Najważniejsze pojęcia wprowadzone w rozdziale

DYSTANS INTERAKCYJNY: oczekiwana odległość przestrzenna partnerów w toku interakcji, zależna od ich ról społecznych, kontekstu sytuacyjnego, a także kultury, do której należą.

DZIAŁANIE ŁĄCZNE: sieć interakcji między kilkoma osobami znajdującymi się we wspólnej sytuacji.

GRZECZNA NIEUWAGA: reguła kulturowa, która nakazuje udawać, że nie przyglądamy się osobom nieznajomym.

INTERAKCJA: dynamiczna, zmienna sekwencja wzajemnie zorientowanych działań partnerów, którzy modyfikują swoje działania w zależności od tego, co robi (lub mówi) ten drugi.

ISTOTNI INNI: ci partnerzy naszych interakcji lub te audytoria, przed którymi się prezentujemy, na których najbardziej nam zależy i których oczekiwania usilnie staramy się spełnić.

JAŹŃ ODZWIERCIEDLONA: samoocena jednostki kształtowana przez interpretację reakcji innych ludzi w stosunku do jej osoby.

KONTAKT SPOŁECZNY: para wzajemnie zorientowanych działań społecznych o charakterze jednorazowym, przelotnym.

KONTAKT WZROKOWY: elementarna wymiana spojrzeń, która wskazuje, że potencjalni partnerzy interakcji dostrzegli się nawzajem.

ZASADA WZAJEMNOŚCI: powszechnie spotykana reguła kulturowa nakazująca rewanżować się za doznane korzyści czy uzyskane dobra.

ROZDZAIŁ 3 Od działań społecznych do interakcji.

Kontakt społeczny- pare działań społecznych wzajemnie zorientowanych ku sobie, o charakterze jednorazowym, przelotnym.

INTERAKCJA- dynamiczna, zmienna sekwencja wzajemnie zorientowanych działań partnerów, którzy modyfikują swoje działania w zależności od tego, co robi (lub mówi) ten drugi.

Interakcja bezpośrednia: współobecność przestrzenna i równoczesność czasowa. Dystans interakcyjny: w zależności od treści interakcji kształtuje się typowa odległość między partnerami; 1.)dystans intymny: 1-1,5 stopy (np. między rodzicami i dziećmi, narzeczonymi itp.) 2.)dystans osobisty: 1,5-4 stóp(np. między przyjaciółmi, dobrymi znajomymi itp.) 3.)dystans socjalny: 4-12 stóp (np. między dyrektorem a pracownikiem „na dywaniku”) 4.)dystans publiczny: powyżej 12 stóp (np. mówca na trybunie, ksiądz na ambonie, aktor w teatrze)

CZTERY TEORIE INTERAKCJI:

1) Teoria behawioralna- interakcja to wzajemnie powiązane zachowania jednostek, sekwencja bodźców i reakcji.

2) Teoria wymiany- teoria racjonalnego wyboru- traktuje interakcje jako wzajemną wymianę pewnych dóbr czy wartości między partnerami (modelem myślowym jest tu akt kupna i sprzedaży).

Zasada wzajemności- powszechnie spotykana reguła kulturowa nakazująca rewanżować się za doznane korzyści czy uzyskane dobra.

3)Symboliczny interakcjonizm- mówi, że w interakcji wymiana i wzajemność dotyczą nie tyle obiektów materialnych, co idei, symboli, znaczeń. Istota interakcji jest, więc komunikacja.

4) Teoria dramaturgiczna- (analogia życia społecznego do teatru) ludzie kierują się w swoich działaniach przede wszystkim do zrobienia na swoich partnerach czy audytoriach dobrego wrażenia.

Efekt jaźni odzwierciedlonej (Charles H. Cooley)- uważał, że ludzie kształtują swoją jaźń, czyli wizję samego siebie i samoocenę w oparciu o reakcje, jakie napotykają ze strony partnerów interakcji. Inni ludzie dostarczają zwierciadła, w którym mogą się przejrzeć. Kiedy inni traktują nas pozytywnie- mamy prawo sądzić, że jesteśmy wiele warci, kiedy jednak negatywnie- nasz samoocena się obniża. Raz ukształtowana jaźń odzwierciedlona uruchamia ciekawy mechanizm samorealizującej się prognozy.