Eksperymenty
1)Bruner i Kenney
Badali w jaki sposób dzieci pomiędzy 5 a 7r.ż. Posługują się macierzą podwójnej klasyfikacji.
Materiał w badaniu: 9 plastikowych kubków, tak dobranych, że różniły się średnicą (3 różne stopnie) i wysokością (3 stopnie).
Początkowo ustawiono je przed dzieckiem na dużej pokratkowanej planszy tekturowej. Aby zapoznać dziecko z macierzą, zdejmowano z niej 1, potem 2 i dalej 3 kubki, prosząc, by umieściło je z powrotem. Następnie proszono, żeby dzieciaki opsiały w czym są podobne i czym się różnią kubki w kolumnach i rzędach. Next "tasowano" kubki i proszono, żeby dziecko ustawiło je tak jak wcześniej, umieszczając kubek na tej samej kratce,w której znajdował się na początku zadania. Następnie "tasowano" kubki jeszcze raz, tym razem umieszczając w rogu "południowo-wschodnim" kubek, który poprzednio stał w "pd-zach" rogu kraty (jest to najniższy i najwęższy kubek). Proszono przy tym dziecko, żeby ustawiło wszystko podobnie jak poprzednio, zostawiając ten 1 kubek tam, gdzie go właśnie umieścili.
Wyniki: nie ma różnic pomiędzy 5, 6 a 7 rokiem życia, jeśli chodzi o zdolność ustawiania kubków z powrotem w macierzy, oraz zdolność odtwarzania budowy po przetasowaniu kubków (w próbie, w której nie przetasowali kubka). Prawie wszystkie dzieci wyk. To zadanie. Starsze dzieci szybciej odtwarzały macierz.
Po przestawieniu 1 elementu zadanie wykonały w większości 7latki i prawie żadne z młodszych dzieci. U najmłodszych dominuje obraz oryginalnej macierzy. U starszych relacja miejsca i wielkości jest problemem wymagającym rozumowania, a nie prostego kopiowania oryginalnej macierzy.
Dzieci posługujące się reprezentacją ikoniczną są bardziej uwrażliwione na przestzrenno-jakościową organizację doświadczenia, a mniej na rządzące taką organizacją reguły porządkowania
2)Bruner i Kenney
W celu zbadania granicy między reprezentacją ikoniczną i symboliczną.
Poproszono dziecaki dalej w wieku 5,6,7 lat, żeby powiedziały, która z 2 szklanek jest bardziej pełna, a która bardziej pusta (szklanki z jakś cieczą-pewnie woda). Aby prawidłowo ocenić "pustość" czy "pełność" dziecko musi przeprowadzić operację symboliczną i oprzeć się pokusie kierowania się wyglądem percepcyjnym.
Było 11 szklanek. 4 typy par:
szklanki są niejednakowej objętości, ale jednakowo, choć niecałkowicie pełne
szklanki są niejednakowej objętości, ale są całkiem pełne
pary, z których każda składa się z 2 szklanek o niejednakowej objętości, przy czym 1 jest napełniona całkowicie a 2 częściowo.
Identyczne szklanki, w 1 wypadku napełnione jednakowo, a w 2 niejednakowo.
Jako pełniejsza byla oceniana ta szklanka, która miałą większą pozorną objętość wody; preferowanym wskaźnikiem objętości była wysokość poziomu wody. Przy jednakowej jego wysokości dzieci kierowały się szerokością szklanki.
Oceny, która szklanka w każdej parze jest bardziej pusta:
-u starszych dzieci bardziej pusta była szklanka, w której widzialna wielkość przestrzeni nie zapełnionej była największa
-młodsze dzieci-ta szklanka jest bardziej pusta, w której objętość płynu sprawia wrażenie mniejszej.
Młodsze dzieci powołują się na to,że szklanka jest mała, jest mało wody albo na jeszcze jakiś inny aspekt małości. Starsze przez odwołanie się do wielkości pustej przestrzeni w naczyniu.
Chodzi tu o trudność przekładu przy przechodzeniu od sfery percepcyjnej czy ikonicznej do symbolicznej. Małe dziecko kieruje się 1 cechą-ilością wody, starsze-dwoma, czyli wielkością przestrzeni zapełnionej i wielkością przestrzeni pustej.
Starsze dziecko porządkuje swój świat percepcyjny w taki sposób, że będzie w stanie posługiwać się pojęciami relacji czy stosunków, nie opartymi na prostej definicji ostensywnej.