Wykład Układ Dopełniacza

Układ dopełniacza:

- rola układu dopełniacza polega na dopełnieniu właściwości bakteriobójczych surowicy (funkcji przeciwciał)

- 16 białek surowicy (10% wszystkich białek) krwi i płynów ustrojowych

- oznaczone symbolem C + cyfra = C1, C2…

-występują w formie proenzymów- kaskadowa aktywacja

Droga klasyczna wymaga wcześniejszego kontaktu z antygenem

Precyzyjne rozpoznanie patogenów przez przeciwciała i ich zniszczenie w kolejnym etapie z udziałem dopełniacza oraz komórek żernych.

Aktywatory drogi klasycznej:

- kompleksy immunologiczne z IgM i IgG (IgG1 IgG3)

- niektóre wirusy – HIV, inne enterowi rusy, wirus pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej

- Mycoplasma ssp.

- białko CRP

- kompleks polianion- z kationem PO4 (DNA, lipid A, kardiolipina)

- kompleksy polianion z kationem SO4

- polinukleotydy

- liposomy zawierające cholesterol

- lipid A endotoksyn

- plazmina i kalikreina

Droga klasyczna:

1. Przyłączenie C1q do fragmentu Fc przeciwciał IgM lub IgG połączonych z antygenem

2. Przyłączenie 2 cząsteczek C1r i 2 cząsteczek C1s i w efekcie aktywacja kompleksu C1.

3. C1r aktywuje C1s prowadząc do rozkładu C4 na C4b oraz C4a uwalniany do środowiska

4. C1s rozkłada następnie C2 na C2b uwalniany do środowiska oraz C2a, który wraz C4b tworzy: konwertazę C3 drogi klasycznej [C4b2a].

5. Konwertaza C3 rozkłada C3 do C3a uwalnianego do środowiska oraz C3b funkcjonującego jako opsonina lub tworzącego po połączeniu z kompleksem C4b2a konwertazę C5 drogi klasycznej [C4b2a3b].

6. Konwertaza C5 rozkłada C5 do C5a uwalnianego do środowiska oraz C5b biorącego udział w tworzeniu MAC

Droga alternatywna

Szybka odpowiedź przeciw mikroorganizmom zanim rozwinie się skuteczniejsza i precyzyjniejsza (lecz powolniejsza) swoista odpowiedź immunologiczna i pojawią się przeciwciała.

Aktywatory:

1. Bakterie Gram (+) i (-)

2. Inulina

3. Zymosan

4. Białka szpiczaków IgA, IgG, IgE

5. Endotoksyna

6. Wirusy np. EBV

7. Pierwotniaki

8. Siarczan dekstranu

Droga alternatywna:

1. Hydrolizowana forma C3 [C3(H₂O)] wiąże czynnik B, od którego w obecności czynnika D i jonów magnezu zostaje uwolniona cząsteczka Ba – w efekcie powstaje rozpuszczalna konwertaza C3 drogi alternatywnej

2. Konwertaza C3 powoduje rozszczepienie cząsteczki C3 na C3a oraz C3b, który może łączyć się z błoną.

3. C3b przyłącza czynnik B i po odłączeniu cząsteczki Ba tworzy związaną z błoną konwertazę C3 drogi alternatywnej [C3bBb], która jest stabilizowana przez czynnik P .

4. Konwertaza C3 rozbija cząsteczkę C3 na C3a oraz C3b, która łącząc się z kompleksem C3bBb tworzy konwertazę C5 drogi alternatywnej [C3bBbC3b].

5. Konwertaza C5 rozkłada cząsteczkę C5 do C5a oraz C5b, który zapoczątkowuje tworzenie MAC.

Tworzenie kompleksu atakującego błonę :

1. Po rozszczepieniu przez konwertazę C5 cząsteczka C5b przyłącza C6 tworząc C5b-6.

2. Kompleks C5b-6 przyłącza C7 oraz C8, który umożliwia wbudowanie kompleksu C5b-8 w błonę komórkową.

3. Kompleks C5b-8 przyłącza następnie cząsteczki C9, których ilość warunkuje szerokość powstającego kanału błonowego.

Droga lektynowa - białko wiążące mannozę MBL – strukturalnie podobne do C1q

-należy do kolektyn wiążących oligosacharydy na mikroorganizmach

- ułatwia fagocytozę (lektyno fagocytoza

- wiąże fruktozę, N-acetyloglukozamin mikroorganizmach

Aktywatory:

Mannozy i N-acetyloglikozamina obecne w :

- bakteriach gram (+) i gram (-)

- niektórych wirusach (HIV, entero-wirusy

- drożdżach i bakteriach

MBL wiąże proteazy MASP-2, 1 czynnościowo podobne do C1r i C1s

- MASP-2 rozkłada C-4 I C-2

- MASP-1 rozkłada C2 i C3

Wrażliwe na MAC:

- bakterie G(-)

- wirusy

- pierwotniaki

- mykoplazmy

- komórki nowotworowe

Biologiczna rola układu dopełniacza:

1. Korzystna:

• Liza komórek bakteryjnych oraz zarażonych komórek gospodarza (MAC C56789)

• Opsonizacja- spłaszczanie komórek lub cząsteczek składowych białek dopełniacza- ułatwia fagocytozę C3b C4b

• Chemotaksja i aktywacja komórek żernych C3a C5a C5b-7

• Usuwanie kompleksów immunologicznych C1q C3 C4

• Eliminacja komórek apoptotycznych C1q fragmentów C3 i C4, properdyny

1. Niekorzystna rola:

• Stany zapalne, przewlekłe C3a C4a C5a

• Wstrząs anafilaktyczny C3a C4a C5a

receptor	Ligand	Typ komórki	Funkcja ligandu
CR1	C4b, C3b, iC3b	Erytrocyty, fagocyty, kom. B, eozynofile	Opsonina:ko faktor w rozszczepieniu C3b, C3dg przez czynnik I, usuwanie kompleksów antygen- przeciwciało
CR2	iC3b, i C3d, iC3dg	Komórki B i niektóre T, komórki Nk	Immunoregulacja, miejsce przyczepu do wirusa Ebstein-Baara
CR3	iC3b	fagocyty	Opsonizacja, ko faktor w degradacji iC3b
CR4	C3b, iC3b, C3dg	fagocyty	Opsonina
C3aR	C3a	Mastocyty, bazofile, eozyno file, fagocyty, mięśnie gładkie	Uwalnianie histaminy i innych mediatorów
C4Ar	C4a	Mastocyty, bazofile	Uwalnianie histaminy i innych mediatorów
C5AR	C5a	Mastocyty, bazofile	Ten sam co C3a

Białka regulujące układ dopełniacza:

Czynniki osoczowe:

- inhibitor C1 esterazy- hamuje aktywność esterazy C1, tworzenie C4a, C2b

- czynnik I- inaktywator C3b, C3f, iC3b, C4b, iC4b

- białko wiążące C4 – wiąże C3b, C4b i przyspiesza rozpad konwertazy C3 drogi klasycznej

-Czynnik H- wiąże C3b i C4b, przyspiesza rozpad konswertazy C3 drogi alternatywnej

- inaktywator anafilatoksyn- C3a C5a C4a

- Witronektyna (białko S)- wiąże C5b7

- properdyna- stabilizuje konwertazy C3 i C5 drogi alternatywnej

Czynniki błonowe:

- CR-1 kofaktor czynnika I

- DAF- (CD55) przyspiesza spontaniczny rozpad konwertazy C3 i C5

- MCP- błonowy ko faktor białkowy

- HRF- czynnik restrykcji homologicznej , wiąże C8 i C9

- protektyna

Inne funkcje dopełniacza:

• Współpraca odpowiedzi nieswoistej i swoistej:

- wzmaganie odpowiedzi humoralnej C3b C4b połaczone z kompleksem immunologicznym. KI wiąże receptory CR2 lub limf. B i prowadzi do ich aktywacji

- rozwój pamięci immunologicznej C3b C4b- KI wiąże receptory CR2 i CR3 na komórkach dendrytycznych grudek

• Usuwanie zbędnych produktów:

- usuwanie KI – C1q i fragmenty C3 i C4

- usuwanie komórek apoptycznych C1q i fragmenty C3 i 4

• Wpływa na krzepnięcie krwi

• Na naczynia krwionośne, polepsza ich przepływowość

Interferony:

Typu I: INFα (produkowany przez leukocyty); INFβ( fibroblasty) Typ II : INFγ (T, Nk)

Aktywacja przeciwwirusowa :

- indukcja syntezy oligoizoadeninowej- endorybonukleazy- degradacja wirusowego RNA

- aktywacja kinazy białkowej- brak translacji wirusowego mRNA

- inaktywacja czynnika biorącego udział w syntezie białka

- hamowanie syntezy łańcucha białkowego i hamowania wydłużania łańcucha

- aktywacja genu Mx- jego produkt hamuje replikacje wirusa grypy

Synteza i sekrecja IFN

Indukcja odpowiedzi antywirusowej

IFN γ indukuje:

- cytotoksyczność Tc, Nk, K

- ekspresja MHC I ( IFN αβγ,) MHC II (IFNγ)

- ekspresja CD80 FcR – aktywacja makrofagów, indukcja fagocytozy

- indukcja produkcji cytokin Il-1, Il-6, TNF-α

Limfocyty T i B nie różnią się morfologicznie mają taką samą średnicę i jądro, różnią się markerami różnicowymi

BCR- recept dla AG TCR- receptor dla Ag

- CD19 - CD 2

- CD20 - CD3

- CD21 (CR2) -CD4

-CD22 -CD5

-CD32 (FcgRII) -CD7

-CD35 (CR1) -CD8

-CD40 -CD11A/18

-CD72 -CD28

-CD80 (B7.1) -CD40L

-CD86 (B7.2) -MHC KL. I i II

- MHC kl. I i II

Limfocyty T- odpowiedzialne za inicjatywę odpowiedzi komórkowej

Limfocyty B- w wyniku stymulacji ulegają przekształceniu do komórek plazmatycznych- produkują przeciwciała.

Dojrzewanie limf T:

Limfocyty T 60-75%

- powstają w szpiku kostnym i dojrzewają w grasicy

- odpowiadają na antygen związany z MHC

Tα,β:

• Th helperowe (CD2+ , CD3+, CD4+) 41-49%

• Tc cytotoksyczne (CD2+ , CD3+,CD8+) 30-37%

• Treg (CD2+ , CD3+,CD4+, CD25+,CD8+)

• NKT (natural killers) (CD2+ , CD3+,CD4-, CD8-)

• LGL – duże ziarniste limf NK (CD2+ , CD3-, CD4-, CD8-) 13-21%

Tγδ:

• Receptor TCR- receptor limfocytów T wiążących antygen

• Żyją od kilku miesięcy do kilku lat

• 90% limfocytów krwii obwodowej

• Th: Th0, Th1, Th2, Th3

• Tc: Tc1, Tc2

• NKT

• Treg: Tr, Tr1, Th3

• Nk: NK1, Nk2

Limfocyty Th

- rozpoznają antygen w połączeniu z cząst. MHC kl I

- subpopulacja Th- produkują różne cytokiny wpływają na inne kom:

• Th0: Il-2 Il-4

• Th1: Il-γ, Il-2

• Th2: Il-10, Il-4 , Il-5

• Th-3: Il- 10, TGF β

Limfocyty Th helperowe

Th

Limfocyty T cytotoksyczne:

Tc1: IL-2, INF- γ, TNF

Tc2: IL-4, IL-5

Rozpoznają antygeny w połączeniu z cząsteczkami MHC klasy I , niszczą komórki nowotworowe zakażone wirusem, mechanizm zabijania -> indukcja apoptozy- zależy od perforyn i Granzymów i cząstek z nadrodziny TNF

Czynniki cytotoksyczne:

- perforyna- wbudowywuje się w błonę komórkową

- Granzymy:

* Granzym A: rozkładają nukleinę i histony

* Granzym B: aktywują kaspazy 3,7,8,9,10 prowadzą komórki na drogę apoptozy

*Granzym C-M

-białko : p40- TIA1- degradacja DNA

-granulizyna: aktywuje kaspazę 3

Limfocyty NKT

-cechy kom. T i NK

-wydzielają IL-4 IL-13 IFN-γ GM-CSF

-zabijają komórki nowotworowe z udziałem:

• Perforyny, granzymy

• Cząsteczki z nadrodziny TNF

Limfocyty LGL-NK (70% LGL)

-NK:

• NK1- wydzielają IFN- γ

• NK2- wydzielają IL-13

-zabijają komórki nowotworowe, komórki zakażone przez wirusy i bakterie

-cytotoksyczność komórek NK

-proces apoptozy w kom. nowotworowej indukowany przez kom. NK

Limfocyty Treg:

-Tr:

• Fenotyp CD4+ CD25+ (IL-2R)

• Wydzielają IL-10 TGF-β

• Wiążą się z MHC klasy II

• Hamują odpowiedź Th1 Th2

-Tr1:

• Fenotyp CD4+ CD25+

• Uczestniczą w tolerancji na antygeny podane drogą doustną, głównie zawarte w diecie

-Th3:

• Wydzielają TGF- β

• Hamują odpowiedź na antygeny zawarte w diecie

Limfocyty T γδ:

-receptor TCR γδ

-powstają wcześniej niż Tαβ

-5-10% limfocytów krwi obwodowej

-uczestniczą w odporności przeciw wirusom, bakteriom, pierwotniakom, komórkom nowotworowym

Prezentacja antygenu APC

komórki prezentujące antygen APC:

1. komórki dendrytyczne (DC)

2. makrofagi

3. limfocyty B

komórki dendrytyczne:

-powstają w szpiku

-występują w tkankach (skóra, węzły chłonne, śledziona)

-łączą odporność wrodzoną nabytą (pochłaniają, przekształcają i prezentują antygen limfocytom T)

struktury powierzchniowe DC:

-MHC klasy I, II

-CD80

-CD86

-CD83

-CD54

-CD14

-CD40

-Mannose

-IL-12p70

komórki dendrytyczne-podstawowe subpopulacje:

-kom langerhansa- naskórek, nabłonek, skóra właściwa

-śródmiąższowe kom dendrytyczne, tkanka łączna narządów

-kom dendrytyczne krwi-krew

-komórki welonowate- chłonka naczyń limfatycznych doprowadzających

-kom dendrytyczne rdzenia grasicy- grasica

-kom dendrytyczne splatające się- strefa grasiczozależna węzłów i śledziony

-kom dendrytyczne grudek- grudki limfatyczne

Prezentacja Ag limfocytom T

synapsa immunologiczna

przetwarzanie antygenów endogennych- przy udziale MHC klasy I

Etapy:

-ubikwitynacja

-fragmentacja w proteasomie

-transport do siateczki śródplazmatycznej (TAP)

-polączenie z MHC1 (białka opiekuńcze)

-transport do aparatu Golgiego

-transport na powierzchnię błony

-prezentacja

TAP- białka transportowe

Białka opiekuńcze:

-kalneksyna

-kalretikulina

-tapasyna

Przetwarzanie antygenów egzogennyh- MHC klasy II

Etapy:

-endocytoza antygenów (pinocytoza, fagocytoza)

-proteoliza w endosomach i lizosomach

-odłączenie CLIP w endosomach

-związanie peptydu z MHCII

-egzocytoza i prezentacja

CLIP- peptyd

-umiejscowiony w rowku MHCII

-zabezpiecza przed przypadkowym wiązaniem peptydów endogennych

synapsa immunologiczna ( połączenie MHC z receptorem na limfocytach i innych czosteczek

Prezentacja limfocytom Th

Prezentacja limfocytom Tc

Prezentacja limfocytom Th – sygnał podstawowy i kostymulujący

Udział cytokin w prezentacji Ag – sygnał 3

Efekt prezentacji antygenu- pobudzenie różnych szlaków sygnałowych

Wykład 4

ODPOWIEDZ SWOISTA HUMORALNA

Indukcja odpowiedzi humoralnej polega na indukcji limf B

Limf B powstają i dojrzewają w szpiku

- rec BCR- receptory immunoglobulinowe IgM IgD

- żyją 5-7 dni

- stanowią 10-16% limfocytów

- produkują immunoglobuliny : IgA, IgM , IgG, IgD, IgE

- B1: 20% wszystkich limf B krwi obwodowej , uczestniczą w odpowiedzi pierwotnej

- B2: 80% limf B krwi obwodowej , uczestniczą w odpowiedzi wtórnej

Limfocyty B- źródło przeciwciał , opłaszczających komórki

Antygeny:

-w zależności od zaangażowania limf. T:
-grasicznozależne- indukują limf. B do wytwarzania przeciwciał przy pomocy limf. T
-grasicznoniezależne- bez udziału limf. T, LPS (lipoposacharydy), dekstran, PPD

ANTYGENY i ich właściwości
Odpowiedź komórkowa i wytworzenie przeciwciał
Antygeny: drobnoustrojów, a. grupowe krwinki, a. transplantacyjne, alergeny, autoantygeny, a. nowotworowe

->Naturalne -białka, połączenia białek
->sztuczne -immunogenne w połączeniu z nośnikiem
->Syntetyczne - polimery, aminokwasy

Cechy antygenu:
-immunogenność- powoduje wytwarzanie przeciwciał i aktywacja kom.
-antygenowość- zdolność do reakcji z wytworzonymi przeciwciałami i zaktywowanymi komórkami

Antygeny heterofilne

- wspólne determinanty antygenowe u filogenetycznie odległych gatunków

-System Forsmana- mukopolisacharyd erytrocytów ssaków : bakterie Neisseria, salmonella,

- krętki Treponema- kardiolipina, test na wykrycie kiły

-Wirus Epsteina- Barra= erytrocytowy ( test na mononukleozę)

Superantygeny wytwarzane są przez:

- bakterie- endotoksyny gronkowcowe, paciorkowcowe białko M

- mikoplazmy : Micoplasma avthitis

- wirusy : wścieklizny, opryszczki EBV, HIV

- pasożyty- Toxoplasma Gondii

Wiążą się z wieloma klonami limf T- silnie pobudzają do produkcji cytokin- działają toksycznie – indukcja autoimmunizacji

Superantygeny- mogą prowadzić do stanu alergii i doprowadzić do śmierci limf T

Hapteny- antygeny wykazujące tylko antygenowość. cechy warunkujące immunogenność Ag
-obcość (non-self)
-natura chemiczna (najsilniejsze antygeny to białka
-wielkość cząsteczki >10kDa (5-10kDa -nieimmunogenne)
-resorbcyjność

Hapteny- niezdolne do samodzielnego wywołania produkcji przeciwciał, nabywają zdolności do indukcji odpowiedzi po związaniu z nośnikiem białkowym

- polisacharydy

- tyweloza pałeczki duru brzusznego

- kalitoza E. Coli

- abekroza i paratoza pał. Duru brzusznego

- lipidy- kardiolipina

- leki: penicylina, aspiryna, gentamycyna

Rozwój limf. B w szpiku:

-W życiu płodowym powstają w wątrobie płodowej.

- po urodzeniu powstają i dojrzewają w szpiku, dojrzewają też w ośrodku rozmnażania tkanek i narządów limfatycznych (węzły chłonne, śledziona)

-Powstają miliony limfocytów B ze specyficznymi receptorami dla określonych antygenów, te które mają powinowactwo do własnych antygenów ulegają apoptozie, a pozostałe wędrują do tkanek i narządów limfatycznych

-Na obwodzie pod wpływem stymulacji przekształcają się w komórki plazmatyczne, które produkują przeciwciała powierzchniowe (IgM i IgD- pełnią rolę receptorów dla antygenów) i wydzielnicze (IgG IgA IgD IgE-krążące w krwi i tkance limfatycznej)

- wszystkie p/ciała wytwarzane przez ten sam limfocyt mają te samą swoistość antygenową niezależnie od klasy

-IgG – krążące w płynach ustrojowych

- niektóre ( IgM i IgD) obecne na powierzchni B jako receptory BCR

Przeciwciała=Immunoglobuliny:

- rozpuszczalne białka

- produkowane przez limf B

- wiążą antygeny

- wiążą się z receptorami dla fragmentu Fc dla komórek żernych

- mogą zabijać komórki przez:

* aktywację dopełniacza

* inne mechanizmy cytotoksyczne

- mogą blokować wzrost komórek

Etapy syntezy Ig

Łańcuchy ciężkie -> Lekkie- > Aparat Golgiego -> 10^7 – 10^8 Liczba powstałych wariantów

Przyłączenie klas:

- wymiana części stałej łańcucha ciężkiego przeciwciał

- zachodzi w czasie przekształcania się w limf. B dla kom plazmatycznej

- następuje zmiana genu dla przeciwciał, która polega na usunięciu genu C i zastąpienie go innym genem C jednak przy zachowaniu genów VDJ który koduje części zmienne łańcucha ciężkiego

- mimo zachowania klas przeciwciała jego swoistość względem antygenu zostaje zachowana

- kiedy jednak już dojdzie do przyłączenia klas zmieniają się pewne cechy przeciwciał, które są odpowiedzialne za jego funkcjonowanie np. przeciwciało może stracić zdolność do aktywacji dopełniacza lub stać się bardziej odporne na proteazy

Synteza łańcuchów przeciwciał:

Gen C- części stałe

Geny V i J- części zmienne łańcucha lekkiego

Geny VD i J- części zmienne łańcucha ciężkiego

Źródła zmienności przeciwciał:

1. zmienność kombinacyjna- rekombinaza:

- jeden z ponad 100 genów V

- jeden z ponad kilkudziesięciu genów D

- jeden z ponad kilku genów J

b. zmienność na złączach

- między V i D oraz D i J

c. mutacje somatyczne

- punktowe, delecje

Źródła zmienności:

- zastąpienie jednego genu przez inny w wyniku wpętlenia DNA i usunięcia wpętlonego fragmentu

- rzadziej może też dochodzić do wymiany genu przez inny

Cechy przeciwciał:

1. wartościowość – liczba determinant antygenowych, które może związać cząsteczka przeciwciała ( IgG, IgD IgE 2- wartościowe)

2. powinowactwo- siła wiązania pojedynczej determinanty przez miejsce wiążące przeciwciała o tej samej swoistości mogą różnić się powinowactwem

3. zachłanność- Zachłanność jest pojęciem podobnym do powinowactwa i oznacza ona siłę wiązania poliwalentnego antygenu z kilkoma paratopami przeciwciała

łańcuchy lekkie : λκ

łańcuchy ciężkie:

α- IgA , IgA1 IgA2

δ- IgD

γ- IgG

μ- Ig M

IgG- masa cz. 160kDa

- monomer

- 2 wartościowe bo ma 2 fr. FAB

- okres półtrwania 23 dni

- powstaje głównie w odpowiedzi na antygeny białkowe

- wiąże dopełniacz

- występuje wewnątrznaczyniowo, pozanaczyniowo i w wydzielinach

- odporność na czynniki infekcyjne dostające się przez krew ( bakterie oraz nowotwory)

- główna Ig surowicy

- przechodzi przez łożysko

- główna Ig odpowiedzi wtórnej

IgG podklasy

IgG 1 wiązania s-s , 15 aminokwasów, 61% IgG

IgG2 4 wiązania s-s , 12 aminokwasów, 23% IgG

IgG3 11 wiązań s-s , 62 aminokwasów, 8% IgG

IgG4 2 wiązania s-s , 12 aminokwasów, 4% IgG

IgM m czast 900 kDa

-Pentametr ( 5 czast)

-10 wartościowa

-Okres półtrwania 5 dni

-Występuje wewnątrznaczyniowo

*w formie wolnej

*W formie powierzchni limf B

-Aktywuje dopełniacz aktywnej niż IgG

-Odporność przeciwbakteryjna

-Nie przechodzi przez łożysko

-Przeciwciała naturalne w układzie AB0

-główna Ig w odpowiedzi pierwotnej

Ig A-produkcja 3-9g/dobę

-monomery IgA9 lub dimer IgA2

-Chroni błony śluzowe i surowicze przed inwazją mikroorganizmów

IgA1

-m.cząsteczkowe170kDA

-postać monomeru

- region zawiasowy 20 aminokwasów

-okres półtrwania 6 dni

-występują na powierzchni błon śluzowych

*układu oddechowego

*Pokarmowego

* moczowopłciowego

-Występuje głównie w surowicy ( stanowi 90-80% IgA)

-Obecna w wydzielinach

-Nie wiąże dopełniacza

IgA2 ma 400kDA

-dimer dwa łańcuchy połaczone fragmentem , sekrecyjne SC zapewnia transport przez nabłonek. stabilizuje i chroni przed działaniem enzymów

-region zawiasowy -7 aminokwasów /odporność enzymatyczna/

- obecność na powierzchni błon śluzowych

-występuje w wydzielinach : łzy, ślina,

-wydzielinie układu oddechowego i pokarmowego

- nie wiąże dopełniacza

-odporność przeciwbakteryjna/wirusowa

IgD – 180kDA

-monomer

-3 dni półtrwania

-występuje wewnątrznaczyniowo

-na powierzchni limfocytów B

-uczestniczy w przetwarzaniu antygenu w limf B i jego prezentacji Th (indukcja proliferacyjna B

w kierunku komórek plazmatycznych produkcja przeciwciał)

IgE 190 kDA

-monomer

-11 -2dni

- nie wiąże dopełniacza

-obecna w surowicy i wydzieleniach układ oddechowy i pokarmowego

Rola

-reakcja :zapalne ,alergiczne ,przeciw pasożytnicze

Stężenie;

IgG 8-16mg/ml

IgA 1,4 mg/ml

IgM 0,4-2 mg/ml

IgD 0,03 mg/ml

IgE 0,016 mg /ml

Przeciwciała:

-neutrealizacja (inaktywacja antygenu Ag)

-elimacja Ag z dopełniaczem

-eliminacja z Ag na drodze fagocytozy

- eliminacja z Ag cytotoksyczności zależnej od przeciwciał

Ag (antygen ) + Ab (przeciwciało) KI (kompleks immunologiczny)

Aglutynacja –reakcja wiązania przeciwciała z nierozpuszczalnym antygenem lub antygenem na

powierzchni komórek – metoda identyfikacji antygenów grupowych i skierowanych przeciwko

przeciwciałom

Przeciwciała monoklonalne – skierowane przeciwko jednemu epitopowi antygenu

Cechy:

-otrzymane po raz pierwszy przez Milsteina i Koehlera

-budową nie różnią się od naturalnych przeciwciał

-homologiczna populacja przeciwciał składających się z identycznych łańcuchów ciężkich i lekkich (powstają w nieróżnicujących się komórkach stanowiących jeden klon)

-wykazują jednakową swoistą wobec tego samego epitopu

-takie same powinowactwo

Produkcja:

-immunizacja zwierzęcia

-Izolacja komórek plazmatycznych ze śledziony

-fuzja komórek plazmatycznych z komórek szpiczaka-powstają hybrydy nieśmiertelne

-selekcja hybryd produkujących określone przeciwciała

-hodowla wybranego klonu nieśmiertelnych hybryd z którego otrzymuje się przeciwciała M0AB

Zastosowanie:

-Wykorzystywanie i określanie stężenia różnych czynników, hormonów , enzymów i leków w testach RIA i ELISA.

-terapia chorób nowotworowych

- Diagnostyka różnicowa i umiejscowienie nowotworów /ognisk pierwotnych i wtórnych/

*prognozowanie w chorobie nowotworowej

*terapia chorób alergicznych

-Terapia RZS

-Immunosupresja w transplantologii

-wykrywanie antygenów HLA –dobór dawców przeszczepów

-wykrywanie antygenów mikroorganizmów w diagnostyce chorób zakaźnych

-Neutralizacja toksyn