Ćwiczenie nr 1 - Wnioski

1. Osłuchiwanie serca, różnicowanie tonów serca

Ćwiczenie to miało na celu rozróżnienie zjawisk akustycznych towarzyszących pracy serca. Badanie było przeprowadzone na osobie siedzącej za pomocą fonendoskopu. Dzięki temu badaniu oprócz rozróżnienia tonów serca można także ocenić pracę zastawek serca.

Zastawki osłuchuje się w następujących miejscach:

• mitralna - koniuszek serca, V międzyżebrze

• trójdzielna - podstawa wyrostka mieczykowatego, IV międzyżebrze lewe

• pnia płucnego - II międzyżebrze lewe

• aorty - II międzyżebrze prawe.

W trakcie osłuchiwania rozróżniono 2 tony serca. Pierwszy ton serca jest najlepiej słyszalny w okolicy koniuszka serca i odpowiada on początkowi skurczu komór. Jest on zjawiskiem akustycznym towarzyszącym zamykaniu zastawek przedsionkowo-komorowych. Drugi ton serca jest najlepiej słyszalny w okolicy podstawy serca i odpowiada on początkowi rozkurczu komór. Towarzyszy on zamykaniu zastawek aorty i pnia płucnego. Między oboma tonami serca występują przerwy: krótka między I a II tonem serca, i dłuższa między II a kolejnym I tonem serca. Pierwsza przerwa odpowiada czasowi skurczu komór, a druga odpowiada rozkurczowi.

Wyróżnione tony serca były dobrze rozróżnialne i miarowe.

2. Badanie tętna

Ćwiczenie to miało na celu poznanie metod badania tętna. Tętno najczęściej bada się na tętnicy szyjnej lub promieniowej. W trakcie badanie najważniejszymi ocenianymi parametrami tętna są: częstotliwość, miarowość i amplituda.

Zmierzone tętno na tętnicy promieniowej miało częstotliwość 65 uderzeń na minutę, a na tętnicy szyjnej 69 uderzeń na minutę. Wyniki te znajdują się w granicach normy (60-80 uderzeń na minutę). Badane tętno było miarowe (odstępy między kolejnymi uderzeniami były takie same).

3. Elektrokardiografia

Ćwiczenie to miało na celu zapoznanie z zasadami przeprowadzania zapisu EKG przy pomocy aparatu Multicard E30 z zastosowaniem odprowadzeń kończynowych i przedsercowych oraz wyznaczenie osi elektrycznej serca.

Pracy serca towarzyszą zjawiska elektryczne związane z rozprzestrzenianiem się fali depolaryzacyjnej i repolaryzacyjnej. Powstałe w ten sposób prądy czynnościowe są zbierane przez elektrody na powierzchni ciała i rejestrowane. Elektrokardiograf dokonuje zapisu tych właśnie zmian elektrycznych i wykonuje elektrokardiogram.

Na podstawie wykonanego elektrokardiogramu mogę stwierdzić, że rytm pracy serca jest miarowy (odstępy RR mają taką samą wartość w poszczególnych odprowadzeniach). Odstępy RR trwają od 820 ms do 860 ms. Na tej podstawie można obliczyć ilość uderzeń serca na minutę( średnio 71 uderzeń na minutę). Rytm serca jest zatokowy, gdyż jest generowany przez węzeł zatokowo-przedsionkowy; częstość między 60 a 80). Analiza w tabeli zawiera czasy trwania poszczególnych załamków i ich amplitudy. Odcinki i odstępy nie mają amplitudy, gdyż są one liniami izoelektrycznymi, które wykazują brak odchyleń wywołany zbyt małą amplitudą potencjałów generowanych na powierzchni ciała (wielkość ta jest poniżej czułości aparatury mierzącej). Amplituda zespołu QRS w odprowadzeniach v₁-v₆ rośnie od wartości ujemnej w v₁ do wartości dodatnich w pozostałych odprowadzeniach. Oś elektryczna serca wynosi 73⁰ i pozostaje w granicach normy.

---