Sprawozdanie z ćwiczeń laboratoryjnych

Ćwiczenie nr 1

Reakcje w roztworach wodnych

KIERUNEK: budownictwo stacjonarne

GRUPA: B0X4S1

DATA: 25.01.2011r.

SKŁAD GRUPY:

Piotr Karwowski

Michał Leszczyński

Cezary Małecki

Ćwiczenie nr 1

Analiza kationów i anionów

Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia było przeprowadzenie reakcji charakterystycznych dla anionów i kationów.

Sprzęt i odczynniki:

statyw na probówki,

probówki,

zestaw odczynników.

Przebieg ćwiczenia:

Do probówki przy użyciu pipety wlaliśmy ~1cm³ badanego roztworu.

Następnie również przy pomocy pipety dodawaliśmy określoną ilość odpowiedniego odczynnika (zapisanego w tabeli reakcji charakterystycznych dla anionów oraz kationów)

Po dodaniu odczynnika obserwowaliśmy zachodzącą reakcję.

Grupa miała za zadanie przeprowadzić następujące reakcje

Przeprowadzone reakcje

1. Reakcje charakterystyczne dla Kationów

Kation Pb²⁺

1. Azotan(V) ołowiu + wodorotlenek sodu

Pb(NO₃)₂ + 2NaOH →  Pb(OH)₂ ↓   +  2NaNO₃

Strąca się wodorotlenek ołowiu tworząc biały osad

1. Azotan(V) ołowiu + wodorotlenek sodu (nadmiar)

Pb(NO₃)₂ + 2NaOH_(nadmiar) →  Na₂[Pb(OH)₄]

Osad się rozpuszcza

1. Azotan(V) ołowiu + Siarczek sodu

Pb(NO₃)₂ + 2Na₂S →   PbS ↓   +  2NaNO₃

Strąca się Siarczek ołowiu tworząc czarny osad.

1. Azotan(V) ołowiu + Wodorotlenek amonu

Pb(NO₃)₂ +  2NH₄OH  →  Pb(OH)₂ ↓   + 2NH₄NO₃

Strąca się Wodorotlenek ołowiu tworząc biały osad.

1. Azotan(V) ołowiu + Wodorotlenek amonu ( nadmiar )

Pb(OH))₂ ↓ + 2NH₄OH_(nadmiar)  →  Pb(OH)₂ ↓   + 2NH₄NO₃

Osad nie rozpuszcza się.

1. Azotan(V) ołowiu + Jodek potasu

Pb(NO₃)₂ + 2KI →   PbI₂ ↓   +  2KNO₃

Strąca się Jodek ołowiu tworząc żółty osad.

1. Azotan(V) ołowiu + Chromian(VI) potasu

Pb(NO₃)₂ + K₂CrO₄ →   PbCrO₄ ↓   +  2KNO₃

Strąca się Chromian(VI) ołowiu tworząc żółty osad

Kation Cu²⁺

1. Azotan(V) miedzi(II) + Wodorotlenek sodu

Cu(NO₃)₂ + 2NaOH →   Cu(OH)₂ ↓   +  2NaNO₃

Strąca się wodorotlenek miedzi (II) tworząc niebiesko-zielony osad.

1. Azotan(V) miedzi(II) + Wodorotlenek sodu ( nadmiar )

Cu(OH)₂ ↓ +2NaOH_(nadmiar) →   Na₂Cu[(OH)₂]

Osad nie rozpuszcza się

1. . Azotan(V) miedzi(II) + Siarczek sodu

Cu(NO₃)₂ +  Na₂S  →   2NaNO₃  +  CuS↓

Strąca się Siarczek miedzi(II) tworząc czarny osad.

Cu(NO₃)₂ + 2 NH₄OH →  NH₄ NO₃  +  Cu(OH)₂↓

Strąca się Wodorotlenek miedzi(II) tworząc niebiesko-zielony osad.

Cu(OH)₂ ↓ +4NH₄ NO_3(nadmiar)  → [Cu(NH₃)₄](OH)₂ + 4H₂O

Osad nie rozpuszcza się.

1. Azotan(V) miedzi(II) + Heksacyjanożelazian(II) potasu

2Cu(NO₃)₂ + K₄[Fe(CN)₆]→  4KNO₃  +  Cu₂[Fe(CN)₆]↓

Strąca się Heksacyjanożelazian(II) miedzi(II) tworząc czerwonobrunatny osad.

Kation Fe³⁺

1. Chlorek żelaza(III) + Wodorotlenek sodu

FeCl₃ + 3NaOH →   Fe(OH)₃ ↓   +  3NaCl

Strąca się Wodorotlenek żelaza(III) tworząc czerwono-brunatny osad.

1. Chlorek żelaza(III) + Wodorotlenek sodu(nadmiar)

Fe(OH)₃ ↓ +NaOH_(nadmiar) → reakcja nie zachozi

Osad nie rozpuszcza się.

1. .Chlorek żelaza(III) + Siarczek sodu

2FeCl₃ + 3Na₂S →   Fe₂S₃ ↓   +  6NaCl

Strąca się Siarczek żelaza(III) tworząc czarny osad

17. Chlorek żelaza(III) + Wodorotlenek amonu

FeCl₃ + 3NH₄OH →   Fe(OH)₃ ↓   +  3NH₄Cl

Strąca się Wodorotlenek żelaza(III) tworząc czerwono-brunatny osad.

17. Chlorek żelaza(III) + Wodorotlenek amonu(nadmiar)

FeCl₃ + 3NH₄OH_(nadmiar) →   reakcja nie zachodzi

Osad nie rozpuszcza się.

17. Chlorek żelaza(III) + Heksacyjanożelazian(II) potasu

4FeCl₃ + 3K₄[Fe(CN)₆]→  12KCl  +  Fe₄[Fe(CN)₆]₃↓

Strąca się Heksacyjanożelazian(II) żelaza(III) tworząc ciemnoniebieski osad.

17. Chlorek żelaza(III) + Tiocyjanian amonu

FeCl₃ + 3NH₄SCN →   Fe(SCN)₃  +  3NH₄Cl

Powstaje Tiocyjanian żelaza(III) barwiąc roztwór na krwistoczerwono.

Ćwiczenie nr 2.

Hydroliza i pomiar pH

Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia było określenie odczynu soli oraz wyjaśnienie za pomocą reakcji

hydrolizy wartości otrzymanych podczas pomiaru pehametrem i papierkami wskaźnikowymi.

Sprzęt i odczynniki:

8 zlewek o objętości 50 ml,

3 roztwory buforowe o różnym pH,

4 roztwory soli (siarczan (VI) magnezu (II), octan amonu, węglan (IV) sodu

(I), chlorek (I) sodu (I)),

tryskawka,

pehametr z elektrodą szklaną,

papierki wskaźnikowe,

bibuła.

Opis ćwiczenia:

Do 3 zlewek nalaliśmy roztwory buforowe w celu wzorcowania pehametru. Wykonaliśmy je zgodnie z instrukcją obsługi sprzętu. Następnie wlaliśmy do 4 zlewek roztwory: siarczanu (VI) magnezu (II), octanu amonu, węglanu (IV) sodu(I), chloreku (I) sodu (I).

Zmierzyliśmy pH roztworów za pomocą papierka wskaźnikowego oraz pehametru.

Wyniki:

1. Octan Amonu

pH:

Według wskazania pehametru: 6.67pH

Papierek wskaźnikowy: 6pH

CH₃COONH₄ + H₂O →  CH₃COOH + NH₄OH

CH₃COO⁻ + H⁺ + OH⁻ → CH₃COOH + OH⁻

NH₄⁺ + H⁺ + OH⁻ → NH₄OH + H⁺ +

Jest to sól słabej zasady i słabego kwasu dlatego odczyn tego roztworu powinien oscylować wokół roztworu obojętnego

1. Siarczan(VI) magnezu(II)

MgSO₄ + 2 H₂O Mg(OH)₂ +  H₂SO₄

Mg²⁺ + H⁺ + OH⁻Mg(OH)₂ + H⁺

SO₄²⁻ + H⁺ + OH⁻ H₂SO₄ + OH⁻

pH:

Według wskazania pehametru: 7.6pH

Papierek wskaźnikowy: 6pH

Jest to sól słabej zasady i mocnego kwasu dlatego odczyn tego roztworu jest kwaśny

Jest to sól słabej zasady i słabego kwasu dlatego odczyn tego roztworu powinien oscylować wokół roztworu obojętnego

1. Węglan(IV) sodu

Na₂CO₃ +  H₂O NaOH +  H₂CO₃

Na⁺ +  H⁺ + OH⁻  NaOH + H⁺

 CO₃²⁻  + H⁺ + OH⁻  H₂CO₃ +  OH⁻

Według wskazania pehametru: 11.1pH

Papierek wskaźnikowy: 10,0pH

Jest to sól mocnej zasady i słabego kwasu dlatego odczyn tego roztworu jest zasadowy

1. Chlorek sodu

NaCl

Z racji iż jest to sól kwasy mocnego i mocnej zasady to reakcja nie zachodzi.Roztwór w takim wypadku powinien mieć odczyn zbliżony do obojętnego

pH:

Według wskazania pehametru: 6.8pH

Papierek wskaźnikowy: 6pH