ZDANIE- w sensie logicznym jest to wypowiedź prawdziwa albo fałszywa, bądź też będzie prawdziwa albo fałszywa.
ZDANIE jest PRAWDZIWE- gdy stwierdza ono pewien stan rzeczy i w rzeczywistości ten stan rzeczy zachodzi.
ZDANIE jest FAŁSZYWE- gdy stwierdza ono pewien stan rzeczy i w rzeczywistości ten stan rzeczy nie zachodzi.
FUNKTOR NEGACJI- wyrażenie „Nieprawda, że …” nazywamy funktorem negacji i oznaczamy symbolem ~ i rozumiemy zgodnie z tabelką.
IMPLIKACJA- wyrażenie „Jeżeli p, to q” nazywamy implikacją o poprzedniku p i następniku q, oznaczamy to wyrażenie „p->q” i rozumiemy zgodnie z tabelką. Implikacja jest fałszywa, gdy poprzednik jest prawdziwy, a następnik fałszywy.
ALTERNATYWA NIEROZŁĄCZNA (zwykła)- wyrażenie „lub” nazywamy spójnikiem alternatywnym i symbolicznie zapisujemy „v” i rozumiemy zgodnie z tabelką. (co najmniej jedno z dwojga).
ALTERNATYWA ROZŁĄCZNA- wyrażenie „albo… albo…” nazywamy alternatywą rozłączną i symbolicznie zapisujemy „L”. (Dokładnie jedno z dwojga).
DYSJUNKCJA- wyrażenie „bądź… bądź…” nazywamy dysjunkcją i symbolicznie zapisujemy „/”. (Co najwyżej jedno z dwojga).
RÓWNOWAŻNOŚĆ- wyrażenie „p wtedy i tylko wtedy, gdy q” nazywamy spójnikiem równoważności i symbolicznie zapisujemy „p<->q”.
KONIUNKCJA- wyrażenie „i” nazywamy spójnikiem koniunkcji i symbolicznie zapisujemy „^”.
PRAWO LOGICZNE- jest to schemat wyłącznie prawdziwych zdań.
NAZWA- jest to wyrażenie, które może być podmiotem lub orzecznikiem w zdaniach typu „S jest P”.
DESYGNAT NAZWY- to przedmiot oznaczony daną nazwą.
ZAKRES NAZWY- jest to zbiór wszystkich desygnatów danej nazwy.
NAZWA JEDNOSTKOWA- ma dokładnie jeden desygnat (np. Kraków)
NAZWA OGÓLNA- ma wiele desygnatów dana nazwa (np. miasto)
NAZWA PUSTA- nie ma żadnych desygnatów (np. krasnoludek); przedmioty wirtualne; przedmioty nie istniejące faktycznie, ale w świadomości.
NAZWA KONKRETNA- jest nazwą rzeczy lub osoby (gdy jej desygnatami są rzeczy lub osoby), bądź też nazwą czegoś co wyobrażamy sobie jako rzecz lub osobę (np. miasto, człowiek, pies).
NAZWA ABSTRAKCYJNA- są to nazwy własności przedmiotu, relacji, zdarzeń, liczb itp. (pora roku, choroba, liczba parzysta, wiosna, miłość).
NAZWA ZBIOROWA- to nazwa, której desygnaty są przedmiotami zbiorowymi, ogółem (np. las).
NAZWA NIEZBIOROWA- jej desygnaty są jednostkami (np. drzewo).
NAZWA INDYWIDUALNA- nazwa przysługująca jakiemuś przedmiotowi ze względu na ustanowienie, że przedmiot ten będzie tak nazywany. Nie przypisuje się przedmiotowi konkretnych wyróżniających go właściwości; imiona własne pisane wielką literą (np. Warszawa).
NAZWA GENERALNA- nazwa przysługująca przedmiotowi ze względu na cechy, jakie są przypisywane temu przedmiotowi. Obejmują dużą ilość rzeczy jakiegoś rodzaju (np. krzesło).
NAZWA OSTRA- jeśli umiemy bez wątpliwości rozstrzygnąć o każdym napotkanym przedmiocie, z którym odpowiednio zapoznaliśmy, czy jest on czy nie jest desygnatem pewnej określonej nazwy (np. pies).
NAZWA NIEOSTRA- rozmyte granice; jeśli o pewnych napotkanych przedmiotach, mimo dobrego zapoznania się z ich cechami, nie umiemy orzec czy są czy nie desygnatami danej nazwy (np. człowiek zamożny, rozsądny).
NAZWA WYRAŹNA- umiemy podać treść tej nazwy (treść charakterystyczną).
NAZWA NIEWYRAŹNA- nie potrafimy podać treści danej nazwy.(dzielimy na naoczne i intuicyjne).
TREŚĆ PEŁNA NAZWY- to zespół wszystkich cech jakie posiada każdy z jej desygnatów (np. człowiek- kręgowiec, dwunogi, istota myśląca itd. wszystkie).
TREŚĆ CHARAKTERYSTYCZNA NAZWY- to zespół takich cech, że wystarczy, iż przedmiot ma te cechy, aby był desygnatem danej nazwy.
NAZWY RÓWNOZAKRESOWE- nazwy S i P nazywamy równozakresowymi, gdy każdy desygnat nazwy S jest desygnatem nazwy P i odwrotnie.
NAZWA PODRZĘDNA- nazwa S jest podrzędna do nazwy P <-> gdy każdy desygnat nazwy S jest desygnatem nazwy P, oraz istnieją desygnaty nazwy P, które nie są desygnatami nazwy S.
NAZWY PROSTE- składają się tylko z jednego wyrazu.
NAZWY ZŁOŻONE- składają się z więcej niż jednego wyrazu.
FUNKCJA ZDANIOWA- to wyrażenie z co najmniej jedną zmienną, z którego otrzymamy zdanie po podstawieniu w miejsce wszystkich zmiennych w nim występujących wyrażeń języka naturalnego o tych samych kategoriach co odpowiednie zmienne.
TAUTOLOGIA LOGICZNA (PRAWO LOGICZNE)- jest to funkcja zdaniowa, z której zawsze otrzymamy zdanie prawdziwe.
KONTRTAUTOLOGIA LOGICZNA- jest to funkcja zdaniowa, z której zawsze otrzymamy zdanie fałszywe.
FUNKCJA SPEŁNIALNA- jest to funkcja zdaniowa nie będąca, ani tautologią ani kontr tautologią logiczną.
WYNIKANIE LOGICZNE- ze zdania Z1 wynika logicznie zdanie Z2, wtedy i tylko wtedy, gdy schemat zdania „Jeżeli Z1, to Z2” jest prawem logicznym.
RÓWNOWAŻNOŚĆ LOGICZNA- zdanie Z1 jest równoważne logicznie ze zdaniem Z2 wtedy i tylko wtedy, gdy prawem logicznym jest schemat wyrażenia o postaci „Z1 <->Z2”.
SCHEMAT ZDANIA- zapis symboliczny zdania w którym znaczenia zdaniowe odpowiadają zdaniom prostym języka naturalnego.
FUNKTOR GŁÓWNY danego wyrażenia- funktor w nim występujący, który wraz ze swoimi argumentami tworzy całe to wyrażenie.
ZDANIE- w sensie logicznym jest to wypowiedź prawdziwa albo fałszywa, bądź też będzie prawdziwa albo fałszywa.
ZDANIE jest PRAWDZIWE- gdy stwierdza ono pewien stan rzeczy i w rzeczywistości ten stan rzeczy zachodzi.
ZDANIE jest FAŁSZYWE- gdy stwierdza ono pewien stan rzeczy i w rzeczywistości ten stan rzeczy nie zachodzi.
FUNKTOR NEGACJI- wyrażenie „Nieprawda, że …” nazywamy funktorem negacji i oznaczamy symbolem ~ i rozumiemy zgodnie z tabelką.
IMPLIKACJA- wyrażenie „Jeżeli p, to q” nazywamy implikacją o poprzedniku p i następniku q, oznaczamy to wyrażenie „p->q” i rozumiemy zgodnie z tabelką. Implikacja jest fałszywa, gdy poprzednik jest prawdziwy, a następnik fałszywy.
ALTERNATYWA NIEROZŁĄCZNA (zwykła)- wyrażenie „lub” nazywamy spójnikiem alternatywnym i symbolicznie zapisujemy „v” i rozumiemy zgodnie z tabelką. (co najmniej jedno z dwojga).
ALTERNATYWA ROZŁĄCZNA- wyrażenie „albo… albo…” nazywamy alternatywą rozłączną i symbolicznie zapisujemy „L”. (Dokładnie jedno z dwojga).
DYSJUNKCJA- wyrażenie „bądź… bądź…” nazywamy dysjunkcją i symbolicznie zapisujemy „/”. (Co najwyżej jedno z dwojga).
RÓWNOWAŻNOŚĆ- wyrażenie „p wtedy i tylko wtedy, gdy q” nazywamy spójnikiem równoważności i symbolicznie zapisujemy „p<->q”.
KONIUNKCJA- wyrażenie „i” nazywamy spójnikiem koniunkcji i symbolicznie zapisujemy „^”.
PRAWO LOGICZNE- jest to schemat wyłącznie prawdziwych zdań.
NAZWA- jest to wyrażenie, które może być podmiotem lub orzecznikiem w zdaniach typu „S jest P”.
DESYGNAT NAZWY- to przedmiot oznaczony daną nazwą.
ZAKRES NAZWY- jest to zbiór wszystkich desygnatów danej nazwy.
NAZWA JEDNOSTKOWA- ma dokładnie jeden desygnat (np. Kraków)
NAZWA OGÓLNA- ma wiele desygnatów dana nazwa (np. miasto)
NAZWA PUSTA- nie ma żadnych desygnatów (np. krasnoludek); przedmioty wirtualne; przedmioty nie istniejące faktycznie, ale w świadomości.
NAZWA KONKRETNA- jest nazwą rzeczy lub osoby (gdy jej desygnatami są rzeczy lub osoby), bądź też nazwą czegoś co wyobrażamy sobie jako rzecz lub osobę (np. miasto, człowiek, pies).
NAZWA ABSTRAKCYJNA- są to nazwy własności przedmiotu, relacji, zdarzeń, liczb itp. (pora roku, choroba, liczba parzysta, wiosna, miłość).
NAZWA ZBIOROWA- to nazwa, której desygnaty są przedmiotami zbiorowymi, ogółem (np. las).
NAZWA NIEZBIOROWA- jej desygnaty są jednostkami (np. drzewo).
NAZWA INDYWIDUALNA- nazwa przysługująca jakiemuś przedmiotowi ze względu na ustanowienie, że przedmiot ten będzie tak nazywany. Nie przypisuje się przedmiotowi konkretnych wyróżniających go właściwości; imiona własne pisane wielką literą (np. Warszawa).
NAZWA GENERALNA- nazwa przysługująca przedmiotowi ze względu na cechy, jakie są przypisywane temu przedmiotowi. Obejmują dużą ilość rzeczy jakiegoś rodzaju (np. krzesło).
NAZWA OSTRA- jeśli umiemy bez wątpliwości rozstrzygnąć o każdym napotkanym przedmiocie, z którym odpowiednio zapoznaliśmy, czy jest on czy nie jest desygnatem pewnej określonej nazwy (np. pies).
NAZWA NIEOSTRA- rozmyte granice; jeśli o pewnych napotkanych przedmiotach, mimo dobrego zapoznania się z ich cechami, nie umiemy orzec czy są czy nie desygnatami danej nazwy (np. człowiek zamożny, rozsądny).
NAZWA WYRAŹNA- umiemy podać treść tej nazwy (treść charakterystyczną).
NAZWA NIEWYRAŹNA- nie potrafimy podać treści danej nazwy.(dzielimy na naoczne i intuicyjne).
TREŚĆ PEŁNA NAZWY- to zespół wszystkich cech jakie posiada każdy z jej desygnatów (np. człowiek- kręgowiec, dwunogi, istota myśląca itd. wszystkie).
TREŚĆ CHARAKTERYSTYCZNA NAZWY- to zespół takich cech, że wystarczy, iż przedmiot ma te cechy, aby był desygnatem danej nazwy.
NAZWY RÓWNOZAKRESOWE- nazwy S i P nazywamy równozakresowymi, gdy każdy desygnat nazwy S jest desygnatem nazwy P i odwrotnie.
NAZWA PODRZĘDNA- nazwa S jest podrzędna do nazwy P <-> gdy każdy desygnat nazwy S jest desygnatem nazwy P, oraz istnieją desygnaty nazwy P, które nie są desygnatami nazwy S.
NAZWY PROSTE- składają się tylko z jednego wyrazu.
NAZWY ZŁOŻONE- składają się z więcej niż jednego wyrazu.
FUNKCJA ZDANIOWA- to wyrażenie z co najmniej jedną zmienną, z którego otrzymamy zdanie po podstawieniu w miejsce wszystkich zmiennych w nim występujących wyrażeń języka naturalnego o tych samych kategoriach co odpowiednie zmienne.
TAUTOLOGIA LOGICZNA (PRAWO LOGICZNE)- jest to funkcja zdaniowa, z której zawsze otrzymamy zdanie prawdziwe.
KONTRTAUTOLOGIA LOGICZNA- jest to funkcja zdaniowa, z której zawsze otrzymamy zdanie fałszywe.
FUNKCJA SPEŁNIALNA- jest to funkcja zdaniowa nie będąca, ani tautologią ani kontr tautologią logiczną.
WYNIKANIE LOGICZNE- ze zdania Z1 wynika logicznie zdanie Z2, wtedy i tylko wtedy, gdy schemat zdania „Jeżeli Z1, to Z2” jest prawem logicznym.
RÓWNOWAŻNOŚĆ LOGICZNA- zdanie Z1 jest równoważne logicznie ze zdaniem Z2 wtedy i tylko wtedy, gdy prawem logicznym jest schemat wyrażenia o postaci „Z1 <->Z2”.
SCHEMAT ZDANIA- zapis symboliczny zdania w którym znaczenia zdaniowe odpowiadają zdaniom prostym języka naturalnego.
FUNKTOR GŁÓWNY danego wyrażenia- funktor w nim występujący, który wraz ze swoimi argumentami tworzy całe to wyrażenie.