOWIĆ: 1)Groty o kącie rozwarcia od 15º do 90º, otwarte lub zamknięte, zaczernione lub też nie; 2)Ukośne kreski pod kątem 45º; 3)Wielkość znaków ograniczenia powinna być jednakowa na całym rys i nie większa niż jest to niezbędnie potrzebne do prawidłowego odczytania rys; 4)Przy braku miejsca grot można zastąpić ukośną kreską lub kropką; 5)Przy braku miejsca linię wymiarową można przeciągnąć za pomocniczą linię wymiarową, a groty rysuje się na zewnątrz granic linii wymiarowych; 6)Wymiarując promień należy stosować tylko jeden grot skierowany do łuku.
Oznaczenie początku linii wymiarowej rysowane jest jako niezaczernione kółko o średnicy ok. 3mm.
Liczby wymiarowane należy podać na rys cyframi o odpowiedniej wielkości, zapewniającej dobrą czytelność rys. Należy je umieszczać na rys w taki sposób, aby nie były przecięte lub oddzielone żadnymi innymi liniami. Na jednym arkuszu wielkość liczb wymiarowych powinna być jednakowa. Liczby wymiarowe należy podawać na rys. według jednej z dwóch podanych poniżej metod:
METODA 1: Liczby umieszcza się: równolegle do linii wymiarowej; nad linią wymiarową; w pobliżu środka linii wymiarowej; w taki sposób aby można je było odczytać od dołu lub od prawej strony rys.
METODA 2: Liczby umieszcza się: zawsze poziomo; nad poziomą linią wymiarową; linie wymiarowe różne od poziomych, można przerwać w środku i tam umieścić liczbę wymiarową.
Znaki wymiarowe są to specjalne oznaczenia wybranych własności wymiarowych obiektów. Zalicza się do nich m.in.: długość łuku okręgu, promień i średnicę okręgu oraz sfery, grubości, itp. Wszystkie stosowane symbole określono w normie PN-150 129:1996.
RODZAJE RYS ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANYCH: 1)rzut, który jest przekrojem poziomym obiektu budowlanego, prowadzonym przez charakterystyczny poziom lub kondygnację, tak aby była możliwość pokazania w przecięciu lub w widoku elementów budowlanych projektowanego poziomu czy kondygnacji, rzut ma zadanie określić w czytelny sposób funkcje użytkowe tego poziomu czy kondygnacji; wyjątkami są rzuty rzeźby dachowej oraz rzut dachu, które rysuje się jako widoki z góry; 2)przekrój pionu obiektu, który jest tworzony z zastosowaniem pionowych płaszczyzn obranych tak, aby istniała możliwość w przecięciu lub w widoku jak największy lp. elementów budowlanych charakterystycznych dla ukształtowania przedstawionego obiektu.
3)elewacja która jest widokiem przedstawionego obiektu na tle rzutni pionowej, charakteryzującym zewnętrzne ukształtowanie projektowanego obiektu; 4)rys szczegółów, pokazujący w widokach lub w przekroju kreślonych w podziałce większej niż 1:50, szczegółowe rozwiązania konstrukcyjne i materiałowe fragmentów istotnych dla projektu.
OZNACZENIE KIERUNKU PÓŁNOCNEGO: Na arkuszu zawierającym rzut parteru budynku należy oznaczać kierunek północny.
OZNACZENIE PRZEKROJÓW OBIEKTÓW BUDOWLANYCH: Położenie płaszczyzny siecznej oznacza się w rzucie poziomym za pomocą cienkiej linii punktowej, pogrubienie na załamaniach i fragmentach końcowych. W skład oznaczenia przekroju wchodzą strzałki wskazujące kierunek rzutowania oraz zawieszone przy tych strzałkach cyfry rzymskie.