Romantyzm to epoka w literaturze i sztuce, która rozwinęła się w I połowie XIX wieku w Europie. W Polce trwała w latach 1821-1863 i w tym czasie tworzyli tu tacy artyści jak: Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Zygmunt Krasiński, Cyprian Kamil Norwid. Jest to epoka którą warto poznawać gdyż posiada ona bogate dziedzictwo patriotyczne.
Powieść poetycka autorstwa Adama Mickiewicza pt.: "Konrad Wallenrod" to utwór wzmagający w ludziach uczucia patriotyczne. Tytułowy bohater utworu naszego wielkiego wieszcza to przykład wielkiego patrioty, którego najważniejszym celem, który determinuje jego życie, jest walka o uratowanie swego narodu. Mickiewicz nie osadził akcji utworu w realiach polskich, posłużył się zaś tzw. "historyzmem maski". Akcja "Konrada Wallenroda" osadzona jest w czasach średniowiecznych, zaś opowiada historię podstępnej walki, jaką prowadził litewski rycerz, Walter Alf z Zakonem Krzyżackim. Konrad Wallenrod zawsze kierował się patriotycznymi pobudkami, pragnął walczyć po stronie Litwy i zemsty na wrogach. Przed swoim szczęściem i szczęściem jego bliskich zawsze stawiał dobro ojczyzny. Gotów był łamać zasady honoru i postępować drogą kłamstwa, hańby oraz oddać życie za ojczyznę. Pod pozorem opowieści o tej walce, wskazywał Mickiewicz rodakom, jaką taktykę powinni przyjąć względem zaborcy. Jest to przykład liryki tyrtejskiej, zachęcającej do walki.
Inną wizje patriotyzmu przedstawia Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu”. Patriotyzm w "Panu Tadeuszu" jawi się jako umiłowanie dawnych obyczajów, jako szacunek do tradycji i kultywowanie jej, to także troska o losy ojczyzny i prowadzenie działalności narodowowyzwoleńczej. Jest w "Panu Tadeuszu" wiele scen, nawiązujących do historii Polski, jak na przykład scena koncertu Jankiela, podczas której muzyka przywołuje wydarzenia od konfederacji barskiej, aż po obrady Sejmu Wielkiego. Muzyka Jankiel w swą grą przywołuje także wydarzenia uchwalenia Konstytucji 3 maja, powstanie Kościuszki, rzeź Pragi, a także uformowanie Legionów Dąbrowskiego, czy wcześniej konfederację targowicką. Na kartach swej epopei wykreował także jedną z najsłynniejszych postaci polskiej literatury - Jacka Soplicę. Ów bohater zrezygnował z prób poukładania sobie szczęścia w życiu osobistym, spełnienie i sens odnajdując w działaniach na rzecz Ojczyzny. Zaś najpiękniejszym wyznaniem miłości do Ojczyzny na zawsze pozostanie otwierająca "Pana Tadeusza" Inwokacja, wyrażająca tęsknotę za utraconym krajem.
Dzieło „Dziady” cz III, wiersz „zesłanie studentów” i obraz Malczewskiego ukazują tragedie polskich uczniów i studentów. Zostali oni zesłani na Sybir za patriotyczne pobudki. Te dzieła są dramatyczną wizją ofiary jaką złożyli nasi rodacy poświęcając się za ojczyznę.
III część "Dziadów" autorstwa Adama Mickiewicza oraz „Kordian” Juliusza Słowackiego to wspaniała historia buntu Polaków oraz prześladowań, jakich doświadczali ze strony władz carskiej Rosji. Dramaty te przedstawia cierpienia młodych Polaków, którzy odważyli się podnieść głowy przeciwko okrucieństwu i bezwzględności rosyjskich zaborców, płacąc nieraz za to najwyższą cenę. Historię walki ze zniewoleniem politycznym i mentalnym wzbogaca Mickiewicz prezentując swe historiozoficzne koncepcje. Cierpienia narodu polskiego zrównane zostają z cierpieniami Chrystusa. Według niej, Polacy to wybrany naród, wybrany do walki ze złem. Polska zginie, tak jak na krzyżu zmarł Chrystus, ale tak samo jak on, zmartwychwstanie, by dać w ten sposób świadectwo prawdzie i ostatecznie rozgromić zło. Oprócz koncepcji mesjanistycznych, w obu dramatach odnajdziemy wzruszający obraz martyrologii narodu polskiego. W "Kordianie" pojawia się też koncepcja Polski jako "Winkelrieda narodów", mówiąca, że Polska, poprzez swój zryw, ma skupić na sobie uwagę i siły zaborców, by w ten sposób umożliwić innym zniewolonym krajom swe powstania i walkę o niepodległość.
W wierszu "Grób Agamemnona" Słowacki krytykuje uległość narodu polskiego, który zbyt łatwo przyjmuje cudzą władzę, który zbyt łatwo zgina karki pod obcym panowaniem. Słowacki krytykuje także sarmacką szlachtę, która blokowała wszelkie korzystne reformy kraju oraz reszty społeczeństwa, która pogardzała dziedzictwem narodowym, uznając wyższość kultur zachodnich. Poeta nazywa Polskę "papugą narodów". Poeta wzywa też do ogólnonarodowego pojednania, zjednoczenia i do odbudowy ojczyzny. Dokonuje także surowej oceny nieudanego powstania listopadowego.
Myślę, że przytoczone argumenty pozwolą w pełni zgodzić się z twierdzeniem zawartym w temacie. Romantyzm to epoka bardzo bogata pod względem patriotycznym i z tego powodu warto sięgać do dzieł z tego okresu i ją poznawać.