Witold Gurak 17.04.2012

Sprawozdanie z chromatografii cienkowarstwowej

Celem pierwszego ćwiczenia jest potwierdzenie przydatności chromatografii cienkowarstwowej do rozdziału i identyfikacji barwników roślinnych zawartych w świeżych liściach.

Roztarto w moździerzu liście pietruszki wraz z piaskiem w celu wydobycia z liści barwników. Następnie do otrzymanej papki dodano kilka ml acetonu, położono na mieszaninie małą kulkę z zbitej waty, wciągnięto przez pipetkę Pasteura ekstrakt i włożono do probówki. Za pomocą kapilary naniesiona została próbka ekstraktu na miejsce startu na płytce, i włożono ją do komory do rozwijania chromatografu, do której uprzednio wlana została mieszanina eteru naftowego, toluenu i etanolu w stosunku 8:3:2. Gdy czoło eluenta znalazło się na linii końcowej wyjęto płytkę z komory i obrysowano poszczególne plamki.

Obliczono R_f dla poszczególnych plamek:

Plama żółtozielona - R_f = 0.64 – chlorofil B

Plama sinozielona - R_f = 0.67 – chlorofil A

Plama „żółta” (kolor wyblakł) - R_f = 0,35

R_f =0.48 – ksantofile – w bardzo małej ilości

R_f =0.56

Plama (kolor wyblakł) - R_f = 0.95 – beta karoten (prawdopodobnie) – w małej ilości

Chromatogram:

Celem drugiego ćwiczenia było wykrycie które z wzorcowych barwników otrzymałem do analizy.

Na płytkę naniesiono roztwory pięciu wzorców i badaną próbkę. Płytkę umieszczono w komorze z eluentem – mieszaninie toluenu i acetonu w stosunku 3:1. Gdy czoło eluenta znalazło się przy linii końcowej wyjęto płytkę z komory, następnie obliczono R_f dla każdego barwnika. Oto wyniki:

• Eozyna - R_f = 0,04

• Oranż 2 –naftolowy - R_f = 0 (ze słabym żółtym śladem przy R_f = 0.29)

• Fluoresceina - R_f = 0.36 (ciągnie się od 0 do tej wartości) – błąd techniczny, spowodowany prawdopodobnie za dużym stężeniem roztworu

• Czerwień metylowa - R_f = 0.52

• Sudan I - R_f = 0.77

• Moja próbka – R_f = 0.04, R_f = 0 oraz R_f = 0.52

Wnioski - moja próbka zawierała następujące barwniki : eozynę, oranż 2-naftolowy oraz czerwień metylową.

Chromatogram:

Celem trzeciego ćwiczenia było sprawdzenie jakiego koloru barwniki zawarte są w tuszu pisaków i jak bardzo są polarne.

Jako rozpuszczalników użyto chloroformu oraz roztwór wodny soli kuchennej. Oba związki są dość polarne. Kolory pisaków, które zostały użyte to żółty, niebieski, czerwony, pomarańczowy oraz zielony

Wnioski :

• Pisak żółty zawiera barwnik żółty który jest polarny

• Pisak niebieski zawiera barwnik niebieski, który jest mniej polarny niż barwnik żółty

• Pisak czerwony jest mieszaniną barwnika żółtego i czerwonego. Barwnik czerwony jest średnio polarny

• Pisak pomarańczowy jest także mieszaniną barwnika żółtego i czerwonego, tyle że jest w nim mniejsza zawartość barwnika czerwonego niż w pisaku czerwonym.

• Pisak zielony jest mieszaniną barwnika żółtego i niebieskiego.

Chromatogramy:

Wykonanie:

Na kartce bibuły narysowano okrąg z 5 kolorów pisaków, w środek wbito knot z bibuły. Do szalek Petriego wlano chloroform do jednej i wodny roztwór NaCl do drugiej, włożono do nich przygotowane kartki bibuły, przykryto szalkami Petriego i zaczekano aż chromatograf się rozwinie, po czym wyjęto bibułę z komór .

Wnioski:

Chloroform okazał się lepszym rozpuszczalnikiem do rozdziału barwników, co widać doskonale na zamieszczonych chromatogramach.

Odpowiedzi do zadań.

Zadanie 1.

Aby zwiększyć powierzchnię parowania eluentu, co zapobiega parowaniu eluenta z płytki

Zadanie 2.

Dla układu chloroform/metanol/amoniak R_f = 0.79

Dla układu chloroform/metanol/kwas octowy R_f = 0.08

Zjawisko to jest spowodowane różnym powinowactwem nikotyny do eluenta.

Zadanie 3.

Aby układ mógł się dobrze „rozwijać”, gdyż uzyskujemy pośrednią polarność