LIŚCIE 

Z 

OGRODU 

MORJI

1924

1

2

Księga pierwsza

ZEW

3

4

Do Nowego Kraju Moja pierwsza wieść.

Ty, który dałeś Aszram,
Ty, która dałaś dwa życia,
Zwiastujcie!

Budowniczowie i bojownicy, umocnijcie stopnie.
Czytelniku, jeżeli nie zrozumiesz — przeczytaj znów 

po jakimś czasie.

Co sądzone, nie jest przypadkowe.
I liście opadają we właściwym czasie.
A zima jest tylko zwiastunką wiosny.
Wszystko jest odsłonięte, wszystko jest dostępne.
Ja połączę was tarczą — pracujcie.
Rzekłem.

5

6

Londyn. 24 Marzec 1920 r.

Jam Jest — twoje błago.

Jam Jest — twój uśmiech.

Jam Jest — twoja radość.

Jam Jest — twój spokój.

Jam Jest — twoja moc.

Jam Jest — twoja śmiałość.

Jam Jest — twoja wiedza.

7

8

1.   Drogi   Kamień,   jedyny   —   zachowacie   w   życiu 

dobrocią.

Aum Tat Sat, Aum.
Ja to wy, wy to Ja — cząsteczki Boskiego Ja.
Zastępy Moje! Życie jest pełne zgiełku — ostrożnie!
Niebezpieczeństwo! Dusza słyszy szmer.
Świat jest w ciężkim położeniu; śpieszcie, by się ura-

tować.

Życie to pokarm duszy.
Utwierdzajcie czyste Ja.
Pracuj dla życia i dla uświadomienia sobie czystości.
Zostawcie wszystkie  przesądy — myślcie swobod-

nie.

Nie odchodźcie od życia; idźcie górną drogą.

Świątynia dla wszystkich. Dla wszystkich Jedyny.
Dom Boży zamieszkany jest przez światy i wszędzie 

unosi się Duch Święty.

Odnowienie świata przyjdzie i proroctwo się wypeł-

ni.

Naród powstanie i zbuduje Nową Świątynię.

9

Nowy Jork 1 styczeń 1921 r.

2. Znajdź szczęście życia w twórczości i zwróć oczy 

ku pustyni.

Przez żarliwą miłość do Chrystusa radość Chrystuso-

wi przynosisz.

Rozmyślajcie o wielkim darze miłości do Jedynego 

Boga i umiejcie rozwinąć wielki dar dostrzegania przy-
szłej Jedności ludzkości.

Jedyne zbawienie — w kierowaniu ducha do światła 

Prawdy.

Wielki dar miłości żyje w widzeniu, danym śmiałym 

duszom.

Czysta sztuka to prawdziwe zwiastowanie promien-

nego Ducha.

Przez sztukę otrzymujcie światło.

2 styczeń 1921 r.

3.   Kto   męczy   się   nad   pytaniami   ziemskimi,   ten   o 

Niebiańskim odpowiedzi nie otrzyma.

Los   może   uchylić   od   was   cios,   jeżeli   będziecie 

pomagać przejawom Chrystusa, który oddał Siebie za 
Prawdę.

12 styczeń 1921 r.

4. Przyjaciele Moi! Szczęściem jest służyć zbawieniu 

ludzkiej duszy.

Porzućcie   wszelkie   przesądy   i   korzystając   z   siły, 

duchowo pomagajcie ludziom.

To, co brzydkie, kierujcie do piękna.

10

Jak drzewo odnawia listowie, tak ludzie rozkwitną na 

drodze dobra.

14 styczeń 1921 r.

5. Ku dobru kierujcie waszych przyjaciół.
Nie ukrywajcie wiadomości od Nas.
Sercem śledźcie Masze natchnienia.
Pracujcie, a poznacie światło.
Wskażę wam drogę — znak Nasz zrozumiecie ser-

cem.

Bądźcie   uważni!   Nauczyciele   pokażą   wam   lirę 

cudowną, jej siła obdarza darem połowu ludzi. Zrozum-
cie posłaną wam Łaskę.

Ku jedynej szczęśliwości płyną dni wasze.
Lojalność cechuje tych, którzy chcą iść szczęśliwą 

drogą wznoszenia się.

Kto   dokładnie   przestrzega   Naszych   zaleceń,   ten 

przyłoży ucho do harmonii zjawisk.

Przynosząc wam szczęście, ufamy waszemu dążeniu 

ku dobru.

Prawda jest z wami, umiejcie otworzyć jej drogę.
Jak bezdenne jest niebo, tak wielka jest wasza siła.

1 luty 1921 r.

6. Mój oddech — poryw ku pięknu.
Ofiara ze zmartwień tworzy dar, który podniesie was 

do szczęśliwego powodzenia w poszukiwaniach.

Odejdźcie od martwego życia.
Kochajcie   życie   iskrzące   się   duszami   w   oprawie 

światłości Bóstwa.

Utwierdźcie się we wzroście mocy waszego ducha.

11

Umiejcie zawsze pamiętać o Bramie, którą pokazali-

śmy.

Czyste   tchnienie   Naszej   Łaski   daje   wam   żywy 

pokarm dla przejawów życia.

Taniec złości niech ustanie przed Świątynią.

Ogień męstwa oświeci wasz dom.
Temu poślemy światło, kto uśmiecha się do ciemno-

ści.

Już wznosi się wasz duch — chłód nie ściśnie płoną-

cego serca.

Prawica Bytu utwierdziła się i zapala zorzę poranku.

4 luty 1921 r.

7. Dlaczego iść drogą milczenia?
W życiu pij ze źródła dźwięków i barw — mózg się 

wzmacnia.

6 luty 1921 r.

8.   Nie   potrzeba   brawury   w   powszednim   życiu   — 

bądźcie pełni prostoty.

Moi przyjaciele, sprawy osobiste nie powinny zabar-

wiać waszej aury.

20 luty 1921 r.

9. Odejdź, płomienny!
Nie zastępuj Bram Niebieskich!
Ze   świadomością   Ducha   stworzyłem   szczęśliwe 

żywoty.

Nie pomniejszajcie znaczenia tego, czego nie znacie!

12

Znaku danego wam strzeżcie.
Oczekujcie obudzenia się nowej świadomości ducho-

wej.

Wiele wątpliwości zostanie rozproszonych w przy-

szłej pracy.

Uważam za nieunikniony wzrost i upadek sił.
Głos mądrości otworzy drzwi Nieznanego.

10. Kochajcie się wzajemnie — okropny jest rozłam.
Drogo płacimy za lekkomyślność i gadatliwość.

22 luty 1921 r.

11. Dlaczego, Płomienny, odwracasz swe Oblicze?
Mój wzrok sprawia ci ból.
Twym skrzydłom brak jeszcze swobody.
Nie bądź zatwardziały w duchu, zrozum przejawienie 

się Wielkiego w Małym.

Wiedza   przychodzi   nieprędko,   jeżeli   duch   nie   jest 

spokojny.

My dajemy wam drogi.

Nie otwierajcie przypadkowych książek.
I uczestnicząc w spotkaniach troskliwie nieście daną 

wam pochodnię.

24 luty 1921 r.

12. Modlitwa w drodze do świętego, drogocennego 

przybytku:

Panie ducha mego, nie opuszczaj wędrowca!
Guru nie śpieszy ukryć mnie w czasie groźnej burzy.
Ból dojdzie aż do głębin serca.

13

I całun wichru zasłoni światło Twego Oblicza.
Z Tobą nie lękam się mej niewiedzy.
Zjawy nie pokazują swych twarzy.
Przeprowadź ścieżką, o Błogosławiony.
Dotknij mych oczu, abym ujrzał Twą Bramę.

1 marzec 1921 r.

13. Córa świata może odmienić los.
Nadchodzi   Nowy   Świat.   Poniesione   ofiary   —   to 

stopnie wznoszenia się.

Ufność pomoże wzrastaniu, jeżeli duch jest otwarty, 

by przyjąć.

Po co wam maski, jeżeli posiadacie mądrość?

Przyjaciele Moi, przejdźcie szybciej pierwsze stopnie 

i   czyści   podnieście   się   ku   chwale   ojczyzny,   a   jeżeli 
zaproponuję wam złoto, monety, kwiaty i drogie kamie-
nie — uchylcie się.

14. Niosąc włócznię życia z uśmiechem wdychamy 

leczniczy eter słońca.

Weź włócznię o wschodzie słońca.
I skieruj konie poranku w południowy znój życia.
I lilie wyrosną na kamieniu.
I celę otwórz pierwszemu promieniowi.
I ptaki będą śpiewem sławić pracę.

Na oznakach życia uczcie Wszechmądrości Stwórcy.

14

2 marzec 1921 r.

Wykonawca   dobrowolnej   misji,   ujrzawszy   sens 

minionego życia, zdejmują szminkę z ziemskiego obra-
zu.

15.   Umocnijcie   świadomość   Naszej   obecności   w 

waszym życiu.

Moc tę przyzywajcie w sprawach waszych.
Cieszcie się, którzy zrozumieliście!
Żyjcie pełnym życiem i doświadczajcie.
Jeżeli czegoś nie zrozumiecie w życiu, damy wyja-

śnienia, ale uważajcie.

Objawimy cuda w waszym życiu, ale dostrzeżcie je.
Niech

 

serce

 

będzie głównym sędzią, a wiara — mocą.

Zadowalajcie   się   tylko   dokładnymi   wskazaniami, 

szeptanymi waszemu duchowi.

Szczęśliwą drogę do Mnie obraliście, przyjaciele.
Trzeba uczyć dążenia w Mój Świat — Świat Rozu-

mienia Ducha.

31 marzec 1921 r.

Prawdziwe

 

świątynie trzeba stworzyć na szczęśliwej, 

czystej glebie w ojczyźnie, w waszym życiu.

Wytrwale otwierajcie bramy poszukującym sercom.
Ja wiem, kiedy należy otworzyć Nową Bramę.

8 kwiecień 1921 r.

16. Nauczcie się badać wyższe zjawiska pożyteczne 

dla ludzkości.

Energia ludzkości tworzy obraz człowieka.

15

7 maj 1921 r.

17. Światło spłynie na was przez Naukę.
Uczyć i kochać — to przejaw łaski Boga.

8 maj 1921 r.

18. Myśl jak najprościej, idź drogą krótszą, wznoś się 

wiarą w duchy Dobra, a nie zbłądzisz.

Idę wam z pomocą — czyż nie widzicie?
Kochaj   czystą   świadomość   mocy,   a   to   pomoże   ci 

zwyciężyć.

10 maj 1921 r.

19. Ciężka jest droga w krainę wiary.
Zwróćcie umysł do radości tworzenia.
Aby   skierować   ducha,   trzeba   usunąć   niepotrzebne 

myśli i być gotowym do przyjęcia fal wibracji, które 
posyłamy.

14 maj 1921 r.

20. Czyste myśli silnych duchem tworzą istotę zja-

wisk życia.

19 maj 1921 r.

21. Czysta modlitwa dochodzi —
U stóp Chrystusa rozkwita srebrem.
Czystym, błękitnym ogniem płonie wołające Słowo.
I jaśnieje Kielich Podniesienia.
Panie, osusz łzy nasze i wejrzyj na płomień naszego 

serca.

16

„Ja płomieniem osuszę łzy wasze i wzniosę świąty-

nię waszego serca”.

Zdejmijcie okrycia serca, Pan nadchodzi, skarb kieli-

cha przemienił i naczynie zwraca płonące.

Utwierdź   się,   płomieniu   o   dwóch   znaczeniach, 

utwierdź się, dwubiegunowy!

Łzy   radości   —   Wino   Pańskie   —   lśnią   czystym 

ogniem.

Serce wylej wino łez, ale nie uschnij, me serce.
Czym napełnię kielich, o Panie!

22 maj 1921 r.

22. Kochajcie harmonię.

26 maj 1921 r.

Posłałem szczęśliwy znak Gupta.
Słowo Moje — miedź lśniąca.
Usiądź — usta powiedzą do czujnego ucha.

27 maj 1921 r.

23. Jam Jest — znój piasku.
Jam Jest — promień serca.
Jam Jest — pochłaniająca fala.
Jam Jest — odrodzona ziemia

Ciesz się i napełnij się światłością.

24. Módl się do Chrystusa, umiej znaleźć radość w 

zwracaniu się do Stwórcy.

Ucz  się,   otwórz  Bramę   Poznania   i  utwierdź   się  w 

pojmowaniu Planu Bożego.

17

25. Nasze ucho chwyta myśl czystą.

29 maj 1921 r.

Poznacie   wiele   i   możecie   iść   czystą   drogą,   ale 

wystrzegajcie się gniewu i powątpiewania.

Jeżeli zwyciężycie — zdobędziecie Światło.
Jeżeli ulegniecie — wir zamroczy duszę waszą.
Doskonalcie się, przyjaciele, nieustannie.
Nie idźcie przeciw głosowi ducha, nie dajcie posłu-

chu głosom świata.

Bądźcie odważni — Ja jestem z wami.

26. Uczcie innych na przykładach wykonanych prac, 

ale nie powinniście poczytywać im za winę postępków 
wynikających z niewiedzy.

Wielu jest ciemnych — trzeba im wybaczyć.
Duch ich ledwo się zaznacza.

Nic was nie zastraszy i Brama, którą pamiętacie, cze-

ka was.

Odrzuć małoduszność — jestem tarczą dla śmiałych.

2 czerwiec 1921 r.

27. Uczę was Mojej Mądrości.
Nie jestem mostem obietnic, lecz światłem wzywają-

cym.

Uczę miłości.

4 czerwiec 1921 r.

Uczniowie   powinni   poznać   szczęście   w   Miłości 

Chrystusa.

18

7 czerwiec 1921 r.

28. Miłość może stwarzać światy.
U Pana Mego miłość jest równa mądrości.

9 czerwiec 1921 r.

29. Woda nie zaleje ognia, ale obmyje świat.
Strumienie krwi są nie do zmycia.
Zło świata nowymi biczami będzie porażone.
Uczę szczęścia, podam sposób walki z targowiskiem 

świata.

Ludzie zaszli w ślepy zaułek, ale błyskawice oświetlą 

ich drogę i grzmot obudzi śpiących.

Góry runęły, jeziora wyschły i ulewy zniosły miasta.
Głód ukazał oblicze, ale milczy duch ludzki.
Idźcie, uczcie, wyciągnijcie pomocną dłoń.

13 czerwiec 1921 r.

30. Szukajcie szczęścia — ducha podnoście.
Poszukiwania prawdy i wiara w siebie tworzą harmo-

nię.

15 czerwiec 1921 r.

31. Pokazałem wam szczęście miłości do ojczyzny 

świata.

Poznacie miłość do ludzkości.
Wywiodłem was dla Niebiańskiej Radości Ducha.
Nie oddalajcie się od drogi wznoszenia się.
32. Radością oczyszczajcie drogę.
Będąc uczniami, umiejcie oprzeć się irytacji.
Mój uczeń powinien mieć oko dobre.

19

Trzeba przez podwajające szkła patrzeć na wszystko, 

co dobre, i dziesięciokrotnie pomniejszać objawy niedo-
skonałości,   gdyż   inaczej   pozostaniecie   takimi,   jakimi 
byliście.

17 czerwiec 1921 r.

33. Miłujcie się wzajemnie.
Poślę wam czyste myśli.
Umocnię wasze pragnienie doskonalenia się.
Nieprawych w życiu lubię uleczyć miłością.
Ramakrishna mówi: Kochaj, a reszta będzie dana.

Lubię uczyć na zjawiskach wykazujących, jak skom-

plikowane jest życie.

21 czerwiec 1921 r.

34. Stoję na straży waszego szczęścia.
Pokazuję potęgę ciemności tym, którzy ją zwycięża-

ją.

Ludzie nie odczuwają swojego szczęścia.
Płomienny zwiastun przyniósł wam miecz męstwa.
Starajcie   się   zrozumieć   dane   wam   drogowskazy, 

poznajcie waszą drogę.

Należy iść swoją drogą.
Idźcie swoją drogą.

22 czerwiec 1921 r.

35. Łowiąc płonące serca przynosicie Nam dar.
Potęga harmonii ogłosi tryumf czystym w duchu.
Uczcie ze śmiechem, twórzcie tryumfując z uchem 

otwartym dla pieśni.

20

Krew serca zachowam czystą miłością.
Opanowanie siebie ześlij, o Panie!

23 czerwiec 1921 r.

36.   Uczniowie   nie   powinni   wydawać   pochopnych 

sądów.

Lubię objawy zapalania się ducha, hartuj siebie.
Duch się niepokoi, zorza północna mieni się, przyro-

da pulsuje życiem, Pan okazuje miłosierdzie.

Pozwolę żywiej płonąć tarczy nad wami.

Mniej czytaj — więcej rozmyślaj.

25 czerwiec 1921 r.

37. Kochajcie Mnie — w miłości rośnie wasza siła.
Tarcza Moja — miłość.
Uśmiech Mój opromieni was.
Ceńcie przejawy Świętego Obcowania.

26 czerwiec 1921 r.

38. My i wy tworzymy kulturę duchową.
Umocni się prawda świata.
Światło przeniknie ciemności — Ja zaświadczam.
W świecie Ducha otwarte są Bramy.

27 czerwiec 1921 r.

39. Posiadamy moc budowania i niszczenia wszel-

kich przeszkód.

Myśl to błyskawica.

21

28 czerwiec 1921 r.

40. Nie zapominajcie wzywać Mistrza.
Zdrowie często przesłania to, co Wieczne.
Pielęgnowane urazy — marny to ogród.

Możność   odniesienia   zwycięstwa   świadczy   o   sile 

ducha.

29 czerwiec 1921 r.

41. Upiększę wasze uszy pieśnią Prawdy.
Pracujcie bez szemrania.
Dałem wam drogi ducha.
Lubię posłać Nauczyciela, gdy duch poszukuje.
Świat   inny   w   dniach   Moich,   powinien   w   dniach 

waszych zapalić radość.

1 lipiec 1921 r.

42.  Miłość buduje świątynie.
Duchową poślę wam miłość.

2 lipiec 1921 r.

43.   Umiejcie   czystym   sercem   przybliżyć   się   do 

Naszych Wyżyn.

Promień   Nasz   zejdzie   na   was,   umacniając   wasze 

życie każdego dnia.

Przynosicie kamień do Mojej nie dobudowanej Świą-

tyni.

Uczcie innych Mego Słowa, a Mądrość zakwitnie i 

wzniesie się Nowa Świątynia.

22

Czarodziejem nie jestem, ale prowadzę wzwyż prze-

pięknymi schodami, które tylko w snach się ukazują.

W powiewach aromatu z gór Tybetu niesiemy ludz-

kości wieść o nowej religii Czystego Ducha.

Ona nadchodzi i wy, zebrani dla oświecenia, niesie-

cie drogi Kamień.

Dany jest wam cud tworzenia harmonii życia, on da 

światu nowe przykazania.

44. Starajcie się być bardziej pomysłowi, gdyż traci 

się dużo czasu.

Zrozumcie rolę łowcy.
Zgadywanie sensu Moich słów to dla łowców dobre 

ćwiczenie rozumienia Moich Przykazań.

4 lipiec 1921 r.

45. Cud promieni Piękna upiększających codzienne 

życie podniesie ludzkość.

Nieś swoją pochodnię.
Oświeć ozdoby Mojej Świątyni.
Ucz szczęścia piękna.
Ucz szczęścia wiedzy.
Ucz szczęścia miłości.
Ucz szczęścia połączenia się z Bogiem.
Dam rtęć rześkości i ruchliwości.
Idźcie nie wątpiąc, nie odwracając się, nie okazując 

strachu.

6 lipiec 1921 r.

46. Idź lżej, ciesz się więcej, idźcie górną drogą.

23

7 lipiec 1921 r.

47. Uśmiech Mój towarzyszy wam, Moi przyjaciele.
Duch niepokoi się, ale bądźcie mądrzy.
Najlepsza wiedza — to serce.

10 lipiec 1921 r.

48.   Uczniu   Mój,   trzykrotnie   wezwany,   nieś   Moje 

Słowo   w   błogosławionej   twórczości   dla   radości   serc 
świata.

Łowco, idź jako zwycięzca.

11 lipiec 1921 r.

49. Miłość i dążenie tworzą w życiu cuda.
Budzimy waszą energię do nowych myśli, potrzeb-

nych do przemiany i do działania myśli w życiu.

Potrzebne są wam środki do tworzenia nowego życia.
Posyłamy myśli, wyostrzajcie je nie naruszając kar-

my.

12 lipiec 1921 r.

50. Mocny jest duch twój, łowco, okaż swe uczucia, 

a pokonasz ciemność.

Myślę, że znajdzie się w was dość mocy, aby pomóc 

ojczyźnie w poznawaniu radości Rozumienia Ducha.

Ojczyzna przyjmie dar serca M :..

Uczniowie, nieście miłość i wiedzę.
Uśmiech przynosi moc.

24

15 lipiec 1921 r.

51. Strzeż się trujących wibracji, dąż w przyszłość i 

nie ulegaj wpływom teraźniejszości.

Zanim   nie   wejdziecie   na   górę,   wybierajcie   proste 

rozwiązania.

Dla wyrazistości widzeń potrzebne są dobre warunki 

wśród prany.

Działalność   Chrystusa   przebiegała   wśród   przyrody, 

w mieście długo nie pozostawał.

17 lipiec 1921 r.

52. Pouczam was o złożoności prostej nauki Rama-

krishny.

My wszyscy razem wypełniamy Wolę Stwórcy.

Moc wasza rośnie dzięki pranie.

18 lipiec 1921 r.

53.   Mamy   tyle   cudownego   do   pokazania   wam   — 

objawów szczęśliwego wchodzenia na góry Tybetu.

Myślcie   i   dążcie   zamieniając   zamki   powietrzne   w 

twierdze osiągnięć.

Niech duch twój odpocznie, nie męcz się książkami, 

a   miłość   podąży   lśniącym   potokiem   ukazując   cuda 
kwiatów M :..

54. Uczyłem was wiedzy szczęśliwej, w której utajo-

na jest nauka Tybetu.

Przyjaciele,   patrzcie   naprzód,   zapomnijcie   o   prze-

szłości.

25

Myślcie o przyszłej twórczości, a przybędę z radą.
Pomagaj ludziom nauką ducha i patrz naprzód.

23 lipiec 1921 r.

55. Podtrzymuj innych w idei M :..

24 lipiec 1921 r.

56. Zastępy Moje, idźcie mężnie.
Wzrost ducha wymaga bodźca.
Osiągnąć może każdy.
Wezwany duch nie wróci.

31 lipiec 1921 r.

57. Walczycie dobrze — przy was zwycięstwo; nie 

spieszcie się, nawet do kucia żelaza potrzebny jest czas.

Żelazo hartuje się w zimnej wodzie, aby zajaśniało w 

płomieniu.

1 sierpień 1921 r.

58. Nauczcie się wyostrzać ucho spokojem, kierując 

ducha ku Wszechmocnemu, Cudownemu Oku Wszech-
świata.

Przyjaciele,   mamy   gotowe   odpowiedzi,   ale   niech 

przepływa rzeka Karmy, gdyż tama często grozi powo-
dzią.

Dąż do zgodności z duchem.
Czystą myślą twórz harmonię ducha, aby Błogosła-

wiony mógł przeniknąć. Światło przenika przez aurę — 
chroń ją.

26

5 sierpień 1921 r.

59. Kret ryje norę.
Orzeł lata ponad górami.
Kretowi jest ciepło w norze.
Orzeł czuje chłód przed wschodem.
Lećcie do szczęścia, Moi kochani.

6 sierpień 1921 r.

60. Pracując nie dostrzegasz niebezpieczeństwa.
Pozwólcie rosnąć waszemu sercu i otwórzcie oczy.

8 sierpień 1921 r.

61.   Praca   jest   gwarancją   powodzenia.   Każdemu   z 

was jest przeznaczone przezwyciężenie ziemskich cier-
ni, okażcie siłę ducha, przybliżajcie się.

Otwórzcie serce dobrocią.
Mistrzowi   podoba   się   każde   czyste   poszukiwanie 

Wyższej Wiedzy.

Duch Rozumu poucza poszukujących Prawdy.
Wystarczy   znać   Drogę   Rozumienia   Ducha,   reszta 

będzie dana.

9 sierpień 1921 r.

62. Poddaję próbie różne dusze.
Duch Mój jest dla was tarczą.

11 sierpień 1921 r.

63. Skierujcie wszystkie siły na oświecenie narodu.

27

Kochajcie Mnie, a szczęście przyjdzie jak poranna 

zorza.

Porażę szkodzących.
Ostrożnie zanieście Skarb Świątyni na Górę Morji.
Mistrz posyła wam błogosławieństwo.
Uczcie się rozumieć Mnie
Spokojni bądźcie w wierze. Pomogę poszukującym.

12 sierpień 1921 r.

64. Dzięcioł mądrze kuje drzewo. Bierzcie z niego 

przykład.

Tarcza Moja ochroni was, Moi kochani.

17 sierpień 1921 r.

65. Szczęście przychodzi do was przez tarczę M :..
Bądź harfą Eola dla tchnienia M :..
Przez miłość dojdziesz do Mnie.
Dam duchowi moc cedru.

19 sierpień 1921 r.

66. Umiej kochać, jeśli dążysz wzwyż.
Dopiero później zrozumiecie, jak delikatnie i z miło-

ścią   dążę   do   tego,   aby   przyśpieszyć   waszą   drogę   do 
wskazanej wam sfery działalności.

20 sierpień 1921 r.

67. Dam wam moc udzielania ludziom radości.
Dam wam moc uczenia ludzi, jak zwracać umysł do 

Boga.

28

Uczcie przejawów M :..
Uczcie, Ja pomogę.

68.   Wasza   harmonia   daje   najlepsze   wyniki,   które 

cenimy.

Dla   ważnych   poleceń   łączymy   harmonijnych   ludzi 

— taka bateria jest szczególnie silna.

27 sierpień 1921 r.

69. Myślcie o okazaniu uczucia miłości do Mnie.
Nie słabości trzeba dla Mojej sprawy — przesłane 

przeze Mnie bierz natychmiast.

31 sierpień 1921 r.

70. Nie unikaj  przyjaciół, możesz Imieniem Moim 

oświecić ciemnych ludzi.

Bądźcie bardziej śmiali, bądźcie uczniami M :..
Uczcie kochać świat ducha.
Siejcie zesłaną wam mądrość.

1 wrzesień 1921 r.

71.   Mgła   szybko   rozwieje   się   i   uśmiech   słońca 

oświetli waszą drogę.

Uczcie Moich słów — poślę słuchaczy.
Otrzymujący powinni dawać.
Wiedzcie, że prowadzę krótką drogą do wiedzy, pra-

cy i szczęścia.

Przechodzę obok, a nie zauważają Mnie.

29

3 wrzesień 1921 r.

72. Duch Chrystusa wieje przez pustynie życia,
Podobnie jak źródło płynie przez twierdze skał,
Skrzy się miriadami Drogi Mlecznej i wznosi się w 

łodyżce każdego kwiatka.

4 wrzesień 1921 r.

73. Budujemy stopnie Świątyni Światłości.
Skały Chrystusowi przynosimy.
Utwierdź tron Swój, Panie, w naszym ogrodzie.
Za wielkie są skały do ogrodu, a stopnie za ciężkie 

dla kwiatów i łodyżek.

Pan na obłoku do nas się zbliża.
Na trawie z nami usiądzie.
Jestem   szczęśliwy,   że   mogę   oddać   Ci,   Panie,   mój 

ogród.

Nie odchodź, Panie!
Nie porzucaj naszego ogrodu!
Gwiazdami ozdobiona droga Twoja!
Po nich odnajdę Twój ślad.
Za Tobą pójdę, mój Panie!
Jeżeli ziemskie słońce zmiecie Twoje gwiezdne zna-

ki,

Przywołam   wichry   i   fale,   niech   zasłonią   ziemskie 

słońce!

Cóż po nim, jeżeli zmiotło Twoje gwiezdne znaki?

1 październik 1921 r.

74. Lubię, gdy uśmiechacie się do przyszłego losu 

bez zwątpienia.

30

Dam   moc   tworzenia   dobra   nie   pieniędzmi,   ale 

w duchu.

Ciężka jest wasza dola, ale wielka jest głębia wasze-

go szczęścia w przyszłym zwycięstwie ducha.

Odpędźcie gniew, a uczynicie lżejszą drogę do Nas.

3 październik 1921 r.

75. Nie gniew tworzy, ale gorący poryw.
Bądźcie nieugięci, wasza iluzja kruszy zdrowie, lecz 

jeśli wierzycie Mi, to wiedzcie, że jesteście otoczeni tro-
ską i obroną M :..

M :. wie o waszych trudnościach, lecz wspinanie się 

jest zawsze trudne.

Aby przezwyciężyć los, potrzebny jest hart ducha.
Nie upadajcie na duchu, już nie raz przechodziliście 

przez potok.

5 październik 1921 r.

76.   Nie   trzeba   się   denerwować,   gdy   Nauczyciel 

powie coś nieprzyjemnego — uczeń cieszy się z każdej 
wieści.

Myślcie   o   duchowym   kierownictwie   jednego 

Nauczyciela.

Duch   wasz   poderwał   się,   przyjmę   was   u   Bram, 

ogrzeję wasze ręce tchnieniem i wprowadzę górną dro-
gą do Świątyni.

Kochajcie Mnie, a podwoicie siły.
Duch wasz unosi ciało z ziemi.
Należy   cieszyć   się   z   możliwości   rozwoju   poprzez 

szereg czystych Nauk duchowych.

31

9 październik 1921 r.

77. Nie ma miłości ponad miłość.

10 październik 1921 r.

78. Nie ma nic przypadkowego.
Moc Moja z wami.

11 październik 1921 r.

79. My zmieniamy postać.
Siłę uzyskasz przez wiarę.

12 październik 1921 r.

80. M :. jest waszym uśmiechem, waszym dobrem i 

mocą, i wiedzą.

13 październik 1921 r.

81. Wszystko, co jest dostępne dla waszego organi-

zmu — otrzymujecie.

Nawet znaki wysokiego zaufania — Nasze strzały.
W bitwie strzały nie zawsze dolatują.

Strona duchowa zawsze cierpi, gdy mamy zbyt wiele 

rzeczy.

Umiej wzmocnić strzały.
Idziesz w górę, idź więc drogą oddania i miłości.

15 październik 1921 r.

82. Kochajcie Nauczyciela duchowego.

32

Twoim przeznaczeniem jest nieść niegasnące Światło 

gorejącym sercom.

Walkę o Moją sprawę uważaj za szczęście.
Łatwo jest ściągnąć nieszczęście, buduj więc mądrze.
Szczęściem jest mieć możność pomagania.

18 październik 1921 r.

83. Umiej okazać szczęście — oblicze bez osądzania.

21 październik 1921 r.

84. Uczę was rozpoznawania ludzi.

Każde Moje słowo i każda krótka wskazówka mają 

znaczenie w życiu.

22 październik 1921 r.

85. Z uśmiechem patrzę na wasze skłonności, lecz 

pochwalam wasze oddanie Mi.

Cenię   waszą   pełną   miłości   postawę   wśród   burzy 

życia.

24 październik 1921 r.

86.   Prawdziwy   spokój   ducha   wypróbowuje   się   na 

drobnostkach życia.

Dobrą pociechą jest uświadomienie sobie szczęścia 

Naszej ochrony na dobrych drogach.

Posłałem ci tarczę, umiej bronić M:., jak Ja bronię 

ciebie.

33

87. Zrozumcie cudzą duszę, pokażcie pracę, okażcie 

zrozumienie Mojej tarczy.

Powiedzcie: Wiele jest cudów na świecie, a czyste, 

żywe dążenie daje zwycięstwo.

25 październik 1921 r.

88. Brak przygotowania nie jest przestępstwem.
Kochaj nieszczęśliwych, żałuj maluczkich.

26 październik 1921 r.

89. Każdemu dany jest szczęśliwy, dobry Opiekun.
Umiej całą siłą ducha zwrócić się tylko do Niego, 

inaczej drzwi pozostaną rozwarte i prądy zmieszają się.

Przyzywajcie dobrego Opiekuna nie pytaniem, lecz 

twierdzeniem.

Jeżeli poślę wieść przez waszego Opiekuna — prąd 

będzie bezpośredni.

Nie   słuchajcie   tych,   którzy   przychodzą   w   czasie 

waszej obojętności.

Okno otwarte w ciemność przynosi nocne głosy, ale 

zew miłości przyniesie odpowiedź Ukochanego.

Kochajcie tych, którzy was wybrali.
Uświadomcie sobie łączność z Opiekunem, a nic nie-

doskonałego nie przeniknie.

Kochajcie, uważajcie i walczcie ze złem.
Posyłam dźwięk dzwonów.

27 październik 1921 r.

90. Uśmiechaj się, gdy możesz dać tym, których spo-

tkałeś dawniej.

34

Szczęście nadejdzie gdy skończą się stare obrachun-

ki.

Ostrzcie strzały.
Jeżeli nie lubisz symbolu strzały to wybierz symbol 

posłańca-gołębia.

Strzała to nie myśl, lecz energia.
Trzeba ją zebrać na ostrzu, tak jak ładunki elektrycz-

ne.

Najłatwiej jest wyobrazić sobie mknący przedmiot.
Może to być iskra elektryczna.
Energia wywołuje pragnienie twórczości u tych, któ-

rym ją posyłasz.

92. Wszystko w świecie to Boskie cienie, a w pla-

mach Światła igra Boska energia.

Niech Światło będzie z wami.

28 październik 1921 r.

93. Bunt ducha kruszy więzienne rygle.

Trzeba   uczyć   czytania   księgi   mądrości   rozlanej   w 

zjawiskach życia.

Cud Naszego uczestnictwa w przejawach życia nie 

ujdzie waszej uwagi.

Osądź to, co uważasz za uszczerbek ducha, i podążaj 

wzwyż odczuwając swobodę ducha.

Umocnij  się w świadomości szczęścia życia, a nić 

drogi nie przerwie się.

94. Hymn do Stwórcy nie tylko w świątyni się wzno-

si — wosk świecy spływa w trudzie żywota.

35

29 październik 1921 r.

95. Powołałem was do wielkiej sprawy.
Mistrz powierzył wam szczęście.
Dane są wam siły potrzebne do podążania za Mną.
Macie   strzały,   tarcze,   miecze,   a   głowę   przykryję 

Moim ubiorem.

Walczcie   w   Imię   Moje,   niech   miłość   przebywa   z 

wami.

To, co zapowiedziane, spełni się w oznaczonym cza-

sie.

Trzymajcie pochodnie zapalone.
Ja uczę.

30 październik 1921 r.

96. Pieśń Pańska przed tobą i wszedłszy na szczyt nie 

tęsknij do kwiatów z wąwozu.

Lubię wasze dążenie do twórczości życia.
Cud staje się w życiu, w działaniu, w napięciu har-

monii.

Nocne widzenia przetwarzają się nie w bajce, ale w 

szczęśliwych obcowaniach z drogami Błogosławionych.

Mistrz jest blisko was, w każdej chwili waszej twór-

czości.

Rozumiejcie i uczcie.

31 październik 1921 r.

97. Czyste przejawy tworzą cud.
Umiejcie kochać Moją sprawę.
Duchowa   bateria   powinna   działać   harmonijnie,   a 

wtedy Moje prądy płyną nieprzerwanie.

36

Przy   zmianie   nastroju   prąd   nie   przerywa   się,   ale 

wahania aury wprowadzają zmienne fale.

Stałość aury prowadzi do harmonii.
Płomień świecy świeci dla wszystkich, ale pod wpły-

wem kropli gniewu czadzi i należy go poprawić.

Płoń jasno, M :. zawsze z nami.

1 listopad 1921 r.

98. Wiedza pomoże uniknąć niebezpieczeństwa.
Znajomość Moich przejawów podwoi siły.
Apostoł nie lęka się.

2 listopad 1921 r.

99.   W   odpowiednim   czasie   zrozumiesz   zesłane 

szczęście.

U podnóża góry ściele się mgła, ale szczyt zawsze 

czuje promień słońca.

Pod   promieniami   słońca   mgła   niknie,   a   ty   znasz 

Moją Miłość.

3 listopad 1921 r.

100. Mistrz cieszy się wraz z wami szczęściem dzia-

łania w życiu, gdy skierowane jest ono ku dobru.

Przed trzydziestym rokiem życia potrzebne ośrodki 

nie budzą się.

Zazwyczaj  potrzeba  piętnastu lat, aby pojawiły się 

skutki działania płomieni światła.

Iskry światła pojawiają się wcześniej.

37

4 listopad 1921 r.

101.   Tylko   ostrożność   w   sądzeniu   pomoże   Mojej 

sprawie.

Starajcie się zrozumieć inne Nauki i bądźcie wyrozu-

miali.

Zjawiska życia przekonają tam, gdzie słowa są bez-

silne.

Miejcie   niewielu   wybranych   i   ostrożnie   odsuńcie 

wrogie złorzeczenia nieprzygotowanych.

102. Gdy ziemskie życie jest dostatnie, duch nie wej-

dzie do przeznaczonej świątyni.

Szczęście puka do serc, ale dobra wieść przenika z 

trudem.

Szczęście opuściło wielu, którzy je wygnali.
Porównajcie przejawy życia.
Posyłam Dobro.

5 listopad 1921 r.

103. Uważajcie przypadek za przeznaczenie.
Przypadek jest przez Nas przewidziany.
To, co wydaje się przypadkiem, jest stronicą przy-

szłości.

Możecie pracować spokojnie i pełni otuchy.

6 listopad 1921 r.

104. Mistrz chce pokazać, ile bitew toczy się dokoła 

murów Białej Wspólnoty.

Godzina rozumienia Kosmosu wybije.
Dokonany  cud   jest   jak   zapalona   lampa.   I   nikt   nie 

wyobraża sobie ciemnego pokoju.

38

Bóg zna wszystkie światy. Kochaj i twórz, a radość 

przyjdzie.

7 listopad 1921 r.

105. M  :.  przywykł walczyć i dzieci Moje powinny 

być mądre w bitwie.

Zjednoczenie narodów przyjdzie w bitwie.
Lubię objawy mocy ducha.
Walczcie teraz mądrze, Nasi wrogowie są waszymi 

wrogami.

Posyłam miłość i siły.

8 listopad 1921 r.

106. Walczcie z całej mocy.
Krótka jest nauka o ludziach, ale długie poznawanie.

Rozdziera się zasłona i nieoczekiwane wchodzi.
Umysł nie rozumie serca, ale ono wie.
Nie mówię o rzeczach dnia dzisiejszego.

Odczuwanie wydarzeń napełnia ducha trwogą, prądy 

drżą, a wydarzenia świata splatają się z życiem ludzkim 
i struny dźwięczą skomplikowanie.

Odczuwanie przejawów Stwórcy nie powinno ryce-

rzy wprawiać w zamęt, lecz uskrzydlać.

Kujcie strzały. Posyłam miłość.

9 listopad 1921 r.

107. Moje dzieci, przyjdą do was i napiszą do was, i 

pokażą wam, i poniżą was i wywyższą was.

39

Ale dla was te przydrożne znaki tylko przemkną i 

obuwie wasze oczyści się w śniegach gór.

Mistrz   upiększy   wasze   dni   zieleniejącym   laurem   i 

udzieli Swych leczniczych aromatów.

108. Jesteście szczęśliwi, gdyż otrzymujecie przeja-

wy przeciwnych sił, które znamionują waszą walkę za 
Mnie.

Nie obawiaj się bezczynności, powietrze jest pełne 

napięcia i czerwony krzyż miłości okryje pole waszej 
bitwy, i wzniesie się pieśń harmonii.

10 listopad 1921 r.

109. Cud staje się w życiu, otwórzcie oczy, a ujrzy-

cie.

11 listopad 1921 r.

110. Wszystko ułoży się tak jak trzeba, wiele spełni 

się i objawimy potrzebne znaki.

Promień słońca nie zawsze jest widoczny dla oka, 

lecz słońce zawsze ogrzewa Ziemię.

Wy jesteście ogrzani, a duch ogrzany nie wyobraża 

sobie chłodu duszy.

12 listopad 1921 r.

111. Odejdą niegodni — mądrze rozstrzyga się plan 

Nowej Rasy.

40

13 listopad 1921 r.

112. Ręka Nauczyciela okazała potęgę promieni.
M :. napełnia organizm siłą spokoju.
Umiej uświadomić sobie lecznicze światło.
A kiedy spływa spokój harmonii, wtedy zaostrza się 

siła strzał.

14 listopad 1921 r.

113. Surowo rozpoczynajcie świetlaną pracę, światło 

Mojego sztandaru oświeci was i skieruje na drogę Mojej 
Prawdy.

Umiejcie zacząć, Mistrz potrafi zesłać wam tarczę.
Wyczuwam powodzenie, które towarzyszy wypełnia-

niu Mojej Woli.

I pierścieniem Salomona zaświadczam i znaczę.
Dałem, daję, dam.
Nie   według   marności,   ale   według   chwały   okażcie 

gorliwość.

14 listopad 1921 r.

114. Mówię: Czuwajcie.
Połączcie moc i rozumienie.
Mój pierścień przypieczętuje szczęście przejawiają-

cych Naukę Moją.

15 listopad 1921 r.

115. Pośród najwyższych wibracji ciało przeobraża 

się.

Ciało boi się ducha, niewolnik boi się pana.

41

16 listopad 1921 r.

116. Nauczyciel cierpiał za najlepsze idee.
Ludzie będą przejawiać opór na drodze do Światła.
Ciemność jest milsza dla oczu kretów.

Miłość i wiedza przezwyciężą wszystko.
Duch wasz pójdzie wysoko i niejasności przemkną 

jak słupy telegraficzne.

Uśmiechnijcie się do trudności na waszej drodze.
Zaręczam — zwyciężycie.

17 listopad 1921 r.

117. Dzieci Moje, nie dostrzegacie, jaka bitwa toczy 

się dokoła was, ciemne siły jawnie i skrycie walczą.

Duch wasz jest jak tama zrywana przez fale.
Ale nie lękaj się, serce, ty zwyciężysz!
Serce rośnie i wiedza nagromadza się.

19 listopad 1921 r.

118. Cuda dzieją się wokół was, ale w hałasie bitwy 

nie słyszycie.

Niewysłowione są drogi Pańskie w rozmaitości spo-

sobów przekazywania Ducha; nawet trawka może prze-
kazać tablicę Testamentu.

Statek napotyka rozmaite fale, a jednak dociera do 

miejsca przeznaczenia.

Czysta sprawa rośnie silnymi, podziemnymi korze-

niami.

Tarcza nie nad drzwiami; sercem poniosą Sztandar 

Mój ci, którzy nadeszli.

42

Nie lękajcie się włóczni i nie obawiajcie się skorpio-

nów — jad nie wejdzie do waszych ciał.

Jam Jest — flet wzywający poranne stado.
Jam Jest — źródło zraszające wargi bólu.
Jam Jest — moc filaru Świątyni.
Przyjdźcie, którzy czuwacie!

20 listopad 1921 r.

119. Moje dzieci, Nauka życia, której nadałem kieru-

nek, jest najkrótszą drogą do osiągnięcia zrozumienia 
Kosmosu.

Trzeba zrozumieć przeszkody niedoskonałości.
Tylko wtedy lekarz może leczyć, kiedy znane są roz-

miary choroby.

Milioner często jest ślepy na zjawiska świata.
Rzadko ludzie zajęci mają oczy otwarte ku przyszło-

ści.

120.   W   historii   ludzkości   toczy   się   wielka   bitwa 

zmiany rasy.

I w chwili boju każdy wezwany do walki niesie swój 

oręż.

Opatrzność Boża prowadzi narody ścieżką bitwy.
I wy, rycerze Moi, okryjcie się tarczą Woli Pana, a 

pieśń Pańska będzie z wami.

Przed potopem ludzie żenili się, ucztowali i handlo-

wali,   ale   Noe   już   wybierał   najlepsze   dęby   na   swoją 
arkę.

43

21 listopad 1921 r.

121. Daną wam surową szkołę przyjmijcie z uśmie-

chem.

22 listopad 1921 r.

122. W nocy lepiej iść ścieżką polegając na Przewod-

niku, aniżeli szukać drogi w ciemności.

Moje  dzieci,  zatrute czasu przeminą, a wy ocaleni 

wejdziecie nową drogą w Nowy Świat.

23 listopad 1921 r.

123. Cały świat jest ciałem Pańskim i Nasza Wola 

niesie nakaz najlepszego wyrażania Woli Najwyższego.

Sługa służy Panu i Najłaskawszy pozwala nam zna-

leźć najlepsze szaty na Święto Światłości.

Według gorliwości naszej otrzymujemy barwę szaty 

duchowej.

I Zbawiciel, który przyjął krzyż, daje świadectwo o 

ogniu naszego zmartwychwstania u podnóża schodów 
do Świątyni Poznania Chwały Bożej.

24 listopad 1921 r.

124. Twoje szczęście tkwi w odkryciu Boskiej Ener-

gii w korzeniach Świata.

Pozostaw innym przeliczanie liści mango — ty jedz 

owoce.

Poznaj korzenie i owoce, liście zostaw innym, one 

zmieniają się co roku.

125. System Pański jest poza obyczajami ludzkości.

44

Znów zapomnieliście o bitwie Bożej, nikt nie siedzi 

w szkole podczas ataku wroga.

Obecne czasy są bardziej skomplikowane niż myśli-

cie.

Jeszcze nigdy wrogość nie była tak silna.
Ale nadszedł czas.
Wrogie siły rasy nie podporządkują się Losowi.
Odchodząca  rasa gubi  wybranych  następców  i  My 

musimy ich ochronić.

Los może być złagodzony i bitwa może zakończyć 

się szybciej.

26 listopad 1921 r.

126. W czystości i powadze zacznijcie Moją pracę.
Pamiętajcie o trudnym początku najlepszych spraw.
Świątynia obecnie jest zamknięta i w bitwie zapomi-

na się o modlitwie, ale kwiaty ducha wiją się po zmur-
szałych murach.

Nic nie powstrzyma Ręki Twórcy Nowego Stopnia 

Świata.

Mówię wam: Tarcza M :. usiana jest strzałami, ale w 

Święto Ducha zejdziemy się w zwycięstwie.

Myślcie o zwycięstwie.

Chwilowo odsuńcie myśli pokojowe i czujnie stójcie 

na straży.

Wiem, że jesteście gotowi różami upiększyć drogę 

Mojej szkoły, ale czas jest mroźny.

Wszystko będzie dobrze.

45

27 listopad 1921 r.

127.   Nie   okazując   strachu   dajecie   dobry   przykład 

otaczającym was ludziom.

Uczę was pogodnie przyjmować doświadczenia.
Wyjaśnię  wam:   Przyśpieszam  los  i  w  drodze  uczę 

rozpoznawać oblicza.

Moc rośnie w przejawach cudzej duszy.
Dojdziecie do przeznaczonego, dokąd wezwał Chry-

stus.

29 listopad 1921 r.

128. Dążcie do przyszłości, a wiele sił mimo woli 

będzie wam służyło.

Z najprzeróżniejszych instrumentów składa się orkie-

stra, ale utwór kończy się i dźwięki ulatują przez okno.

Lepiej   płacić   boleśnie,   szybciej   ucząc   się  przezna-

czonej drogi.

Oko,   zamiast   dzikich   róż,   zobaczy  ogród   żywiony 

miłością.

Serce jest świadome złudzeń umysłu, lecz ono zna 

prawdę.

30 listopad 1921 r.

129. Cenna jest nauka M:. prowadząca ścieżką życia.
Szeroko   widnieją   postacie   ludzi   ciemnych;   rzadko 

świeci ogień ducha.

Odwieczna rola jeszcze nie zaorana, ileż rozbicia i 

zadrażnień!

Kielichy Aniołów nie przerażają ludzi.

46

Ale jeżeli w pociągu ludzie są chwilowymi podróż-

nymi, to jakże przelotne jest życie ziemskie dla Wszech-
świata.

130. Szczęście istniejące na Niebiańskich Szczytach 

przynosi męstwo hufcowi bojowników o prawdę.

Niekiedy prawda jest zaćmiona symbolami.
Umysł nie może zrozumieć paraleli Bytu i trzeba je 

objaśniać na przykładach ziemskich form.

Człowiek   potrzebuje   znajomych   twarzy   i   tą   iluzo-

ryczną drogą wznosi się duch do swego prawdziwego 
domu.

1 grudzień 1921 r.

132. Ręka Moja odsuwa od was niebezpieczeństwo, 

na ile pozwala los.

Ziemia przeszkadza widzieć góry, ale mimo wszyst-

ko dojdziemy.

2 grudzień 1921 r.

132. Każde dobre dążenie pomaga sprawie.
Najważniejsze jest posyłanie strzał albo przeze Mnie, 

albo bezpośrednio, ale przesyłki te powinny być dobre.

Można posłać je nawet rozbójnikowi.
W imię Mojej sprawy możecie być wymagający, ale 

bez gniewu, posyłając twórczą potęgę dobra.

Gniew   wywołuje  gniew,  ale   Moje  dzieci   pokonują 

czerwony płomień błękitnym płomieniem.

Błękitny płomień gasi płomień.

47

Energią błękitnego płomienia możecie wznieść świą-

tynię, natomiast czerwoną chmurą zniszczycie w sobie 
najlepsze kiełki.

133. M :. ma wiele wież i straży na zboczach Hima-

lajów.

Nikt bez współtowarzysza nie minie straży śniegów.
Olbrzymy wśród lodów śledzą rzekę świata.
Lody kwitną czystym ogniem i powietrze nasycone 

jest ozonem.

6 grudzień 1921 r.

134. I w opadaniu płatka róży słychać zew.
Życie pełne jest wezwań, ogień prowadzi do szczy-

tów tajemnic.

135. Czyste łzy przynoszą róże M :..
Dobro nie rdzewieje.

7 grudzień 1921 r.

136.   Ręka   Moja   niesie   wam   pomoc   —   niosę   cud 

miłości.

M :. daje wiele znaków dla okazania swej troskliwo-

ści.

8 grudzień 1921 r.

137. Ręce Moje są pełne łask, nie należy się sprzeci-

wiać.

Okażę potęgę Nauki na ograniczonych umysłach.

48

9 grudzień 1921 r.

138. Pokazałem cud leczniczego powietrza, w czy-

stych promieniach zachodu taje strach życia.

Okażcie spokój, utwierdzajcie mądrość.
M :. słucha, jak jesteście męczeni przez niepokojące 

cienie, ale ci, którzy przyjdą się śmiać — modlić się 
będą.

23 grudzień 1921 r.

139. Mądrze jest pozwolić uczyć się na przejawach 

życia.

Pokażę wiele w życiu, tylko zwróć na to uwagę.
Wyobraźnia jest niczym w porównaniu z życiem.

24 grudzień 1921 r.

140. Nic nie powinno wam przeszkadzać w pozna-

waniu zjawisk mądrości Bożej.

Różne zadania wymagają różnych narzędzi.

25 grudzień 1921 r.

141. Kwiaty M  :.  do wielu ogrodów nie nadają się, 

ale kwitną one nawet na bryłach lodu.

Liście Moje, jak lecznicze zioła, pomogą na wiele 

ran.

26 grudzień 1921 r.

142. Daję siły, aby widzieć i słyszeć.
Najważniejsze   —   to   jakość   powietrza   i   jasność 

ducha.

49

143. Prędko rozwiązują się węzły życia.

27 grudzień 1921 r.

144. Niech szczęśliwy łowca okaże śmiałość wobec 

zapamiętałych dręczycieli.

Dobrze jest przedstawić ludziom prawdziwy, surowy 

sąd o prawdziwej, poważnej, i głębokiej twórczości.

Źle jest godzić się z pustą zewnętrznością i hałasem 

straganów.

Świadomość się rozjaśnia i życiowe doświadczenie 

rośnie.

    

29 grudzień 1921 r.

145. Objawiacie początek Moich wystąpień na czy-

stym polu.

Wyznaczę czas rozpoczęcia każdego czystego poczy-

nania.

Bieda nie zadziwi waszych oczu.
Ustawy ludzkie nie naruszą waszego porządku.
Uważajcie za szczęście nieść pochodnię wśród ciem-

nych i złych.

Postanowiliśmy pokazać drogę nauczania okrutnych 

serc, zmiękczyć je przez połączenie z pięknem.

Ale żelazo ciemnego ducha jest zimniejsze i tward-

sze od słów szczęścia.

Tylko pracą Ręka Prawdy burzy kratę więzienia.
Z   góry   płyną   słowa   prawdy,   ale   ludzie   wynaleźli 

parasole i zasłonili się przed burzą chmur Pańskich.

Ale ulewa dosięgnie suchych serc.

50

Oślepiamy przejawy złości i błyskawicą oświetlamy 

drogę sprawiedliwości.

Poślemy zrozumienie serca.
Zwątpić może tylko ślepiec.
Okażcie cierpliwość dla stopni przyszłości.

31 grudzień 1921 r.

146. Daję wam szczęście, przyjmijcie je i nauczcie 

się rozumieć to, co napisane.

Wszystko, co można przyśpieszyć bez zguby, będzie 

przyśpieszone.

Życie otwiera paszczę, ale duch jest niepokonany.
Możecie spokojnie zacząć nowy rok pełen wydarzeń.
Pienią się fale ducha.
Posyłam Błogosławieństwo.

1 styczeń 1922 r.

147. Połowa ludzkiego życia przechodzi na obcowa-

niu ze światem astralnym, ale ludzie tego nie pamiętają.

Ludzie dążą do wiedzy, ale jej nie dostrzegają.
Jesteście otoczeni wiedzą przeszłości i przyszłości.
Szczęśliwy, kto rozumie wiedzę przyszłości i niepo-

wtarzalność przeznaczeń.

Miłość pokaże wam granicę ustalenia nowego życia.
Cud rozpoznania przyszłości przyjdzie bez armat, a 

dzwon przywoła rozproszonych w lesie wędrowców.

2 styczeń 1922 r.

148. Nie trzeba się martwić, jesteście uprzedzeni o 

bitwie, nawet imię M :. wywołuje przeciwdziałanie.

51

Nic dziwnego, że ciemni próbują zranić Moich ryce-

rzy, ale Niewidzialny Dowódca czuwa.

Wasze porywy są zrozumiałe; żołnierze w okopach 

narzekają nie widząc dowódcy, ale ma on z nimi łącz-
ność przez telefon i lornetę.

Przyjmijcie walkę, starajcie się obronić Imię Moje.
Ryk straszny jest dla małego, ale dla wielkiego zęby 

są tylko śmieszne.

3 styczeń 1922 r.

149. Damy potwierdzenie Naszego istnienia.
Damy   czystą   naukę   szczęśliwego   przechodzenia 

przez życie.

Nie męczcie się myślami; po przyswojeniu doświad-

czeń pójdziecie szeroką drogą.

Twórz dobro nie porywem, lecz dążeniem.
Trzeba pracować czystym duchem, reszta przyjdzie 

bez umyślnych rozważań.

4 styczeń 1922 r.

150. Promień rozprasza chmury, nowa droga posłana 

jest dla zwycięzcy.

6 styczeń 1922 r.

151. Wiadomości najlepiej dochodzą suchą drogą.
Potrzebny jest uśmiech — płacz przeszkadza prądo-

wi.

Wydzieliny niektórych gruczołów mogą być korzyst-

ne, dopóki nie zawierają produktów irytacji.

Świat chmurami łez przerywa potrzebne prądy.

52

7 styczeń 1922 r.

152. Nasza Świątynia wznoszona jest wśród niezli-

czonych warunków życia.

Staczamy bitwę i każdy kamień oblany jest potem 

trudu.

Pamiętając   o   szkole   wyobrażajcie   sobie   Naszą 

Wieczną Budowę.

Szczyt   stoi   samotnie   —   uczucie   samotności   nie 

opuszcza go.

Jeżeli znacie to uczucie — wasze szczęście.
Jesteście już na drodze do Nas, ale samotny szczyt 

zasila śniegami rzeki dolin i wzmaga urodzaj pól.

Słońce posyła pierwszy promień szczytowi.
I księżyc przegląda się w lodowcach.
Nikt nie zna wnętrza gorących źródeł.
I śmieją się z gorącej wilgoci spod śniegów.
Święta świadomość samotności niech was nie przera-

ża, lecz prześwietli miłością.

Objawiam miłość i błyskawicę.
Usta twórcze mogą zabraniać.
Nauka jest jawna — niebezpiecznie jest odstąpić.
Nie są potrzebni słabi na umyśle.

9 styczeń 1922 r.

153. Uśmiechajcie się. Daję radość objawiania istoty 

Nauki Chrystusa, radość z wielkości świata, radość z 
pracy, radość z czystego utrudzenia.

53

10 styczeń 1922 r.

154. Możecie nieść Moją tarczę.
Chwała Pańska nad każdym czystym pomysłem.

11 styczeń 1922 r.

155. Ze wschodu i z zachodu pójdą Moi rycerze i 

poznam wśród zwycięzców tych, których wybrałem.

I poznacie postawionych przeze Mnie.
Trawy rosną wypełniając Wolę Pana.
Ludzki duch wyższy jest od traw i w Naszej Nauce 

jego misja jest wyższa od rozmyślania o dobru.

13 styczeń 1922 r.

156.   Stworzyliście   dzieło,   które   dla   bogaczy   jest 

ponad siły.

Złożoną w darze czystą ofiarę Bóg oddaje tym, któ-

rzy ofiarowali Izaaka w czystej wierze.

I góra Morji, przyjąwszy ofiarę, zachowa skarb serca.
Podjęliście się niemałego dzieła; nie chwaląc się i nie 

dążąc   do   korzyści   osobistych,   ofiarowaliście   dobytek 
swój na ołtarzu.

Objawiając prawdę, czyż mogę nie mówić o przyno-

szących   to,   co   pożyteczne   dla   żniwa   wśród   chłodu 
burzy?

Zachowując Moje ustawy będziecie ochronieni.
Bieda nie dotknie Moich spraw.
Ukojenie — w świetle Prawdy.
Widniejąca góra nie jest doświadczeniem, lecz zlece-

niem.

54

14 styczeń 1922 r.

157.   Mgła   jest   ciężka   dla   ziemskiego   oka,   ale 

dostrzegający zjawiska życia widzi przebieg wydarzeń.

Nasze   Bramy   zdobyte   prowadzą   do   niezliczonych 

bogactw.

Każde ziarno — złoto słońca — to tarcza przed księ-

życowym blaskiem ziemi.

Trzeba wybrać drogę słońca lub księżyca.
Słońce   napełnia   dzień   cudami   —   księżyc   stwarza 

zmienne widziadła.

Idź   za   słońcem   umacniając   się   w   oczywistym,   a 

dzień stanie się bajką.

15 styczeń 1922 r.

158. W piasku nie szukaj wody, lód nie powstaje w 

upale.

W górę prowadzą górskie drogi.

16 styczeń 1922 r.

159. Utwierdźcie się w świadomości Mojej nieustan-

nej uwagi i miłości do was.

Na szczęście składa się praca nagromadzona w ciągu 

wielu stuleci.

18 styczeń 1922 r.

160. Pod Moim znakiem zbiorę nowych ludzi.
Utwierdźcie się w tej myśli, aby przyciągnąć ludzi i 

budować Moją Świątynię rękami ludu.

Nie zwlekajcie — M :. wzywa.
Utwierdźcie się i budujcie drogę do Mnie.

55

21 styczeń 1922 r.

161. Każdego dnia życia daję wam naukę.
Nie lękajcie się nawiedzonych — oni jak liście będą 

zdmuchnięci.

23 styczeń 1922 r.

162. Niosę duchową radość.
Ręka Moja jest nad waszymi czystymi myślami.
M  :.  uczy   was   błagać   Białych   Braci   o   pokazanie 

stopni górnej drogi.

Ręką można udzielać najlepszych prądów.
Ręką można i może zatrzymać.
Mętna świadomość nie przekazuje prądu, mądrze jest 

znać swoją siłę w chwili dotknięcia.

24 styczeń 1922 r.

163. Bądźcie jak promień słońca i pieśń ptaka.

25 styczeń 1922 r.

164. Daję wam wielką szkołę życia.
Możecie czerpać mądrość porównując różne twarze.
Niech nie słabnie dążenie, a pokażę wybranych.
Nie osłabiaj i nie powstrzymuj dążenia.

165. Uważam za niebezpieczne szkoły koncentracji 

w zabójczej atmosferze; ludzie upierają się przy wybra-
nych przez siebie pragnieniach, ale prąd często jest sła-
by i obraz powstaje tylko w mózgu.

Do   silnych   widzeń   potrzebny   jest   grunt   nasycony 

elektrycznością i świadomość spokoju.

56

26 styczeń 1922 r.

166. Ręka Moja daje wam na obronę tarczę.
Chmury Ręką odprowadzę.

27 styczeń 1922 r.

167. Mistrz znajdzie radę na nieposłusznych.

Mistrz   prosi,   aby   przeczytać   prace   Orygenesa, 

zaczniecie rozumieć błędy Kościoła.

Tezy jego szkoły są pożytecznymi wskazówkami dla 

współczesnych.

28 styczeń 1922 r.

168. Imię Moje uczy waszych wrogów przeciwdzia-

łania.

I wysłannicy Moi muszą wam pomóc w bitwie.
Wasze ziemskie  oparcie  nie jest mocne,  ale  dzięki 

obronie Niewidzialnych Sprzymierzeńców można zwy-
ciężyć.

29 styczeń 1922 r.

169. Kraj M :. znajdzie najlepszych murarzy.
Ja, Ja, Ja przyjąłem.
Ja, Ja, Ja umocnię tarczę i strzały wrogów opierzą 

tarczę zwycięstwa.

Znajdźcie dość czasu, stójcie na straży.
Król przychodzi i w nocnej porze.
Wiernym obcy jest cudzy głos.
Poranne słońce widzą ci, którzy obudzili się wcze-

śnie.

57

Ale ciemni są ci, którzy przespali słońce.

Jestem z wami i obronię was.
Każdy sam wykuwa swoją drogę.

30 styczeń 1922 r.

170. Trzeba oświecać przejawy wulgarności.
M :. walczy.
Ręka Miłosierdzia uderza.
Idźcie zgodnie z Nauką M :..
Należy uczyć na możliwościach wspólnych dla ludz-

kości.

2 luty 1922 r.

171. Czysta sprawa realizuje się przy pomocy róż-

nych zjawisk.

Wiele   ciał   napełnia   ulice,   ale   światło   ich   aur   jest 

przyćmione.

Starajcie się rozumieć.

3 luty 1922 r.

172. Sens jest we wszystkim. W poleceniu dla roda-

ków możecie wskazać, że ani gospodarstwo, ani bieda 
nie zamknęły drogi do Nas.

Znajdziecie wymówkę, że ubóstwo i dzieci przeszka-

dzają.

Ale dzieci — to kwiaty ziemi, a szata ubóstwa — to 

dar oczyszczenia.

Powiedzą: dobrze wam chwalić Boga w bogactwie.
Ale i wy znaliście niedostatek.
Powiedzą: Dobrze wam z przyjaciółmi i pomocnika-

mi.

58

Ale i wy widzieliście żółcią kamienne serca.

Zaiste,   nie   nadaje   się   na   wodza   ten,   kto   nie   zna 

bitwy.

Kierując was w góry, uzbrajam do życia.
Podaję naukę nie tylko na ten dzień, ale przygotowu-

ję do nowego życia.

Nie   przebywajcie   z   martwymi,   przecież   rosną 

pomocnicy.

Życie nasze to nie cud, ale kuta klinga.
Idąc do Świątyni przejdziecie kurz i błoto drogi.

Nawet radość żebraka ze słońca jest wielka.
Jestem z wami.

5 luty 1922 r.

173. Zrozumcie, że nie z martwymi iść należy.

Jeżeli   ludzkie   dotknięcie   ma   znaczenie,   to   Nasz 

dotyk tym bardziej.

Ludzkie   dotknięcie   bywa   długotrwałe,   ale   Nasze 

dotknięcie przekazuje energię na określony przez Nas 
czas.

Często prosty obrazek jest milszy od obrazu pełnego 

przepychu.

Cud niepostrzeżenie przenika w życie.
Potrzeba czasu, aby przekazać czystą Naukę.
Przeżyjcie ten czas.

6 luty 1922 r.

174. Poruszyliśmy wczoraj zagadnienie aury. Każdy 

widzi astralną kliszę przez barwę własnej aury.

59

Im pełniejszy jest akord aury, tym wierniejszy jest 

obraz.

Kto ma rozwinięte poczucie obowiązku, ten widzi go 

przede wszystkim.

Kogo przyciąga miłość, ten przyciągnięty będzie do 

miłości, a napełniony radością ujrzy przede wszystkim 
radość piękna.

Ale   kamień   lśniący   wszystkimi   barwami   prawdy, 

odbije całą ogromną przyszłość.

Należy cenić i jednobarwny kamień.

Uczymy się uśmiechać z popełnionych błędów.
Książki są jak przelotne ludzkie myśli, należy wśród 

nich wybierać.

Wiele z tego, co łatwe, nie prowadzi do otrzymania 

nauki ode Mnie.

Zbierając w lesie jagody, zrywa się tylko wyborowe.

7 luty 1922 r.

175.   Stójcie   na   straży.   Niech   nic   nieczystego   nie 

przeniknie do Domu Mego.

Ześlę piorun na zdrajców Mojej Sprawy.
Ześlę postrach na nierozumnych.
Tarcza Moja osłoni tych, którzy uczą.
Objawimy cud tym, którzy okazali szacunek.
Damy błogosławieństwo tym, którzy zachowują Mój 

znak.

Poślę wam Moje Słowo, zanieście je uczącym się.
Jestem z wami.

60

8 luty 1922 r.

176. Zadaniem Naszym jest pomagać ludzkości.
Często Jogin jednocząc się z Bogiem dąży do zapo-

mnienia o ziemi.

10 luty 1922 r.

177. Uśmiech słońca wśród chmur daje blask tęczy.
Będziecie   pamiętali  Aurę   Mistrza   uśmiechając   się 

przez krople rosy Jasnego Dnia.

Ja cierpię, Imię Moje spotwarzają, wypaczają dzieła i 

obracają je w niwecz.

Obcymi rękami naruszają Moją Tarczę, ale korzenie 

Nowej Rasy krzepną.

Słuchaj prawdy — twe chmury pochodzą ze świado-

mości niesłychanej światowej katastrofy.

Ślepi weselą się, głusi śpiewają, ale ci, którzy wie-

dzą, napełniają się mgłą i bólem.

Niemądry, kto w czasie bitwy napełnia się spokojem.
W  ciągu   pięciu   lat   można   przeżyć   wiek,   a   rozum 

ludzki uważa swój bieg za nieszczęście.

12 luty 1922 r.

178. Pocieszę was — czyste idee nie umierają, choć-

by wszystkie mrozy groziły lodami.

13 luty 1922 r.

179. Nie trzeba surowo osądzać wydarzeń życia.
Ich łańcuch doprowadza do Bram.

61

Czyste myśli są potrzebne do dążenia przez kamien-

ne drogi.

Ten kto marzy, aby być dobrym — nie jest dobry, ale 

oskarżający siebie o okrucieństwo uznaje wzrost ducha.

Dusza nie rdzewieje, a duch krystalizuje się.

15 luty 1922 r.

180.   W  szkołach   przyszłości   drogi   rozwoju   ducha 

będą podawane przez tych, którzy poznali całą drogę.

Moi wybrani poniosą Moje proste Słowo o tym, co 

należy się wielkiemu narodowi.

I   miłość   osobista,   i   narodu,   i   świata   złożą   ofiarę 

Stwórcy Miłości.

Posyłamy błogosławieństwo i pomoc.

16 luty 1922 r.

181. Czyste myśli muzyki pomagają w przekazywa-

niu prądu.

Modlimy się dźwiękami i obrazami piękna.
Rozum i serce nie zawsze walczą płynąc oceanem 

twórczości.

Ptak ducha drży pod tchnieniem harmonii.
A stal słowa lśni od ogniska prawdy.

17 luty 1922 r.

182. Mądry nie lęka się.
Cud nadchodzi nieoczekiwanie.
Wszystko   nowe   ma   znaczenie,   czasami   pyłek   jest 

ważniejszy od góry.

62

183. Trzeba marzyć, droga marzenia otwiera nowe 

okno.

Okno prowadzi na powietrze.
Ten, kto chce — otrzyma.
Wszystko ma znaczenie.

18 luty 1922 r.

184.   Cud   powstaje   wśród   dążenia   do   przyszłego 

życia.

19 luty 1922 r.

185. Nie myślcie o pokarmie, źle jest gdy poszczący 

rozkoszuje się myślą o jedzeniu.

Nie   sianem   przygotujecie   organizm,   moc   jest   w 

duchu.

186. Nie trzeba się męczyć, pożyteczniej jest cieszyć 

się z każdej odrobiny twórczości ducha.

Twórczość przejawia się nawet wśród ciemnych.
Weź mikroskop, a życie napełni się cudownymi for-

mami.

W ciemności oko lepiej opanowuje światło duchowe.

20 luty 1922 r.

187. Mądrze jest nie smucić się, a radośnie dążyć.
Trzeba myśleć — myśl rodzi czyny.

21 luty 1922 r.

188. Zauważcie wśród nowych wydarzeń wskazaną 

bitwę.

63

Wiecie już, jak wszystko pełne jest napięcia.
Proponowaliśmy szczęście — biada tym,  którzy je 

odrzucili.

23 luty 1922 r.

189. Lepiej jest mieć zawziętych wrogów niż bez-

wartościowych przyjaciół.

Nauka pozbawiona miłości jest martwa, ale promie-

nie tęczy zawierają wszystkie ognie.

190. Pełne widmo światła jest rażące dla ludzkiego 

oka z powodu zbyt subtelnych wibracji.

191. Szczegóły powstają w związku z karmą i aurą 

wielu ludzi.

192. Ptaszek nastrosza piórka na chłodzie, ale słońce 

wyprostuje jego skrzydła.

24 luty 1922 r.

193. Piękno ducha rozjaśni charakter ludzi.

Nie płacz tam, gdzie potrzebne są nie łzy, lecz strzały 

przeszywające ciemnego ducha.

W Nowym Kraju rozkwitnie sztuka.

25 luty 1922 r.

194.   Oddaliście   wiele   sił   i   możliwości   dla   Naszej 

Sprawy, niech teraz inni nie boją się być śmiesznymi w 
imię Boga.

64

Odpocznijcie teraz przed nowym atakiem.
Ostatnia Brama jest blisko.
Nie głoszę nauk pokojowych, w bitwie pamiętajcie o 

Mojej tarczy.

26 luty 1922 r.

195. Nowy dzień niesie nowe możliwości.
Ptaszek przed odlotem nie wyobraża sobie, jak prze-

leci ocean.

196.   Gdybyście   słyszeli   pragnienia   niezwłocznych 

spełnień! Świat mógłby się od nich rozpaść.

Nie lękaj się nastrojów, one zmieniają się jak liście.
Czysty strumień spod śniegu ugasi pragnienie.

27 luty 1922 r.

197. Ciężko jest wam czekać, ale wyobraźcie sobie, 

jak   ciężko   jest   widzieć   budowlę   ciągle   jeszcze   bez 
dachu.

Duch ludzki walczy z dobrem.
Pomogę ci, włączam się do walki.

28 luty 1922 r.

198.  Niecierpliwość   pasażerów  nie   może  przyśpie-

szyć pociągu pośpiesznego

Nowa okoliczność rodzi nowe wzloty.
Nie śpieszcie się — wszystko przyjdzie.

65

1 marzec 1922 r.

199. Cud się dzieje. Wykonujecie pracę, która jest 

potrzebna dla przyszłego życia.

Trudności pracy nie są większe aniżeli przy szlifowa-

niu diamentu.

Obca wola powinna być skierowana ku dobru, jak 

fala na koło młyńskie.

Lecz ileż tam buduje młynarz, zanim skieruje falę do 

pracy.

Ręce potrzeba mocy, a oku odwagi do nowych moż-

liwości.

Cenna jest tylko praca wykonana własnymi rękami.
Pracą otwieracie zamki bram do tych krain, do któ-

rych dążycie.

Wszystko   jest   możliwe,   ale   wiedzcie,   że   obiecane 

spełni się w określonym terminie.

Kto chce jechać — dojedzie.

Uczcie się w życiu, posyłamy wam portrety ludzi; 

wydarzenia ukazują ustanowiony plan cudu przetworze-
nia rasy.

Każdemu przynoszę talizman.
Ten kto wyrzekł: Piękno — będzie zbawiony.

2 marzec 1922 r.

200.   Gotowi   jesteśmy   pomóc,   jeżeli   człowiek   nie 

przeszkadza.

Tylko na wołanie otwieramy Bramę.
Strzały Naszego wysłannika skierowują energię.

Wszystkie światy poddane są próbie.

66

Pismo   klinowe   Stwórcy   zawiera   próby   i   Słońce 

Słońc przyświeca nie milknącej Pieśni Wielkiej Pracy.

3 marzec 1922 r.

201. Potrzebne są strzały, szukaj sensu wśród zjawisk 

życia.

Należy walczyć ze złymi niszczycielami.
Natarcie przybliża się i wybór czystej drogi wśród 

walki jest sprawą waszego rozumu.

4 marzec 1922 r.

202.   Na   Górę   Morji   ludzie   chodzili   dla   składania 

ofiar.

Trudno modlić się, gdy umysł jest zajęty ziemskimi 

myślami.

Wola powinna ochraniać miejsce modlitwy.

Lepiej jest znać ludzi, niż być zwiedzionym przez ich 

maski.

Gdyby serca ludzkie były napełnione pięknem, to nie 

byłoby potrzebne bohaterstwo, lecz tak dużo jest ciem-
nych.

Dlatego do wszelkiej prawdy prowadzi ciernista dro-

ga.

8 marzec 1922 r.

203. Promień łatwo rozprasza mrok.
Rozstrzygnięcia spraw szukajcie nie w gwarancjach 

pieniężnych.

67

9 marzec 1922 r.

204. Myślcie o przyszłym pożytku i nie zatrzymujcie 

się na dniu dzisiejszym.

Pomoc Moja jest wielka i niezwłoczna.

10 marzec 1922 r.

205. Ukazałem nowe oblicza — uczcie się.
Ciężko jest znać prawdziwe oblicza przyjaciół, ale 

wiedza jest wyższa ponad wszystko.

206. Koń staje dęba od uderzenia bicza.
Purusza drży wobec niesprawiedliwości.
Błogosławieni śmiali i sprawiedliwi.
Jedynym sędzią — wasz duch. W nim jest Bóg.

12 marzec 1922 r.

207. Kosmos odbija się w źrenicy każdego oka.
I Bóg przebywa w każdym sercu.
Biada wypędzającym Boga!
Lepiej jest nie wiedzieć aniżeli zdradzić.
Objawiliśmy Mistrza i Imię Mesjasza wymówiono w 

Domu Moim.

Nie małych rzeczy, nie marności będziecie świadka-

mi.

Obłok góry Boga rozjaśni się i piorun Głosu oświeci 

przepaści.

Nowi, nowi, nowi, cudowni, rozumiejący, podniośli 

zbiorą się!

Mistrz zezwolił wam ukazać Swe Oblicze, wołajcie 

ludzi pod Dach Mój.

68

Wzniesiona, umocniona i pługiem pracy obwiedzio-

na jest Góra Morji.

208. Nie wydawajmy sądów, które mogą nas poni-

żyć, ale z uśmiechem spotykajmy niebezpieczeństwo.

Czyż   może   istnieć   niebezpieczeństwo   pod   tarczą 

M:.?

13 marzec 1922 r.

209. Trzeba płomiennie wierzyć i nie spodziewając 

się czekać.

Nie czekaj, ale zauważ ruch źdźbła trawy.

14 marzec 1922 r.

210. Czuję, że kurz zaślepia oczy i bitwa zaciemnia 

słuch.

Ale wiedza nadchodzi i zwalczy ziemskie zmęczenie.

Należy wiedzieć, że wybrane dobro doprowadzi do 

źródła.

Z oznak ustalicie czas wznoszenia się po stopniach i 

wszystko, co istnieje, stanie się księgą życia.

Ujawniam wszystkie stopnie i droga biegnie prosto.
Twórca szuka form.
Błogosławione poszukiwania.
Płoń, świeć, oświecaj.
Sok   wiedzy  nagromadza   się   i   owoc   dojrzewa   pod 

ręką ogrodnika.

69

15 marzec 1922 r.

211. Duch nie może umrzeć, a umysł nie może znisz-

czyć Cudu Stwórcy.

Drzewo może wielu okryć cieniem.
Lecz ogrodnik wie, jak rosła każda gałąź.
Gałęzie wyginają się, ale forma drzewa wydaje się 

wędrowcowi   potężna,   a   tarcza   listowia   daje   ochronę 
przechodniom.

Czyste myśli splatają się jak gałęzie, są one różne, 

ale ich wzrost umacnia drzewo.

16 marzec 1922 r.

212. Gdzie należy oszczędzać Moje siły, tam bądźcie 

posłuszni — zrozumcie:

17 marzec 1922 r.

213. Czyste, prawdziwe myśli My ochraniamy tali-

zmanem.

Talizman jest tak samo naukowy jak magnes.

18 marzec 1922 r.

214. Wiele jest dróg, lecz serce zna najbliższą.
Dobrze zrozumieć — to wiele się nauczyć.

19 marzec 1922 r.

215. Fundament jest głęboki — robotnicy zakładając 

podwaliny   nie   znają   wysokości   przyszłych   wież,   ale 
Architekt określił już ich wysokość i przeznaczenie.

70

W trudach i zmaganiach rosną zaplanowane dzieła.

Niech małoduszność odejdzie, a zdrada niech uwije 

swe gniazda.

Niszcząc   gniazda   piorunem   i   zmiatając   wichrem 

małoduszność wykuwamy drogę.

Idźcie i pracujcie.

22 marzec 1922 r.

216. Stwórca jest pełen niezmiernego spokoju wśród 

niezliczonych poruszeń.

Za pierwszym spokojem następuje drugi.

23 marzec 1922 r.

217. Nie trzeba martwić się, gdy zmęczenie owładnie 

ciałem. Duch jest zawsze wolny.

Wśród bitwy wolno odpocząć.

24 marzec 1922 r.

218.   Porównajcie   stosunek   do   was   ludzi   nowych. 

Dlatego   mówię:   zostawcie   starych,   działajcie   przez 
nowych.

Umiejcie z uśmiechem otworzyć drzwi drogi.

25 marzec 1922 r.

219. Mrok należy rozpraszać.
Niech czyste myśli towarzyszą Mojej Sprawie.
Uważajcie,   aby  ciemni   nie   zabawiali   się   Imieniem 

Nauczyciela.

Uczcie się znajdować następców rozumiejących zna-

czenie.

71

26 marzec 1922 r.

220. Ręka Moja wtajemnicza godnych.
Nauczcie się sądzić zgodnie z Moimi naukami.

27 marzec 1922 r.

221. Znamy prądy oceanu i kropla nigdy nie przepeł-

ni przepaści.

29 marzec 1922 r.

222. Skomplikowane są czasy i ciemne są siły, lecz 

Promień Nasz czuwa.

Ręka Stwórcy przejawami ducha zdobi tarcze wybra-

nych.

Wola nieprzyjaciela nie ostoi się wobec Woli Stwór-

cy.

30 marzec 1922 r.

223. Nasze tarcze nie rdzewieją, a droga do Nas jest 

ciernista.

Zważajcie na wydarzenia w ciągu czterdziestu termi-

nów.

M :. chroni.

1 kwiecień 1922 r.

224. Lepiej znać prawdę w całej surowości, niż się 

rozczulać.

Uczę prawdy życia.
Trzeba najpierw wiedzieć, aby móc.
Trzeba najpierw móc, aby przejawić.

72

Można przejawić to, co jest potwierdzone w duchu.
Jeżeli nie jesteście jak dziurawa łódka, to dopłynie-

cie.

Żagiel jest podniesiony i ster sprawdzony.
Tarcza Moja osłoni was na polu bitwy.
Szykujcie się do boju.
Zwyciężycie czystymi myślami.

2 kwiecień 1922 r.

225.   Baśń   życia   urzeczywistni   się,   ale   chwytajcie 

fale wezwań.

Wśród spotkań i listów szukajcie posłanych diamen-

tów możliwości.

Trzeba patrzeć szeroko i daleko.
Zrozumcie to, rycerze!

4 kwiecień 1922 r.

226. Każdy urzeczywistnia stopień wznoszenia się i 

niesie to, co przeznaczone.

5 kwiecień 1922 r.

227. Wplatam nowe nici, szukam punktów połącze-

nia.

Wkładam na was potrzebne wieńce i w ciszy przygo-

towuję was do walki.

Cieszcie się, śmiały idzie słuszną drogą.
Mogę chronić wiernych.

73

6 kwiecień 1922 r.

228. Zgiełk ciemnych nie przeszkadza w przeobraża-

niu nowych ludzi.

Mąka nie jest czysta w środku, ale nie ma pieniędzy, 

aby kupić nową.

Kto wie — ten zwycięża.

7 kwiecień 1922 r.

229. Tak, tak, tak. Wszelkie słowo jedności podobne 

jest do nasienia najlepszego kwiatu.

Każdemu dane jest pielęgnowanie pięknego ogrodu.
Ale   gdzie   są   ogrodnicy   znający   się   na   gatunkach 

nasion?

Nauczymy zbierać urodzajne szczepy.
Wyplenimy chwasty.
I   tę   ziemię,   gdzie   Bóg   ukazał   Oblicze,ozdobimy 

kwiatami.

Ale   gdzież   są   kwiaty  jedności   —   zachowajcie   ich 

płatki.

Tak, tak, tak.

Noc  zaciemnia  najlepsze  obrazy,  ale  zrozumcie  — 

Światło nadchodzi.

Po cóż doświadczać was, jeżeli Świątynia nie będzie 

dokończona?

Projekt jest już w ręku i wykop pod fundament roz-

poczęty.

Niech się święci Imię Jedynego Boga.
Nie marnych rzeczy będziecie świadkami.
Życie zmieni się — Ja zaświadczam.

74

8 kwiecień 1922 r.

230. Należy dołożyć starań, trzeba rękami tworzyć 

nową siłę.

Pomogę, Ja pomogę, ale starajcie się.

9 kwiecień 1922 r.

231. Tarcza i włócznia! Pan pobłogosławił wojowni-

ków.

Wszystko przyjdzie — zmierzch skończy się.
Czyż nie widzicie, że Świadomość Kosmosu jest w 

konwulsji!

Znamy przebieg  bitwy,   nie  może  zmienić   się  Plan 

Stwórcy.

Od początku ciemni walczyli, od początku My zwy-

ciężamy.

10 kwiecień 1922 r.

232. Zawsze droga ku dobru to nie śpiewanie psal-

mów, ale praca i służenie.

Jeżeli   obali   się   Karmę,   zwróci   się   ona   przeciwko 

wam.

Cierpienia ducha są jedynymi stopniami najkrótszej 

drogi.

Cierpienia dziesięcioleci przepływają w jeden dzień 

u wybranych.

Lepszy jest kielich goryczy niż życie z posmakiem 

goryczki.

Zapłaćcie w hotelach rachunki, a z ukłonem wyniosą 

wasze kufry na statek.

75

11 kwiecień 1922 r.

233. Cud staje się niespodziewanie.
Nie ma niczego przypadkowego.
Znów powtarzam: nie lękajcie się.
Znowu ukąszenie — ale nie bójcie się.

12 kwiecień 1922 r.

234. Można w życiu przechodzić mimo przeznaczo-

nych miejsc, nie zwracając uwagi na wezwanie.

Możemy gestem poruszać sprawy.
Ale Nasz gest nie pomoże waszej karmie.
Nasza Tarcza uchroni was od wtargnięcia ciemnych, 

lecz spłacenie starych rachunków jest nieuniknione.

Ręka losu prowadzi ku Dobru.

13 kwiecień 1922 r.

235. Stamtąd, gdzie sny się tworzą,
Dokąd wznoszone są ofiary,
Gdzie Światło Niewidzialne oświeca pracę,
Stamtąd pozdrowienie.

W szepcie liści,
W plusku fali,
W tchnieniu wiatru,
Jestem z wami.

Pośród okrutnych i ciemnych,
Pośród zdrady ducha,
Pośród poszukiwań i bólu,
Tarcza Moja nad wami.

76

14 kwiecień 1922 r.

236. Nieś światło i nie oglądaj się wstecz.

15 kwiecień 1922 r.

237. Kochaj liść przydrożny — Bóg go stworzył.
Rozumienie jest w sercu.

17 kwiecień 1922 r.

238. Rwać więzy, kłaść na szalę siły Nasze, pozba-

wiać się dostępu do Nas — jest niebezpiecznie.

Zbliżanie się do Światła to nie śmiech ani żart.
Siły otaczają każdy Nasz ruch i ledwie poranek świa-

domości zmieni się w zmierzch, skrzydła i punkty mro-
ku mogą zadrasnąć.

Ciemność może zaskoczyć tych, którzy odstąpili.
A łatwo potknąć się w górach.
Lepiej nie odtrącać Ręki Prowadzącej,
Niż czekać na latarnię wybawcy.
Zbłąkani radzi by wrócić nawet na szczekanie psa.
Czyż nie lepiej iść za przewodnikiem wśród diamen-

tów śniegu?

Trzeba rozumieć.
Trzeba pamiętać.
Trzeba wiedzieć.

18 kwiecień 1922 r.

239. Pospolita droga nie prowadzi na Świętą Górę.
Uważam zdradę za rzecz najgorszą.

77

240. Radość jest przejawem siły Stwórcy, oświecają-

cej ciemność świata, gdzie Nasze Prawa prowadzą każ-
dego poprzez pracę.

241. Świta nowy dzień nad Ziemią.
Nie prąd jest obecnie, ale wir.
Każdy świat osobisty oświetlony jest łuną Ogniska 

pożerającego zmurszałe formy.

Mądrość Stwórcy obiecuje Nowy Świat; paląc two-

rzy.

Czyż my, świadkowie, mamy się smucić rozumiejąc 

Wielkie Zamierzenie?

I głusi, i ślepi, i siedzący pozostają przechodniami.
Idzie Twórca.

21 kwiecień 1922 r.

242. Czyż wasze życie nie jest bajką?
Macie rozesłane latające dywany i polecicie śmiałym 

duchem.

Nawet   niedźwiedzie   zrozumiały,   że   trzeba   płynąć 

razem.

Ileż pożytecznych obrazów rozrzuconych jest dokoła.

Trzeba przeżyć wiedząc, czyja Tarcza jest nad wami.
Dążę, aby przyśpieszyć wasz bieg.

23 kwiecień 1922 r.

243. Nie wątpliwości, nie żale nad sobą, nie przygnę-

bienie, lecz przyszłość jest przed wami.

Czterech strażników strzeże Czary Archanioła.
Ukazana wam arka napełniona jest nowym winem.

78

Ustom czasu kazałem przyprowadzić was na drogę 

Moją.

Ukryłem oblicza wasze pod osłoną ziemi.
Napełniłem radością wznoszenia się.
Rozjaśniłem pamięć minionego zwoju.
Rozszerzyłem poglądy i otworzyłem księgi.
Przyjdźcie, przyjmijcie.

MODLITWA

Ty, który dałeś mi głos i tarczę, ześlij Mistrza na dro-

gach moich, otwarte jest serce moje.

24 kwiecień 1922 r.

244. Nowi wybrani wyrażają myśl zwięźle i jasno.
Każdy czas ma swoje dążenia.
To zdejmuje się oprawę z kamieni, to upiększa się je 

nie do poznania.

245. Dziwactwa ducha w cudzych powłokach zmu-

szają  do obrania wyjścia  niepotrzebnego  dla Nas, ale 
przekonywującego dla ludzi.

Wolą oni ścieżki ogrodu niż samą przyrodę.

246. Aum i Jehowa — to dwa filary tego samego 

portalu.

Wszystko to są znaki jednego korytarza życia.

25 kwiecień 1922 r.

247. W nocy My uczymy, a w dzień ludzie przypisu-

ją to sobie.

79

Najważniejsze istnienie jest w nocy — oku dostępna 

jest przepaść i uchu bliski jest wicher.

Strażniku, pamiętaj o powierzonym skarbie.

Uważaj, wezwania Nasze dają wiedzę wyższą ponad 

starodawne ustawy.

Zbliża się burza — uczę jak ją przetrwać.
Ręka Stwórcy otwiera dwie sfery.
Przeznaczone jest wybranie drogi.
Sfora psów wyje i sowa błyska okiem w ciemności.
Ale wiedzący nie drżą.
Ja jestem Tym, który posyła tarczę — dostrzeżcie, 

nie odrzućcie szczęścia.

248. Ranek bywa mglisty i chłód napełnia serce.
Ale wy wiecie, że szczęście się zbliża.
Ogrzejcie się ogniem świadomości przyszłości.
Zmierzch nie trwa długo, tak, tak, tak.
Bitwa wre, ucho wyraźnie rozróżnia zgiełk tupotu.
Tak, tak, tak. Napełnijcie się mocą.

26 kwiecień 1922 r.

249. Pomówmy z dobrocią i naukowo.
Nie dla Mnie, lecz dla was mówię o ufności.
Przesyłki rozbijają się o zamknięte serce.
Gdy mówi się to, co niepotrzebne, przewody się mie-

szają.

Emanacje rozdrażnienia odrzucają nie tylko posłane 

myśli, ale nawet działanie nie może dotrzeć do jeża.

Na tym polega różnica między Naszą tarczą, delikat-

ną jak pióra, a igłami jeża.

80

Strzały jak pióra zakreślają koło ratunku, ale jeżeli 

igły wątpliwości nie dopuszczają telegramu do odbior-
cy, wówczas powstaje szczególna trudność.

Wyżsi przesyłają Nam Dobro.
Przekazujemy je wam, ale jeżeli My i wy odrzucimy 

posyłaną świadomość, to zatopi nas fala zła.

Najlepsze aparaty znajdują się w mózgu.
Wkrótce nowe ośrodki zostaną ludziom przywróco-

ne.

Znów zakwitnie drzewo poznania.

28 kwiecień 1922 r.

250. Zmierzch nie jest wieczny — trzeba przetrwać 

zamieć.

Należy umieć śpieszyć się — płońcie!

1 maj 1922 r.

251.   Strumienie   radości   napełniają   ocean   myśli 

Stwórcy.

I  wy,  wlewający  krople  radości  w  dusze,  niesiecie 

ofiarę dla Stwórcy Światów.

Oświeceń   będzie   bez   końca.   Ucz   się   —   ucząc 

innych.

Ucząc radości nie omylicie się.
Każde drzewo w radości okrywa się kwiatami, a tra-

cąc liście nie smuci się, bo wie, że nadejdzie wiosna.

252. Znowu w bitwie odwróciliście uwagę z powodu 

kwiatów, ale ludzkości daleko jest do kwiatów.

81

Powtarzaj:   Piękno,   nawet   przez   łzy,   póki   nie   doj-

dziesz do tego, co przeznaczone.

2 maj 1922 r.

253. Ciężkie bywają ziemskie emanacje.
Gdy   przyjdą   do   ciebie,   okaż   ogień,   on   jest   im 

potrzebny.

Nie naszą jest rzeczą namyślać się, jeżeli możemy 

ich zapalić.

Nie zamykaj drogi nowym kołaczącym.
Stare formy nie nadają się.
Ten, który zna piękno, nie zmyli wędrowca.

3 maj 1922 r.

222. Istocie naszej potrzeba prądów prany.
Zmęczony organizm pobiera cudzą siłę.

Skierujcie myśl ku jedności idei w religiach całego 

świata.

4 maj 1922 r.

255. Mgliście płonie światło świata i każde pragnie-

nie służenia jest Nam szczególnie drogie.

Ale   wiedzcie   jedno   —   pogoda   ducha   i   aktywność 

najlepiej Nam pomagają.

Wzywam nie dla zjawisk, lecz dla pożytku.
Ogień nie jest groźny dla skrzydeł.

82

9 maj 1922 r.

256. Trzeba lśnić duchem, wiedząc że w duchu jest 

prawda.

Trzeba rozumieć tak szeroko, jak szeroki jest duch.
Nie myśl o upadkach, gdy dane są skrzydła do lotu.

10 maj 1922 r.

257. Należy oszczędzać siebie i dotrwać do końca 

bitwy.

Należy skierować potężną falę i przeskoczyć bruzdę 

zła.

Należy przyzywać siły Numenu i utworzonym Tera-

fimem przebić bryłę zła.

13 maj 1922 r.

258.   Mówię   do   was   i   daję   wam   wskazania   oraz 

napełniam was pragnieniem bohaterstwa nauczania.

Lecz mocne jest nie tylko zaufanie, ale i budowanie.
Ufność czyni Mnie budowniczym, lecz to wy powin-

niście budować.

Żniwiarz zbierze swe ziarno.
Aby móc zbierać figi, trzeba znaleźć drzewo figowe.

14 maj 1922 r.

259. Rasy znikną w Nowym Świecie.
Nie mówcie o rasach, krople różnych mórz są podob-

ne.

83

15 maj 1922 r.

260. Patrzcie na Moją Tarczę jako na zapowiedziane 

zjawisko.

Patrzcie   na   mądrość   nowego   pokolenia   jako   na 

szczęście.

Patrzcie   na   oświecenie   ludzi   jako   na   stopień   do 

Nowego Świata.

Patrzcie na Nasze przejawy jako na czas Straży nad 

światem.

Ale zachowujcie prawa Moje.
Ale zachowujcie Naukę Naszą.
Umiejcie nieść Światło.
Umiejcie ukazać wielkość Piękna.
Dla przeżytków nie ma drogi,
Z rupieci nie zbuduje,
Z gwizdem czyżyka nie zrówna,
Stęchłymi chlebami nie nakarmi,
W kurnym dymie nie stworzy.
Przyszła ojczyzna świetlanych dziejów.
Lecz dla skrzydeł, które dotknęły słońca,
Lecz dla biegu przed wschodem światła,
Lecz dla pieśni napełniającej północ,
Droga nie jest straszna ani okrutna.
I gwiazda bliska jest tym, którzy znaleźli Terafim.

Trzeba posłać uśmiech gwiazdom.

261. Będąc w domu nie odczuwamy go, albowiem w 

nim jesteśmy.

84

16 maj 1922 r.

262. Należy okazać czysty charakter i napiąć struny 

serca.

Nauka trwa dalej.
Teraz nie trzeba długo czekać.
Należy uśmiechać się.
Stal hartuje się w ogniu — moc ducha rośnie w odde-

chu życia.

Wiele można nauczyć się z lotu żurawi.
I wiele też trzeba przyjąć, aby móc lecieć do cudow-

nej krainy.

17 maj 1922 r.

263. Ciężko jest wśród obcych, wśród niszczycieli — 

gotowiście odlecieć.

Ciężko   jest   okazywać   serce,   podobać   się   ludziom, 

słać pozdrowienie.

Siejąc w znoju, zbierając w radości, człowiek-posła-

niec tworzy cud.

23 maj 1922 r.

264. Uczcie czynem, jak trzeba być  pomysłowym, 

albowiem każda okoliczność zawiera różne możliwości.

Trzeba tylko umysł zwrócić ku Światłu.

265.   Kurz   książki   jest   godny   szacunku,   lecz   duch 

unosi się bez kurzu.

Ciężar jest w nas.
Śpiewajcie, pieśń odstrasza wilki.
Jest lepiej dla wędrowców, gdy śpiewają.

85

Nućcie pieśń tajemną.
Nie pogrążajcie się we śnie.

25 maj 1922 r.

266. Karma jest ważna, ale jeszcze ważniejszy jest 

wybór.

Karma jest tylko warunkiem wyboru, a tylko wybra-

ny niesie polecenie.

Uśmiech Stwórcy koronuje nie z wdzięczności, ale z 

radości na widok ognia serca, i nad głową wybranego 
jaśnieje znak ognia.

Odrąbanie   sęków   zwiększa   moc   pnia,   poniechanie 

nawyków oczyszcza ducha.

Odwagą wzmacniacie się.
Domyślnością znajdujecie.
Lepiej się śpieszyć, niż spać w oczekiwaniu.
Rąbcie kłody — budujcie dom.

26 maj 1922 r.

267.   W   życiu   nie   dostrzegamy   najważniejszych 

momentów, wydają się one pyłem.

Gdyby wyobrazić sobie decydującą dla kraju chwilę, 

tylko doświadczony uczeń zrozumiałby ją.

Ręka Stwórcy przejawia się nie tylko w zdumiewają-

cych zjawiskach, ale i w poruszaniu się drobinki.

Brama jest otwarta, należy strzec pochodni.

29 maj 1922 r.

268. Po uczniach Orygenesa zaczęła się krzewić fał-

szywa wiara duchowieństwa.

86

30 maj 1922 r.

269. Słuchajcie o potędze ducha  — moc jego jest 

niewyczerpana.

Słowo to tylko drobna część.
Wicher to tylko przedsionek ruchu.
Śnieg to tylko zwiastun chłodu.
Błyskawica to tylko oko burzy.
Słowo to tylko pył od uderzenia twórczej myśli.

Źródło myśli świeci szczęśliwym oczom —
I struna napięcia dzwoni subtelnemu uchu.
I ja lękałem się i słabłem przejęty marnością.
Ale Wielkość Stwórcy czyni równymi ziarenko pia-

sku i górę.

Uczucie Początku i Nieskończoności napełnia każdy 

dom i każde serce.

Otwórzcie się i dopuśćcie.

Liście rosną codziennie, kwiaty tylko w swoim cza-

sie.

Cud tworzy drzewa w okamgnieniu.

1 czerwiec 1922 r.

270. Sokół nie zgubi skrzydła w czasie lotu.
Jeleń mknąc nad przepaścią nie zwolni biegu.
Idący o czasie nie pozostaną w tyle.
Nie przypływ, nie odpływ, ale złoty nurt Kosmosu 

unosi łódź.

Żagiel jest zwinięty, ale brzeg jest przeznaczony.
Tarcza Moja płonie i z ramion błyszczą promienie 

bohaterstwa.

87

Pomnożę Moje Światło i uskrzydlę stopy.

O  ty,   przedłużający  drogę,   znajdę  błyskawice   i   po 

nich przejdę przepaść.

Owinę się w płaszcz wichru i stanę na wysokościach.
Gdzież jest pył drogi mojej?
Gdzież palący znój?
Gdzież ulewa kryjąca to, co wschodzi?
Stopy moje są całe i pierścień Twój mocny jest na 

mej ręce.

Mistrzu, popatrz, mój sokół dogania mnie.

Niosę was, zsyłam deszcz troskliwości.
Moja troskliwość — radością dla was.

2 czerwiec 1922 r.

271.   Obiecuję   wzrastanie   świadomości,   przychodzi 

ono stopniowo, niedostrzegalnie, jak wzrost trawy.

Najpierw ustalmy pogardę dla pokarmu.
Jak   opadłe   owoce,   zebrane   w   kosze,   unoszą   się 

zakończone myśli.

Podobnie  było  zawsze z  uczuciem niedoskonałości 

ludzkiej, lecz teraz i ten owoc odpadł.

U bram Nowego Świata są tłumy, ale nie znają Bram.
Lecz łatwe są stopnie ducha i dzięki jedynemu pra-

gnieniu ustawiają się na właściwe miejsce sprawy świa-
ta.

Bądźcie błogosławieni, pragnący piękna.

88

3 czerwiec 1922 r.

272. Trzeba  wszystkie siły Kosmosu skierować do 

rozkwitu ducha.

Wysiłek   aż  do  zmęczenia   daje  organizmowi  odno-

wienie.

Świadomość celu nadaje znaczenie każdemu przeja-

wowi ducha.

Wszystkie wiatry służą młynarzowi do nagromadze-

nia najlepszej mąki.

Zbadać   wszystkie   soki   przyrody   i   uświadomić   je 

sobie jako piękno — to znaczy dać ludziom skrzydła.

Klucz jest potrzebny, aby otworzyć więzienie, lecz 

skrzydła poniosą ku Światłu.

Każdy klucz zna swe więzienie.
Przyjdzie czas, gdy ludzie znienawidzą klucze.

273. Przypadki nie zdarzają się.
Muszę   umocnić   w   was   świadomość   możliwości 

ducha.

Po wielkich falach dochodzi się do fal myśli ludz-

kich.

Nawet dociera się do fal roślin, lecz potem wyostrzo-

ny słuch zanurza się w falach harmonii Kosmosu.

Zmęczenie ciała jest rezultatem biegu po osiągnięcia.
Jest osiągnięcie — rośnie ono jak kryształ nasycony 

doświadczeniem.

Z radością obserwujemy Naszych Pływaków, a jeżeli 

chluśnie wam w ucho słona fala, nie bójcie się — My 
jesteśmy z wami.

274. Wyciągnijcie rękę nad przepaścią.

89

Nie ma  strachu nad przepaścią, dla ducha bowiem 

straszniejszy jest pokój i dywan.

Istotę poznania skierujcie do Nas.
Nie wy chmury widzicie, ale My.
Dążenie czyni cuda — ale sądzić dozwólcie Nam.

6 czerwiec 1922 r.

275. Dawny aromat zmieni się w przykrą woń.
Dawna pieśń — w turkot koła.
Dawna tarcza — w drzwiczki od pieca.
Tak rośnie duch przejawiony przed wszechświatem.
W małym pokoju i na małym dywanie zrzucacie sta-

rą skórę.

Cóż może być obmyte w śniegach gór i w strumie-

niach słońca?

Nową skórę otrzyma wyzwolona mądrość.

Wraz z wami cieszymy się z obserwacji nad odmie-

nionymi, obnażonymi ludźmi.

Gdy  zasłona   okien   podniosła   się,   ukazało   się   całe 

urządzenie domu.

Przeto łatwo dać radę, gdy czyta się z otwartej księgi. 

Tak, tak, tak.

Zmieniacie się na Moich oczach.
Cieszy Nas wasze zdecydowanie i łatwo jest iść na 

skraju przepaści, wiedząc o latającym dywanie.

Zwracajcie uwagę na wszystko.

8 czerwiec 1922 r.

276. Kiedy byłaś na targu,
Zastukał do nas kupiec —

90

Chciał zmienić twój naszyjnik.
Zamiast kamieni czerwonych
Pokazał kamienie z błękitnym ogniem.
Mamo,  nie  wiedzieliśmy,   które  kamienie  barwniej-

sze.

Kupiec był wysoki i czarną miał brodę.
Dlaczego zamyśliłaś się, mamo?
Kupiec miał zamiar oszukać.
Kamienie twoje czerwone jak krew,
Naszyjnik płonie jak ogień.
Dlaczego tak zamyśliłaś się, mamo?
Już więcej kupca nie wpuścimy.
Skąd te łzy?
Jedna zapłonęła błękitnym ogniem!
Czy to nie czarodziej przyszedł?...

Nie dziecięce ręce rozpoznają kamienie.
Czerwone często są im bliższe.

9 czerwiec 1922 r.

277. W każdym dniu szukajcie przebłysków Światła.
Wzrost   myśli   o   Siłach   Dobra   umocni   świadomość 

kołaczących.

Po wyśmianiu, obrzuceniu oszczerstwami, oczernie-

niu ducha zatrzymali się mali przed twierdzą dobra i 
czynu.

Znak wiecznego życia uderzy w najniższy czoło.

Mili kramarze, co za korzyść z oszukiwania samych 

siebie?

Biedni rządzący, czy to pięknie budować sobie wię-

zienia?

91

Okrutni mędrcy, czyż nie wstyd będzie wyrzekać się 

swych uporczywych twierdzeń?

I wy, dzieci ulicy, nie zapomnijcie, że gwiazda mię-

dzy domami nie jest lampą.

I nurkujecie, i latacie, i słyszycie.
Ale gdzie są perły ducha waszego?
Dokąd dążycie?
Straciliście kierunek i obca drzazga przebiła wasze 

skrzydła.

Dla uszu śmiecie są szkodliwe. Mówię jako lekarz.
Lecz Moje lekarstwa nie są skomplikowane.
I Moja trąba nie ogłuszy — trawy głośniej rosną.
Zrozum, serce, i łzą obmyj swój rygiel.

10 czerwiec 1922 r.

278. Liście traw przechowują światło słońca.
Czyż tylko ludzkie oko mruży się przed światłem?
Tarczą trądu nie zakryjesz.
I hełm nie zastąpi głowy.
Nasz zew jest prostszy od prośby dziecka.
Przyjmijcie przygotowane bogactwo.
Jeżeli ręka napina muskuł,
To Boga przyjmijcie duchem.
Ale My dajemy doskonałe ziarno.
Sprzedajemy tanio.
Czyżbyście woleli zjeść samych siebie tylko z powo-

du ciemnoty?

Proszę, ale i uprzedzam:
Będą zjawiska, unosi się zasłona,
I okulary nie uratują oczu pełnych kurzu.
Idźcie do lekarza.

92

11 czerwiec 1922 r.

279. Ręka nocy przechowuje perłę.
Oko dnia utwierdza skarb.
Ciemność nie jest ciemna dla orlego oka.
Zdobywajcie nowy skarb.
W dzień i w nocy zachowujcie dane terminy.
Czuję, że szczęście się zbliża.

13 czerwiec 1922 r.

280. Jeżeli musimy walczyć i wypleniać zło, czy nie 

będziemy fanatykami?

Gdzie jest granica sprawiedliwości?
Ten, który przeszedł szkołę harmonii, umie kierować 

się sercem.

Nasz   uczeń   o   każdym   ciosie   miecza   decyduje 

duchem ku Mam zwróconym.

Nie zwleka, lecz zbija wymysły wrogów.
Nie spokój, ale pomysłowość wykazują Nasi rycerze.
Oczy ich są otwarte, wzywamy do pracy — powiedz-

cie to tym, którzy sądzą, że od pracy odrywamy.

14 czerwiec 1922 r.

281. Uczę los zapytywać — terminy trzeba pojmo-

wać.

Przez   rozumienie   terminów   wytwarza   się   poczucie 

organizacji Kosmosu.

W zgodzie z Wolą terminy przepływają w harmonii, 

nie burząc.

Ręka Prowadząca przebywa nad duchem, podobnie 

do sternika łączącego fale, terminy i siły.

93

Przeto uczniowie Nasi powinni umieć śledzić oddech 

życia każdego dnia.

Mrok ignorancji i grymas niezadowolenia — to nie 

nasze znaki, oddajcie je ciemnym.

Tarcza Moja — schronisko dla czystych.
Strzały Moje — skrzydła dla wiernych.
Miecz Mój — pochodnia dla odważnych.
Uśmiech Mój — obietnica szczęścia dla mądrych.
Serce Moje — dom dla was.
Świątynia wasza — jest cudem dla Mnie.
Umiejcie znajdować Urszulę i Antoniego w życiu.
Uważam, że możecie poznać Moje Prawa.

15 czerwiec 1922 r.

282. Na szczytach gór usłyszycie o Naszym dążeniu.
Czytajcie o Naszym śnie urzeczywistnionym.
Dowiecie się o Nas, a jednak nie uwierzycie,
My bowiem uczymy tych, którzy kołaczą.
Z całą surowością nie wpuścimy zdrajców
Z całą powagą i czcią wysyłajcie myśli o Nas.

Słyszycie, nowe iskry dają oświecenie.
Wyprowadźcie   wrogów   —   niebezpieczni   są   dla 

nowych.

Z uśmiechem posłuchajcie dowodów uczonego, on 

niczego nie dostrzegł.

Lecz Orle Oko jest nad wami.

17 czerwiec 1922 r.

283. Trzeba szukać okazji do słuchania.

94

Wielkie milczenie otacza otwarte ucho.
Po hałasie zapada nieprzenikniona cisza.
A wśród bitwy cisza jest szczególnie uderzająca.
Ucho jak gdyby odwraca się od planu ziemskiego.

Jutro czyni dostępnym to, co niedostępne jest dzisiaj.
Trudność drogi zależy od przyzwyczajeń ciała.
Toteż chrońcie dzieci od nawyków — powinny one 

odpaść jak skorupa.

Mnóstwo karaluchów miota się po kątach i zatruwa 

ściany domów.

Ciemnota związała tym ludzi.
Lecz błyskawica miecza rozetnie ciemność.
Będzie Światło.

18 czerwiec 1922 r.

284. Czyste powietrze jest potrzebne dla prądu.
Porównajcie z elektrycznością po burzy.
Cuda mogą się dziać w dowolnym miejscu, ale nauka 

związana jest ze stanem ducha.

20 czerwiec 1922 r.

285. Nadchodzą terminy ducha.
Na granicy świadomości mieszają się zjawiska szczę-

ścia i ciemnoty.

Przejście   nocy   w   poranek   jest   niedostrzegalne   dla 

oka.

Lecz wiedzcie o świętości Miejsca Pańskiego.
Nie kurz, nie gniew przyniesiecie i umorzycie głód, 

jeżeli macie nadzieję stanąć przed Obliczem Poznania.

Żarliwość ducha to lśnienie Łaski.

95

Łaska hartuje rynsztunek bojowy.

21 czerwiec 1922 r.

286. Nowi, nowi, nowi się zbiorą.
Liczcie przyjaciół i przygotowujcie bramę przyszłe-

go Wznoszenia się.

Odnawiajcie upierzenie, strzały zwisają bezsilnie.
Uczcie się latać.

22 czerwiec 1922 r.

287. Dla kogo termin jest zbyt długi — lepiej niech 

nie dotyka.

23 czerwiec 1922 r.

288. Wy zakładacie nowe fundamenty piękna.
My z wami zakładamy początki Nowej Nauki.
Przypływ zmienia się w odpływ.
Dziewiąta fala jest największa.
Chciałbym pokazać wielką bitwę Naszego Dnia.

24 czerwiec 1922 r.

289. Wy, których odstrasza nauka o nadziei, o czynie, 

o męstwie?

Wy, których przerażają czasy wiedzy?
Wy, którzy bledniecie przed obliczem miłości?
Wy, którzy lękacie się skrzydła Anioła?
Nie trzeba was!

Jaśnieje zapowiedziana Świątynia i droga nasza jest 

ustalona.

I każdy ranek pociąga nas ku słońcu.

96

Ale szczęśliwy ten, który nie zauważa dnia i zawład-

nął perłami gwiazd.

Nie umierają te perły i gdzież znajdziecie, biedacy, 

trwalsze skarby?

Przeprowadzimy ocenę, ale pieniądz nie będzie mia-

rą.

Piwnice są napełnione, spopielę złoto ziemi Nowym 

Metalem.

Tarcza złota nie jest trwała.

26 czerwiec 1922 r.

290. Trzeba okazać mądrość, mówię o czynie.
Każdy dzień przynosi promień otuchy.
Czyn wtedy nie ma osobistego znaczenia, kiedy na 

obronę grodu odpowiada ryk ciemności.

Rozmach Prawicy Siewcy przewyższył lądy.
A   prawice   wszystkich   Synów   podniosą   się   tym 

samym ruchem i rzucą swe ziarno.

Świadczę, że nadszedł czas działania.

Najbliższe dni uważajcie za przedsionek zimowego 

działania.

Śpieszcie się, by okazać czyn.
Zjednoczcie siły w działaniu.
Wojsko nie było jeszcze na takiej akcji.
O ostry mieczu!
O młocie kruszący!
Idę, Budowniczy.

27 czerwiec 1922 r.

291. Bądźcie pomysłowi — działajcie.

97

28 czerwiec 1922 r.

292. Mówimy jeden raz.
Nie powtarzajcie pytania.
To co nie zrozumiane i nie usłyszane, ginie dla ziemi.
Można znów zrozumieć i wstępować, ale po nowych 

stopniach.

Przeto bądźcie roztropniejsi.

Zmęczenie nie jest niebezpieczne, bardziej szkodzi 

ludziom lekkomyślność i gruboskórność.

Podobnie jak gospodarz w nieustannym działaniu
Nie zlękniemy się kropel trudu.
Nawet zły czyn lepszy jest od bezczynności.
Dążcie do portu, dla każdego przypłynął statek.

29 czerwiec 1922 r.

293. Czy trudna jest sprawiedliwość?
Dziecko   ma   lepsze   poczucie   sprawiedliwości   niż 

sędzia.

Dlaczego na ziemi tylko starcy i dzieci mogą sądzić?
Śmieszny jest sąd człowieczy.
Prawa zasłoniły wejście.
Umiejcie sądzić pod gwiazdami.
Umiejcie zmierzyć odległość zamkniętym okiem.
Każdemu dane jest odnalezienie światła zamkniętych 

oczu.

Lecz lenistwo, lecz niewdzięczność, lecz ciemnota, 

lecz srogość grzbietów waszych dosiadły.

Ślepi   wędrowcy,   gdzie   jest   dziecięca   sprawiedli-

wość?

Obmyjcie brud nawyków.

98

30 czerwiec 1922 r.

294. Jedni mieszkają w piwnicach,
Inni cisną się na strychach,
Jeszcze   inni   zadowoleni   są   z   pokoju   w   cudzym 

mieszkaniu,

A niektórzy mają cały dom.
Chcę dać dom temu, kto z Nami mieszka.
Nieźle jest posiadać dom,
Pięknie jest zachwycać się wschodem słońca wśród 

wiszącego ogrodu.

I tanio sprzedajemy dom.
Słowo serca i czyn piękna — niewielka to opłata.
Zrozumcie, co jest korzystne, zrozumcie chociaż po 

ludzku.

2 lipiec 1922 r.

295. Stwórco, niech obudzi się nowy duch mój, kie-

dy ucichnie burza.

Grzmot napełnia milczenie nocy.
I błyskawica przecina okno moje.
Czy i tej nocy może przyjść zwiastun?
Wiem, że pytanie to jes niewłaściwe — posłaniec już 

idzie.

Mistrzu! Umysł walczy ze snem,
I oko nie przenika ciemności.
Położę młot koło drzwi,
Niech zwiastun rozbije zamek.
Na cóż mi zamek, gdybym przyjął wieść?

99

3 lipiec 1922 r.

296.   Panie,   dlaczego   nie   powierzysz   mi   zbierania 

wszystkich owoców z Twojego ogrodu?

A gdzież są kosze twoje?
Panie,   dlaczego   nie   wylejesz   na   mnie   strumieni 

Twych łask?

A gdzież są dzbany twoje?
Panie, dlaczego zamiast szeptu nie powiesz gromami 

prawdy Twojej?

Lecz gdzież są uszy twoje?  Przy tym  burzy lepiej 

słuchać w górach.

4 lipiec 1922 r.

297.   Ludzie   zbierają   się,   doświadczenie   rośnie, 

pomoc staje się łatwiejsza.

Statek, gdy podniesie żagle, przyśpiesza swój bieg.
Prościej, łatwiej, wyżej i niepostrzeżenie podnosicie 

ciężary jak pyłek kwiatów.

Niech przejście będzie lekkie — prościej, lżej, wyżej, 

weselej.

Nie   myśl   o   podeszwach,   gdy   rosną   ci   skrzydła   u 

ramion.

Lecz strzeż się, by nie naśladować Ikara.

9 lipiec 1922 r.

298. Dlaczego wzrok przy końcu życia staje się dale-

ko widzący?

Doświadczenie skierowuje nasz wzrok w dal i bieżą-

ce wydarzenia zachodzą mgłą.

Tak samo i wy otrzymując wiedzę przyszłości,

100

Przechodzicie   przez   teraźniejszość,   nie   grzęznąc 

wśród kęp trzęsawiska.

Czyn przede wszystkim.

Zaprawdę, mówię: ptak w locie nieraz jest o wiele 

pożyteczniejszy od odrętwiałego człowieka.

11 lipiec 1922 r.

299.   Czuję,   że   wrogowie   będą   pobici   cudownym 

ogniem.

Nastał czas działania.
Zrozumcie oddanie i wiarę, i męstwo.
Okryję   was  hełmem  wiary  i   kolczugą   wierności,   i 

tarczą zwycięstwa.

A na sztandarze będzie miłość — zwyciężczyni.

300. Rozum rośnie z każdym dniem.
Dobroć leci szczęściu na spotkanie,
Lecz   mostem   do   Nas   jest   duchowość,   może   ona 

stwarzać góry albo zniknąć w jednej chwili.

A tej przepaści nie zasypie się wszystkimi kamienia-

mi stworzonych gór.

I dlatego strzeżcie kwiatu Adamantu.
Na lodzie on nie kwitnie.
Łatwo jest być ogrodnikiem, trudno stać się nauczy-

cielem dla nasienia,

Lecz jeśli Stwórca dał siłę mostu ku Nam,
Idźcie i ochraniajcie płomień.
Powiedzcie wędrowcom: Wiemy dokąd idziemy.

101

12 lipiec 1922 r.

301. Moje usta umilkną, nie będę mógł zrozumieć
Tarczy miłosierdzia, jeśli odleci miłość.
Upadnę rankiem, jeśli nocą zwinę swe skrzydła.

I cóż rozwinę na spotkanie słońca?
Uśmiechu mój — gdzieżeś ty?
I jakaż to bruzda przecięła moje czoło?
Gdzie jest słoneczne słowo, którym spotykam Świa-

tło?

Cóż jest godne?
Oto Ja wołam, Ja powtarzam: Miłość!
Rzekłem.

302. Nie należy cenić słowa objaśniającego.
Bierz twierdzenie pierwszego Nauczyciela.
Rzekłem.

303. Usta Mistrza zdejmują zamek.
Połóż serce na progu promienia poranku, a Ja zacho-

wam ciebie.

Otwórz oczy na spotkanie fali, a Ja zachowam ciebie.
Szczęściem jest dla Mnie ustrzec strzeżone.

13 lipiec 1922 r.

304. Zbliża się czas zakończenia budowy dachu.
Ze czcią odnieście się do Świątyni i kiedy ze Mną 

obejdziecie Budowę,

Poślemy modlitwę do Wszechstworzyciela.
Wynagrodzimy według prac i zasług.
Sprzedaną, szczęśliwą wiarę zjednoczymy.

102

Poślemy nowe znaki, umocujemy żagle.
Zrozumcie, nie wolno płacić za nabożeństwo.
Wiara umarła pod ciężarem złota.
Tarcza złota nie jest trwała.
Wzywam mądrych.
Nowi   i   potrzebni   zbiorą   się   i   drzewo   przymierza 

zakwitnie.

14 lipiec 1922 r.

305. Zapytają: Gdzie są dowody?
Teraz tak wielu jest fałszywych proroków.
Odpowiedzcie: Sądzimy tylko według czynów.
Zważamy tylko na skutki.
Fałszywy prorok prowadzi do fałszu.
Kłamstwo kończy się złem i wtedy widać drogę smo-

ka.

Dlatego patrzymy tylko na czyny.
Nauczyciel zna naszą drogę i głosy, które przeszka-

dzają oddajemy Jego Woli.

Sądźcie według czynów.
Rzekłem.

15 lipiec 1922 r.

306. Trzeba z sierpem przejść żniwo.
Każdy kłos zanieść ręką do spichlerza.
Czyste ziarno odwiać oddechem.
Pozostałe zaś paździerze rzucić w ogień.
Tak oddzielamy znaki przyszłości.
Rzekłem.

103

307. Bez powodu niczego się nie niszczy.
Dla każdego przeznaczone jest wezwanie.
Lecz trąby Archaniołów niedostępne są dla sennych 

uszu.

Zajęcie się drobnymi  sprawami  mocniejsze jest od 

murów Jerycha.

Czyż nie ma starych śmieci w waszych uszach?
Rzekłem.

308. Cóż począć z tymi straszącymi?
Cóż począć z tymi siedzącymi w bezczynności?
Cóż czynić ze znającymi dzień jutrzejszy?
Teraz wielu jest wiedzących, ale powiem im:
Otwórzcie   uszy.   Powiem:   Obmyjcie   ręce,   zanim 

krzyczeć zechcecie.

Ja mówię, Ja mówię, Ja im powiedziałem.
SAM to zaświadczam.
Położę temu kres, gdy przyjdzie czas.
Lecz teraz idźcie.
Ręka Moja z wami.
Tak. Tak.

309. Pośród życia w zamknięciu. Pośród rzezi.
Pośród milczenia. Pośród powstania.
Pośród tych. Pośród tamtych.
Pamiętajcie o Mnie.
Moc zawsze z wami.
Uczniu, czyż boi się muszelka aksamitnego przypły-

wu fal?

Nie lękaj się przypływu.

104

16 lipiec 1922 r.

310. Uważam, że duch znajduje czas na wszystko.
Jeżeli   latarnia   morska   codziennie   jest   gotowa   do 

ratunku podróżnych,

To   jakże   powinno   płonąć   ogniem   zbawienia   Moje 

Wojsko!

A ogień czynu zapala inne ognie.

17 lipiec 1922 r.

311 . Wiecie już, że dobroć i rozum nie prowadzą do 

Nas — niezbędne jest uduchowienie.

Cecha ta przychodzi w chwili gotowości ducha.
Nic nie może przyśpieszyć obrania drogi.
Nawet wezwanie jest bezowocne, dlatego nie szukaj-

cie wyznawców.

Natomiast troskliwie spotykajcie kołaczących.
Wstyd byłoby przespać kołatanie serca, lepiej omylić 

się, niż zakopać w jamie skrzydlate pragnienie.

312. Uczniu, po co myślisz o tym, co jest nieziszczal-

ne?

Nie trać siły na wegetację ducha.
Lotos   Mój   jest   radością   dla   odwiedzających   Mój 

Ogród.

Dzieci. Działanie, działanie, działanie.
Myśli o dobru podnoszą do wibracji duszy Mistrza.
Pamiętaj, dusza Nauczyciela — to wasz dom.
Nie zapominaj o Nim w dążeniu ku dobru.
W imię ludzkości mówię do was.
Mistrz jest zawsze u drzwi waszych,

105

Lecz zostawcie drzwi otwarte.
Oczekujcie Go, a odpowie na wasze wołanie
jak odpowiada kwiat na zew porannego słońca.
Idź w Imię Moje przez życie, a zwyciężysz ciemno-

ści.

Deszczowa chmura nie zmoczy was i palące słońce 

nie sprawi wam cierpienia,

Bom Ja wasz Obrońca, Przyjaciel i Ojciec.

313. Dzieci, dzieci, drogie dzieci.
Nie   myślcie,   że   Nasze   Bractwo   ukryte   jest   przed 

ludzkością za nieprzebytymi murami.

Śniegi Himalajów ukrywające Nas nie są przeszkodą 

dla szukających prawdy, lecz dla badających.

Odróżniajcie   poszukującego   od   suchego   sceptyka 

badacza.

Pogrążcie się w Naszej pracy, a pomogę wam na dro-

dze do Tamtego Świata.

314. Ślemy wam o tym wieść.

Niech kamienie powiedzą prawdę.
Niech trawy u drzewa wyśpiewują chwałę stworze-

nia.

Człowiekowi zaś pozostawcie działanie.
W czynie bowiem ukryty jest owoc jego dążeń.
Ptaki nie pamiętają swych czynów i czynów innych
I dlatego powracają do starych gniazd.
Pozwólcie człowiekowi zapomnieć o swych błędach 

i pozwólcie mu dążyć po drodze Wielkiego Milczenia i 
Dobra.

Wielkie Milczenie podobne jest do szumu oceanu i 

ciszy opuszczonego domu.

106

315. Postanawiamy i w płomieniach poranka posyła-

my wam Nasze Słowo.

Nie we śnie, nie w pragnieniu,
Lecz w jedności ducha, w przejrzeniu łaski idziecie, 

jak idzie posłaniec i niesiecie Naszą wieść.

I nie zastanawiajcie się wiele, lecz działajcie.
Nie medytujcie, ale twórzcie, ale znajdujcie.
I Ja Sam jestem waszym Pomocnikiem.
Tak, tak, tak.
Rzekłem.

316. Odsuńcie się od tych, którzy nie słyszą.
Omińcie tych, którzy nie widzą. Tak.
Wy patrzcie.

18 lipiec 1922 r.

317. Zrozum i uważaj.
Znaj swoją drogę.
Panie daj siły memu sercu i moc ręce mojej.
Bo jestem służebnikiem Twoim.
W promieniach Twoich zrozumiem wiekuistą prawdę 

Bytu.

W głosie Twoim usłyszę harmonię Świata.
Panie, oddaję Ci moje serce.
Poświęć je w imię zbawienia świata.
Znaj   wielką   prawdę   wiekuistych   więzów   Ojca   z 

Synem i Syna z synem.

Owoce i kwiaty Mojego Ogrodu są dla wszystkich 

dostępne,

Bądźcie strażnikami Mojego Ogrodu.

107

Postawię was u Moich Bram i będziecie głosić Imię 

Moje.

Słowo Moje będzie z wami.

19 lipiec 1922 r.

318. Cicho szepczemy do wrażliwego ucha i pragnie-

nie wasze może donieść Nasz głos.

Promień Nasz jak latarnia morska szuka w ciemności 

i statek za promieniem dociera do portu.

Mrok nie powinien dla was istnieć.
Zapytają: Gdzie są poszukiwania doskonałości?
Odpowiedzcie: W miłości, pięknie i działaniu — te 

trzy drogi nam wystarczą.

Nawet pod drzewem czujecie się bezpieczni.
Nawet pod skałą czujecie się mocni.
Jakże więc się wzmocnicie pod Moim Promieniem!
I w milczeniu, i w krzyku wasz głos dosięga Naszego 

Szczytu.

Promienie latarni morskiej słabo przeświecają przez 

mgłę,

Lecz Nasz Promień płonie wśród waszych.
Płonie Promień Nasz i w milczeniu morza szukajcie 

Nas.

20 lipiec 1922 r.

319. Zapytają: Dlaczego wasza księga nie jest podob-

na do innych książek?

Odpowiedzcie: W nich są pouczenia ciszy,
W naszej zaś okrzyk bojowy.

108

W wyjaśnieniach, nakazach i w uznaniu jest dźwięk 

bitwy i czynu.

Czas otwiera nowe drogi.
Duch wykonuje skoki nad przepaścią.

Pomoc wam, rzucającym się naprzód.
Pomoc wam, zapominającym o czasie i ciele.
Pomoc wam, którzy zadźwięczeliście.
Czujne Oko jest nad wami.
Orły jak zwiastuny zawisły.
I żółwie przynoszą dar tarczy.
Cud, cud, cud się dzieje.
I rycerze usłyszą Nakaz.

320. We mgle znajdziesz drogę, albowiem Ja jestem 

z tobą.

Poznaj niezgłębiony charakter wiecznego tworzenia, 

formę,  która   jest   bez  kształtu,  dźwięk,   który jest   bez 
dźwięku, i ujrzyj radość tworzenia, i raduj się z mądro-
ści Stworzyciela.

Chwała Wiekuistej Istoty promienieje w gwiazdach, 

a potęgę jej symbolizują najwyższe szczyty Ziemi.

W poszukiwaniu swego Mistrza będziesz wędrował 

górami i dolinami, lasami i równinami.

O szalony, dlaczego szukasz tak daleko?
Jestem tu! Ja, twój Mistrz!

W głębi serca pielęgnuj myśl służenia Bogu.
O Panie mych modłów, zmiłuj się nade mną w mym 

dążeniu.

Nie karz mnie za me przekroczenia.
Duch mój śpiewa pieśń — Twoją pieśń!
Lecz ciało me mdłe i członki nie są mi posłuszne.

109

Uczniu, ciało nie powinno ci przeszkadzać w twej 

drodze.

Mistrzu, widzę Twe oblicze i czuję Twoje miłosier-

dzie.

Uczniu, jestem tutaj, lecz w swej ślepocie zapomnia-

łeś o Mej obecności.

Wieczna, niezgłębiona, wielka i wzniosła jest Praw-

da.

Szukający zbliży się do niej z łatwością i zdobędzie 

jej zasady.

321. Obserwuj przyrodę, przecież w niej istniejesz.
Słuchaj   przejawów   tworzenia   w   każdym   odgłosie 

pustyni.

Mistrz obserwuje każdy przejaw twego ducha.
W Jego Promieniach znajdziesz radość twórczości.
Dzieci, nie szczędźcie czasu na poszukiwanie Praw-

dy.

Wielcy Mędrcy znajdowali ją przez usilne szukanie.
Wierz w swe siły i wiedz, że wysłał cię On, Ten, któ-

ry jest twym Ojcem w duchu.

Jeśli w chwili słabości będziesz szukał po omacku 

drogi, wyciągnij rękę, a pomoc się zjawi. 

Pomyślcie   o   gwiazdach   wiecznie   obdarzających 

ludzkość swym światłem.

Bądźcie jako one i promieniujcie na innych miłością, 

mądrością i wiedzą.

Jedynie wtedy, gdy wszystko oddajemy — możemy 

wszystko otrzymać.

Pracujcie w Moim Imieniu, nie zapomnijcie o tym.
Myślcie o tym szczególnie.
Gdziekolwiek idziecie, nieście Moje Światło ze sobą.

110

Jakiż   pożytek   przynosi   wysłannik   kryjący   się   w 

murach nie do przebycia?

Nauczyciel jest z wami i musicie być w harmonii z 

tymi, którzy za Nim idą.

Harmonia, harmonia, harmonia.
Nie ubolewaj  nad swą ścieżką i zapomnij  o ziem-

skich ambicjach.

Otwórz się na nowe! Patrz!

21 lipiec 1922 r.

322. Powiem kołaczącym: Na waszej drodze może-

cie spotkać naczynie pełne duchowości, umiejcie je roz-
poznać.

Jeżeli poznacie, starajcie się podejść jak można naj-

bliżej.

Pamiętajcie: Duchowość jak płomień zapala się, jak 

cudowny magnes zbliża do siebie.

I dlatego nie odpychajcie przeznaczonego szczęścia.
Możemy wezwać, ale zewu tego już nie powtórzymy.

Trzeba mieć drogę otwartą.
Mówię  do  wszystkich,  którzy  są  przygnębieni  cia-

snotą ludzkimi rękami zbudowanych piwnic.

Przyjdźcie, oczekujący radości, święto gotowe.
Rzekłem.

323.   Pomyśl   o   gwiazdach,   zawsze  posyłają   swoje 

światło ludzkości.

 Bądź jak te gwiazdy, dając swoją miłość, mądrości i 

wiedzę innym.

Jedynie oddając wszystko, otrzymujemy.
Pracuj w Imię Moje, nie zapominaj o tym.

111

Pamiętaj o tym szczególnie.
Wszędzie noś ze sobą Moje Światło.
Jaki jest pożytek z posłańca, który ukrywa się za nie-

przeniknioną ścianą?

Nauczyciel jest z wami, bądź więc w harmonii z idą-

cymi za tobą.

Harmonia, harmonia, harmonia.
Nie żałuj, zapomnij o dumie świata i bądź otwarty na 

nowe. Rozum!

324. Mówię wam: Niech płomień waszego serca pło-

nie ogniem współczucia.

We współczuciu założona jest wielka perła Wiedzy 

Tajemnej.

Wszyscy Bodhisattwowie, wszyscy święci, wszyscy 

bohaterowie ducha dążyli tą drogą.

Pamiętajcie o podaniu o siedmiu Bramach.
Droga   cierniowa   nie   dla   wszystkich   jest   cierniem 

usłana

Są dusze, dla których cierniowy wieniec lepszy jest 

od korony królewskiej.

I szorstka odzież lepsza jest od purpury imperatorów.

325. W lesie szukajcie Moich wskazań.
W górach słuchajcie Mego zewu.
W szmerze strumyka wsłuchujcie się w Mój szept.
Czyż ludzki to szept?
Nie, to łoskot oceanu lub też huk gromu na szczy-

tach.

Pytam cię: Gdzie jest twoja proca, aby razić wroga?
Bądź gotów do boju.
Stoję za tobą.

112

22 lipiec 1922 r.

326. Trzeba pamiętać o iskrze Naszej siły, ona obudzi 

martwego.

Jak   świętojański   robaczek   traci   stopniowo   jasność, 

tak łatwo jest zgasić Naszą iskrę.

327. Pamiętajcie o rześkości godziny przedświtu.
Chłód poranka jest cudownym napojem dla waszej 

istoty.

Śpieszcie korzystać z niego.
O, rozkwitanie kwiatu Lotosu!
Marzenie wybranych snów, perło siedmioramienna.
W Tobie ukryte jest rozumienie świata.
W Tobie rodzi się dążenie do poznania Tajemnic.
Ukryty Skarbcu Tajemnic.
Dawco Żywej Wody.
Wielki Uzdrowicielu Świata.
Duszo czuwająca nad strachami ziemskimi.
W jasności Twej kąpie się Twój wierny sługa,
Który Cię wybrał jako swe mienie.
O Panie Wszechmądrości Bram Niebieskich.
Tron Swój wznieś na Najwyższych Szczytach.
Stamtąd lepiej widzisz trwogę ludzkich serc.
O Panie, zwany Litościwym!
Ujrzyj swych synów w otchłani ludzkiej ciemności.
Ciemność, ciemność, ciemność.
Światło, światło, światło.
Bez ciemności nie byłoby jasności światła,
Gdyż tylko w ciemności widać światło.
Gdzie przebywa On, Pan — nie ma ani światła, ani 

ciemności — wszystko jest Jednym.

113

Oto Tajemnica Tajemnic, Święte nad Świętości.
Nie rozumiane przez ludzi jest Ono jasne.
Pojęte ludzkim umysłem zatraca swą przejrzystość.
Takie jest prawo.
Idźcie za sztandarem bojowym.

23 lipiec 1922 r.

328. Przez  pustynie, oceany i góry przenosicie  się 

jednym westchnieniem.

I oto stoimy twarzą w twarz!
Przestrzeń nie istnieje.
Zniknął czas, zjawiła się potęga wiedzy.

Czy łatwo unosić się na skrzydłach?
Powiem: Łatwo tym, którzy czują skrzydła.
Lecz jakże mogą latać ci, którzy zasmakowali słody-

czy ziemi?

Gdzież mogą odlecieć od swego bożyszcza!
Po czynach poznacie marność ziemskich pragnień.
To proste, bowiem wszystko jest proste.

Wznoście się myślami, wznoście się twierdzeniem, 

wznoście się miłością.

Odczujecie radość lotu.
Znów odmęt życia zostanie pod nogami.
I cud radosnych barw zabłyśnie w gwiazdach Krzyża 

Południa.

Wszystko jest dostępne.

24 lipiec 1922 r.

329. Po co cierpieć umartwiając ciało?
Po co niszczyć to, co dał nam Stwórca?

114

Szukajcie Nowych dróg.
Znajdź swoją drogę wśród trudności życia.

Jestem tu — mówi Mistrz — otwórz się ku Nam, nie 

zagrzebuj się w życiu.

O Ty, Stworzycielu Świata. Ty — Szczycie Niebie-

ski.

Chwało nad Chwały.
Wysokości nie przejawiona na Początku,
Przejawiona na Końcu.
Tak, tak, tak.
Co jest Końcem, a co Początkiem?

Ciesz się swoją drogą.
Bądź wdzięczny Dawcy Wszystkich Skarbów.
Usłyszy On twą modlitwę wśród największego hała-

su ulicy.

Niech rozpacz nie pozbawia cię odwagi.

Poznacie wasze dążenie.
Kołaczcie do drzwi, wszak nie są zamknięte.
I Gospodarz czeka na was wewnątrz domu.
Nie spożywajcie potraw ze stołu Gospodarza,
Lecz wsłuchajcie się w Jego Słowa.
Dzieci, przygotujcie się do wielkiej niewdzięczności.

330. Możesz oddać to, co ci najdroższe, i nie zauwa-

żą tego.

Ale nie żałuj.
Wędrowcze, musisz oddać przeszkadzające ci rzeczy.
A im więcej oddasz, tym łatwiej ci będzie podążać 

swą drogą.

Podziękuj tym, którzy ci zabrali.

115

Oni pomogą. Oni zatroszczyli się o ciebie.
Gdyż tylko ten, kto idzie lekko, z łatwością osiąga 

szczyt.

I wy nauczycie się dochodzić do szczytu.
Dlatego bądźcie wdzięczni niewdzięcznym.
Tak rzekłem. Posłałem wam Dobro.

25 lipiec 1922 r.

331. Pracujcie. Dla pracy droga jest otwarta.
W waszych rękach są największe możliwości.
Mój wieniec niech będzie z wami, bo Ja dałem wie-

niec.

Stójcie na straży. Oczekujcie Naszej Pomocy w każ-

dej chwili.

Wiedzcie, że zapłaty nie wolno oczekiwać —
Zapłata nie dla was.
Wy, którzy działacie, powinniście śmiało iść swoją 

drogą,   nie   myśląc   o   niebezpieczeństwie   ani   radości 
jutrzejszego dnia.

Pamiętajcie, co wam powiedziałem.
Nie jedzcie potraw ze stołu Gospodarza, nawet jeżeli 

On was zaprosi.

Bierzcie tylko to, co dane jest w imię dobra waszej 

sprawy.

Zapłata będzie, ale oczekiwania nie dają wyników.
Czyż   Chrystus   ukrzyżowany   myślał   o   zbawieniu 

własnej Duszy?

Bodaj   w   małej   mierze   starajcie   się   być   do   Niego 

podobni.

Współczucie, współczucie, współczucie.

116

Wzywałem, wzywałem was już wiele razy — bądź-

cie takimi.

Dzieci, uczniowie, Moje dzieci — bądźcie szczęśli-

wi.

Największa radość jest blisko.
Ja sam to zaświadczam. ja potwierdzam.

332. Kiedy przez wasze przypadkowe powłoki bły-

skają kształty ducha —

Czyż nie czujecie mocy i radości?
I czy nie stapiają się wszystkie wasze istoty w jednej 

radości pracy waszego ducha?

A wówczas Ja jestem blisko was.
I wtedy ucho wasze słyszy szelest Moich kroków.

26 lipiec 1922 r.

333. Ty, który masz ucho.
Ty, który masz otwarte oko.
Ty, który Mnie poznałeś.
Bądź błogosławiony.

Imię Moje — talizman dla ciebie ukuty.
I niech głębiny niebios będą ci łaskawe.
Niech łaska Ducha Świętego będzie z tobą.

Wzrok skieruj w dal na podobieństwo sokoła.
Taka jest Moja rada.
Wy, Moi uczniowie, patrzcie.
Śnijcie o przyszłości, a zobaczycie odnowienie świa-

ta.

W swym dążeniu nie zapomnijcie o współczuciu.

117

Zrozumcie Mnie.
Pamiętajcie,   sztuka   jest   ożywczym   środkiem   przy-

szłej kultury.

Przez piękno przybliżycie się.
Zrozumcie i zapamiętajcie.
Wam poleciłem powiedzieć: Piękno.

Tyś rzekła: Miłość
On powiedział: Czyn.
Wy powiedzieliście: Piękno.
Jeżeli chcecie otworzyć Bramę, przyłóżcie ten znak 

Mój.

Jam rzekł: Piękno.
I w boju, i w zwycięstwie powiedziałem: Piękno.
I niepowodzenie pokryło się Pięknem.
I góry Pięknem zakwitły.
A wy dopuśćcie kwiaty, dopuśćcie je — dzieci.
I   skłońcie   się   przed   Tym,   który   przyniósł   Piękno 

Wielkiego Świata.

Zrozumcie, że nie ma posiadania, nie ma postano-

wienia, nie ma pychy, nie ma skruchy — jest tylko Pięk-
no.

I wam je powierzam.
Strzeżcie go, objaśniajcie i utwierdzajcie to Piękno.
W nim jest droga wasza.
I pięknem spotkam tych, którzy dojdą do Mnie.
A oni już idą.

27 lipiec 1922 r.

334. Wasza radość jest Naszą radością.
Kiedy rozkwita na ziemi czarowny kwiat serdeczno-

ści,

118

Wtedy nowa gwiazda zapala się w Bezkresie.
Niezliczone są gwiazdy,
Mleczny most szczęścia połączył wszystkie światy.
Panie, ptak szczęścia chce śpiewać na moim oknie.
Nie rozumiem jego słów,
Lecz będę odważny.
W godzinie porannej zrozumiem jedno słowo.
I   moje   serce   zaśpiewa:   wyzwolony,   wyzwolony, 

wyzwolony.

Czyż   za   jedno   słowo,   za   serdeczność   mogę   być 

wyzwolony przez Ciebie,

Któryś utkał tkaninę wiecznego świata i blasku?

Synu Mój, serdeczność jest częścią Prawdy.
A Prawda jest w Pięknie i Miłości.
Zrozum to, synu Mój, w godzinie północnej.
Rano zapukam do ciebie.

Jeszcze jeden dzień i rośnie wasz kwiat.
I z prostotą wymawiacie słowa budowy Świątyni.
Widzę uśmiech i słyszę nawet śmiech.
Dobrze, jeżeli zbudujecie,  jeżeli  ułożycie  kamienie 

wiążąc je śmiechem.

Radość światom.
Rzekłem.

335. Wędrowcze, dlaczego tak śpieszysz na swej dro-

dze?

Jaki twój los?
Jaki twój cel?
Nasze drogi tam, gdzie wody zlewają się z chmura-

mi.

Gdzie na linii horyzontu bledną lasy.

119

Czy nie spoczniesz na swej drodze?
Czy nie skosztujesz wód z czystego źródła?
Nie, musimy osiągnąć swe przeznaczenie.

Już zmierzch otulił najodleglejszą górę
I słowik nuci swój śpiew w pobliskim lesie.
Musimy się śpieszyć.
Wędrowcze, idź dalej, cel jest bliższy.
Chmury zmieniły się w świątynie,
Lecz droga jest daleka i zmierzch się pogłębia.
Samotny wędrowcze — spójrz przed siebie.

Drogą idzie Nieznany.

Niech Bóg zmiłuje się nad tobą.
Rzekłem.

28 lipiec 1922 r.

336. Wodospady i trawy, ptaki i wiatr śpiewają mi.
I w ruchu moim rodzi się pieśń.
Idę lekko.
Ale gdy milknie wiatr i odlatują ptaki, i więdną tra-

wy, co mam czynić, Panie?

Wejrzyj na Mnie.
Gdy   góry   ukazują   szczyty,   a   za   przepaścią   widać 

nowe pasma gór,

Gdy przeszedłem wszystkie pustynie i gdy wszedłem 

na wszystkie góry, co ujrzę, o Panie?

Zobaczysz Mnie.

Łańcuchy szczęścia i łańcuchy niewolnictwa.
Niewolnik   wlecze   łańcuch,   a   śmiechem   dzwonią 

ogniwa szczęścia.

120

Panie, jak odróżnię łańcuchy?
Subtelnym uchem.

30 lipiec 1922 r.

337. Kto jest czasem z Nami w godzinie walki, ten 

wie, że zawsze będzie zwycięzcą.

Zwróćcie uwagę na wołających: Jakże pięknie!
Oni nie tylko czują piękno, ale i chcą się nim podzie-

lić.

Podzielenie się — to rękojmia zwycięstwa!
Słowa otwierające są proste.
Lecz niewielu stosuje je do zamków.

Czujemy święto pracy.
W   płomienie   oczyszczenia   wrzucacie   przesądy   i 

przeszkody rzeczy.

Jakież wspaniałe ognisko na skale oświetla drogę!
Dążenie otwiera nowe drogi.

31 lipiec 1922 r.

338. Czyje to słyszę pukanie?
To ty zbiegu!
Oto powiem ci:
Uciekałeś ode Mnie tak starannie,
Jak przedtem budowałeś Moje domy.
Usiłowałeś ukryć się w sanktuariach świątyń,
Chowałeś się za stopniami tronów,
Zmieniwszy oblicze kryłeś się za zasłoną namiotów.
Chciałeś rozpłynąć się w dźwiękach fletni i strun.
Dokąd uciekałeś?
Oto stoisz przede Mną.

121

Ale Ja mówię: Ty przyszedłeś do Mnie.
Znalazłeś drzwi Moje.
Poznałeś, jak umysłowi twemu zabrakło światła i jak 

znikła twoja radość.

Poznałeś,   że   kołaczący   będzie   przyjęty,   a   przyjęty 

będzie wyzwolony.

Znalazłeś najlepsze drzwi i wołałeś nie widząc kresu 

ucieczki.

Przyjmę kołaczącego i powiem mu:
To Ja zachowałem twą radość,
Weź swe naczynie i pracuj.

I ty, zwany Avirach,
Ty, wiedzący już, że lot jest daremny,
Ty, zręcznie stojący teraz, zbliżający się do drzwi,
I twój kielich czeka na ciebie.

1 sierpień 1922 r.

339. Radość! Nie ma godziny szczęścia teraźniejsze-

go.

Jest   godzina   szczęścia   minionego   i   jest   godzina 

szczęścia przyszłego.

Godzina miniona oddala.
Godzina przyszłości przybliża.
I Ja dałem wam godziny szczęścia przyszłego.
Radość! Nie przystoi wam to, co oddala.
Żyjcie godziną szczęścia przyszłego.
Radość!

3 sierpień 1922 r.

340. Uczcie się strzec tarczy.

122

Trzeba mieć wzór — starajcie się być pomysłowi w 

osiąganiu.

Nowe jest trudne — stare nie nadaje się.
Chmury niech nie zasłaniają gór.
Ani   usprawiedliwianie   się,   ani   uchylanie   się   nie 

pomoże.

Tylko twórcza praca prowadzi do zwycięstwa.
Pracę pojmujcie szeroko.
Zamieć zaślepia oczy, lecz duch nie zasypia.

4 sierpień 1922 r.

341. Strzeżcie ducha.
Oddania dowodzi się czynem.

5 sierpień 1922 r.

342. Gdzie jest modlitwa?
Gdzie jest mantram, gdzie jest błaganie i wezwanie?
Odmówię   swoją  modlitwę,   a   powiem  ją  jak  przed 

obliczem słońca.

Jeżeli oczy moje nie znoszą światła świata, zamknę 

je.

I napełniony iskrami blasków powiem jednak:
Oto znam swoją drogę i zwróciłem się ku niej całą 

mą świadomością.

Odparłszy wrogów i zrzekłszy się wszelkiego posia-

dania, idę do Ciebie.

Moje słowa do Ciebie, to właśnie modlitwa moja.
Mówię i w dzień, i przy warsztacie pracy, i w czasie 

nocnego czuwania, kiedy oczy nie odróżniają już więcej 
granicy ziemi i nieba.

123

Tyle przygotowań, tyle myśli i stania przed Panem, 

żeby Ci powiedzieć jedno moje słowo:

Kocham Cię, Panie!
Oto cała moja modlitwa.
Tak długo przygotowywałem się do niej, tak czeka-

łem na mój mantram, lecz on też jest krótki:

Nie odwróć się, Panie!
Nie mam co dodać do tych słów.
A teraz błaganie: Panie, Ty nie odejdziesz ode mnie, 

znajdę Ciebie, gdyż znam wszystkie domy Twoje.

Tyś jest we wszystkim!
Wybacz, Panie , modlitwa moja jest tak prosta,
Krótki jest mój mantram i natrętne moje błagania.
Ale jeżeli ja nie mogę ujść przed Tobą, to i Ty nie 

ukryjesz się przed moim okiem.

I ucho me słyszy Twój krok.
I w ustach — Twój Boski smak.
Bo Ty jesteś pokarmem moim.
Czy zdążę ubłagać Cię, Panie?
Nie myślę, aby modlitwa moja była godna, i że man-

tram dojdzie do Ciebie.

Lecz zatrzymam w rękach Twe szaty.
Ach, Panie, ja będę śmiały.
I śmiałością porwę ocean szczęścia, albowiem chcę.

Tak powiedziałem: Twórzcie, zrozumcie i oczyśćcie 

drzwi.

Mogą one was potrącić lecz przejdźcie z uśmiechem.
Ten, kto wie, ten idzie i przychodzi.

124

7 sierpień 1922 r.

343.   Oni   przechwalają   się   z   otrzymania   Naszych 

pouczeń, ale nie wyzbyli się ani jednego przyzwyczaje-
nia.

Ich   kroki   są   pełne   wątpliwości,   a   słowa   nasycone 

zdradą.

Kąpią się w domowej kałuży i uważają ją za ocean.

Szczególnie strzeżcie się zdrady.

9 sierpień 1922 r.

344. Nowi przejawią się w działaniu,
Odsłonią   tarczę   piękna   i,   pełni   miłości,   otworzą 

drzwi tym, którzy kołaczą.

Ziemia   zapadnie   się   pod   nogami   ślepca,   a   głuchy 

przewróci się.

Posyłam wam wodę żywą do przemycia oczu i uszu.
A cud stanie się i most piękna poprowadzi ku nowej 

drodze.

Rzekłem.

26 sierpień 1922 r.

345.   W   starożytnych   kultach   zawsze   pozostawały 

oznaki nauk duchowych.

Nawet stary korowód zachował pierwiastek ducho-

wości.

W środku koła stawała wybrana, rzadziej wybrany.
Dokoła niej odbywały się rytualne ruchy i śpiewał 

chór.

125

Wybranka w środku pozostawała jakby w bezczyn-

ności.

Ale wszystkie ruchy i słowa zwracano jakby do niej.
I   ona   niosła   na   sobie   sens   wyrażenia   wszystkich 

dążeń.

Tak samo jest w nauce Ducha.
Uczeń otrzymuje oświecenie radości.
Podejmuje niezliczone poszukiwania.
Otrzymuje chłód samotności.
Następnie powinien przyjąć na siebie ciężar stojące-

go w centrum.

Jak gdyby sam jeden, jak gdyby bez głosu,
Jak gdyby bez pomocy,
Dźwiga na sobie ciężar wszystkich.
I tak samo spokojny, jak w chłodzie osamotnienia,
Czeka i z gotowością przyjmuje ciężar zwracania się 

ku niemu.

Jakby   fundament   budynku,   milcząco   pozwala   się 

otoczyć.

I dziesięciokrotnie pomnaża ręce swoje,
I powiększa serce swoje,
I powinien wyrosnąć duchem
Dla wszystkich zwracających się.
Lecz on nie lęka się. Wie, że jego czas nadchodzi.
I kołaczący, i straszący, i obciążający, wszyscy oni 

przyjść muszą.

A on powinien ich spotkać.
I przez jakiś czas jest przez nich otoczony, i zamknię-

te jest wyjście dla niego.

Ale nie ma wiecznej próby.
A bliska jest możliwość najbliższej drogi.
Takim jest ciężar stojącego w centrum.

126

Dobrze, jeżeli wyciągają się do was ręce przyjaciół.
Jeżeli korowód splata się z dobrych życzeń.

3 wrzesień 1922 r.

346. W południe nie szukaj wieczoru.
Oraczu, za pługiem nie odmawiaj modlitwy spoczyn-

ku.

4 wrzesień 1922 r.

347.   O  miłości   mogę   powiedzieć:   w  duszach   czy-

stych dąży ona w górę, a współczucie w dół.

Przecież można kochać Boga, należy wyobrazić Go 

sobie jako cudownego męczennika za twórcze myśli dla 
dobra Świata.

Można ufnie, a nawet śmiało kołatać do Jego świą-

tyń.

I   jeżeli   pukanie   jest   świadome,   to   w   odpowiedzi 

otrzymacie nowe siły, chociaż nie od razu uświadomicie 
je sobie.

7 wrzesień 1922 r.

348. Wiele niezrozumienia jest w oceanie ludzkości.
Duch wie, ale trzeba nad ogniem przejawić te znaki.
Ogień działalności życiowej powoduje wzrost skrzy-

deł ducha.

W głębinie morza jest sól, ale tylko praca prądu ją 

ujawnia.

Jajko słowika zawiera embrion śpiewaka, ale pieśń 

zabrzmi dopiero po zaistnieniu procesu życia.

127

Szczęśliwi śpiewacy, dźwięczcie na Chwałę Uśmie-

chu Stwórcy.

Nie ma ani małych, ani wielkich.
Uczucie rzucane w przestrzeń, jak bumerang powra-

ca do źródła.

17 wrzesień 1922 r.

349. Wierz nowym!
Nauczyciel ma moc, aby podnieść tarczę dla zapew-

nienia szczęścia.

Nauczyciel czuje rękę proszącą o pomoc.
Nauczyciel gotów jest pomóc.
Nauczyciel może posłać nowych.
Nauczyciel może posłać naukę.
Nauczyciel uważa śmiałość za bohaterstwo.
Nauczyciel daje siłę wiernym.

19 wrzesień 1922 r.

350.   Uczono   o   bohaterach   starożytności;   dlaczego 

teraz,   przy   zmianie   ras,   nie   zabłyśnie   znów   bohater-
stwo?

Tarcza Naszego Bractwa gotowa jest osłonić wszel-

kie poszukiwania światła.

Najlepsze   wasze   przejawy   są   jak   ziarna   ogrzane 

przez Nas.

Szczęśliwe są drogi piękna, potrzeba świata powinna 

być zaspokojona.

Cud   Nowego   Życia   pokryty   jest   łachmanami,   ale 

żyje.

128

Nie obawiajcie się piany żywiołów; gdy kocioł wre 

szumowiny zbierają się na wierzchu.

Na drodze bohaterstwa nie ma strachu.
A ogień serca oświeca drogę prawdy.
Prawda Wieczności jest w pięknie ducha.
Duch wie, gdzie jest piękno.

20 wrzesień 1922 r.

351. Smutek ominie nowy korowód ludzkości.
Z uśmiechem dziecię zdejmie miecz bojowy.
Lud podniesie święty obraz.
Idę przez pustynię, niosę kielich przykryty tarczą.
Dlaczego na miejscu ofiarnym jest kurz?
Nie igraszka, nie zabawa ma być tam, gdzie budowa-

na jest Świątynia.

Nie zazdrość, nie poszukiwanie tam, gdzie przekaza-

no władzę piękna.

Usuńcie śmiecie.
Uważam, że to co jest szkodliwe nie powinno kryć 

się w szczelinach.

Osłońcie kielich.

21 wrzesień 1922 r.

352. Kurz usuniecie łatwo, jeśli się pośpieszycie.
Nic nie powinno pozostawać w zaniedbaniu.

129

23 wrzesień 1922 r.

KSIĘGA  O  OFIARZE

353. Jaką siłą się utwierdzacie?
Jak osiągniecie spełnienie Naszego dzieła?
Władzą przez Nas daną.
Czyż Ja mówić mam o władzy,
Kiedy do władzy dąży wszystko, co głupie i pełne 

pychy?

Lecz mówię i twierdzę.
Inna jest Nasza władza —
Naszą Władzą — Ofiara!

Wyjaśnię to w kilku słowach.

Gdy Kurnowuu, władca,
Budował Złotą Bramę —
Dążył do Świątyni.
A przecież doniósł swą ofiarę.

Gdy duchowy nauczyciel Tybetu, A-lal Ming,
Dążył w góry, gdzie po raz pierwszy objawił mu się 

Bóg,

To jednak pozostał w dolinie
I przyjął kielich.

Gdy Szejk Rossul-Ibn-Rahim
Chciał przekazać władzę synowi,
Usłyszał jednakże Głos
I oddał wszystko, aby dojść.

Gdy nauczyciel Orygenes oddawał
I to co cielesne, i to co duchowe, byleby tylko

130

Nauczyć ostatniej nauki Chrystusa,
Zachował przecież ciężar Nauczycielstwa.

Gdy Sergiusz z Radonegi uchylił się
Od tronu Metropolity,
Gdy wolał rozmawiać ze zwierzętami,
Pozostał jednak, aby budować klasztory
I zatrzymał przy sobie uczniów.

Gdy Akbar, zwany Wielkim,
Kładł kamienie pod jedność kościołów,
Dusza jego dążyła pod drzewo mądrości,
Gdzie schodziło na niego oświecenie,
A jednak pozostał na stopniach tronu.

Wiedząc, czym jest bohaterstwo duchowe,
Wiedząc, czym jest władza-ofiara,
Jeżeli, stwierdzając to, co osiągnęliście, powiecie:
–Panie, niech mnie ominie ten kielich!
Oznacza to, że zdobyliście już prawo, by tworzyć,
I duch wasz jest niepokonany.

Zapamiętajcie tę księgę o ofierze,
Bo daje wam ona bramę do zakończenia i gotowości.

A będąc przygotowani, wiecie wszystko,
Gdyż wszystko będzie wam otworzone i przyniesio-

ne, i opowiedziane.

Lecz tylko otwórzcie uszy i zapamiętajcie.

A najważniejsze — czytajcie i powtarzajcie,
Bo często wasza fizyczna powłoka zaciemnia wiedzę 

ducha.

I patrząc na losem zesłany pożar

131

Powiecie:   Oto   dlaczego   wczoraj   wyniosłem   moje 

rzeczy.

I patrząc na błyskawicę, schylcie głowę czcząc Wolę 

Boga.

Tak rzekłem i przykazałem — zachowujcie.

25 wrzesień 1922 r.

354.   Miłością   zapalicie   światło   piękna   i   czynem 

objawicie światu zbawienie ducha.

26 wrzesień 1922 r.

355. Tak właśnie bywa, gdy duch uświadamia sobie 

służenie.

Nowe   skrzydła   rosną   i   w   nocy   powietrze   śpiewa 

dokoła.

Droga światła ukazuje się zdumionemu oku.
I   rozstrzygnięcie   rozumu   wznosi   stopnie   świątyni 

Jedynej Prawdy.

Doskonalcie umysły, oczyszczajcie uszy, usta prze-

myjcie, bo inaczej

Sami będziecie świadkami swego szaleństwa.

29 wrzesień 1922 r.

356. Nauczajcie Mojej drogi.
Niech ludzie zdobędą zrozumienie natury ludzkiej,
Zrozumieją naturę Służenia,
Zrozumieją radość Piękna,
Zrozumieją to proste, co życie zmienia w cud.

132

Tarcza Nasza jest niewidzialna, ale w nocy czujecie 

potwierdzenie dziennych szeptów.

Nie mieliśmy bardziej skomplikowanych czasów niż 

przy tej zmianie ras.

Trzeba rozdzielać siły, zły to chemik, który zamiast 

kropli przeleje wiadro.

Tak — niewidzialna bitwa nie była jeszcze tak wiel-

ka.

Obecnie zaś jest w nią wciągnięta cała ziemska orbi-

ta.

Nie traktujcie tak lekko zamętu świata.
Siły są tak naprężone, że ulewa znaków leje się na 

ziemię.

Kiedy jutro podam księgę o radości.
Nie zapomnijcie o odgłosach walki!

30 wrzesień 1922 r.

KSIĘGA  O  RADOŚCI

357. Czy może drzewo stać mocno?
Może, może, może,
Jeżeli korzenie leżą głęboko pod ziemią i są niewi-

doczne.

Powiedziałem wam o pięknie,
Powiedziałem o miłości,
Powiedziałem o czynie.

Powiedziałem o oddaniu,
Powiedziałem o gotowości i współczuciu.

Pokazałem wam okno boju.
Wyjaśniłem wam znaczenie odwagi.

133

I wreszcie wezwałem was do Wielkiego Służenia.

Lecz gdzie jest szata, w której można wejść na stop-

nie Świątyni?

Gdzie jest tkanina godna,
Którą można by przykryć nagość i cień ciał naszych?
W   całym   świecie   drga   i   pulsuje   tkanina   Zasady 

Życia.

W całym świecie rozciąga się Szata Godna.

I drga, i tętni, i dźwięczy Radość!

W tej to szacie wejdziecie na stopnie.

Tą szatą przykryjecie ciało.

Oni rozrywają tkaninę Boga.
Oni śmieją się z jej strzępów.

Ale   córa   świata   i   Macierz   Wszechświata   połączą 

kawałki tkaniny.

I podejdźcie gotowi, aby otrzymać szatę waszą.

Gdzież bowiem jest władza i gdzie ofiara, jeżeli nie 

ma radości?

I gdzie jest współczucie, gdzie oddanie?
Gdzie miłość do tworzenia,
Jeżeli ramion nie zdobi tkanina Macierzy Świata?

A kiedy będziecie budować Świątynię Piękna,
I dokoła niej założycie ogród Radości,
To nazwiecie ogród ten Moim Imieniem, Ja bowiem 

powiedziałem wam:

Radujcie się, dzieci!

134

A po przejściu granicy władzy i ofiary,
Obleczeni w blaski radości,
Następnego dnia powiemy o modlitwie.
Ta księga o modlitwie i bohaterstwie zamknie pierw-

szy trójksiąg.

Radujcie się, radujcie się, radujcie się!

I powiedzcie im:
My znamy bitwę,
I dlatego radość jest w nas.
I znamy Służenie,
I dlatego radosne są nasze twarze.

Posyłam   radość   i   dobro,   i   prawdę,   bo   w   tym   jest 

wszystko.

3 październik 1922 r.

358. Burzycielom trzeba przeciwstawić siłę tworze-

nia.

Umiejcie wezwać nowych do budowy.
A więc pracujcie dla zjednoczenia.
Nadeszły dni ciemności.
Powiadam wam: Strzeżcie tarczy i miejcie nadzieję, 

bo pokazałem już Mój znak.

Czuję, że szczęście przyszło, nie roztrwońcie go.
I   skrzydła   niosą   nad   światem   szczęście   Naszych 

postanowień.

Obserwujcie zjawiska.
Tarcza Moja jest mocna.

135

4 październik 1922 r.

359. Niesiemy potwierdzenie testamentów proroków.
Prowadzimy  czystymi   stopniami,   i   nikt   nie   będzie 

żałował, że przybliżył się do nowej rasy.

Pierwszy warunek rasy — wnosić ducha w życie.
I odłamki, nagromadzone przez wieki, ułożą się na 

swoich miejscach.

Promień zrozumienia piękna życia błyśnie naturalnie.
Duch nowym lotem obleci świat.
Chociaż ciężkie, ale wyjątkowe są czasy.
Chmury dokoła, ale promień Mój jest z wami.

14 październik 1922 r.

KSIĘGA  O  MODLITWIE

360. Rycerzu, czy z włócznią i mieczem wejdziesz 

do sanktuarium Świątyni?

Przyjacielu,   na   czyn   bohaterski   wyszedłem,   jakże 

porzucę mą zbroję?

Rycerzu,   Ja   przechowam   twą   zbroję   na   stopniach 

przedsionka.

Przyjacielu,   przyszedłem   poświęcić   swój   dobytek, 

jakże go pozostawię?

Ojcze, spopiel rękę moją, gdyby za nieprawą podnio-

sła się sprawę.

Ojcze,   spopiel   mój   mózg,   jeżeli   kłębią   się   w   nim 

kłamliwe myśli.

Ojcze, poraź mnie, jeżeli dążę do złego.

Synu Mój, nie porażę twej ręki,

136

Synu Mój, pozostawię twój mózg, jeżeli przejawisz 

bohaterstwo duchowe.

Ale   wśród   osiągnięć   pozostaw   czas   na   milczenie 

ducha.

W tym czasie dotknę twej istoty.
Chwila Wielkiego Milczenia prowadzi do poznania 

Służenia.

Ojcze, od dziś skrócę me pienia,
I wyrzeknę się długich nabożeństw.
W bohaterstwie będzie moja modlitwa
I rozpocznę ją milczeniem.

Bracia, we wszystkich waszych poczynaniach pamię-

tajcie o czasie milczenia.

W tym to czasie dotyka was Zwiastun Nakazu.
Rozumiejąc modlitwę i bohaterstwo,
Oświeceni pięknem, mocno trzymając władzę-ofiarę, 

dojdziecie do Świątyni.

Koniec trójksięgu

18 październik 1922 r.

361. Wprowadzę w wasze życie odczuwanie i dlate-

go obserwujcie to, co dzieje się dokoła was.

Trzeba umieć odróżnić przypadek od wskazówki.
Nowe możliwości rosną przez zrozumienie tego, co 

się wydarzyło.

Tak oto, bez utraty kamieni, wznosi się budowa.
Nie nadzieja, lecz praca prowadzi budowniczych.
I   współdźwięczenie   kamertonu   zwycięża   chrypkę 

ludzkiej niemocy.

137

25 październik 1922 r.

362. O świcie rozwiniemy Nasze sztandary.
Tarcze wschodu oświecimy światłem Świętego Przy-

mierza.

Damy sztandary okryte Naszą tarczą.
I Głos pokryje codzienne sprawy.

Chcemy powiedzieć o wielkich sprawach.
Nie zakryjcie się obłokiem pyłu dnia powszedniego.

26 październik 1922 r.

363.   Duch   czysty  przyciąga   chwile   hołdu   i   zbiera 

cząstki pogubionych duchowych okruchów.

Pomoc Naszą — oko spostrzega, ucho słyszy i rozum 

pojmuje.

Nieprędko odradza się z kurzu duch poniżony.
Trzeba   podać   rękę   wszystkim   tonącym,   a   płomień 

uśmiechu   nie   wyczerpie   się,   bo   jest   ogrzany  ciepłem 
Bożym.

28 październik 1922 r.

364. Tak, tak, tak.
Ja wezwałem was,
Nazwałem was swoimi.
I u pasa dzwonią klucze od drzwi zaufania.
Wielu ludzi podchodziło do tych drzwi!
I nawet próbowali przekręcić klucz,
Lecz nie wiedzieli jak otworzyć drzwi.
A to, co jest przeoczone, nie powtarza się więcej.

138

Gdy podejdziecie do zamkniętych drzwi,
Nie wzywajcie starych przechodniów.
Nie wołajcie po raz wtóry tych, którzy okazali igno-

rancję.

Na każdym skrzyżowaniu dróg przygotowani są dla 

was nowi.

I każdy kamień budowy niesie wam Mój znak.

A kiedy wejdziecie i przybliżycie się do wieży,
Wymierzcie jej podstawę i zaznaczcie pod nią skałę,
Z tej wieży bowiem ujrzycie dal, wy, budowniczo-

wie!

Mówię krótko, abyście zgłębili,
I zapamiętali, zapamiętali, zapamiętali
To, co powiedziałem.
Rzekłem.

1 listopad 1922 r.

365. Tajemnica odsłaniana jest z zachowaniem bez-

pieczeństwa.

Nie trzeba psuć ludzi zbytnim zaufaniem.
Często  tylko  wygląd  pleców pokazuje  ciężar  brze-

mienia.

4 listopad 1922 r.

366. Zbliżając się ku górze widzicie chaos kamieni i 

ostre skały,

Potem następują urwiska skalne.
Za nimi zaczną się górskie polanki, które żywią się 

śniegami,

139

Ale za śnieżnymi szczytami poznacie lśnienie dali.

Przechodzicie korytarzem życia,
I podnosicie pył waszymi krokami.
Ileż ciężarów, ileż wyrzeczeń, ileż bojaźni!
A gdzie pozostał Skarb Świata?

Jeśli niesiecie ze sobą zwykły drogocenny kamień, 

albo też piękną perłę, czy zapomnicie o nich?

Nie, przytrzymujecie je tak troskliwie,
Obejrzycie miejsce ukrycia i wzmocnicie zapięcie,
Gdzież niesiecie skarb ziemi!
Jakaż troskliwość!

Zapytacie: Jakże pośród potrącania pamiętać o Skar-

bie Świata?

Uśmiechnę się i powiem: To proste.
Weźcie z morskiego brzegu kamyczek wygładzony 

przez fale,

I nieście go z myślą o Skarbie Świata!
A kiedy was potrącą i kurzem okryją odzież waszą,
Wtedy weźcie w rękę wybrany kamień
I nie zapomnicie o Skarbie Świata, który
Przykazałem wam donieść.
Pamiętajcie, pamiętajcie, pamiętajcie.
Rzekłem.

6 listopad 1922 r.

367. Pasterze otrzymywali objawienia.
Królowie ich szukali.
Uczeni w piśmie trwali w uporze.
Przywódców ogarniał lęk.

140

Głos   Boga   porywa   wszystko,   gdy   istnieje   ducho-

wość.

7 listopad 1922 r.

368. Puls wykazuje syntezę wibracji.
Każdy organizm, z Wszechświatem włącznie, posia-

da swoje tętno.

Czuły aparat będzie pobudzony do działania nawet 

przez puls człowieka.

Puls   atomów   wytwarza   zespolenie   energii   łatwo 

dającej się ująć w formułę.

Przypomnienie   jej   nie   jest   jeszcze   możliwe,   gdyż 

doprowadziłoby to tylko do zniszczenia.

O kurzu mówię dlatego, że przedostaje się on głębo-

ko i służy jako rękawiczka dla ręki wroga.

Ludzie pozostawiają za sobą ciepłe, szare rękawiczki 

dla czarnego gościa.

22 listopad 1922 r.

369. Krzyk Ziemi poraża wzrost ducha.
A wy idźcie przez Bramę Cierpliwości.
A wy wstąpcie przez Bramę Zrozumienia Służenia.
Najważniejsze — pamiętajcie o Lotosie Zaufania w 

dzień, i w nocy.

24 listopad 1922 r.

370. Przeczytajcie i zastanówcie się, ile razy nawet 

Chrystus oddalał się na pustynię.

Nawet Jego Duch potrzebował prany.
Uważajcie — wydarzenia każdego dnia pełne są głę-

bokiego znaczenia.

141

25 listopad 1922 r.

371. Słuchajcie!
Albowiem   chcę,   abyście   mogli   podejść   do   Mnie 

radośni i świetlani w dniu Wielkiego Mroku!

To prawda,
Wiele wam powierzyłem.
Dałem wam terminy i przestrogi.
Dam wam możliwość zwycięstwa.
I odkryłem wam tajemnice Naszych postanowień.
Możecie zwyciężyć i osiągnąć oświecenie,
Ale dajcie Mi dar wasz.

Jeżeli ktoś ma strach,
Niech Mi da strach.

Jeżeli ktoś ma zwątpienie,
Niech Mi da zwątpienie.

Jeżeli ktoś ma gniew,
Niech Mi da gniew.

A jeżeli dacie garść małych rzeczy,
Przyjmę również i te zakurzone zabawki
I przetopię je w Mojej wieży.

Zaprawdę, jeżeli zapragniecie znowu użyć w życiu 

waszego daru,

Nie  zapomnijcie,  ile  wart  jest  ten,  kto  odbiera  raz 

podarowane.

A zatem, Ja przyjąłem strach i zwątpienie, i gniew — 

to dla Mnie.

A dla was — droga do Światła,

142

Albowiem   chcę,   żebyście   mogli   podejść   do   Mnie 

radośni   i   świetlani   w   dniu   Wielkiego   Mroku   przed 
Wschodem.

2 grudzień 1922 r.

372. Znam ciebie, który skrobiesz do drzwi,
Masz   nadzieję   na   ramionach   gościa   przeniknąć   do 

Mojego domu.

Znam ciebie!

Stałeś   się   wyrafinowany   i   pomysłowy,   nawet   bar-

dziej pomysłowy od wielu Moich.

Przymocowałeś zapięcia.
I przygotowałeś szaty.

Nauczyłeś się nawet wszystkich Moich słów.
Słyszę — nawet powtarzasz RADOŚĆ.

Tu cię jednak zatrzymam.
Ty nie ośmielisz się powiedzieć: RADOŚĆ   MIŁO-

ŚCI.

Twoja radość, to radość nienawiści.

Ale za nienawiścią chwieje się szkaradny cień zwąt-

pienia.

A zwątpienie nie nadaje się na tarczę.

Przyjmę na tarczę Moją wszystkie twoje strzały.

A jeśli będziesz trwać w uporze,
Poślę ci z uśmiechem tylko jedną.

143

6 grudzień 1922 r.

373. Prawda wyrywa się z jęków ciała.
Jeździec popędza konia, ale skrzydła niosą prędzej.

8 grudzień 1922 r.

374. Dlaczego Ziemia miałaby być zgubiona?
Dlaczego miałaby być zburzona Świątynia?
Przejdzie gniew Ojca.
O terminach gotów śpiewać ptak poranny.
Proroctwo dni wypełnia się.
I wylane są kielichy Archaniołów.
Święci się Imię Pańskie!
Ludzie podniosą się na duchu.
Istota cudu jest prosta.
Miłość — to cud, piękno — to cud.

9 grudzień 1922 r.

375. Gdy chmury powlekły całe niebo,
I pioruny biją wokoło,
Czy nie lepiej
Pozostać w murach domu?

Chociaż ulewa przedostanie się przez okiennice,
To jednak nie będzie niebezpieczeństwa.

Jeśli chcecie wiedzieć:
Jest doświadczenie czynu,
Jest doświadczenie milczenia.

Kiedy mówię: Działajcie,
Znajdźcie całą pomysłowość działania.

144

Kiedy mówię: Milczcie,
Znajdźcie całą pomysłowość milczenia.

Dlatego działajcie milczeniem.
Jeżeli jednak zechcecie przejawić siłę czynu, przy-

wołajcie dzieci — dzieci przyszłości!

I działając z dziećmi,
Nie wpadniecie w zastawione sieci.

Czas jest krótki.
A wy znacie terminy.
Rzekłem.

12 grudzień 1922 r.

376.   Najlepszym   lekarstwem,   najlepszą   bronią   jest 

wasza świadomość Naszej troski.

Utwierdzając się w przymierzu z Nami, przejdziecie 

niezwyciężeni,

Przejawiając bohaterstwo, rośniecie podobni olbrzy-

mom.

Jednych przeraża zniszczenie, inni cieszą się z niego.
Ale dla was każdy obalony mur jest tylko drogą do 

Światła.

13 grudzień 1922 r.

377. Pokażę tarczę Moją tym, którzy idą.
Pokażę tym, którzy zwyciężą przejawy samolubstwa.
Pokażę tym, którzy trzymają się czasu wyznaczone-

go.

Pokażę tym, którzy wyczuwają drogę Służenia.

145

Pokażę tym, którzy namiot swój pokryją Moim Imie-

niem.

Pokażę tym, którzy tarczę swą niosą prosto.
Objawiłem wam Wolę — nie przekroczcie jej.
Prowadzę was, nie uchylajcie się i nie rozedrzyjcie 

tkaniny bohaterstwa!

14 grudzień 1922 r.

378. Należy patrzeć jedynie w przyszłość.
Na razie zwracajcie się tylko do dzieci.
Jedynie one przejawiają prawe zasady pracy.
Objawiając nową drogę, tylko w dzieciach znajdzie-

cie siłę zaufania.

18 grudzień 1922 r.

379.   Wśród   zranień   przechodzi   serce,   w   którym 

budzi się świt.

Pomyśl, rozumie, i zarzuć sieci.
Posłuchaj niemilknącego rozkazu!
Nie odbierze się cudu i nie wypędzi wezwanych z ich 

domu.

I ty, znający bieg Gwiazd, ustąp z drogi swojej,
Bo znam ciebie, siewcę chwiejnych myśli.
Mówię ci, poskrom swe zuchwalstwo!

22 grudzień 1922 r.

380. Zawsze lepiej jest odłożyć decyzję do rana.
Ranek jest nasycony praną.
Po zachodzie słońca wysiłek jest szkodliwy.
Wieczór jest czasem oddawania.

146

Ranek — godziną poznania.

23 grudzień 1922 r.

329. Kto powiedział, że należy dawać nierozumnie?
Szaleństwo pozostanie szaleństwem.

Jeden myśli: Oto oddałem już.
Drugi myśli: Oddałem i przybliżyłem się.
Trzeci myśli: Oddałem i zdobyłem zasługę.

Ale wszystkie dary ich są w odmęcie.
Nie możemy oddawać cudzego mienia.
Nie   możemy   oddawać   tego,   co   otrzymaliśmy   na 

przechowanie.

Jeżeli   powierzycie   przyjacielowi   majątek,   aby   go 

strzegł,

I po powrocie poprosicie o zwrot,
Co poczuje przyjaciel?

Radość, że udało mu się zwrócić przechowane mie-

nie.

Dlatego radujcie się i módlcie:
–Panie, Ty dałeś mi Łaskę Twoją na przechowanie,
Ty nauczyłeś, jak Ją zachować.
Naucz teraz, jak zwrócić to, co przechowałem
Na Głos Twój, Panie mój!

Radujcie się — Ja strzegę.

30 grudzień 1922 r.

382. Jak słonie przechodzą przez las,
Łamiąc krzaki i rozchylając drzewa,

147

Tak wy idźcie w Wielkim Służeniu.

Dlatego umiejcie walczyć.

Wielu wezwanych jest do poznania,
Ale nielicznym odkryte są tajemnice Naszych posta-

nowień.

Dlatego umiejcie walczyć.

Zobaczycie, jak znieważają Moją tarczę.
Dowiecie się, jak zamieniają Moje skarby.
I podnieście wasz miecz.

Dlatego umiejcie walczyć.

Najważniejsze — strzeżcie się zdrady i lekkomyślno-

ści.

Z lekkomyślności rodzi się zdrada.

1 styczeń 1923 r.

383. Wątpliwości niszczą oręż.
Każdy ruchomy kamień powoduje zachwianie wieży.

7 styczeń 1923 r.

384. Ręka Moja jest tylko nad nieugiętymi.
Ze słabości i lekkomyślności rodzi się zdrada.
Zdradę   osądzamy   nie   według   jej   przyczyn,   ale 

według jej skutków.

Każdy jest  wolny,  ale  sądzony jest   według  uczyn-

ków.

Wtajemniczenia nie zdobywa się okrucieństwem.
Szczęście trzeba utrwalać pracą.

148

Zbliża się godzina, kiedy spełni się to, co zapowie-

dziane.

Postanowiona jest godzina, w której świat otrzyma 

tarczę praw.

Dzień przynosi radość zrozumienia, a noc potwier-

dza.

Posłany jest czas zrozumienia zwoju.
Zesłana jest godzina świadectwa.
Objawiłem skrzydło Archanioła,
A na nim napis pokoju.
Moce Niebieskie świadczą wraz z Nami.
Narodom   sądzone   jest   poznanie   Nowego   Słowa 

Miłości.

9 styczeń 1923 r.

385. Czas już pomyśleć o Nowym Świecie.
Pouczenie Moje otwiera drzwi do czynu.
Jak obłąkani snują się ludzie nie znający przyszłości.
Tłumy skazańców zmierzają ku zagładzie.
Instynkt popycha ich ku przepaści.
Spójrzcie na dążenia szaleńców.
Nowe przestępstwa otwierają paszcze.
Jawne zjawiska nie zatrważają mózgów ludzi ograni-

czonych.

Pusty jest dla nich czas.
Ciężki dla odróżniających światło.

12 styczeń 1923 r.

386.   Proszę   zaostrzcie   wolę,   pomaga   ona   lotowi 

strzał.

Wola jest cięciwą łuku świadomości.

149

Widzę chmury nad Europą.
Przepaść pokazała swą głębię.

18 styczeń 1923 r.

387.   Trzeba   pojmować   czasy   —   nie   można   mieć 

zwykłego oblicza, gdy góry wstrząsają się.

20 styczeń 1923 r.

388. Zbadajcie nawet kamienie dzwoniące pod noga-

mi.

Bo na nich mogą być ślady Mego przyjścia.

Oczekujący, oczekujący,
Nawet wy możecie nie poznać godziny Mego przyj-

ścia.

Niełatwo jest bowiem czekać.
Ale podam wam oznaki i ułatwienia.

W nocy nie przyjdę.
I w godzinach, kiedy promienie słońca dotykają zie-

mi   waszej,   pozwólcie   duchowi   waszemu   odejść   do 
Przybytku Stwórcy.

Powiem   również,   jak   trzeba   czekać   w   godzinach 

dnia.

Nie śpiewając pieśni, nie w zachwyceniu oczekujcie,
Ale gorliwie pracujcie w Imię Moje.

Nie w czasie snu, nie przy jedzeniu,
Ale przy pracy wyzwolę Moich ukochanych.

Z rana powtarzając siedmiosłów, powiedzcie:

150

Pomóż nam nie ominąć Twej pracy!

I powtarzając Imię Moje, i utwierdzając się w pracy 

Mojej, dojdziecie do dnia Mojego.

Zapamiętajcie i czytajcie Słowa Moje.

W tych ciężkich dniach pracą wyzwolicie się i czy-

nem się wzniesiecie, a Imieniem Moim osiągniecie.

Rzekłem.

21 styczeń 1923 r.

389. Nie fabryka, ale pracownia ducha odnowi świat.
I   naklejone   przez   ludzi   tapety,   które   zalepiły  pory 

życia, zostaną zmyte ulewą groźnej Łaski.

27 styczeń 1923 r.

390. Tak więc w pracy spotkacie Mnie.
Lecz jakie są oznaki pracy?
Szybkość, zdecydowanie i samozaparcie.
Lecz szybko i stanowczo można dojść i do przepaści.
Wasza zaś droga wiedzie ku szczytom.
I dlatego jeszcze dodajcie — i mądrze.

Miejcie w zwyczaju z rana,
Rozpoczynając dzień, zapytać siebie,
Co możecie dodać do poleconej pracy,
Żeby Imię Moje weszło we wszystkie wasze sprawy
I weszło nie jako przeszkoda, ale jako umocnienie.
Nie odrywając, nie komplikując, lecz wchodząc jako 

część waszych decydujących myśli.

151

Tak oto, mądrze w pracy, i przyjąwszy tarczę Imienia 

Mego,   przezwyciężycie   wszystko,   co   przeszkadza   na 
drodze doskonalenia się.

Jest to rada, którą należy natychmiast wprowadzić w 

czyn.

Również dokładnie i wprost mówię: Czytajcie i rozu-

miejcie prościej Moją Naukę, nie przeoczając terminów.

Ręka Moja nad wami.

29 styczeń 1923 r.

391. Pamiętajcie, że trzeba zachowywać przykazania,
Zwłaszcza w dniach wstrząsu świata.
Liczcie dni, kiedy cało przejdziecie wśród pożarów.
Daję wam Rękę, powiodę bez szkody.
Ale miejcie rozum i nie odtrącajcie Ręki.
Ze wskazówek Moich sami poznacie rozmiary poża-

ru.

To wstyd nie wyczuwać granicy Nowego Świata.
To wstyd wlec za sobą koniec sznura wisielca.
Wpuśćcie Nowe Słońce przez okno.

30 styczeń 1923 r.

392. Długo wloką się skutki nieposłuszeństwa.

31 styczeń 1923 r.

393. Niczym jest dla nich ojczyzna, niczym czyny 

waleczne,

Idą pełni złości.
Dobre obyczaje zmiecione są ogniem,
Ręka może tylko nabijać armatę.

152

Po co więc oblicze Boga?
Jemu przystoi Nowe Piękno.

1 luty 1923 r.

394.   Ocalały   z   wdzięcznością   pamięta   to,   co   się 

wydarzyło.

Mocny patrzy w przyszłość podniósłszy miecz.
Mądry rozumie nadchodzące zadanie.
Piękny duchem odczuwa harmonię świata.
Szukajcie   przyczyn   wzlotów   i   upadków   ducha   w 

drganiu planet.

Świat stanowi jedność dzięki harmonii ducha.
Cud odczuwania jej właściwy jest wszystkim rozum-

nym istotom.

Znając te prądy nie nazywamy ich ciśnieniem, lecz 

szukamy nowej pracy poza granicami ich oddziaływa-
nia.

W nocy księżyc, a w dzień słońce.
I nawet niemądry układa życie według tych ciał nie-

bieskich.

Nieogarniony jest wszechświat, niezliczone są barwy 

światła.

Zanurzony w harmonii duch śpiewa pieśń wszystkich 

serc.

Dlatego cieszcie się, jeżeli możecie odczuwać.
Śpiący duch pozbawiony jest oddziaływania.

3 luty 1923 r.

395. Czcijcie zasadę Hierarchii.
W wielkich i małych Bractwach wszelkie działanie 

przekazuje się przez starszych.

153

Mogą być pouczenia i natchnienia,
Ale działania płyną z jednego źródła.

Nie oczekujcie darów, ale zbierajcie skarby.
Mogę dać wam wszystkie perły świata,
Ale cóż zrobicie ze skarbem?
Znajdziecie dla niego żelazne, najzimniejsze, najbar-

dziej martwe miejsce i dar umrze.

Lecz   inaczej   będzie,   jeżeli   pod   Moją   Ręką   sami 

nawleczecie nitkę pereł dusz ludzkich i porównacie ich 
rozmiary i wartość.

Szukajcie nowych — oni są dani i skierowani,
Ale nie odepchnijcie ich kołatania.

396. Trzeba cenić każdą godzinę Mojej Pracy.
Trzeba po omacku odnajdywać drzwi do Światła.

5 luty 1923 r.

397. Należy postępkami czcić Rękę Prowadzącą.
Możecie zwiększyć moc przez uświadomienie sobie 

tarczy.

Podchodząc do rozdroża obierajcie tylko nową ścież-

kę.

Sąd Mój jest gotów, ale znajdźcie całą pomysłowość, 

oszczędzajcie energię, aby nie było strat.

Trzeba rzekę zasilać strumieniami, ale nie zaśmiecać.
Chmury   i   tak   są   gęste,   nie   należy   zagęszczać   ich 

jeszcze bardziej.

Prawda jest prosta — możecie zrozumieć.
Nauczcie się słuchać Mistrza.

154

9 luty 1923 r.

398.   Najważniejsze,   działajcie   nie   gniewem,   lecz 

oburzeniem ducha.

Ogień gniewu pozostawia tylko dziury w Tkaninie 

Świata.

Lecz jeśli działacie oburzeniem ducha, broniąc Imie-

nia Pańskiego i sił waszego Mistrza,

To nawet uderzenia będą usprawiedliwione.
Dlatego odróżniajcie we wszystkim ogień gniewu i 

oczyszczający płomień oburzenia ducha.

12 luty 1923 r.

399. Mądrość rośnie nie stuleciami, ale godzinami.
Gdy kraje łączą się w jednej chwili,
Gdy walą się mury więzień — bądźcie nieugięci.

13 luty 1923 r.

400.   Gdybyście   mogli   przypomnieć   sobie   zachwyt 

ducha wyzwolonego bez złości,

To weselilibyście się, a nie płakali!
Obarczony złością duch nie może podnieść się,
Ale wyzwolona dobroć leci do jasności Światła.

16 luty 1923 r.

401. Szykować zamach na radość ducha mogą tylko 

ci, którzy noszą kamień w sercu.

Skrzydła   szczęścia   dane   są   tym   jedynie,   którzy 

wzniosłej są myśli.

Nie trzeba tłumów ani pułków — osiągnąć można 

jedynie wzlotem ducha.

155

Jedność pokonuje tłumy.

18 luty 1923 r.

402.   Wy   przejdziecie   ścieżką,   bo   gorejecie   służe-

niem.

Posyłam wam siły, bo droga wasza jest długa i wiele 

kamieni u cudzych bram.

Widzieliście   już   barwę   Mego   promienia   i   idąc   za 

Mną zwyciężaliście już Ciała Niebieskie.

Jedność — to wielka siła.

19 luty 1923 r.

403.   Gdy   przeznaczona   jest   wielka   droga,   należy 

ostrożnie mijać zakręty.

26 luty 1923 r.

404. Każdy w sobie, każdy po swojemu, lecz wszy-

scy w jednym duchu: z troską by donieść kielich.

Pamiętajcie przyjaciele, że zmieniamy miejsce i czas 

życia.

Jeżeli pracujecie dla ludzkości, trzeba zmieniać miej-

sce, duszny jest bowiem oddech ludzki.

405.   Książka   wasza   da   radość   wielu   ludziom,   ale 

zmartwienie   sprawi   nawet   drukarz,   bo   niezliczone   są 
zmartwienia.

406. Widzenia to tylko szczegół, świata nie buduje 

się przez telefon.

156

407. Widzieć ognisko zgodnych serc, które wypełniły 

zadanie Stwórcy — cudowna to świadomość.

27 luty 1923 r.

408. Cenne jest płonięcie — przypływ i odpływ pro-

wadzą orbitę Ziemi.

Ta sama kropla pracuje w obu zjawiskach.
Gorsza jest woda stojąca, po rozkłada się i nie służy 

przejawom energii.

2 marzec 1923 r.

409. Nie trzeba dwukrotnie tracić energii tam, gdzie 

przygotowano uderzenie.

Jeszcze nie sądzone jest opisanie Bractwa.
Jak może niewidomy opisać kwiat jabłoni albo wyso-

kość wieży?

Gdzie spopieliło się serce, tam struny są porwane.

3 marzec 1923 r.

410. Jak możecie sprawdzić miarę waszych czynów?
Jeżeli  czyny  są  pożyteczne  dla   całego  świata,   to  i 

miara jest dobra.

Jak możecie sprawdzić jakość waszych czynów?
Jeżeli czyny są pożyteczne dla całej ludzkości, to i 

jakość ich jest dobra.

411.   Umiejcie   zrozumieć   potrzebę   odpoczynku 

pomiędzy działaniami,

Odpoczynek bowiem to gromadzenie sił.

157

412. Nie lękajcie się, bo to, co dobrze obmyślone jest 

trwałe.

413. Nie złorzeczcie i nie przeklinajcie, bo grad prze-

kleństw boleśnie bije po głowie tego, kto je wypowie-
dział.

Umiejcie bronić Mego Imienia i Prac Moich przed 

zdrajcami, gdyż wiele będziecie mieli okazji do położe-
nia kresu oszczerstwom.

Pora działać — Nasze zaufanie jest z wami.

5 marzec 1923 r.

414. Trzeba wybaczać ludziom niezrozumienie.
Dobrzy ludzie często mogą zawinić mylnym sądem.
W rzeczy samej, należy darować pierwsze błędy.

6 marzec 1923 r.

415.   Unikajcie   miejsc,   gdzie   przejawiają   gniew   i 

brak jedności.

Mglista jest wyobraźnia ludzka.
Starajcie się iść ponad rękami, które ściągają w dół.
Siadając do łodzi nie myśli się o kluczu od domu.

7 marzec 1923 r.

416. To, co przeoczone nie wróci.
Noc myśli na sposób nocny.

10 marzec 1923 r.

417. Daję wam: naukę duchową, karmiczne wiado-

mości, nakazy.

158

Nauka   jest   pożyteczna   dla   wszystkich,   dla   całego 

świata.

Im szerzej rozumiecie, tym lepiej dla was.
Karmiczne wiadomości daję z miłości i troski o was.
Uprzedzamy   o   tym,   co   będzie,   i   pozwalamy  wam 

spotkać falę karmy z wiedzą.

Dlatego   nie   dziwcie   się,   jeżeli   znaki   karmy   nie 

zawsze są dla was zrozumiałe.

Nakazy zawsze są zrozumiałe i powinny być wypeł-

nione bez zwłoki.

13 marzec 1923 r.

418.   Chcę   nazwać   waszą   chorobę   —   to   gorączka 

okultystyczna, zjawisko Nam znane,

Ale   spotęgowane   zmęczeniem   i   przemianą   organi-

zmu.

Trzeba ostrożnie przeżyć ten okres.
Podczas walki otaczałem was zwartą aurą.
Jest to podobne do chloroformu, potem trzeba złapać 

oddech.

14 marzec 1923 r.

419. Teraz idźcie jak słonie, wiedząc, że promienie 

troski i miłości są nad wami.

Pamiętajcie o wszystkim, co dobre, i nie przejmujcie 

się przeszkodami.

Macie   słuszność   uświadamiając   sobie   lawinę   zna-

ków, które po raz pierwszy posyłam pośpiesznie.

159

A jeżeli w bitwie otrzymaliście zadraśnięcie, zalecz-

cie je troskliwie i nie upadajcie na duchu, wy, wojowni-
cy Światłości.

17 marzec 1923 r.

420. Już zaczynacie oblatywać myślą świat.
Już zaczynacie pokonywać oceany.
Już poznajecie radość tworzenia.
Już śpiewacie o zachwycającym upiększaniu życia.
Wiele już jest zrobione.
Przyjaciele Moi! Dlaczego nie postanowicie przejść 

przez całe to życie jak bohaterowie!!!

A jeżeli mówię: Możecie odpocząć,
To znaczy, że wiem, bo ostrzegę was.
Rzekłem.

19 marzec 1923 r.

421.   Czyż   mamy   niepokoić   oczekiwanego   gościa 

osobistymi życzeniami?

Śpieszmy raczej otworzyć bramę, byleby tylko przy-

był upragniony.

Niech niewiedzący błagają przestworza,
Ale ci, którzy rozumieją, tylko pomagają wydarze-

niu.

Ręka często się wyciąga, ale ślepi ją odtrącają.
Dlatego przerywanie ciąży jest gorsze niż zabójstwo.
Również niedobrze jest mieć zbyt wiele pragnień.
Lepiej przed przybyciem gościa przewietrzyć dom i 

w ciszy, powtarzając modlitwę, zwrócić oczy ku pięknu.

160

Nie trzeba z góry obmyślać i wyznaczać,
Niech duch idzie swobodnie.
Ciężar ziemi trzeba zmniejszać.
Warstwy oparów otulają każdą kołyskę.
Błogosławiona matka, która odsłoniła światło i poda-

ła pierwszy kwiatek.

W   ciszy,   z   uśmiechem   i   w   pięknie   oczekujcie 

nowych kołaczących do świata.

21 marzec 1923 r.

422. Pomoc w duchu jest najsilniejsza.

22 marzec 1923 r.

423. Jak kwiaty rośnie poznanie i rozwiązania zagad-

nień Bytu.

Przed nowym poznaniem szczególnie boli serce, ale 

w czystym miejscu ból ten zmienił się w poznanie.

Minie zmęczenie i odkrycia ducha powstaną z ziarna 

jak kłosy.

Poza astralem są sfery poznania łatwego obcowania z 

planami ewolucji.

Legenda o wzięciu do nieba ma podstawę naukową.

24 marzec 1923 r.

424.   Obecnie   spotykacie   w   życiu   cztery   rodzaje 

ludzi:

Jedni walczą pod Naszą tarczą,
Drudzy walczą bez ochrony, ale już kończą bieg kar-

my,

Trzeci brodzą oślepieni ciemną zasłoną losu

161

I czwarty rodzaj — to wrogowie Światła.

Pierwsi zrozumieją wasze wezwanie.
Drudzy zadrżą w oczekiwaniu.
Trzeci tępo odwrócą głowy.
A czwarty rodzaj strzałą spotka waszą strzałę.

Toteż nie powtarzajcie Nauki,
Każde słowo upadnie na należyty grunt i to, co jest 

przeznaczone, będzie przyjęte.

Również nie odrzucajcie i nie zaprzeczajcie.
Wszelki sąd jest już przejawieniem czynu.
Cóż z zaprzeczenia pożaru, jeżeli ogień już płonie?
Lecz przykryjcie ogień, a siła jego zniknie.
Tak   samo   nic   nie   wskóracie   przez   zaprzeczanie 

sądom.

Ale pokryjcie ujemny sąd Naszą Nauką, a całe mia-

sto wroga zostanie nakryte kopułą

Naszego Bractwa, bo kopuła ta pomieści wszystko!

Daję wam dach, daję siły, daję wam piękną drogę.
Rzekłem.

28 marzec 1923 r.

425. Próba ludzi jest nieskończona.
Trzeba   powtarzać   aż   do   rysunku   utrwalonego   w 

mózgu.

Łatwiej jest ręką napisać na czole.

Prawda lepsza jest od marzenia.
Prawda Przyszłego Świata jest wzniosła.

162

29 marzec 1923 r.

426.  Aby   Moi   nowi   uczniowie   zdołali   przyswoić 

sobie Moje przykazania, powinni dokładnie powtarzać 
to, co wpierw było dane.

Każdy kamień rzucony w was powiększa waszą wie-

żę.

30 marzec 1923 r.

427. Tylko czas umacnia wiedzę.

31 marzec 1923 r.

428. W święty wieczór Największego Święta w Imię 

Wszechświatowego Symbolu — mówię wam:

Dopuszczeni jesteście do pracy budowania Nowego 

Świata,   do   was   mówię:   Wzmacniajcie   oczy,   aby   nie 
oślepnąć, kiedy uchylę rąbek zasłony Przyszłości.

Jeżeli   stropicie   się,   podnieście   tarczę   oddania,   ona 

bowiem   ochroni   was,   i   powtarzajcie   nakazy,   mówię 
wam: Powtarzajcie!

Ja przykazałem.
Czuję, że możecie zrozumieć: mówię o poważnych 

rzeczach.

Potrafię podnieść Rękę za wybranych.
Ja podniosę tarczę.
Denarze, dziecię przekleństw, nie zagradzaj drogi do 

Światła.

Denarze, nie pomniejszaj czystego zjawiska.
Nie przejrzycie przez chmury, ale życie radosne jest 

dla tego, kto ma skrzydła.

Uśmiech Mój was strzeże.

163

1 kwiecień 1923 r.

429. Zwycięstwo lojalności jest zapewnione.
Patrząc daleko — zobaczysz blisko.

2 kwiecień 1923 r.

430. Uczę, abyście pokazali Nasz Tryumf obcym ser-

com jako niewielki.

Krzyż cudowny trzymam nad wami w czystości.

431.   Mistrz   w   zwierciadle   widzi   film   wszystkich 

waszych ruchów.

Zmęczenie jak dym was otacza, ale promienie zdecy-

dowania przerywają zasłonę nad waszymi ramionami.

Głowy zdobi srebro promieni.
Cudze aury, jak filary mostu tłoczą się u nóg.
Oddziaływanie męstwa purpurowymi strzałami spy-

cha obce aury w dół.

Błękitny ogień serca zwycięża dym zmęczenia.
Wre praca, końce promieni są wysokie.

3 kwiecień 1923 r.

432. Ja, Ja, Ja czytam myśli wasze każdego dnia.
Mistrz sprawdza twórczość ukochanych uczniów.
A kiedy zmęczenie nie zamyka ust, mowa płynie jak 

strumień w Himalajach.

4 kwiecień 1923 r.

433. Czystych myśli odmęt nie pochłonie.
Dopóki trwa współczucie — ono ochrania, ale trzeba 

posłać miłość.

164

Cierpliwość przeniesie was ponad,
Dopóki okrutne dla niej bohaterstwa ducha nie prze-

mienią się w zapach frezji.

Cuda Nauczyciela rosną.
Pośród ogrodu miłości rosną oświecenia ducha.
Utrudzajcie Mnie teraz, obciążajcie więcej; dodając 

ciężaru świata pomnożę siły.

Pomnożę   siły   córki   Mojej,   ona   bowiem   idzie   do 

Mego ogrodu.

Czy słyszysz?
Ciężar zakwitnie różami i trawa oblecze się w tęczę 

poranku.

Dlatego utrudzajcie Mnie.
Gdy idę do przepięknego ogrodu, nie boję się cięża-

ru.

Myślę, myślę, myślę.

6 kwiecień 1923 r.

434. Od jodły możecie się uczyć — jednakowa jest 

zimą i latem.

7 kwiecień 1923 r.

435. Oto przyjdą i powiedzą: My wiemy.
Odpowiedzcie: Dobrze, jeżeli wiecie, powróćcie do 

domu waszego.

Oto przyjdą i powiedzą jeszcze bardziej natarczywie: 

Wiemy, kto stoi za wami.

Odpowiedzcie   im:   Dobrze,   jeśli   wiecie,   to   nie 

będziecie tak mówić.

165

Oto   przyjdą   grać   w  kości   na   stopniach   Świątyni   i 

będą rzucali losy o was.

Powiedzcie:   Odejdźcie   ludzie,   gdyż   inaczej   zabije 

was tu piorun.

Lecz przyjdzie jeden i powie wam: Nie wiem, ale oto 

przyniosłem całe moje dobro, co mam z nim zrobić?

Powiedzcie   mu:  Wstąp   w  nasze   progi,   znajdziemy 

dla ciebie miejsce przy długim stole.

Jeżeli bowiem nie wiesz, to będziesz wiedział.

I dlatego mówię: Utrudzajcie Mnie, obciążajcie Mnie 

wszystkimi ciężarami świata.

Nie zmęczę się, nie odejdę utrudzony, bo nie wiem 

co to zmęczenie. Odpędzam je.

I   proszę   was,   utrudzajcie   Mnie,   gdyż   inaczej   nie 

można dojść do przepięknego ogrodu.

Rzekłem.

8 kwiecień 1923 r.

436. Uśmiechajcie się do każdego pomniejszenia — 

to pewny znak cudu.

9 kwiecień 1923 r.

437. Szukajcie światła dla przejawów ciemności.
Czyści okażą zrozumienie tarczy, bo z nami jest Bóg!
Przez   wieczyste   Jego   przejawy   przenikają   krople 

Świętego Światła.

Skarby kropel i iskry świadomości nowym mostem 

połączą niebo z ziemią.

Utwierdzając się w oświeceniach iskier, odnajdziemy 

uśmiech.

166

Panowanie zaś ustala się świadomością zwycięstwa 

nad sobą.

Zwyciężywszy siebie, zmartwychwstanie zwycięzca.
I dlatego głośno trąbcie o zwycięstwie.
Z Nami bowiem jest Bóg.

438. Cud odbiera się lepiej, gdy żołądek jest czysty.
Miłość do świata rozumie się lepiej, gdy mózg jest 

świeży.

Gardźcie i jedzeniem, i kłótnią.

11 kwiecień 1923 r.

439. Na jedno słowo tworzyły się królestwa zła.
Czyż twórczość Pańska opóźni się,
Gdy powstały wszystkie Moce Niebieskie?
Z rozkazu Najwyższego promienie przenikają sferę 

słońca.

Fale oceanu planet pokryją nurt ciał niebieskich!
Groźne i piękne to czasy!

12 kwiecień 1923 r.

440. Nowy sztandar potrzebuje nowych ludzi.

14 kwiecień 1923 r.

441. W obecnych czasach ten, kto przybył nie wie-

dzący, już będzie siedział przy stole i będzie napełniał 
się wiedzą.

Wszystko jest napełnione znakami i przejawami zbli-

żania się.

167

Jeżeli chcecie prosić przechodnia o zaniesienie wia-

domości do sąsiedniego domu, powiedzcie:

Przyjacielu, powtórz tę wiadomość naszym przyja-

ciołom.

I często nie znacie nawet tego posłańca.
Tak też i w życiu — patrzcie na to, co wam przyno-

szą, i niech was nigdy nie stropi wygląd tego, kto przy-
niósł, zwłaszcza gdy wszystko dokoła napełnione jest 
znakami.

Zaprawdę,   jesteście   szczęśliwi   wy,   którzy   znacie 

oznaki zbliżania się i wiecie o przeznaczonych termi-
nach.

Toteż oczekujcie i cieszcie się.

16 kwiecień 1923 r.

442. Zbiega nęka niepokój.
Drogo płacimy za samolubstwo.

18 kwiecień 1923 r.

443. Dlaczego uważać Nas za wulkan namiętności,
Jeśli frezje są Naszymi ulubionymi kwiatami?
Pozostawcie wrogowi czerwony znój, Nam bliższe są 

diamenty szczytów.

Już widzicie jego sprawki.
Ach, jakże on się trudzi, jak go przekonać, że jego 

gmach nie jest niczym więcej niż więzieniem, a więź-
niowie zawsze marzą o ucieczce.

Cóż to za radość wlec za sobą uwięzionych!
Zresztą, w tym sporze jest on innego zdania.
Naukę jego przyjęli jawni Alberychowie.

168

20 kwiecień 1923 r.

444. Ofiara jest niezbędna — płomień ofiary podob-

ny jest do ozonu.

Nawet dzicy spalają ofiarę, wyrażając w ten prymi-

tywny sposób symbol czynu.

21 kwiecień 1923 r.

445. W imię Wiecznego Ruchu,
W imię Jedynej Siły
Powtarzam:
Korzenie drzew umacniają się w ziemi,
A wasza wiedza umacnia się tylko w czasie.
Dlatego wiedzcie o terminie, żeby nie wziąć wcze-

śniej niż jest to przeznaczone.

Zarówno   przedwcześnie   wzięte,   jak   i   opóźnione 

podobne jest do siebie zakończeniem i znaczeniem.

22 kwiecień 1923 r.

446. Zaprawdę mówię wam: Nawet okruchy są poży-

teczne w Wielkim Służeniu.

Można by zebrać naczynie wspólnej pracy z wczoraj-

szych chlebów daru Mego duchowego Nauczania.

Ja wezwałem na budowę i ręce tarczowników
Moich najukochańszych wyciągnąłem i okryłem im 

drogę; niech więc zawsze pamiętają o Ręce Prowadzą-
cej i Ratującej.

169

23 kwiecień 1923 r.

447. Idźcie mężnie naprzód.

24 kwiecień 1923 r.

448. Mądrze obrócimy wszystko na pożytek.

25 kwiecień 1923 r.

449.   Zbiorę   córki,   niech   pomogą   zasadzić   piękny 

ogród — niech główki nowych kwiatów napełnią ogród.

Czuję, że można oczekiwać rychłych kiełków życia 

Nowego Świata.

26 kwiecień 1923 r.

450. W cudzie odnowienia życia przejawia się Nowy 

Świat.

Ręka Moja jest wśród zjawisk każdego dnia.
Szczęściem jest widzieć cuda chroniące jak tarcze.
Swoje słowa potwierdzam z całą stanowczością.

27 kwiecień 1923 r.

451. Umiejący chować — znajdzie bliżej.
Uspokoić fale można tylko w porę wylaną oliwą.

28 kwiecień 1923 r.

452.   Gdy  dziewczę   wieczorami   i   nocami   dąży   do 

przyniesienia pożytku dla świata,

Gdy marzy o niewypowiedzianym pięknie i wznio-

słości, czy dalekie jest to od życia?

170

Jeżeli te marzenia były piękne, to czyż odpowiedź na 

nie nie będzie piękna?

Po co szukać zmiany życia?
Po co łamać stare, jeżeli jedno westchnienie otwiera 

nam cudowną krainę?

Ty czułaś strach pod drzwiami ciemnicy,
Zdawało ci się nieziszczalne, aby otwarły się drzwi 

żelazne, a oto Ja daję ci klucz.

Umiej tylko przekręcić go tyle razy, ile nakazane, nie 

więcej i nie mniej — tak jak trzeba.

Czy   dalekie   jest   bohaterstwo?   Nie   trzeba   dzikich 

zwierząt, nie trzeba sądu i wojowników — bohaterstwo 
jest bliskie!

Tyś potrząsał maczugą wyzywając świat na bój — 

oto świat idzie do ciebie, zaostrz maczugę.

Nie   trzeba   kłamliwej   przysięgi,   nie   trzeba   zmagań 

ducha.

Święcie możesz powiedzieć przysięgę Prawdy.

Ty,   która   patrzysz,   tobie   daję,   dodaj   kroplę   Mojej 

sprawy do napoju i umocz chleb w winie wiedzy boha-
terstwa duchowego, dając pokarm przychodzącym.

*  *  *

Radośnie wejdźcie na nowy stopień czasów.

171

453.
Zapytają: Jak przejść przez życie?
Odpowiedzcie: Jak po strunie nad przepaścią —
Pięknie, ostrożnie i szybko.

172