O teoriach rozwoju

Rozwój inteligencji wg. J. Piageta

Wg. Piageta aktywność intelektualna człowieka nie może być oddzielona od całego funkcjonowania organizmu. Funkcjonowanie intelektualne uważał za szczególną formę aktywności. Wprowadził on pojęcia:

Schemat – struktura poznawcza lub umysłowa, dzięki którym organizm przystosowuje się do otoczenia. Dzięki tym strukturom jednostka organizuje swe otoczenie. Te schematy dają możliwość uporządkowania informacji. Można traktować w uproszczeniu jako pojęcia lub kategorie. Dziecko po urodzeniu ma niewiele schematów.

Schematy to struktury intelektualne organizujące zdarzenia spostrzegane i klasyfikowanie na podstawie ich ogólnych cech. Schematy dorosłego rozwijają się ze schematów dziecka dzięki procesowi adaptacji i asymilacji. Schematy to wewnętrzne struktury z których wynika zachowanie.

Asymilacja – poznawczy proces umieszczania, klasyfikowania danego bodźca w istniejącym schemacie. Asymilacja nie powoduje zmianych schematu, bez wpływania na jego rozbudowę i w ten sposób stanowi czynnik rozwoju. Asymilacja pozwala na rozbudowę schematu. Ale nie wpływa na zmiany jakościowe schematu.

Akomodacja – tworzenie nowych schematów lub modyfikacja starych. Schematy konstruowane są wewnętrznie, a ich budulcem jest gromadzone doświadczenie.