1. Podstawowe zasady BHP dla każdego pracownika:

1. Wykonywać prace ściśle według przepisów BHP, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz instrukcji stanowiskowych i poleceń przełożonego 2. Dbać o ład i porządek w miejscu pracy oraz o sprzęt i narzędzia jakie powierza pracodawca 3. Używać przydzielonej odzieży ochronnej zgodnie z przeznaczeniem 4. Poddawać się badaniom lekarskim 5. Poddawać się szkoleniom BHP i egzaminom sprawdzającym wiedzę z zakresu BHP 6. Niezwłocznie zgłaszać swojemu przełożonemu o zauważonym niebezpieczeństwie dla zdrowia i życia oraz zgłaszać o zaistniałym wypadku.

2. Źródła prawa pracy w rozumieniu kodeksu pracy to rodzaj aktów normatywnych kształtujących prawa i obowiązki pracowników oraz pracodawców. Źródłem prawa pracy jest kodeks pracy oraz przepisy innych ustaw oraz aktów wykonawczych do ustawy. Ponadto do źródeł prawa pracy należy zaliczyć układ zbiorowy pracy, inne oparte na ustawie porozumienia zbiorowe, regulaminy i statuty określające prawa i obowiązki stron stosunku pracy (tzw. akty prawa wewnętrznego lub swoiste źródła prawa). Do źródeł prawa w szerszym ujęciu (zawiera się w nich źródło prawa pracy) należy Konstytucja, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz prawo stanowione przez organizację międzynarodową. Źródła prawa pracy podlegają zasadzie hierarchizacji aktów prawnych.

3. Trudne sytuacje w pracy zespołu i rozwiązywanie konfliktów. (?) Poznanie metod radzenia sobie w sytuacjach trudnych wynikających z różnicy zdań, stanowisk, poglądów. Poznanie i przećwiczenie asertywnych technik reakcji na sytuacje trudne. Nabycie umiejętności rozpoznawania sytuacji konfliktowej, diagnozy jej przyczyn oraz uzyskanie kompetencji pozwalających na powstrzymanie procesu eskalacji konfliktu na jak najwcześniejszym etapie jego rozwoju. Wypracowanie określonych schematów własnych zachowań w sytuacjach konfliktowych oraz nauka panowania nad emocjami towarzyszącymi sporom.

4. Aspekty pracy zawodowej.

W planach związanych z rozwojem kariery zawodowej musimy także uwzględniać ważne dla nas aspekty pracy zawodowej. Każdy z nas ma określone oczekiwania od pracy zawodowej. Praca będzie bardziej satysfakcjonująca jeżeli będzie posiadać istotne dla nas aspekty pracy. Należy zastanowić się, które aspekty są dla nas najważniejsze. Najczęściej występujące aspekty to:

• Awans i rozwój zawodowy

• Doskonalenie i podnoszenie kwalifikacji

• Niezależność i samodzielność w działaniu

• Zmienność i urozmaicenie

• Satysfakcja i kontakty z ludźmi

• Prestiż firmy, zawodu, funkcji lub stanowiska

• Wynagrodzenie

• Stabilność i bezpieczeństwo zatrudnienia

Jasne określenie, które z wymienionych aspektów są dla nas najważniejsze, pomoże nam w przyszłości dokonywać właściwych wyborów związanych z zatrudnieniem.

5. i 6. Wypadek przy pracy to zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z wykonywaniem pracy lub w drodze z lub do pracy.

Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

• podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

• podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

• w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Za śmiertelny wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiła śmierć w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy od dnia wypadku. Za ciężki wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiło ciężkie uszkodzenie ciała, takie jak: utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności rozrodczej lub inne uszkodzenie ciała albo rozstrój zdrowia, naruszające podstawowe funkcje organizmu, a także choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu, trwała choroba psychiczna, całkowita lub częściowa niezdolność do pracy w zawodzie albo trwałe, istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała. Za zbiorowy wypadek przy pracy uważa się wypadek, któremu w wyniku tego samego zdarzenia uległy co najmniej dwie osoby. Za uraz uważa się uszkodzenie tkanek ciała lub narządów człowieka wskutek działania czynnika zewnętrznego. Za chorobę zawodową uważa się chorobę określoną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w miejscu pracy lub w związku ze sposobem wykonywania pracy.

7. Obciążenie fizyczne polega na pokonywaniu przez czynności układu mięśniowego działających oporów bądź sił przyciągania ziemskiego. Może być ono dynamiczne związane z ruchem i kolejnym przemiennym angażowaniem określonych partii mięśni i układu kostnego, oraz statyczne związane z wysiłkiem jednorodnym, angażującym w sposób stały, jednostronny te same partie układu mięśniowego i kostnego i wynikające bądź z pozycji ciała, bądź z jednostajności (monotypowości) ruchów. Obciążenie psychiczne polega na napięciu i koncentracji uwagi, angażowaniu umysłu i systemu nerwowego człowieka. Może ono wynikać z samej pracy, jej charakteru i warunków, w których się ona odbywa (odpowiedzialność, terminowość, zewnętrzne warunki zakłócające itp.), a także z cech osobowości wykonawcy pracy, jego stanu emocjonalnego i stosunku do wykonywanych czynności (uprzedzenie, brak wiary we własne siły, zdenerwowanie, brak motywacji itp.).

Oba te rodzaje obciążenia są w praktyce trudne do rozgraniczenia. Dlatego też najczęściej mówi się o obciążeniu psychofizycznym pracy.

8. Ogólnie uznanym miernikiem ciężkości dynamicznej pracy fizycznej jest wydatek energetyczny. Jest to ilość kilodżuli potrzebnych do wykonania pracy. Wydatek energetyczny wyraża się w tzw. kJ efektywnych, czyli kJ netto, które oblicza się, odejmując je od ogólnej ilości zużytych kJ tzw. brutto , wyrażających wielkość podstawowej przemiany materii. Do najprostszych metod oznaczania wydatku energetycznego należą m.in. : metoda chronometrażowo-tabelaryczna; metoda gazometryczna; metoda telemetryczna. Do oceny wydolności fizycznej organizmu służą różnego rodzaju testy. Najczęściej stosowane są: pośrednia ocena maksymalnego pobierania tlenu; test chodzenia; testy stosowane do oceny tolerancji wysiłkowej; testy stosowane w diagnostyce klinicznej.

Określenie tzw. pułapu tlenowego dobrze przedstawia relacja między wydolnością a obciążeniem wysiłkowym. Pomiaru VO2max można dokonać podczas badania wielkości obciążenia na cykloergometrze lub na bieżni elektrycznej. Często jest to połączone z wykonaniem elektrokardiogramu. Nadzór nad tego rodzaju testem powinien zawsze sprawować lekarz.
Innym sposobem oceny ciężkości pracy jest pomiar wydatku energetycznego mierzonego obciążeniem bezwzględnym - to ilość energii wydatkowanej przez organizm w jednostce czasu (moc). Może być również wyrażana w jednostkach objętości tlenu pochłanianego przez organizm na minutę lub też w jednostkach pracy zewnętrznej wykonanej w określonym czasie. Obciążenie względne określa stosunek między zapotrzebowaniem na tlen podczas wykonywania pracy a maksymalnym pobieraniem tlenu przez organizm (% VO2max).

Dzieli się na:

wysiłki lekkie < 10% VO2max

wysiłki średnio ciężkie 10 ÷ 30% VO2max

wysiłki ciężkie 30 ÷ 50% VO2max

wysiłki bardzo ciężkie > 50% VO2max

9. i 10.

Zagrożenia na stanowisku pracy	Sposoby ochrony przed zagrożeniami	Stosowanie środków ochrony
uszkodzone, niesprawne drabiny, schody, stopnie; składowanie towarów o masie większej od określonego obciążenia; uszkodzona instalacja elektryczna; stosowanie uszkodzonych, niestabilnych regałów; niewłaściwe składowanie kartonów, opakowań; możliwość poparzenia gorącą wodą; upadek w wyniku poślizgu na śliskiej podłodze; urazy palców podczas obsługi krajalnic spożywczych; obciążenie układu mięśniowo-szkieletowego.	stosowanie sprawnych drabin z wkładkami przeciwpoślizgowymi, korzystanie z asekuracji drugiej osoby przy pracach powyżej 2 metrów; przestrzeganie dopuszczalnych wielkości obciążenia regałów; stosowanie sprawnych przewodów elektrycznych, przeprowadzanie okresowych badań ochrony przeciwporażeniowej; stosowanie typowych znormalizowanych i ocechowanych regałów; układanie stosów w taki sposób, aby środek ciężkości pozostawał wewnątrz obrysu stosu; przygotowywanie posiłków z zachowaniem powszechnie stosowanych urządzeń i bezpiecznych zasad; bieżące usuwanie wilgoci w dniach , w których występują opady atmosferyczne; stosowanie właściwego oświetlenia stanowisk pracy zgodnie z PN; dopuszczanie do pracy pracowników o odpowiednich kwalifikacjach i stanie zdrowia; dopuszczenie do pracy pracowników przeszkolonych w zakresie bhp; stosowanie odpowiednich rozwiązań przestrzennych na stanowisku, wprowadzenie częstych kilkuminutowych przerw w pracy, zaopatrzenie w odpowiednie siedziska.	obuwie z dużą powierzchnią tarcia, szczególnie przez kobiety; rękawice kuchenne; rękawice robocze przy składowaniu kartonów, opako-wań.

11. i 12. Ryzyko zawodowe, według Ministerstwa Pracy, rozumiane jest jako: "prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych zdarzeń (zagrożeń) związanych z wykonywaną pracą, powodujących straty oraz ich skutków dla zdrowia lub życia pracowników w postaci chorób zawodowych i wypadków przy pracy". Ocena ryzyka zawodowego jest to: "porównanie poziomu ryzyka, które zostało określone w wyniku dokonania oceny z poziomem, który jest uznawany za akceptowalny". Ocena ta jest ujęta w normie PN-N18002, jako procedura oceny ryzyka zawodowego:

zebranie informacji niezbędnych do oceny korygujących

identyfikacja zagrożeń

oszacowanie ryzyka zawodowego

określenie dopuszczalności

ustalenie niezbędnych działań

Metody oceny ryzyka zawodowego: matryce ryzyka; wskaźniki ryzyka; grafy ryzyka .

Jednak jedną z popularniejszych metod jest Risk score, która pomaga określić pracodawcy poziom ryzyka zawodowego oraz dobrać stosowne środki profilaktyczne. Dokumentacja ryzyka zawodowego. Dokumentacja powinna zawierać następujące grupy informacji: charakterystykę stanowiska; informacje dotyczące identyfikacji zagrożeń; szacowanie parametrów ryzyka i jego wartościowanie; informacje o kryteriach akceptacji oraz poziomu ryzyka akceptowalnego; (środki ochrony konieczne do likwidacji zagrożeń lub zmniejszenia ryzyka);b wynik końcowy ryzyka i zalecenia monitorowania ryzyka z jego okresowa ocena; przepisy, normy i wytyczne przy ocenie ryzyka zawodowego. Kryteria oceny ryzyka zawodowego są uzależnione w dużej mierze od pracodawcy oraz stosowanej w przedsiębiorstwie technologii (stopnia jej zaawansowania i złożoności). Istnieje wiele metod identyfikacji zagrożeń i szacowania poziomu ryzyka zawodowego.

13. Zasadnicze natomiast postulaty (rekomendacje) ergonomii dotyczące miejsca pracy można ująć następująco: pracuj w naturalnej pozycji, redukuj nadmierny wysiłek, trzymaj wszystko w zasięgu ręki, pracuj na dogodnej wysokości, redukuj nadmierne i niepotrzebne ruchy, minimalizuj zmęczenie, unikaj statycznego obciążenia, ruszaj się i wykonuj ćwiczenia, zmniejszaj siłę i skracaj czas jej trwania, minimalizuj nacisk punktowy na ciało, zapewnij swobodę ruchów w wykonywaniu pracy, zadbaj o projekt dla wysokich pracowników, zadbaj o zdrowe i komfortowe warunki pracy.

14. Struktura przestrzenna stanowisk pracy powinna:

• zapewnić bezpieczną i wygodną pracę dla 90% populacji użytkowników,

• być dostosowana do ich ekstremalnych cech wymiarowych,

• umożliwiać dopasowanie niektórych parametrów przestrzennych stanowiska do indywidualnych potrzeb użytkowników, wprowadzając możliwość regulacji,

• uniemożliwiać powstawanie zagrożeń wypadkowych i szkodliwych dla zdrowia

• zapewniać swobodę ruchów,- zapewnić minimalny koszt biologiczny podczas wysiłku pracownika,

• zapewniać dobre warunki widoczności procesu pracy i otoczenia.

Punktem wyjścia przy projektowaniu struktury przestrzennej stanowiska pracy jak i jego elementów składowych są wymiary antropometryczne użytkowników oraz ich granice zasięgów ruchu. Wymiary stanowiska są uzależnione od pozycji ciała jaką człowiek zajmuje w procesie pracy. Podstawowe wymiary stanowiska podawane są w odpowiednich nomogramach lub tablicach opracowanych przez projektantów. Strukturę przestrzenną stanowiska pracy można wyznaczyć przy użyciu metod opisanych w części poświęconej antropometrii.

15. Pierwsza pomoc przedmedyczna to czynności ratownika (osoby udzielającej pierwszą pomoc) prowadzące do zabezpieczenia i utrzymania przy życiu osoby poszkodowanej, do czasu przyjazdu wykwalifikowanych służb.

• Etapy pierwszej pomocy

1. ocena sytuacji

2. zabezpieczenie miejsca zdarzenia

3. ocena stanu poszkodowanego

4. wezwanie pomocy

- 999 ? Pogotowie Ratunkowe

- 112 ? Centrum Powiadamiania Ratunkowego

- 998 ? Straż Pożarna

- 997 ? Policja

5. udzielenie pierwszej pomocy przedmedycznej według potrzeby

• Treść wezwania pomocy

- miejsce zdarzenia

- co się stało

- stan poszkodowanych

- liczba poszkodowanych

- wiek i płeć poszkodowanych

- imię i nazwisko zgłaszającego i numer zwrotny

NIGDY NIE ODKŁADAJ PIERWSZY TELEFONU

• Zasady udzielania pierwszej pomocy

- wezwać fachową pomoc

- dbać o drożność dróg oddechowych

- dbać o komfort termiczny poszkodowanego

- dbać o komfort psychiczny poszkodowanego

- pozostać na miejscu zdarzenia

- kontrolować oddech co 1 minutę

- nie poruszać poszkodowanego bez potrzeby

- nie podawać leków

- nie podawać niczego do jedzenia, do picia

Uwaga!

Zmiana pozycji poszkodowanego jest konieczna jedynie gdy:

- brak oddechu poszkodowanego

- istnieje bezpośrednie zagrożenie na miejscu wypadku i konieczna jest ewakuacja (zawsze na plecach!)

• Zasady zabezpieczenia Ratownika

- rękawiczki ochronne

- maseczka do sztucznego oddychania

• Zasady zastosowania pozycji bocznej ustalonej

Pozycję boczną ustaloną (bezpieczną) stosujemy gdy:

- odchodzimy od poszkodowanego (np.: wezwać pomoc)

- poszkodowany ma niekontrolowane wydzieliny (treść żołądka, krew, ślinotok)

16. (?) Ocena oddechu

- udrożnić drogi oddechowe przez odchylenie głowy do tyłu

- badanie oddechu trzema zmysłami (przez minimum 10 sekund lub do 2 wydechu)

a) widzę ( obserwuję ruch klatki piersiowej)

b) słyszę (słuchać szmery z dróg oddechowych)

c) czuję (wyczuć ciepło wydychanego powietrza)

Jeżeli poszkodowany jest w innej pozycji niż leżenie na plecach należy zmodyfikować sposób badania oddechu (np. wierzchem dłoni).

Zatrzymanie oddechu i krążenia

- Podstawowe Podtrzymywanie Życia (PPŻ/ang. BLS)

To inaczej

- Resuscytacja Krążeniowo-Oddechowa (RKO/ang. CPR)

Jeżeli poszkodowany nie oddycha należy rozpocząć schemat Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej (RKO/ang. CPR)

- bez oddechów wstępnych

- 30 ucisków klatki piersiowej w miejscu skrzyżowania linii ,,pępek-nos?? ? ,,linia sutków?? (częstotliwość ucisków 100 razy /1minutę, głębokość 3-5cm)

- 2 oddechy ratownicze (ok. 1s wdech)

Należy pamiętać o udrożnieniu dróg oddechowych przez odchylenie głowy do tyłu (,,czoło-żuchwa??).