prowadzenie do pedagogiki.
1. Witkowski: Wstęp do fenomenologii czytania
TYPY CZYTELNIKA
Analityk- czyta krok o kroku -> tekst tout court (po prostu)
Krytyk- czyta, żeby potwierdzić teze, czyta wyrywkowo, stawia się ponad tekst -> podtekst
Twórca- czyta meta metamorforą, szuka drugiego dna->pretekst
Pilot- czyta długo i „wielowarstwowo”, metodą hermeneutyczną (od ogółu do szczegółu) -> nadtekst
Eurydyta (wszechstronny)- wczyta wykorzystując dodatkowe teksty, np. biografię autora -> kontekst
Traper- czyta na zasadzie skojarzeń z innym motywem -> intertekst
Raper- „rzuca okiem” na tekst -> fast text
Fascynat- szuka w tekście ważnych dla siebie fragmentów -> tekst sui generis
PATOLOGIE CZYTELNICZE
stawianie siebie PONAD autorem – krytyka, ale i chwalenie
stawianie siebie nad tekstem z poczuciem przewagi i ignorancji.
pomijanie trudnych fragmentów
zmuszanie do czytania
zły dobór lektur – powinny istnieć obowiązujące teksty a nie interpretacje.
zniechęcenie podejścia do tekstu poprzez narzucanie interpretacji
nauka czytania a nie rozumienia tekstu
KORZYŚCI PŁYNĄCE Z LEKTURY
Czytanie to sposób istnienia człowieka w świecie symboli i informacji.
Książki przedłużają życie, bo czytelnik przeżywa nie jedno, a wiele żyć.
Lektura służy autorefleksji, lepszemu zrozumieniu samego siebie.
To materiał porównawczy.
Uczy języka i uwrażliwia
2. Jaki jest przedmiot badań pedagogiki? co to jest pedagogika opisowa i pedagogika normatywna.
Przedmiotem badań pedagogiki jest wychowanie, które pojęte jest tu jako całość procesu kształtowania osobowości.
Pedgogika opisowa polega na opisie tego, co pierwotne. Są to konkretne dane bez żadnych ulepszeń ( przemyśleń, zmian). Zadaniem tej pedagogiki jest stworzenie problematyki wychowania, wyodrębnieniu poszczególnych form typowych oraz zbadaniu ich związków z ogółem procesów społecznych.
Pedagogika normatywa- ???
3. Błąd zawężenia zainteresowań pedagogicznych polega na wybraniu z całego procesu krztałcenia osobowości fragmentu dotyczącego szkoły i stosunku uczeń- nauczyciel. Właściwim wychowawcą są wartości kulturowe.
4. Jakie są 4 stopnie teorii pedagogicznej?
I stopień : teoria potoczna-> nasza ocena
II stopień: tradycja-> naśladownictwo pokoleń
III stopień : pedagogika globalna-> tworzy globalna wiedzę pedagogiki
IV stopień: pedagogika filozoficzna/ refleksja naukowa-> stawianie i rozwiązywanie problemów
5. Na czym polega specyficzny, pedagogiczy punkt widzenia?
Ujmuje człowiek najuniwersalniej, jako całość a próba rozdzielenia go na poszczególne fragmenty jest wyjściem poza taki sposób patrzenia.
6. Co to jest pedagogizm, jak Hessen to ocenia. Ideał miłości.
Pedagogizm przekłada psychologię i pedagogikę eksperymentalną na wiedzę z przedmiotu nauczania danego przedmiotu porównując nauczyciela do inżyniera. Wszystko ma wyglądać tak samo, nie bierze się pod uwagę osobistych predyspozycji. Hessen piętnuje takie podejście, ponieważ zwraca ono uwagę na technikę a nie sedno sprawy wychowania.
Ideał miłości:
Caritas- pomoc drugiemu człowiekowi, miłość do wychowanków
Eros- miłość do samego nauczania, własnej wiedzy.
7. warstwy wychowania- jakie są i jaką formę przyjmuje w nich wychowawca?
Psychofizjologiczna- biologiczne podejście do wychowania, tresura i opieka.
Społeczna- wprowadzenie człowieka do środowiska społecznego- socjalizacja
Kulturowa- kształcenie, wykształcenie, samokształcenie- wypracowanie własnego sposobu myślenia.
8. Mechanizmy ucieczki od wolności.
Autorytaryzm- poddanie swojego ja, wtopienie się w siły, w to co za mnie decyduje(dojście Hitlera do władzy), ludzie oddali się jego władzy, woleli żeby za nich decydował wódz, partie polityczne. To był ich środek ucieczki.
Destruktywność- ucieczka przed nie dającym się znieść uczuciem niemocy, jednostka dąży do usunięcia wszystkich obiektów z którymi, musiałaby się zmierzyć. Przykładem takich jednostek są pseudo kibice, zazwyczaj pochodzący ze środowisk nie dających szans, patologicznych, gdzie panuje wielka pustka. Jednostki te uważają że jeśli świat nie jest dla mnie to należy go zniszczyć, odebrać sama sytuację wyboru.
Konformizm- zaciera się granica JA, jednostka staje się taka jak inni, wybiera to co inni, ma zapewnione bezpieczeństwo, nie musi wybierać. Podporządkowanie się temu co modne, pójście z nurtem. Wywodzi się z tego myślnie pozorne (powtarzanie opinii, którą uważa się za swoją, przekazanie czegoś co się usłyszało) i myślenie rzeczywiste (opinia oparta na swoim doświadczeniu, autentyczna opinia, nawet jeśli się mylimy, sami podejmujemy próbę zebrania myśli)
9. Diagnoza społeczeństwa.
Im mamy więcej wolności, tym mniej bezpiecznie się czujemy. Kiedyś decyzje człowieka były uwarukowane tradycją ( wybór zawodu, dobieranie sobie partneki/ partnera…)
Obecnie tradycja już nic nie narzuca. Najważniejsze jest indywidualizowanie działalności: człowiek cokolwiek czyni, czyni dla siebie. Najważniejsza jest zasada interesu własnego i egocentryzmu. Człowiek współczesny chce uciekać od wolności, która go przytłacza, wolał podporządkować się jednostce (np. dojście Hitlera do władzy), partii by nie musiał sam niczego wybierać a żeby za niego to czynili inni.
10. Ideał swobodnego wychowania.
Eksperyment Rousseau-> kultura jest sztuczna i ogranicza człowieka. „W stanie kultury” ludzie tracą swoją wolność i stają się zależni od innych. Rousseau protestuje przeciw kulturze i twierdzi, że to przyroda jest swobodą i nazywa ją „wychowawczynią człowieka”.
Szkoła Tołstoja ->( Lew Tołstoj prowadził szkołę, w której zostawiono dzieciom możliwość swobodnego decydowania o swoich działaniach. Pracę szkoły początkowo rozpoczęto bez podziału na klasy i przedmioty. Tołstoj uważał, że z czasem z chaosu wyłoni się formalny kształt placówki. Wierzył w naturalną potrzebę porządku u dzieci) „swoboda i życie”. Realista uważa, że szkoła jest oderwana od życia, co jest jej główną wadą. Podobnie jak Rousseau ,Tołstoj neguje kulturę.
Hessen- „usunąć przymus, to przede wszystkim przekuć temperament dziecka na osobowość, wychować w nim wewnętrzną siłę wolności.” Nie zgada się on z założeniami Tołstoja i Rousseau. Twierdzi on, że kultura i wychowanie współgrają ze sobą. Nie da się zlikwidować przymusu i nie można żyć bez socjalizacji, dlatego też musimy mieć świadomość tego ,że nigdy nie będziemy do końca wolni. Zawsze jesteśmy od kogoś lub czegoś zależni, a wokół nas istnieje wiele ograniczeń