PATROLOWANIE PODSTAWOWE ZASADY I TECHNIKI DZIAŁANIA W TERENIE

Kwatera Główna Dru

yn Strzeleckich „Strzelec”

Materiał szkoleniowy nr 02/2005

PATROLOWANIE

Podstawowe zasady i techniki działania w terenie

PATROLOWANIE

Patrolowanie

jest

aktywnym

sposobem

prowadzenia

rozpoznania,

zwi

kszaj

cym jego zasi

g. Pozwala ono na stosunkowo szybkie

przeszukiwanie okre

lonych obszarów oraz wykrywanie i rozpoznawanie

obiektów przeciwnika znajduj

cych si

poza zasi

giem bezpo

redniej

obserwacji. Patrolowanie jest obok obserwacji podstawowym sposobem
rozpoznania i ubezpieczenia stosowanym przez SPR ( samodzielne patrole
rozpoznawcze ) we wszystkich rodzajach działa

bojowych i we wszystkich

warunkach. Istota patrolowania polega w zasadzie na umiej

tnym poł

czeniu

dwóch elementów - ruchu i obserwacji. Ka

dy patrol ma na celu konkretne

zadanie. W wi

kszo

ci wypadków patrol musi zlokalizowa

na wyznaczonym

terenie konkretny obiekt lub przeciwnika którego dokładna pozycja nie jest
znana. Patrol działa w sektorze terenu przydzielonym przez sztab, poza
którym nie mo

e si

samowolnie porusza

. W zale

ci od sytuacji

taktycznej, pierwszym krokiem jest wyznaczenie miejsca na baz

patrolow

Jest to punk poło

ony optymalnie w stosunku do wyznaczonego sektora

odpowiedzialno

ci.

Po zało

eniu bazy, wyruszaj

z niej w teren patrole maj

ce na celu

zlokalizowanie przeciwnika. Je

eli baza została zało

ona w sile plutonu,

jedna dru

yna jest odpowiedzialna za jej bezpiecze

stwo, druga odpoczywa

i jest gotowa do udzielenia wsparcia, a trzecia dru

yna jest w terenie i

wykonuje zadania. W przypadku prowadzenia rozpoznania przez dru

eli zadanie rozpoznawcze wymaga dłu

szego czasu zakłada si

baz

przej

ciow

Istnieje kilka metod szukania przeciwnika w terenie. Najbardziej znane to:

Wachlarz. Z centralnie poło

onej bazy wyrusza patrol poruszaj

cy si

prostej linii na dystansie 2 do 3 km. Potem patrol skr

ca pod k

tem prostym,

patroluje przez 500m-1000m i wyznacza azymut powrotny do bazy. Zalet

tej metody jest łatwo

ść

nawigacji oraz systematyczno

ść

. Metoda ta sprawdza

najlepiej w terenie relatywnie płaskim. Jest to dobry sposób na

sprawdzanie g

stego zamkni

tego terenu gdzie nawigacja jest ograniczona.

Metoda „pudełkowa” pozwala na bardzo dokładne przeszukanie terenu i
jest idealna do odnajdywania niewielkich celów punktowych. Wymaga
dyscypliny podczas nawigacji. Kontrola patrolu jest stosunkowo prosta.
Przykładowo patrol wyrusza na północ z bazy i patroluje na dystansie 200m.
Potem skr

ca na zachód i patroluje kolejne 200. Potem na północ 200m i

ponownie na wschód 200m. Proces powtarza si

a dystans patrolowania „w

pionie” (na północ) zale

y od frontu formacji patrolowej oraz rozmiarów

szukanego celu.
Dominacja szczytów. Poszukiwane cele cz

sto znajduj

w okolicy

kluczowych punktów terenowych takich jak szczyty lub wzniesienia. Wy

szy

teren oferuje z reguły dobre pola obserwacyjne oraz mo

liwo

ść

uzyskania

korzystnych warunków ł

czno

ci radiowej. Z tych powodów jest cz

sto

wykorzystywany przez przeciwnika. Dominacja szczytów polega na takim
wytyczeniu trasy patrolu aby przebiegała ona przez wszystkie główne

wzniesienia w okolicy. Tras

patrolu najlepiej wyznaczy

zaczynaj

c od

najwy

szego punktu w terenie. Wtedy patrol b

dzie odbywał si

„z górki” a

najwi

kszy wysiłek zostanie poniesiony na pocz

tku patrolu kiedy strzelcy s

najbardziej wypocz

ci.

Metoda „fan - kwiatek” polega na wytyczeniu okre

lonej trasy która nas

interesuje z punktu wykonania zadania i sprawdzenia rejonów nas
interesuj

cych. Co kilkaset metrów patrol zatrzymuje si

wysyłaj

c grupy

zwiadowców po trasie przypominaj

cej płatki kwiatu i powracaj

c do miejsca

zatrzymania patrolu.

Sze

ść

podstawowych zasad skutecznego patrolu.

1. Doj

cie i powrót z rejonu działania powinno odbywa

dwoma ró

nymi trasami.

2. Nie nale

y przem

cza

strzelców , łatwo wtedy o bł

dy.

3. Zatrzymuj si

i cz

sto kontroluj otoczenie.

4. B

wiadom , czego mo

esz spodziewa

w terenie.

5. Upewnij si

e oporz

dzenie jest wła

ciwie umocowane.

6. Dokładnie obserwuj i badaj otoczenie.

1.Patrol – definicja.

podstawowe narz

dzie dowódcy w celu zorientowania si

co do

poło

enia i planów przeciwnika a tak

e budowy jego infrastruktury

w najprostszej formie jest to przemieszczenie si

z punktu A do

punktu B w terenie gdzie jest mo

liwy kontakt z przeciwnikiem.

e stanowi

ęść

bardziej zło

onego zadania jak „zasadzka”,

„rajd”.

Rodzaje patroli.

patrol jako grupa szturmowa /zasadzka, rajd, napad/ do kontaktu z
przeciwnikiem

patrol rozpoznawczy / bez kontaktu z przeciwnikiem/

patrol stacjonarny /posterunek obserwacyjny/

2.Techniki poruszania si

w terenie.

gdy kontakt z przeciwnikiem jest prawdopodobny

gdy kontakt z przeciwnikiem jest pewny

Podstawowym czynnikiem który ma wpływ na podane wy

ej techniki jest

dko

ść

poruszania si

patrolu. Na pr

dko

ść

poruszania si

patrolu ma

natomiast wpływ:

teren działania i ro

linno

ść

czas na wykonanie zadania

operacje przeciwnika i jego rozmieszczenie

warunki atmosferyczne

dzie

/noc

Podstawowym kluczem do osi

gni

cia zamierzonego celu jest

zachowanie ciszy i zgranie zespołu patrolowego. Przy poruszaniu si

nale

y stosowa

skoki taktyczne. W terenie zamkni

tym skok powinien

wynosi

około 50 metrów, w terenie otwartym około 300 metrów. Czas

pomi

dzy poszczególnymi skokami taktycznymi nale

y wykorzystywa

na odpoczynek, nasłuch, załatwienie potrzeb bytowych członków
patrolu, sprawdzenie nawigacji oraz wydanie dalszych rozkazów. Przy
poruszaniu si

w strefie operacyjnej przeciwnika nale

y stosowa

zasad

„im wolniej tym lepiej”.

Aby dobrze przygotowa

patrol do wykonania zadania nale

y doskonali

przede wszystkim dwie podstawowe techniki:
a. indywidualne poruszanie si

w terenie

zwracamy uwag

na gał

zie, ro

linno

ść

jej ci

cie i łamanie

idziemy zawsze po

ladzie poprzednika

unikaj przestrzeni pokrytych błotem i piaskiem

unikaj otwartych przestrzeni

zatrzymujemy si

natychmiast je

li strzelec przed nami si

zatrzyma

nie mo

emy straci

kontaktu wzrokowego ze strzelcem z przodu i z

tyłu

obserwuj dowódc

b. nawigacj

orientowanie gdzie jeste

my z dokładno

do 50 metrów

orientowanie co do stałych punktów w terenie /baza, najbli

sze

osiedle, droga. itp./

mierzenie dystansu paro krokami

trening z map

i kompasem

3.Sygnały dowodzenia / znaki patrolowe/
Podstawowe zasady

podajesz je lew

/ prawa trzyma bro

przy podawaniu sygnału sta

w miejscu

upewnij si

e odbiorca zrozumiał twój sygnał dopiero dalej

kontynuuj zadanie

Rodzaje znaków

ostrzegawcze /nieprzyjaciel, teren niebezpieczny, przeszkoda, mina

lokomocyjne /stop, szybko, bli

ej, dalej, padnij, powsta

, zbiórka/

nawigacyjne/zmiana kierunku, dystans – paro kroki, sprawdzenie
mapy, RV/

formacje /kolumna, tyraliera, strzała/

akcje /rozpoznanie, obserwacja, otworzy

ogie

, natychmiastowa

zasadzka/

4.Formacje patrolowe / szyki /

klin – modyfikacja /strzała, diament/

tyraliera / linia /

kolumna

Definicja szyku. Szyk to ustawienie pojedynczych strzelców, czy ich sekcji /
zespołów / wzgl

dem siebie. Miejsce dowódcy w szyku warunkowane jest

najlepsz

kontrol

strzelców w szyku. W przypadku prowadz

cych sekcje,

najlepiej odzwierciedla to zwrot: „ Za mn

i rób to, co ja”. Ka

dy strzelec w

szyku musi mie

liwo

ść

obserwacji swego dowódcy, oczywi

cie poza

pewnymi przypadkami.
Obowi

zki strzelca w szyku:

- zachowuje odległo

ci i pozycj

wzgl

dem innych strzelców

- dozoruje swój sektor obserwacji/prowadzenia ognia
- utrzymuje ł

czno

ść

wzrokow

z dowódc

sekcji/dru

yny

- przekazuje w szyku komendy dowódcy sekcji/dru

yny

- utrzymuje dyscyplin

kow

wietln

UWAGA: Kierunkowym tj. strzelcem według którego reszta pododdziału
zajmuje pozycje w danym szyku jest zawsze dowódca dru

yny.

W czasie przemieszczania oddziału nale

y przestrzega

fundamentalnych

zasad: skryto

ci, rozproszenia i ubezpieczenia w przemieszczaniu si

d -Strzelcy id

jeden za drugim zachowuj

c nakazane odległo

ci.

Charakterystyka szyku - słabsza mo

liwo

ść

manewru ni

w przypadku klina,

liwo

ść

prowadzenia ognia w kierunku flanki, słaba w kierunku czoła.

a wra

liwo

ść

na ogie

od czoła. W przypadku potrzeby wi

kszej kontroli

lub wzmocnienia morale, dowodz

cy przemieszcza si

na pierwsz

lub

drug

pozycj

w szyku. Aby wzmocni

kontrol

nad tyłem szyku nale

umie

na przedostatnim miejscu zast

dowódcy. Modyfikacja szyku

d to tzw. szachownica tj. ustawienie w dwa rz

dy, stosowane na

szerokich drogach. Zapewnia szybsze rozwiniecie w lini

w przypadku

kontaktu od czoła.

Klin - potocznie „V” lub sier

ant. Modyfikacja szyku to diament lub strzała.

Odległo

ci mi

dzy strzelcami w normalnych warunkach 10 m, lecz jest to

uzale

nione od terenu w jakim działamy. Je

li teren tego wymaga, np.

linno

ść

stnieje, odległo

ci s

zmniejszane wg kryterium ł

czno

wzrokowej. Dobre rozproszenie i manewrowo

ść

. Mo

liwo

ść

prowadzenia

ognia we wszystkich kierunkach ( zwłaszcza w przypadku klina - diamentu). .
Diament. Stosowany tam, gdzie niezb

dna jest obserwacja okr

ęż

na i

ubezpieczenie 360o. Włócznia stosowana w przypadku wysyłania szperaczy
na czoło.

Linia - szyk ten gwarantuje maksymaln

sił

ognia w kierunku czoła. Trudny

do kontroli, wra

liwy na ogie

flankuj

cy. Odległo

ci pomi

dzy strzelcami ok.

10 metrów.

Kolumna - charakteryzuje si

dobrym rozproszeniem i wystarczaj

gł

boko

szyku, bez utraty kontroli i osłabienia zdolno

ci manewru. W

dru

ynach w składzie 2 sekcji /8 strzelców/ obie sekcje poruszaj

szyku klin, jedna za drug

z tym,

e tylna w modyfikowanym klinie –

diamencie.

5. Postoje.

W czasie krótkich postoi do 3 minut i krócej, strzelcy przykl

kaj

na jedno

kolano i odwracaj

plecami do wewn

trz patrolu. Uzyskana w ten

sposób obrona okr

ęż

na pozwala na skuteczn

obserwacje terenu podczas

poprawiania nawigacji, picia wody lub potwierdzania przebytej odległo

ci.

Nie ma ustalonego czasu ani dystansu po którym patrol powinien si

zatrzyma

dla odpoczynku. Zale

y to od czasu, przeciwnika, terenu i

potrzeb osobistych członków patrolu. D-ca powinien zatrzymywa

patrol

stosunkowo cz

sto,

eby strzelcy byli dobrze wypocz

ci i skoncentrowani

podczas patrolu. Równie

regularne postoje mog

wykorzystywane w

celu nasłuchu i do sprawdzenia pozycji patrolu przez dowódc

i wszystkich

strzelców w patrolu. 20 minut patrolowania i 10 minut postoju jest to
optymalna mieszanka dla patroli z ci

ęż

kimi plecakami.

Podczas krótkich przerw w patrolowaniu, dłu

szych ni

około 10 minut,

patroluj

cy oddział powinien przyj

ąć

formacj

postojow

maj

na celu

ubezpieczenie oddziału w promieniu 360 stopni. Formacja postojowa ma
uproszczony kształt bazy patrolowej. Formacja najpierw zatrzymuje si

dy strzelec przyjmuj

pozycj

na jednym kolanie. Je

eli postój

przedłu

a si

lub dowódca poda sygnał „obrona okr

ęż

na” strzelcy

przyjmuj

pozycj

żą

ze stopami skierowanymi do

rodka formacji.

Rozmieszczaj

po zarysie okr

gu w taki sposób

eby kontrolowa

de mo

liwe podej

cie do pozycji w promieniu 360 stopni. Dowódca

zajmuje miejsce w

rodku formacji. Ta formacja jest najcz

ęś

ciej u

ywana

podczas nawi

zywania ł

czno

ci radiowej lub podczas sprawdzania

nawigacji.

6. Przeszkody terenowe.

Przeszkody w terenie mog

naturalne albo sztuczne. Przeszkody sztuczne to

zasieki, pola minowe lub inne przeszkody stawiane przez przeciwnika. Przeszkody

naturalne to rzeki, przepa

cie, drogi lub otwarta przestrze

nie oferuj

ca mo

liwo

maskowania.

Małe przeszkody terenowe
Małe przeszkody s

pokonywane z marszu na zasadzie standardowych procedur.

Sekwencja pokonywania małej przeszkody terenowej jest nast

puj

ca:

1. Szperacz zatrzymuje patrol.
2. Szperacz wzywa dowódc

do swojej pozycji sk

d rozmiar przeszkody

e by

przez niego oceniony.

3. Dowódca ocenia przeszkod

i decyduje czy jest ona „mała” czy du

a”

4. Dowódca przekazuje znak patrolowy „mała przeszkoda”
5. Patrol automatycznie rozpoczyna standardow

procedur

pokonywania

małych przeszkód

Wraz z nabyciem do

wiadczenia i zaufania pomi

dzy szperaczem a dowódc

szperacz b

dzie w stanie sam oceni

e napotkana przeszkoda zalicza si

małych i bez zatrzyma

rozpocz

ąć

pokonywanie przeszkody. Podczas pokonywania

małych przeszkód z marszu, patrol nie zatrzymuje si

Pokonywanie du

ych przeszkód terenowych jest skomplikowanym

procesem który powinien by

trenowany jako podstawowy element sztuki

patrolowania.

1. Szperacz zauwa

a przeszkod

na linii marszu dru

yny.

2. Szperacz wzywa dowódc

do swojej pozycji sk

d mo

e on oceni

rozmiar

i typ przeszkody. Dowódca okre

la przeszkod

jako mał

lub du

żą

podejmuje odpowiedni

decyzj

. W tym przypadku dowódca przekazuje

sygnał patrolowy „du

a przeszkoda” Informuje to reszt

oddziału,

e maj

przygotowa

do pokonania przeszkody.

3. Zwiadowcy dochodz

do brzegu przeszkody Jeden zespól osłania lew

stron

przeszkody a drugi praw

. KM s

ustawiony jest w taki sposób aby

osłania

maksymalnie du

żą

cze

ść

przeszkody. Reszta grupy ubezpiecza tyły.

Dowódca jest w centrum formacji i kontroluj

prac

szperaczy. Szperacze

osłaniaj

c si

wzajemnie przechodz

na drug

stron

przeszkody. Reszta

grupy jest przygotowana do ich osłaniania . Je

eli w tym momencie nast

kontakt – szperacze odrywaj

od przeciwnika i doł

czaj

do reszty patrolu.

Nie mo

na w przypadku kontaktu kontynuowa

pokonywania przeszkody.

Nale

y wycofa

w kierunku z którego nadszedł patrol.

4. Szperacze osłaniaj

c si

wzajemnie oczyszczaj

drugi brzeg przeszkody

na jeden dystans wizualny. Oczyszczony obszar musi by

wystarczaj

co du

aby pomie

cała formacj

patrolow

. Wracaj

do punktu przej

cia i

sygnalizuj

dowódcy „ wszystko w porz

dku”

5. Dowódca daje sygnał grupom do przej

cia na druga stron

. Grupy

osłaniaj

wzajemnie przechodz

c przez przeszkod

. Przeszkoda mo

pokonywana tylko przez jedn

grup

na raz. Po przej

ciu na drug

stron

przeszkody, grupy osłaniaj

w pozycji lustrzanego odbicia – nadal

osłaniaj

przeszkod

tylko

e z drugiej jej strony. Po przej

ciu pierwszej

grupy, na drug

stron

przechodzi dowódca. W przypadku kontaktu, grupa

cofa si

na t

stron

przeszkody gdzie znajduje si

najwi

cej

ołnierzy –

najwi

ksza siła ognia. Dowódca zawsze przemieszcza si

z najwi

ksz

ęś

oddziału. Po drugiej stronie pozostaje jego zast

pca - w ten sposób

obydwa elementy nie s

pozbawione elementu dowodzenia.

6. Po przej

ciu na druga stron

całej formacji, patrol jest kontynuowany na

oryginalnym azymucie marszu.

7.Obowi

zki poszczególnych funkcyjnych na patrolu.

dy członek oddziału ma wyznaczona funkcje i rol

która w zasadzie nie

zmienia si

podczas trwania patrolu. Wszystkie te funkcje s

z góry znane

wszystkim strzelcom. Formacje patrolowe, reakcja na kontakt, zasadzk

oraz

inne procedury słu

żą

dwóm celom. Po pierwsze wyrabiaj

rutyn

która z

biegiem czasu oraz ze zwi

kszeniem „zgrania” patrolu zwi

ksza jego

efektywno

ść

. Po drugie rutyna zdobywa bezcenny czas dla dowódcy w

którym mo

e podj

ąć

taktyczna decyzje w dynamicznie zmieniaj

cej si

sytuacji jak

jest kontakt. Dowódca bowiem, jak i ka

dy inny strzelec w

patrolu wie co b

dzie si

działo w ka

dej sytuacji. Ta instynktowna prawie

reakcja pozwala zachowa

maksymalna dynamiczno

ść

a co zatem idzie

agresj

w kontakcie z przeciwnikiem. Efekt ko

cowy jest jeden: zwi

kszona

szansa na prze

ycie i zwyci

stwo patrolu. Drugorz

dna zaleta odgórnie

przypisanych funkcji i ról jest łatwo

ść

uzupełnie

i wdra

ania nowych

członków patrolu. Drobne szczegóły ró

w ka

dym patrolu, bo ka

d-ca jest inny, jednak nowy strzelec, wie czego mo

e si

spodziewa

i jak si

zachowa

poniewa

główny szkielet metod operacyjnych pozostaje ten sam.

Specjali

ci tacy jak radiooperatorzy, d-cy albo medycy maja zawsze ta sama

role.

dowódca

opracowanie planu działania

faza przygotowa

/trening, czynno

ci administracyjne/

w trakcie patrolu odpowiada za / bezpiecze

stwo grupy i wykonanie

zadania, nawigacj

, koordynowanie

rodków wsparcia, oznaczanie

RV, zmian

formacji jej pr

dko

ść

oraz wyznacza punkty

zatrzymania dla nasłuchu i obserwacji/

zast

pca / nie mo

e w trakcie wykonywania zadania znajdowa

przy

dowódcy/

zast

puje dowódc

w razie niemo

ci pełnienia przez jego funkcji

logistyka

sprawdzanie nawigacji

dyscyplina grupy

radiooperator

sprz

t radiowy, szyfry, kody, transmisje radiowe

sanitariusz

sprz

t i wyposa

enie medyczne

utrzymywanie w dobrej kondycji członków patrolu /zaka

enia,

otarcia, drobne dolegliwo

ci/

szperacz /starszy zwiadowca/ - taktycznie zwi

zany z dowódc

sprawdzanie drogi marszu

nawigacja

wykonywanie polece

dowódcy

zwiadowca

ny członek patrolu o dodatkowej specjalno

ci mog

cy zast

szperacza

8. Podstawowa Procedura Patrolowa. Wszystkie patrole odbywaj

oparciu o podstawow

procedur

patrolow

. Poziom wykonywanej

procedury jest wizytówk

oddziału. Powoduje to,

e wszystkie podstawowe

czynno

ci s

wykonywane w ten sam sposób, który jest znany wszystkim

uczestnikom patrolu. Procedura ułatwia przystosowanie nowych strzelców do
współpracy w zintegrowanym zespole jakim jest patrol. D-ca z biegiem czasu
j

modyfikuje aby unikn

ąć

szablonowych zachowa

przez co zwi

ksza si

bezpiecze

stwo patrolu. Procedur

patrolow

dzielimy na dzienn

i nocn

Procedura dzienna trwa od pobudki i ko

czy si

wraz z rozkazem do

nocnego odpoczynku w bazie patrolowej. Procedura nocna trwa od
zmierzchu do pobudki.

Procedura dzienna

Podczas dnia patrol wykonuje swoje wyznaczone zadania.
Członkowie patrolu s

w pełnej gotowo

ci i koncentracji. Podczas

procedury dziennej istnieje mo

liwo

ść

wystawiania pojedynczych

posterunków wartowniczych, u

ywania kontrolowanego palenia ognia

i papierosów. Procedura dzienna składa si

z nast

puj

cych etapów.

1. Pobudka
2. Zło

enie pałatek i spakowanie plecaków

3. Nało

enie oporz

dzenia / kamizelek szturmowych

4. Czyszczenie broni (jedynki)
5. Jedzenie (dwójki)
6. Czyszczenie broni (dwójki)
7. Jedzenie (jedynki)
8. Odprawa d-cy / postawienie zadania
8. Zatarcie

ladów zostawionych po bazie patrolowej

9. Rozpocz

cie zada

– kontynuacja patrolu

W zale

ci od sytuacji taktycznej, od momentu pobudki do opuszczenia

bazy patrolowej mija od 30 do 90 minut.

Procedura nocna rozpoczyna si

od zmierzchu. Pierwsza para rozpoczyna

wart

. Reszta oddziału idzie spa

. W zale

ci od sytuacji taktycznej i

rozkazów d-cy mo

ąć

buty. Strzelcy

stopami skierowanymi na

zewn

trz bazy. Dobrym sposobem jest spanie z głowa na plecaku, z

ramionami przeło

onymi przez szelki oporz

dzenia lub kamizelk

taktyczn

Bro

jest po prawej stronie, przeładowana i zabezpieczona, gotowa do

natychmiastowego u

ytku.

W przypadku nocnego kontaktu strzelcy natychmiast ubieraj

( w

praktyce zakładaj

ewentualnie buty i przyjmuj

pozycje na granicy bazy.

Ogie

na otworzy

tylko w przypadku bezpo

redniego zagro

enia i

identyfikacji celu. W celu odparcia ataku nale

y stosowa

granaty, które nie

zdradzaj

pozycji obro

ców.

9. Baza Patrolowa ( przej

ciowa )

Baza patrolowa jest miejscem w którym patrol sp

dza noc, regeneruje swoje

siły do wykonania dalszego zadania oraz wykonuje drobne czynno

dotycz

ce obsługi sprz

tu, planowania dalszych działa

itp. Zało

enie bazy

patrolowej jest stał

procedur

operacyjn

, która zawsze powinna

przebiega

w ten sam sposób, według tych samych zasad i powinna by

trenowana jak ka

dy inny element patrolowania. Ró

nice jakie mog

wyst

w trakcie omawianej procedury operacyjnej mog

dotyczy

terenu

w jakim działamy, warunków atmosferycznych, pory roku ( zima, lato ) oraz
sytuacji taktycznej na polu walki. Zasadniczo najwa

niejsz

kwesti

dotycz

wpływu warunków atmosferycznych i pory roku jest budowa

miejsc bytowania oraz ochrony przed zimnem , wiatrem lub deszczem. O ile
w warunkach lata, jesieni czy wiosny gdy temperatury w naszej strefie
klimatycznej s

dodatnie jako podstaw

do budowy miejsca bytowania

emy wykorzysta

poncho, peleryn

lub pałatk

wprowadzaj

c pewne

modyfikacje / dodatkowa folia, uszczelnienia z mchu lub paproci, gał

zi itp. ,

o tyle w warunkach zimowych gdy temperatury mog

osi

ąć

nawet minus

25 stopni bez odpowiedniej wiedzy i dodatkowego wyposa

enia skazani

jeste

my na zamarzni

cie.

Podstawowe warunki jakie musi spełnia

baza patrolowa.

a. skuteczna obrona – mo

liwo

ść

prowadzenia ognia we wszystkich

kierunkach

b. rozmiar – musi odpowiada

warunkom aby pomie

cały patrol

obserwacja – mo

liwo

ść

prowadzenia obserwacji otoczenia

d. maskowanie – baza nie mo

e by

widoczna z powietrza i ziemi

e. dominacja – nie mo

e by

zdominowana przez inny teren

droga odwrotu co najmniej dwie mo

liwe drogi odwrotu znane

wszystkim członkom patrolu

g. kontrola - pozycja dowódcy musi by

taka aby mógł kontrolowa

de stanowisko

h. wypoczynek – co najmniej minimalny komfort zapewniaj

cy sen

dost

p do wody – je

eli jest przewidywany dłu

szy postój

zabezpieczenie przed

ywiołami – osuwaj

ce si

skały, fala

powodziowa, lawiny

zabezpieczenie przed owadami i dzikimi zwierz

tami

Zakładanie bazy patrolowej.

a. dowódca patrolu w oparciu o map

i wcze

niej opracowany plan

operacyjny rozpoczyna zakładanie bazy przynajmniej na dwie
godziny przed zmrokiem / za zmrok uwa

amy takie warunki

wietlne w których bardzo trudne byłoby trafienie przeciwnika w

mundurze maskuj

cym na dystansie powy

ej 50 m u

ywaj

podstawowych przyrz

dów celowniczych/

b. złamanie tropu – patrol zatrzymuje si

w miejscu wybranym przez

dowódc

a nast

pnie po rozci

gni

ciu formacji w rz

d odst

puje

pod k

tem 90 stopni w prawo lub w lewo na wybran

odległo

ść

dalej wykonuje marsz w nakazanym kierunku. W warunkach
zimowych mo

na zastosowa

mylenie / marsz w ró

nych

kierunkach, marsz po

ladach poprzednika, zacieranie

ladów /.

obrona okr

ęż

na i nasłuchiwanie – przez co najmniej 15 minut aby

upewni

e patrol nie jest

ledzony

d. rekonesans dowódcy – dowódca wraz z jednym lub dwoma

zwiadowcami wyrusza aby znale

źć

odpowiednie miejsce na baz

ne jest aby wrócił do reszty patrolu z tej samej strony co

wyszedł aby unikn

ąć

nieprzewidzianego kontaktu. Nale

zastosowa

umówiony wcze

niej sygnał identyfikuj

cy. Dowódca

wychodz

c okre

la czas trwania rekonesansu i omawia plan

awaryjny, ustala te

RV na wypadek utraty kontaktu z reszt

patrolu. Dowództwo nad pozostał

ęś

patrolu obejmuje

zast

pca.

e. po znalezieniu miejsca odpowiadaj

cego warunkom zało

enia bazy

wyznacza pozycj

12 czyli tak

z której nadej

cie przeciwnika jest

najbardziej mo

liwe, wyznacza równie

pozycje centrum czyli swoje

stanowisko dowodzenia

grupa zwiadowcza powraca do reszty pododdziału u

ywaj

umówionego wcze

niej sygnału identyfikuj

cego

g. dowódca informuje pozostałych członków patrolu o miejscu bazy,

kierunku i dystansie

h. patrol wstaje ,przyjmuje formacj

„rz

d „ i rusza w

lad za grup

zwiadowcz

, po doj

ciu do bazy zwiadowca z grupy

rekonesansowej rozstawia patrol w formacji 12-4-8 , dowódca wraz
z radiooperatorem zajmuje swoje miejsce dowodzenia by
kontrolowa

rozmieszczenie patrolu, nast

pnie nadaje meldunek do

SD / miejsce poło

enia bazy, raport patrolowy i odbiera ewentualne

dalsze rozkazy/

po wyznaczeniu stanowisk strzelcy, przyjmuj

pozycje ogniowe,

zdejmuj

plecaki i kład

je obok swoich stanowisk, zast

pca

wyznacza sektory ognia tak aby wzajemnie si

uzupełniały i

pokrywały
Uwaga ! w warunkach letnich pozycje ogniowe s

jednocze

nie

pozycjami bytowania poszczególnych zespołów w dru

ynie tak jak i

pozycja dowódcy.
W warunkach zimowych wskazane jest wybudowanie jednego
miejsca bytowania, liczb

wartowników w nocy mo

na ograniczy

do dwóch osób ł

c ich ze sob

za pomoc

linki komunikacyjnej /

wartownik na pozycji 12 oraz drugi w centrum dowodzenia /
W chwili zaj

cia pozycji i okre

lenia granic bazy zabrania si

samowolnego wychodzenia z terenu bazy. Dowódca o ile jest taka
potrzeba mo

e wyznaczy

patrol rekonesansowy do sprawdzenia

terenu wokół bazy lub zdobycia potrzebnego materiału do jej
budowy. W tym przypadku nale

y zastosowa

omówion

wcze

niej

procedur

wej

cia i identyfikacji.

Obrona i ochrona bazy patrolowej – słu

ba w bazie

Po zako

czeniu czynno

ci wst

pnych opisanych w cz

ęś

ci pierwszej /

zało

enie bazy patrolowej zło

enie meldunku do SD operacji, wyznaczenie

stanowisk ogniowych i sektorów ostrzału dowódca w pierwszym rz

dzie

uwzgl

dniaj

c warunki miejscowe musi opracowa

a. plan obrony i osłony bazy / zadania poszczególnych strzelców,

stanowiska ogniowe, zapory na podej

ciach do bazy ( potykacze,

sygnalizatory, ustawienie min kierunkowych itp.) oraz ewentualne
wysłanie patrolu oczyszczaj

cego teren wokół bazy

sprawdzaj

cego równie

efekty maskowania

b. plan ewakuacji na wypadek wykrycia lub innego zagro

enia /

wskazane jest aby były co najmniej dwie drogi odwrotu/

plan uwzgl

dniaj

cy zasady zachowania si

w bazie

kolejno

ść

wart

sygnały alarmowe

rozmieszczenie sprz

tu tak aby mo

liwa była szybka

ewakuacja

budowa i maskowanie bazy

- zasady odpoczynku

przygotowanie posiłków

przegl

d i czyszczenie broni

załatwiania potrzeb fizjologicznych

Poruszanie na terenie bazy powinno by

ograniczone do minimum. W czasie

misji gdy istnieje prawdopodobie

stwo bliskiego kontaktu z wrogiem unika

gotowania potraw czy palenia tytoniu. Nale

y pami

e zapach

gotowanych potraw mo

na wyczu

z odległo

ci 100 m a palenia tytoniu z

odległo

ci 25 m. Dym ogniska jest wyczuwalny z odległo

ci kilkuset metrów.

Teren bazy a tak

e doj

cia do posterunków nale

y oczy

z gał

zek aby

nie powodowa

hałasu przy poruszaniu si

przy zmianie posterunków. W

dzie

posterunki wartownicze ( czujki ) / szczególnie w fazie budowy bazy/

na rozstawi

dalej tak aby nie mo

na było wyczu

adnego zapachu z

bazy ani d

ku. Po zako

czeniu fazy budowy nale

y je

ąć

w pobli

bazy tak aby pozostawały w zasi

gu wzroku.

UWAGA ! Baza jest przydatna tylko wtedy, gdy fakt jej istnienia pozostanie
nie wykryty.

10. Patrol stacjonarny - posterunek obserwacyjny

Posterunek

obserwacyjny

organizuje

celu

zdobycia

danych

rozpoznawczych dotycz

cych obserwowanego obiektu lub nieprzyjaciela. Załog

posterunku stanowi 2 – 4 strzelców, z których jednego wyznacza si

na dowódc

posterunku.
Dowódca posterunku odpowiedzialny jest za:

wyznaczenie miejsca i urz

dzenie posterunku

jego zamaskowanie

przygotowanie przyrz

dów obserwacyjnych i

rodków ł

czno

prowadzenie dziennika obserwacji

utrzymywanie ł

czno

ci z przeło

onym wystawiaj

cym posterunek

meldowanie o wynikach obserwacji

organizowanie słu

by na posterunku, jego ochron

i ewentualn

ewakuacj

w przypadku zagro

enia

Wyposa

enie posterunku obserwacyjnego

przyrz

dy obserwacyjne /lornetka, peryskop /

mapa lub szkic terenu

dziennik obserwacji

busola /kompas/

zegarek

rodki ł

czno

ci o ile zostały przydzielone na czas wykonywania

zadania

Wybór i budowa posterunku obserwacyjnego
Wyboru miejsca nale

y dokonywa

w oparciu o analiz

mapy, obserwacj

wzrokow

i znajomo

ci terenu działania, kieruj

c si

nast

puj

cymi cechami:

ukrycie przed wrog

obserwacj

liwo

ść

skrytego doj

cia i wycofania si

ze stanowiska

przeszkody terenowe pomi

dzy celem obserwacji a posterunkiem

zapewnienie prowadzenia ci

gło

ci obserwacji

Uwaga! Nale

y pami

e miejsce które wydaje si

nam idealne mo

e by

równie

uznane za takie przez nieprzyjaciela. Dlatego nie nale

y budowa

koło:

samotnego krzaka, drzewa, domu stoj

cego w otwartym terenie

przy zakr

tach, na ko

cach dróg i strumieni

wyró

niaj

cych si

przedmiotach terenowych

w g

sto zaludnionym obszarze

W wyborze miejsca nale

y u

wyobra

ni i pomysłowo

ci tak aby

nieprzyjacielowi wydawało si

e jest to najmniej prawdopodobna kryjówka. Oto

przykłady:

pod zwalonymi drzewami, wrakami pojazdów

na bagnach

w stertach gruzu,

W czasie przemieszczania si

na pozycj

nale

porusza

ostro

nie i powoli najlepiej czołgaj

c si

unika

poruszania drzew krzewów i trawy

unika

jakiegokolwiek hałasu

eli jest to tylko mo

liwe porusza

w cieniu

co pewien czas zatrzymywa

, nasłuchiwa

i wypatrywa

obecno

nieprzyjaciela

po doj

ciu na pozycj

dokładnie j

obejrze

i zaplanowa

zadania dla

pozostałych członków posterunku

Budowa posterunku

w trakcie budowy i urz

dzania posterunku bezwzgl

dnie wyznaczy

obserwatora który pełni jednocze

nie rol

ubezpieczenia

do budowy u

ywa

materiałów wyst

puj

cych w danym terenie np.

kamie

, cegła, drewno, dar

eli posterunek urz

dzany jest w dole to wszelka wybrana ziemia

musi by

umieszczona w workach które mog

posłu

wzmocnienie konstrukcji lub wyniesiona na pałatkach jak najdalej od
miejsca budowy /najlepiej wsypa

do zbiornika wodnego/

eli ma posiada

dach nale

y u

grubych gał

zi na które kładziemy

puste worki, brezent, przysypujemy to ziemi

na te

darni

wyci

tej przed kopaniem dołu

wej

cie powinno by

jak najmniejsze i dobrze zamaskowane

otwory obserwacyjne dobrze zamaskowane tak aby upodobni

je do

otoczenia

po zako

czeniu prac nale

y obiekt zamaskowa

i sprawdzi

czy zlewa

on z otoczeniem

Tok słu

by i pracy na posterunku obserwacyjnym

Posterunek rozpoczyna prac

od szczegółowego zapoznania si

z terenem,

okre

lenia dozorów, punktów charakterystycznych w wyznaczonym rejonie

obserwacji. Nast

pnie sporz

dza si

szkic terenu i nanosi na niego wszelkie

dane potrzebne do prowadzenia obserwacji. Przyrz

dy obserwacyjne,

rodki

czno

ci, dziennik obserwacji powinny by

łatwo dost

pne. Prac

nale

y tak

organizowa

aby połowa składu prowadziła obserwacj

, reszta w tym czasie

e odpoczywa

lub wykonywa

czynno

ci gospodarcze.

Zakładanie posterunku obserwacyjnego / Standardowa procedura
Operacyjna /

Czynno

ci w Rejonie Zakwaterowania

1.Otrzymanie od przeło

onego rozkazu do zało

enia posterunku.

a. miejsce w którym ma by

zało

ony PO

b. cel działania
c.

czas działania

2. Rozkazy wst

pne.

a. Wyposa

enie /

rodki obserwacji, maskowanie, narz

dzia/

b. bro

i amunicja

ywno

ść

i woda

rodki medyczne

e. ł

czno

ść

odzie

3. Opracowanie planu działania.
4. Wydanie rozkazu operacyjnego – dodatkowo uwzgl

dni

w rozkazie

a. tok słu

by na posterunku

b. zasady obserwacji i meldowania o jej wynikach
c.

budowa i maskowanie

d. likwidacja posterunku – czynno

e. post

powanie w przypadku wykrycia posterunku i jego obrona

czas inspekcji

6. Prze

wiczenie działania.

Czynno

ci po wyruszeniu z Rejonu Zakwaterowania

1. Patrol na miejsce – według procedury patrolowej
2. Łamanie tropu, obserwacja, nasłuch – obrona okr

ęż

na / ostatnie RV 150 –

200 m od miejsca zało

enia PO /

3. Rozpoznanie miejsca przez dowódc

i radiooperatora miejsca na PO /

sprawdzenie ł

czno

ci w miejscu/ - pozostali czekaj

na ostatnim RV

4.Powrót dowódcy na RV / sygnały rozpoznawcze – hasła /
5.Przegrupowanie załogi PO do miejsca zakładania
6. Budowa i ochrona – w trakcie budowy jedna osoba na zmian

pełni rol

wartownika. Nale

y pami

e wszystkie czynno

ci nale

y wykonywa

pozycji le

żą

cej i nie powodowa

dnego ruchu.

7. Słu

ba na PO – według podziału czynno

ci i rozkazu operacyjnego

Likwidacja PO – zwijanie PO według czynno

ci odwrotnych jak przy

budowie, zatarcie

ladów.

Obrona PO – pojedynczych

ołnierzy likwiduje si

z broni krótkiej z

tłumikiem. W razie wykrycia PO nie wdaje si

w walk

. Nale

y wycofa

jak najszybciej zerwa

kontakt z przeciwnikiem według normalnych procedur

operacyjnych. Mo

na u

granatów dymnych a tak

e przed podej

ciem do

PO ustawi

miny kierunkowe.

11. Czujka ( podsłuch ) – jej rola i zadania.
Czujk

wystawia si

przed frontem lub na skrzydle pododdziału, je

eli w

obr

bie jego stanowisk istniej

skryte podej

cia. W skład czujki wchodzi

zwykle 2-3 strzelców. Odległo

ść

w jakiej si

wystawia zale

y od

widoczno

ci i terenu. Nie mo

e jednak przekracza

300 metrów. Czujk

wystawia si

aby ubezpieczy

przed niespodziewanym atakiem

nieprzyjaciela oraz uniemo

liwi

przenikanie małych grup nieprzyjaciela i

osób cywilnych w stron

własnych wojsk. Czujka prowadzi obserwacj

podsłuchiwanie oraz melduje dowódcy o pojawieniu si

nieprzyjaciela, a

tak

e o zatrzymaniu osób cywilnych. Strzelcy wyznaczeni do pełnienia

słu

by w składzie czujki powinni zna

poło

enie wojsk własnych i

nieprzyjaciela. Je

eli na przedpolu znajduj

pododdziały wojsk własnych

wykonuj

ce zadania bojowe powinni zna

drogi ich wycofania oraz

obowi

zuj

ce hasła i sygnały. Stanowisko czujki zajmuje si

skrycie. Czujk

wystawia si

na okre

lony czas. Zawczasu te

okre

la si

drog

wycofania

czujki w stron

własnych oddziałów.

Podsłuch
Podsłuch prowadzi si

zwłaszcza w nocy i w warunkach ograniczonej

widoczno

ci. Ma zastosowanie najcz

ęś

ciej w warunkach bezpo

redniej

styczno

ci z przeciwnikiem oraz w działaniach pododdziałów w jego

ugrupowaniu w celu przechwytywania charakterystycznych d

ków broni,

sprz

tu a nawet rozmów i komend oraz ustalenia charakteru działalno

przeciwnika - miejsc rozmieszczenia

ródeł d

ku. Mo

e on by

organizowany tak

e w celu uzyskania wiadomo

ci bezpo

rednio z wn

trz

pomieszcze

lub wozów bojowych. W tym celu wykorzystuje si

techniczne

urz

dzenia podsłuchowe.

Odległo

ść

do celów na podstawie odgłosów i oznak demaskuj

cych

Odgłosy

Odległo

ść

celu

Słycha

rozmowy, ładowanie broni, kaszel, ci

cie drutu,

komendy, brz

k broni i oporz

dzenia

Do 100 m

Wida

ogie

z papierosa

Do 200 m

Słycha

głuchy szum piechoty maszeruj

cej po drodze

gruntowej, odgłosy r

cznego wbijania kołków i słupów

Do 300 m

Słycha

banie i piłowanie drewna

Do 400 m

Słycha

szum silnika samochodu ci

ęż

arowego podczas jazdy po

drodze gruntowej

Do 500 m

Słycha

odgłos maszeruj

cej piechoty po szosie

Do 600 m

Słycha

odgłos padaj

cych zr

banych drzew

Do 800 m

Słycha

szum silnika samochodu podczas jazdy po szosie

Do 1000 m

Słycha

szum silnika czołgu, d

k pojedynczego strzału

2000 – 3000 m

Słycha

strzelanie z broni maszynowej

Do 4000 m

Słycha

strzały armatnie

Do 15 km

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Negocjacje, podstawowe zasady i techniki negcjacji (18 str)
Podstawowe zasady i techniki gaszenia poľar˘w
Podstawowe zasady prawa konstytucyjnego, Prace Kontrolne Technik Administracji
Podstawowe zasady bhp związane z obsługą urz technicznych
1 i 2 Podstawowe zasady dzialania ukladu immunologicznego Odpornoss nieswoista cz 1
Podstawowe zasady bhp związane z obsługą urządzeń techniczny
2 1 PODSTAWOWE ZASADY RYSUNKU TECHNICZNEGO
Podstawowe zasady i wymagania bhp przy użytkowaniu maszyn i innych urządzeń technicznychx
14507-praca biurowa podstawowe zasady organizacyjne i techniczne, st. Administracja notatki
Konspekt- Zasady prawidlowego zywienia, prakatyki pedagogiczne, szkoła podstawowa- konspekty, techni
Podstawowe zasady prawa konstytucyjnego, Prace Kontrolne Technik Administracji
Podstawowe zasady bhp związane z obsługą urz technicznych
Podstawowe zasady działania banków i ich funkcje
Podstawowe zasady udzielania pomocy przedlekarskiej rany i krwotoki
Oświetlenie, Podstawowe pojęcia techniki świetlnej
Podstawowe zasady strzelania
7. 6 - PODSTAWOWE ZASADY RUCHU DROGOWEGO, materiały metodyczne
podstawy tpl, Technik Farmaceutyczny, Egzaminy, EGZAMINY

więcej podobnych podstron