ZALICZENIE

Mają Państwo poniżej wskazane pięć kazusów kazusy (tzn. sytuacji do rozwiązania) – niech Państwa nie zmyli liczba porządkowa przy słowie „kazus”, tam naprawdę jest pięć kazusów. Proszę rozwiązać trzy z nich i rozwiązania przesłać do mnie.

Odpowiedzi proszę przesłać na mój adres:

[e-mail] najpóźniej do wieczora 1 czerwca 2012 r.

Do tekstu odpowiedzi proszę dołączyć Państwa adres elektroniczny. Odpowiedzi z informacją o ocenach otrzymacie niezwłocznie

Szanowny Panie,

Po kilku długich wieczorach spędzonych nad próbami dopasowania rozwiązań prawnych do przedstawionych sytuacji pozwalam sobie przesłać rozwiązania trzech kazusów: 2, 3 i 4.

Przemysław Dąbkowski

[e-mail]

KAZUS 1.

Pan X. był kolekcjonerem zegarków. Podczas przeglądania strony internetowej jednego z serwisów w oko wpadł mu wyjątkowo piękny okaz zegarka. Na stronie, obok zdjęcia rzeczy i ceny znajdowała się informacja, że cena ta jest ceną wywoławczą, ponieważ zegarek będzie sprzedawany podczas najbliższej licytacji publicznej. Pan X zapragnął jednak rzecz nabyć, w związku z tym przesłał do pracownika antykwariatu – sprzedawcy - list elektroniczny z pytaniem, czy zgodzi się mu sprzedać zegarek poza aukcją, za dwukrotność ceny wywoławczej ustalonej dla przedmiotu. Na tych warunkach pracownik antykwariatu wyraził zgodę na sprzedaż Panu X zegarka. Pan X miał rzecz otrzymać pocztą kurierską w terminie 3 dni od dnia otrzymania listu potwierdzającego zgodę na sprzedaż. W terminie tym otrzymał jednak inny list elektroniczny – list właściciela antykwariatu, który poinformował go stanowczo odmówił wydania zegarka, wskazując, że pracownik nie ma prawa samodzielnie wycofywać rzeczy z aukcji, a zatem nie miał prawa zawrzeć takiej umowy.

Oceń, czy doszło do zawarcia umowy, a jeżeli tak – to jakie uprawnienia służą Panu X względem właściciela antykwariatu.

Sytuację rozważ przy założeniu, że listy nie były wysyłane z zachowaniem technologii bezpiecznego podpisu elektronicznego oraz – to drugi wariant – że jednak forma ta została zachowana.

KAZUS 2.

Pani Alicja Z. skończyła w 2010 r. Technikum Hotelarskie i po bezskutecznym poszukiwaniu pracodawcy postanowiła prowadzić działalność gospodarczą na własny rachunek. Pani Alicja zawsze marzyła o podróżowaniu i planuje założenie biura podróży, aby połączyć pracę z zainteresowaniami. Niestety brak środków własnych na rozpoczęcie tej działalności mógł zniweczyć te plany, jednakże dziadek Pani Alicji zaproponował jej, że może zainwestować pewną sumę w tę działalność, pod warunkiem, że nie będzie ponosił odpowiedzialności finansowej za ewentualne niepowodzenie tego przedsięwzięcia.

Wskaż, jakie warunki Pani Alicja musi spełnić, by móc prowadzić działalność gospodarczą w wskazanym zakresie.

Pani Alicja Z. powinna założyć wraz z dziadkiem spółkę komandytową. Jako komplementariusz Pani Alicja ponosiłaby odpowiedzialność bez ograniczeń, natomiast jej dziadek jako komandytariusz odpowiadałby jedynie do wysokości sumy komandytowej.

Umowa między wspólnikami powinna być zawarta w formie aktu notarialnego, gdzie należy określić nazwę spółki, przedmiot jej działalności, wkład wnoszony przez nią i dziadka oraz oznaczony kwotowo zakres odpowiedzialności dziadka Pani Alicji jako komandytariusza. Następnie spółka ta musi być wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego.

Pani Alicja powinna również zapoznać się z następującymi dokumentami:

• USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jednolity),

• USTAWA z dnia 29 kwietnia 2010 r. o zmianie ustawy o usługach turystycznych oraz o zmianie ustawy – Kodeks wykroczeń,

• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej wymaganej w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych,

• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia na rzecz klientów w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych,

• Rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki w dniu 21 kwietnia 2011 r. w sprawie wzorów formularzy umowy gwarancji bankowej, umowy gwarancji ubezpieczeniowej oraz umowy ubezpieczenia na rzecz klientów, wymaganych w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych,

• Rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 4 marca 2011 roku w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek,

które w szczegółach reguluje prawa i obowiązki wynikające z przedmiotu wybranej przez nią działalności gospodarczej – prowadzenie działalności w charakterze organizatora turystyki jest działalności regulowaną. W szczególności musi ona spełnić poniższe warunki:

• uzyskać wpis w Rejestrze organizatorów turystyki i pośredników turystycznych

• uzyskać gwarancję bankową, zawrzeć umowę ubezpieczeniową lub przygotować rachunek powierniczy na wpłaty klientów w celu zabezpieczenia ich praw na wypadek swojej niewypłacalności

KAZUS 3.

W dniu 18 maja 2009 r. Pan X –prowadzący sklep w Internecie - uruchomił stronę, na której umieścił zdjęcia oferowanych towarów wraz z ceną jednostkową. Na dole strony umieścił informację: Niniejsza strona nie zawiera ofert, a tylko informację handlową, więc cena jednostkowa przy sprzedaży może się różnić.

W dniu 22 czerwca 2009 roku Pani A zamówiła dostawę do domu 10 sztuk określonego towaru.

Po jego otrzymaniu zauważyła, ze rachunek opiewa na kwotę wyższą o ponad 30% w stosunku do informacji na stronie. Odmówiła zatem przyjęcia towaru.

Wskaż, czy postąpiła właściwie. Oceń, czy rzeczywiście informacja na stronie nie była ofertą.

Pani A postąpiła słusznie gdyż:

1. Ofertą w postaci elektronicznej, o której mowa w art. 661 § 2 k.c., jest takie oświadczenie woli przedsiębiorcy złożone w sieci teleinformatycznej, na stronach internetowych www, które wyraża stanowczą wolę zawarcia umowy i określa istotne jej postanowienia (art. 66 § 1 k.c.). – jasne określenie produktu i ceny co zostało spełnione w tym przypadku. Dlatego też w przypadku uznania informacji na stronie za ofertę Pani A może towar zwrócić (jej obowiązek jako nabywcy to: zapłacić umówioną cenę, a ona w dobrej wierze sądziła, że cena na stronie internetowej jest obowiązująca).

2. W przypadku uznania informacji umieszczonych na stronie internetowej za jedynie informację handlową sprzedawca powinien skontaktować się z Panią A by ustalić cenę jednostkową za towar, którym jest ona zainteresowana. Jeśli jednak stwierdził, że na mocy oświadczenia woli wyrażonego przez Panią A (zapewne w mailu) – zaakceptowania oferty, umowa została zawarta, to powinien zastosować cenę zgodnie z ofertą przedstawioną na stronie internetowej. Sprzedawca nie może jednostronnie zdecydować o cenie towaru (wyższej niż w ofercie handlowej) gdyż jest to sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i musi być poczytane za niedozwoloną klauzulę umowną.

3. W myśl Ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny, art. 2, ust. 1 „Konsument, który zawarł umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni od zawarcia umowy. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.”
   Z opisu zdarzenia nie wynika, że Pan X poinformował Panią A o tym prawie, więc zastosowanie ma również art. 4 tej ustawy: „Jeżeli konsument nie został poinformowany na piśmie o prawie odstąpienia od umowy, bieg terminu, o którym mowa w art. 2 ust. 1, nie rozpoczyna się. W takim wypadku konsument może odstąpić od umowy w terminie dziesięciu dni od uzyskania informacji o prawie odstąpienia. Konsument nie może jednak z tego powodu odstąpić od umowy po upływie trzech miesięcy od jej wykonania.”
   Niezależnie więc, czy informacje na stronie były ofertą czy jedynie informacją handlową Pani A ma prawo odstąpić od tej umowy wysyłając do Pana Z oświadczenie przed upływem ustawowego terminu.

KAZUS 4.

Pan X. jest znanym architektem. Postanowił rozpocząć działalność gospodarczą ze swoim synem, który jest informatykiem. W tym celu obaj panowie chcą założyć spółkę, które ułatwi im wzajemne rozliczenia. Przedmiotem działalności spółki miałoby być projektowanie obiektów z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe i użytkowe.

Jaka spółka byłaby najwłaściwsza do prowadzenia tej działalności i dlaczego? Jakie warunki przewiduje ustawa o swobodzie działalności gospodarczej dla tego rodzaju działalności?

W tym przypadku najwłaściwsza byłaby spółka jawna (informatyk nie może być partnerem w spółce partnerskiej, która również mogłaby mieć zastosowanie w przypadku działalności architektonicznej, natomiast spółka komandytowa w założeniu ma ograniczyć odpowiedzialność finansową jednego ze wspólników co tutaj nie ma miejsca). Jest to jedna z najstarszych form prowadzenia gospodarstwa rodzinnego. Jej istotą jest stałość składu osobowego.

Cechy spółki jawnej:

• Umowa spółki powinna być sporządzona na piśmie dla celów dowodowych

• równy udział w zyskach i stratach

• osobista i solidarna odpowiedzialność wspólników wobec wierzycieli za ewentualne zobowiązania

• prawo do reprezentacji i prowadzenia spraw spółki dla wszystkich wspólników

• obowiązek lojalności partnerów (zakaz konkurencji)

• możliwość szerokiego ukształtowania treści umowy spółki, szczególnie w zakresie wkładów, praw i obowiązków wspólników

• wpis do KRS

Ustawa o Swobodzie Działalności Gospodarczej (USDG) nie przewiduje zezwoleń ani koncesji na wykonywanie takiej działalności. Szczegółowo działalność budowlana jest regulowana przez Ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

W Polskiej Klasyfikacji Działalności szeroko rozumianemu Budownictwu została poświęcona Sekcja F, natomiast zakres działalności spółki mieściłby się w sekcji F (Budownictwo), dziale 41 (Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków), grupie 41.2 (Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych).