6

Rozdział VI

Pogoda nie przerwała mojej zaręczynowej kolacji kilka dni później i nawet o

piątej po południu, powietrze było gorące i wilgotne.

W kuchni, przypadkiem podsłuchałem plotkujących pracowników, że dziwna pogoda

była wynikiem zabijania zwierząt przez demony. Ale dyskusje o demonach nie

powstrzymały ludzi z całego hrabstwa przed przybyciem do Grange Hall i

świętowania Konfederacji. Powozy powoli odbijały się na kamiennej drodze nie

wykazując żadnych oznak ataków w ich kierunku.

- Stefan Salvatore! - usłyszałem, kiedy wyszedłem z powozu za moim ojcem.

Kiedy postawiłem stopy na ziemi, zobaczyłem Ellen Emerson z jej córką Daisy,

idące pod rękę, ciągnąc za sobą dwie pokojówki. Setki latarni było pozapalanych przy

kamiennych schodach prowadzących do białych drewnianych drzwi oraz przy

powozach wzdłuż zakrzywionego chodnika. Słyszałem walca pochodzącego z wnętrza

sali.

- Pani Emerson. Daisy. - nisko się pochyliłem.

Daisy nienawidziła mnie odkąd byliśmy dziećmi, gdy Damon sprowokował

mnie do wepchnięcia jej do rzeki Willow Creek.

- Czy, nie są to, wspaniałe panie Emerson? - powiedział ojciec również się kłaniając. -

Dziękuję wam obu za przybycie na tak niewielką kolację. Jak to dobrze zobaczyć

wszystkich z miasta. Musimy tworzyć razem zespół, teraz bardziej niż kiedykolwiek -

Ojciec powiedział, puszczają oko do Ellen Emerson.

- Stefanie - Daisy powtórzyła i kiwnęła głową, podając mi rękę.

- Daisy. Każdego dnia wyglądasz piękniej. Czy możesz wybaczyć dżentelmenowi jego

niegodziwą młodość?

Spojrzała na mnie. Westchnąłem.

Nie było żadnej tajemnicy lub intrygi w Mystic Falls, o której nikt by nie wiedział.

Wszyscy się znali.

Jeśli Rosalyn i ja mieliśmy się pobrać, to nasze dzieci będą się bawić z dziećmi

Daisy. Będą miały takie same tematy rozmów, takie same żarty, takie same sprzeczki.

I ten cykl będzie kontynuowany przez wieczność.

- Ellen, zrobisz mi zaszczyt pozwalając się pokazać z tobą w środku? - Ojciec zapytał,

chcąc upewnić się, czy sala była urządzona zgodnie z jego wysokimi wymaganiami.

Matka Daisy skinęła głową do córki i Daisy i ja pozostaliśmy pod czujnym okiem

pokojówki Emersons.

- Słyszałam o powrocie Damona. Jak się czuje? - zapytała, wreszcie racząc ze mną

rozmawiać.

- Panienko Emerson, lepiej wejdźmy do środka poszukać twojej mamy. - pokojówka

Daisy nieprzerwanie, ciągnęła ramię Daisy w kierunku szerokich podwójnych drzwi

Grange Hall.

- Zostaw mu wiadomość, że z niecierpliwością czekam na spotkanie z nim! -

Daisy

zawołała przez ramię.

Westchnąłem i wszedłem do sali. Położona pomiędzy miastem, a majątkami,

Grange była kiedyś miejscem spotkań szlachty z hrabstwa, ale teraz stała się

prowizoryczną zbrojownią.

Ściany sali były pokryte bluszczem i wisterią, a na górze wisiały flagi Konfederacji.

Zespół na podniesionej scenie w rogu zagrał lekkie wykonanie "Bonnie Blue Flag", a

co najmniej pięćdziesiąt par krążyło z kieliszkami z ponczem w ręku. Ojciec

oczywiście nie szczędził kosztów i było jasne, że jest to więcej niż tylko kolacja

powitalna dla wojska.

Z ciężkim sercem udałem się do ponczu. Nie odszedłem więcej niż pięć

kroków, gdy poczułem, że czyjaś ręka poklepała mnie po plecach. Przygotowałem się

na mocny uśmiech i akceptacje niewygodnych gratulacji, które tylko po mnie ściekały.

Jaki był sens przygotowywania kolacji, aby ogłosić zaręczyny, kiedy wszyscy

wydawali się o tym wiedzieć?

Zastanawiałem się kwaśno.

Odwróciłem się i znalazłem się twarzą w twarz z panem Cartwright.

W mgnieniu oka opanowałem się mając nadzieję na podobne emocje

- Stefan, chłopcze! Czyż to nie jest człowiek tej godziny? - Pan Cartwright powiedział,

ofiarowując mi szklankę whisky.

- Szanowny Panie, dziękuję za przyjemność uwzględnienia mnie w spółce pańskiej

córki - powiedziałem automatycznie, biorąc najmniejszym łyk, teraz mogłem się

skupić. Rano obudziłem się z koszmarnym bólem głowy po whisky, którą wypiłem w

tawernie z Damonem.

Pozostałbym w łóżku z chłodnym okładem na czole, podczas gdy Damon

zdawał się być tym zaledwie dotknięty. Słyszałam go jak gonił Katherine w labiryncie

w ogrodzie. Każdy śmiech, który słyszałem był jak mały sztylet w moim mózgu

- Wszystko według twojego życzenia. Wiem, że to dobra fuzja. Praktycznie z niskim

ryzykiem i wieloma możliwościami rozwoju.

- Dziękuję, proszę pana - powiedziałem - I bardzo mi przykro z powodu psa Rosalyn.

Mr. Cartwright potrząsnął głową.

- Nie mów mojej żonie ani Rosalyn, ale ja zawsze nienawidziłem tego cholerstwa. Nie

mówię, że powinien być martwy i że sam go zabiłem, ale myślę, że każdy

zdenerwowany mógł coś takiego zrobić. Wszystkie te dyskusje o demonach, które

słyszysz, że są w całym tym piekielnym miejscu. Ludzie szepczą, że miasto jest

przeklęte. To ten rodzaj rozmów prowadzi do tego, że ludzie tak boją się ryzyka.

Sprawia, że zdenerwowani wyprowadzają swoje pieniądze z banku. - Mr. Cartwright

rozkwitł, sprawiając, że kilka osób zaczęło się gapić. Uśmiechnąłem się nerwowo.

Kątem oka widziałem ojca działającego jako gospodarz i przeprowadzającego

ludzi w kierunku długiego stołu w głównej sali. Zauważyłem, że każde miejsce

pochodziło z subtelnej kolekcji matki fleur-de-lis china.

- Stefanie - powiedział ojciec, kładąc rękę na moim ramieniu - Czy jesteś gotowy?

Masz wszystko, czego potrzebujesz?

- Tak - dotknąłem pierścionka w mojej kieszeni na piersi i spojrzałem za nim w stronę

stołu. Rosalyn stała obok swojej matki i uśmiechała się mocno do swoich rodziców.

Oczy Rosalyn, były nadal czerwone od płaczu za biedną Penny, kolidując ze

straszliwie dużą, różową sukienką z falbankami, którą miała na sobie.

Kiedy nasi sąsiedzi zajęli miejsca wokół nas, zdałem sobie sprawę, że istnieją

jeszcze dwa puste miejsca po mojej lewej stronie.

- Gdzie jest twój brat? - Ojciec zapytał, ściszając głos.

Spojrzałem w stronę drzwi. Zespół nadal grał, a oczekiwanie wyczuwało się w

powietrzu. Wreszcie drzwi z trzaskiem się otworzyły, a Damon i Katherine weszli

razem.

To nie było fair

, pomyślałem brutalnie. Damon może zachowywać się jak

chłopiec, może nadal pić i flirtować, jak gdyby nic, bez żadnych konsekwencji.

Zawsze postępowałem słusznie, odpowiedzialnio, a teraz czułem jakbym był ukarany

za to, jakim stałem się człowiekiem.

Nawet byłem zaskoczony pojawieniem się uczucia gniewu. Natychmiast

poczułem się winny, starałem się opanować emocje przez patrzenie na pełny kieliszek

wina po mojej lewej stronie.

Mimo wszystko, czy oczekiwałem, że Katherine, przyjdzie na kolację sama?

A czy Damon nie był po prostu dzielnym, dobrym starszym bratem?

Poza tym, to nie ma żadnej przyszłości. Małżeństwa, przynajmniej w naszym

społeczeństwie, zostawały zawarte jedynie wtedy, gdy połączyły się dwie rodziny.

A czy taka sierota, jak Katherine ma do zaoferowania coś oprócz piękna?

Ojciec nigdy nie pozwoliłaby mi się z nią ożenić, ale to oznaczało również, że nie

chciał, aby Damon się z nią ożenił. Nawet Damon nie posunie się tak daleko, żeby

wyjść za kogoś, kogo ojciec nie pochwalał. Prawda?

Mimo to, nie mogłem oderwać wzroku od ramienia Damona owiniętego wokół

wąskiej talii Katherine. Miała na sobie zieloną muślinową sukienkę, której materiał

rozpościerał się na kolistej spódnicy, a szmery ucichły, kiedy ona i Damon dotarli do

dwóch pustych miejsc przy środkowej części stołu. Jej niebieski naszyjnik błyszczał

na szyi, a ona mrugnęła do mnie przed zajęciem pustego miejsca obok mnie. Jej biodra

otarły się o moje, aż przesunąłem się zakłopotany.

- Damon - Ojciec skinął zwięźle głową, kiedy Damon usiadł po jego lewej stronie.

- Więc czy myślisz, że armia będzie kierować się w dół Gruzji przez zimę? –

zapytałem głośno Jonaha Palmera, bo po prostu nie ufałem sobie, aby porozmawiać z

Katherine.

Gdybym usłyszał jej dźwięczny głos, mógłbym z nerwów nie oświadczyć

się Rosalyn

- Ja nie martwię się o Gruzję. Jedynie, czym się przejmuję to zebraniem wspólnej

milicji, aby rozwiązać problemy tutaj, w Mystic Falls. Ataki te nie będą się wtedy

wzmagać – powiedział głośno Jonah, lekarz weterynarii miasta, który również szkolił

milicję w Mystic Falls, uderzając pięścią w stół tak mocno, że aż porcelana

zabrzęczała.

Właśnie wtedy, oddział pracowników wszedł do sali, trzymając na tacy

dzikiego bażanta. Wziąłem srebrny widelec i nałożyłem dziczyznę na mój talerz,

mimo że nie miałem apetytu. Wokół mnie, słyszałem zwyczajne dyskusje: o wojnie, o

tym, co możemy zrobić dla naszych chłopców w kolorze szarym, o planowanych

kolacjach i grillach oraz o spotkaniach kościelnych. Katherine przytakiwała uważnie

Honori Fells przy stole. Nagle poczułem, się zazdrosny o szpakowatą, Honorię w

kręconych włosach. Ona była w stanie na jedną jedyną rozmowę z Katherine, której

tak bardzo pragnąłem.

- Gotowy, synu? - ojciec szturchną mnie w żebra i zauważyłem, że ludzie kończą już

swoje posiłki. Więcej wina było rozlane, a zespół, który przestał grać w czasie dania

głównego, teraz grał w rogu.

To był moment, na który wszyscy czekali. Wiedzieli, że miały być oświadczyny

oraz wiedzieli to, że po ich ogłoszeniu będą świętować i tańczyć. Tak było zawsze po

zakończonej kolacji w Mystic Falls. Ale nigdy przedtem nie byłem w ich centrum.

Jakby na zawołanie, pochyliła się ku mnie Honoria, a Damon uśmiechnął się

zachęcająco.

Czułem nudności w brzuchu, ale wziąłem głęboki oddech i stuknąłem nożem w

mój kryształowy kieliszek. Natychmiast, zrobiło się cicho w holu, a nawet pracownicy

przestali się krzątać, patrząc w moim kierunku.

Wstałem, wziąłem długi łyk czerwonego wina dla odwagi i chrząknąłem.

- Ja ... um.. - zacząłem cichym pełnym napięcia głosem, którego nie mogłem uznać za

własny.

- Mam ogłoszenie

Kątem oka widziałem Ojca ściskającego swój kieliszek szampana, gotowego do

skoku z toastem. Spojrzałem na Katherine. Patrzyła na mnie, jej ciemne oczy

przenikały przez moje własne. Zerwałem mój wzrok i chwyciłem tak mocno szkło, że

byłem pewien, że je potłukłem.

- Rosalyn, czy uczynisz mi zaszczyt i zostaniesz moją żoną? - powiedziałem w

pośpiechu, przeszukując swoją kieszeń w garniturze za pierścionkiem.

Wyciągnąłem pudełko i ukląkłem przed Rosalyn, wpatrując się w jej

załzawione brązowe oczy.

- Dla Ciebie - powiedziałem bez przeginania, otworzyłem wieczko i podałem jej

pierścionek.

Rosalyn piszczała, a w pokoju wybuchły nieśmiałe oklaski. Czułem z różnych

stron uderzenia w plecy i widziałem, uśmiechającego się do mnie Damona. Katherine

klaskała grzecznie, z niezgłębionym wyrazem twarzy.

- Proszę - wziąłem małą białą rękę Rosalyn i umieściłem pierścień na jej palcu.

Szmaragd był zbyt duży, na jej małym koślawym palcu u ręki. Wyglądała jak dziecko

bawiące się biżuterią matki, ale Rosalyn nie zauważała, że pierścień nie pasuje.

Zamiast tego, wyciągnęła dłoń, patrząc, jak diamenty świecą się w świetle świec na

stole. Natychmiast otoczył nas tłum kobiet, zachwycający się pierścionkiem.

- To wezwanie do świętowania! - zawołał mój ojciec. - Cygaro dla każdego. Chodź tu,

Stefanie, synu! Przysporzyłeś ojcu dumy.

Skinąłem głową i drżącym krokiem podszedłem do niego. To ironiczne, że

spędziłem całe moje życie próbując zadowolić ojca, żeby był najszczęśliwszy, a teraz

czułem się martwy w środku.

Katherine, zatańczysz ze mną? - usłyszałem głos Damona z nad odgłosów

odsuwanych krzeseł i brzęku szkła. Straciłem ich z moich oczu na dłuższą chwile,

czekając na odpowiedź.

Katherine spojrzała w moim kierunku, rzucając ukradkowe spojrzenie. Jej oczy

wpatrywały się w moje przez dłuższą chwilę. Dzikie, silne pragnienie ściągnięcia

pierścionka z palca Rosalyn i umieszczenia go na blady palcu Katherine, prawie mnie

dogoniło, ale ojciec mnie trącił od tyłu i zanim zdążyłem zareagować, Damon chwycił

za rękę Katherine i poprowadził ją na parkiet.

***************************************************************************

Tłumaczenie – Monika z chomika

http://chomikuj.pl/monalisa00

Korygowała – Kasia z chomika

http://chomikuj.pl/Kasienkaaa7

Pozostałe rozdziały będę dodawać na

http://chomikuj.pl/monalisa00/VAMPIRE+DIARIES/EBOOK+pl+-+Sefan%27s+Daries+-

T*c5*81UMACZNIE/TOM+I+-+The+Vampire+Diaries+-+Sefan%27s+Diaries+-+1+-

+Origins