Prawo odbicia: Kąt odbicia jest równy kątowi padania, a promień padający, promień odbity i normalna leżą na jednej płaszczyźnie.

Załamanie światła na granicy dwóch ośrodków przeźroczystych: Załamanie polega na zakrzywieniu promieni świetlnych przy przechodzeniu z jednego ośrodka do innego, przy czym:

-kiedy światło przechodzi z ośrodka optycznie gęstszego do rzadszego, to załamuje się od normalnej

-kiedy przechodzi z ośrodka optycznie rzadszego do optycznie gęstszego załamuje się do normalnej

Prawo załamania światła: Stosunek sinusa kąta padania, do sinusa kąta załamania jest dla danych ośrodków stały i równy stosunkowi prędkości fali w ośrodku pierwszym, do prędkości fali w ośrodku drugim. Kąty padania i załamania leżą w tej samej płaszczyźnie.

$$\frac{\text{sinα}}{\text{sinβ}} = n$$

$$n = \frac{v_{1}}{v_{2}}$$

α- kąt padania, β- kąt załamania, v₁ – prędkośc fali w ośrodku 1. , v_2- prędkość fali w ośrodku 2.

Bezwzględny współczynnik załamania światła: Ośrodkiem odniesienia przy określaniu współczynnika załamania światła jest próżnia. Gdy mowa jest o współczynniku załamania światła, chodzi o współczynnik załamania względem próżni (nazywany czasem bezwzględnym współczynnikiem załamania światła):

c – prędkość światła w próżni (wynosi około 3×10⁸ m/s), v – prędkość światła w danym ośrodku.

Względny współczynnik załamania: Względny współczynnik załamania światła substancji A jest to współczynnik załamania tej substancji względem innej substancji B. Jest on opisywany wzorem

 – prędkość światła w substancji A,  – prędkość światła w substancji B.

Jeżeli znane są bezwzględne współczynniki załamania obu substancji, współczynnik załamania substancji A względem substancji B można wyznaczyć ze wzoru

Bieg promieni w mikroskopie.

Przedmiot OA umieszczony jest w niewielkiej odległości za ogniskiem obiektywu. Obiektyw daje obraz powiększony, odwrócony i rzeczywisty – obraz O₁A₁ jest przedmiotem dla okularu i znajduje się między ogniskiem a okularem. Obraz, jaki daje okular jest pozorny, prosty, powiększony i znajduje się w odległości dobrego widzenia od okularu. Powiększenie mikroskopu jest iloczynem powiększenia obiektywu i okularu:

W = W₁ · W₂

Powiększenie obiektywu W₁ określone jest wzorem:

gdzie: d - odległość dobrego widzenia, f₂ – ogniskowa okularu.

Powiększenie okularu:

h- grubość pozorna płytki

d- grubość rzeczywista płytki