1. Podstawa do projektowania i wykonania instalacji kanalizacyjnych

PN-92/B-01707 „Instalacje kanalizacyjne. Wymagania w projektowaniu.”

Pn-84/B-01701 „Instalacje wewnętrzne wodociągowe i kanalizacyjne. Oznaczenia na rysunkach.”

PN-81/B-10700 „Instalacje wewnętrzne wodociągowe i kanalizacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze.”
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

1. Czyszczak-element instalacji umożliwiający dostęp do wnętrza przewodu kanalizacyjnego w celu jego oczyszczenia.

Rura spustowa- pionowa rura, łącząca rynnę z instalacją kanalizacji deszczowej, o średnicy mniejszej niż średnica rynny. Może odprowadzać wodę z max. 12m odcinka rynny.

Hydrofor- urządzenie zapewniające stałe ciśnienie wody w instalacji wodociągowej. Podnosi ciśnienie gdy dyspozycyjne jest za małe, a redukuje gdy za duże.

Współczynnik spływu-stosunek ilości ścieków(deszczu), które spłyną do kanału, do ilości deszczu, który spadł na daną powierzchnię

Współczynnik przenikania ciepła- U, współczynnik określany dla przegród cieplnych, umożliwiający obliczanie ciepła przenikającego przez przegrodę cieplną, a także porównywanie własności cieplnych przegród budowlanych. W/(m²*K)

1. Nierównomierność rozbioru wody w instalacji wodociągowej-

-dobowa

N_d = Q_{d max}/Q_d sr

-godzinowa

N_h = Q_{h max}/Q_h sr

1. Ciśnienie dostateczne, inaczej minimalne dla instalacji

p_min = d * g * h + p_przy + p_wod + p_l + p_m + p_w + p_wym

h- wysokość zaworu nad źródłem wody

pw-ciśnienie wody przed punktem czerpalnym

pwod- strata ciśnienia na wodomierzu

pprzy- straty ciśnienia na przyłączu

pl- straty liniowe

pm-straty miejscowe

pwym- straty ciśnienia w obrębie wymiennika

1. Rury miedziane- nie korodują, gładkie powierzchnie wewn., estetyczne, nie wymagają warstw ochronnych, możliwy odzysk materiału, łatwe w montażu, dobre własności mechaniczne, dość drogie, mogą być stosowane do wielu instalacji, dobrze przewodzą ciepło. Sposób łączenia- lutowanie kapilarne.

2. Zasady prowadzenia przewodów instalacji ogrzewczej.

Przewody instalacji wodociągowych i grzewczych powinny przebiegać równolegle lub prostopadle do ścian i stropów. Przejścia rur przez przegrody należy wyposażyć w tuleje ochronne, co zabezpieczy je przed szkodliwym oddziaływaniem przegród.

Instalację c.o. wykonuje się w systemie pionowym lub poziomym. W systemie pionowym wiele pionów, max. odległość grzejnika od pionu to 1,5m(?). W systemie poziomym, jeden, dwa piony, rozdzielacz, z których doprowadza się przewody do grzejników. Przewody i armaturę izoluje się.

1. Lokalizacja zaworów odcinających i zwrotnych w instalacji wodociągowej

Armaturę należy umieszczać w miejscach umożliwiających dostęp i właściwą obsługę.

Zawory odcinające:

- na przyłączu za wodomierzem

- na rozgałęzieniach przewodów rozdzielczych

-przy urządzeniach do podgrzewania wody i podnoszenia ciśnienia

-przy urządzeniach pomiarowych

-pod pionami

-na odgałęzieniach do punktów czerpalnych lub ich grupy

-przy odcinkach instalacji zagrożonych zamarzaniem

Zawory zwrotne:

-za wodomierzem

-za pompami

-za źrodłami ciepła

1. Regulacja miejscowa w instalacji ogrzewczej

Do regulacji miejscowej służy zawór termostatyczny.

1. Obciążenie cieplne pomieszczeń z urządzeniami gazowymi.

1. Maksymalne, łączne obciążenie cieplne przypadające na 1 m³ kubatury, służące do określania wymaganej kubatury pomieszczenia, w którym są zainstalowane urządzenia gazowe, pobierające powietrze do spalania z tego pomieszczenia, nie może przekraczać wartości określonych w poniższej tabeli:

Rodzaje pomieszczeń	Maksymalne obciążenie cieplne urządzeń gazowych na 1 m^3kubatury pomieszczenia
	typ A - bez odprowadzenia spalin
1	2
Pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi oraz wnęki kuchenne połączone z przedpokojem	175 W (150kcal/h)
Pomieszczenia nieprzeznaczone na stały pobyt ludzi, w tym pomieszczenia kuchenne w mieszkaniach	930 W (800 kcal/h)

1. Schemat przewodu powietrzno-spalinowego