Antybiotyki przeciwgrzybicze
Grizeofulwina
antybiotyk stosowany w zakażeniach Trichophyton , Microsporon, Epidermophyton ; nie działa na Candida;
mechanizm działania: hamowanie biosyntezy chityny w ścianach grzybni, hamowanie biosyntezy RNA;
działa grzybostatycznie , w większych stężeniach grzybobójczo oraz przeciwzapalnie;
dobrze wchłania się z p. pok.; lepiej wchłania się po posiłkach, zwłaszcza bogatych w tłuszcze;
odkłada się w keratynie włosów, paznokci i skóry;
działania niepożądane są liczne: bóle głowy, zaburzenia z przewodu pokarmowego, uszkodzenie wątroby, działanie teratogenne;
wskazania: grzybica skóry gładkiej, owłosionej i paznokci wywołana przez dermatofity;
interakcje: zmniejsza działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny (np. warfaryny), estrogenów i doustnych środków antykoncepcyjnych; potęguje działanie alkoholu
Nystatyna
antybiotyk polienowy;
mechanizm działania: wiąże się ze steroidami błon komórkowych grzyba, co prowadzi do zwiększenia przepuszczalności ściany dla jonów potasu i aminocukrów, a w efekcie do zaburzeń metabolicznych komórki i jej obumarcia;
działa grzybostatycznie i grzybobójczo (w zależności od stężenia) na Candida, Blastomyces, Coccidioides, Cryptococcus, Histoplasma, Aspergillus;
nie wchłania się z przewodu pokarmowego, powierzchni skóry i błon śluzowych; stosowana tylko miejscowo;
wskazania: infekcje grzybicze, zwłaszcza kandydoza; profilaktyka zakażeń grzybiczych u chorych leczonych antybiotykami o szerokim spektrum, zwłaszcza noworodków i niemowląt, chorych na cukrzycę, chorych na nowotwory złośliwe (białaczki), przygotowywanych do zabiegów operacyjnych;
działania niepożądane: rzadko występują biegunki, nudności, wymioty, a podczas stosowania miejscowego objawy nadwrażliwości kontaktowej
AmfoterycynaB
antybiotyk polienowy;
w zależności od stężenia wykazuje działanie grzybobójcze lub grzybostatyczne
mechanizm działania polega na wiązaniu się leku z zawierającymi sterole błonami komórkowymi grzybów i zmianie ich przepuszczalności;
spektrum działania: Candida, Aspergillus, Cryptococcus, Coccidioides, Blastomyces, Histoplasma;
nierozpuszczalna, nie wchłania się z przewodu pokarmowego; i.v. jako dezoksycholan;
wskazania: ciężkie układowe i(lub) wieloogniskowe oraz uogólnione zakażenia grzybami, grzybice powierzchniowe;
działania niepożądane –lek bardzo toksyczny: gorączka –uwalnianie TNF i IL-1 z monocytów i makrofagów, agregacja neutrofilów –osadzane w płucach –duszność i tachykardia, niewydolność nerek, spadek ciśnienia krwi, anemia –hamowanie uwalniania erytropoetyny, bóle głowy, nudności i wymioty,
należy regularnie (przynajmniej raz w tygodniu) kontrolować morfologię krwi, czynność nerek i wątroby, stężenia potasu i magnezu;
Natamycyna
antybiotyk przeciwgrzybiczy o działaniu miejscowym;
mechanizm działania: wiąże się ze sterolami błony komórkowej grzyba, zmieniając jej przepuszczalność, przez co powoduje obumieranie komórki grzyba;
działa na: Candida, niektóre pleśnie i grzyby dimorficzne, a także na pierwotniaki Trichomonasvaginalis, Giardia lamblia;
po podaniu p.o. prawie nie wchłania się z przewodu pokarmowego; zastosowana miejscowo na skórę lub błony śluzowe również nie ulega wchłonięciu;
wskazania: grzybice skóry i błon śluzowych zwłaszcza wywołane przez różne gatunki z rodzaju Candida;
działania niepożądane: podczas stosowania miejscowego mogą pojawić się objawy podrażnienia: zaczerwienienie, pieczenie, świąd; po podaniu p.o. wymioty, nudności, biegunka.
Syntetyczne leki przeciwgrzybicze
Liczna grupa leków o różnej budowie:
pochodne imidazolu: klotrimazol, ketokonazol, mikonazol;
pochodne triazolu: flukonazol, itrakonazol;
alliloaminy: terbinafina;
inne: flucytozyna.
Pochodne azolowe
mechanizm działania: hamowanie syntezy ergosterolu poprzez hamowanie cytochromu P-450 grzybów, co prowadzi do wzrostu przepuszczalności błony komórkowej i następnie do jej uszkodzenia; zdecydowanie większe powinowactwo do enzymów grzybiczych niż ludzkich (triazole –większa wybiórczość –mniej działań niepożądanych; imidazole–mniejsza wybiórczość –więcej działań niepożądanych);
są to leki względnie bezpieczne;
zastosowanie kliniczne:
zakażenia Candida, Cryptococcus;
zakażenia endemiczne: Blastomyces, Coccidioides, Histoplasma;
zakażenia dermatofitami;
zakażenia Aspergillus –itrakonazol;
działania niepożądane:
stosunkowo mało toksyczne;
najczęściej zaburzenia żołądkowo-jelitowe;
rzadko hepatotoksyczność.
interakcje –związane z hamowaniem cytochromu P-450.
A. Klotrimazol
stosowany miejscowo w leczeniu drożdżycy i rzęsistkowicy pochwy oraz w wyprzeniachdrożdżakowatychi zapaleniach błon śluzowych.
B. Ketokonazol
fungostatyczny lub fungobójczy w zależności od stężenia;
stosowany w grzybicach układowych i powierzchniowych;
szeroki zakres działania;
łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego
może powodować ginekomastię, niepłodność, zaburzenia miesiączkowania (blok syntezy androgenów i steroidów nadnerczowych);
dość silnie hamuje metabolizm wielu leków (cyklosporyna, astemizol, terfenadyna)
C. Mikonazol
zastosowanie: grzybice układowe, miejscowe zakażenia skóry i błon śluzowych;
rzadko stosowany ogólnie z powodu poważnych działań niepożądanych: nudności, wymioty, hyperlipidemia, hypernatremia, zaburzenia hematologiczne
D. Flukonazol
szerokie zastosowanie;
dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego i dobrze przenika do tkanek (w tym do OUN);
jest lekiem z wyboru z zakażeniach grzybiczych u pacjentów z AIDS;
nieliczne działania niepożądane;
hamuje metabolizm leków w układzie cytochromu P-450;
alternatywa dla amfoterycynyB
E. Itrakonazol
stosowany doustnie;
bardzo szeroki zakres działania, bardzo wysoka skuteczność;
silnie gromadzi się w keratynie paznokci;
nie wpływa na syntezę hormonów steroidowych;
źle penetruje do OUN
F. Terbinafina
stosowana doustnie;
działa grzybobójczo;
mechanizm działania: hamowanie epoksydazyskwalenowej(niedobór ergosterolu w błonach komórkowych);
skuteczność porównywalna z itrakonazolem;
główne zastosowania –grzybica skóry i paznokci;
działania niepożądane: zaburzenia żołądkowo-jelitowe
nie wpływa na układ cytochromu P-450
G. Flucytozyna
syntetyczny antymetabolit pyrimidyny; zaburza syntezę białka;
działa fungostatycznie;
najczęściej w połączeniu z amfoterycynąB;
dobrze wchłania się po podaniu doustnym;
jeśli stosowana pojedynczo –szybko rozwija się oporność;
działania niepożądane: neutropenia, trombocytopenia (depresyjne działanie na szpik), zaburzenia funkcji wątroby, zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Leki przeciwgruźlicze
zwiększenie się liczby chorych na gruźlicę (warunki socjalne);
około 1/3 populacji światowej jest zakażona prątkami;
8 milionów nowych zachorowań w roku na świecie;
większość w Azji i Afryce;
problem u pacjentów HIV (+);
infekcje Mycobacteriumtuberculosis–wyzwanie terapeutyczne:
powolny wzrost prątków;
wewnątrzkomórkowa lokalizacja bakterii;
terapia jest długotrwała;
oporność na leki narasta szybko;
cel leczenia –odprątkowanie
ZASADY LECZENIA GRUŹLICY
leczenie jest długotrwałe;
co najmniej dwulekowe–istnieje pierwotna oporność na leki;
pierwotna oporność dotyczy głównie izoniazydui streptomycyny, rzadziej: rifampicynyi etambutolu;
leczenie przebiega w dwóch fazach:
faza wstępna, intensywna –2-3 miesiące;
faza kontynuacji, wyjaławiająca.
najczęściej stosowany –6 miesięczny sposób leczenia:
faza wstępna –2 miesiące: pirazynamid, izoniazyd, rifampicyna, etambutollub streptomycyna;
faza podtrzymująca –4 miesiące: izoniazydi ryfampicyna
LEKI GŁÓWNE (wg kolejności wyboru) –niska toksyczność:
1.izoniazyd(INH);
2.rifampicyna(RMP);
3.pirazynamid(PZA);
4.etambutol(EMB);
5.streptomycyna (SM).
LEKI DRUGIEJ LINII –wysoka toksyczność
amikacyna,
kapreomycyna,
ciprofloksacyna(fluorowane chinolony),
cykloseryna,
etionamid,
rifabutyna,
kwas p-aminosalicylowy