ZESPÓŁ NAPIĘCIA 

PRZEDMIESIĄCZKOWEGO



PMS( premenstrual syndrome)-



Jest grupą objawów:



psychicznych (uczucie 
„napięcia”, drażliwość, wahania 
nastojów, przygnębienie)



somatycznych (obrzęki, bóle 
głowy, bolesność piersi, wzrost 
apetytu)

skojarzonych 

z 

fazą 

lutealną 

cyklu 

miesiączkowego. 

Ustępują 

zazwyczaj 

w 

momencie  zakończenia  miesiączki.  PMS  dotyczy 
jedynie kobiet w wieku reprodukcyjnym i pojawia 
się tylko w cyklach płodnych.



Wśród lekarzy nadal trwają spory o to, czy 
PMS należy traktować jako nasilenie 
fizjologicznych zmian w organizmie kobiety 
podczas cyklu miesiączkowego, czy jako 
proces patologiczny. 

   Niemniej jednak jest 
   on uznawany za 
   jednostkę 
   chorobową.



Zespół napięcia przedmiesiączkowego 
odczuwa co druga kobieta



U 1-5% kobiet objawy, zwłaszcza 
psychiczne,  są na tyle silne, że muszą  
rezygnować z normalnej aktywności. 
Rozpoznaje się u nich przedmiesiączkowe 
zaburzenia dyfotyczne  (premenstrual 
dysphoric disorder – PMDD)



Kobiety w wielu 25-34 lat to grupa 
pacjentek najczęściej skarżących się na 
uciążliwe objawy PMS.



Większość kobiet doświadcza 
przynajmniej 1 z 300 objawów 
przypisywanych PMS

ETIOLOGIA

W piśmiennictwie nie ma jednej 
konkretnej teorii wyjaśniającej 
etiopatogenezę PMS. Występowanie 
zaburzeń związanych z PMS z 
pewnością łączy się ze zmianami 
stężeń hormonów płciowych podczas 
trwania cyklu miesiączkowego. Mimo 
to, nie wszystkie miesiączkujące 
kobiety doświadczają przykrych 
objawów PMS.

Coraz bardziej popularna staje się teoria zakładająca, 
że niektóre kobiety są „predysponowane 
genetycznie” i szczególnie wrażliwe na fizjologiczne 
zmiany stężeń hormonów podczas cyklu 
miesiączkowego, co w rezultacie prowadzi do 
odczuwania objawów PMS.



Jeszcze do niedawna za główną przyczynę PMS 
uważało się spadek stężenia progesteronu 
w późnej fazie lutealnej. Teoria ta poniekąd 
została obalona, gdyż nie tłumaczyła dlaczego 
niektóre kobiety cierpią na zespół napięcia tuż 
po owulacji, czyli na długo przed spadkiem 
poziomu progesteronu. 



Możliwe jest również, że w pewnym stopniu 
poziom estradiolu ma wpływ na wystąpienie 
PMS-u, bowiem u kobiet, u których wystąpiły 
nasilone objawy pojawiało się większe stężenie 
tego hormonu w fazie lutealnej. 



Co jest więc tak naprawdę przyczyną PMS? 
Większość autorów opowiada się jednak za 
zmianami stężenia progesteronunu.



Z pewnością za 
czynniki ryzyka można 
uznać wysoki indeks 
masy ciała, silny stres 
i traumatyczne 
przeżycia.



Oprócz tego 
przyczyną jest również 
zmniejszenie się 
poziomu stężenia 
serotoniny we krwi na 
10 dni przed 
miesiączką

OBJAWY

Jak sama nazwa wskazuje, najczęstszym 
objawem tej dolegliwości jest uczucie 
wewnętrznego napięcia;  kobiety czasem 
porównują się do strun wprawianych w drżenie 
przez najmniejsze nawet bodźce. 
PMS powoduje, że najłagodniejsze z nas bez 
znaczącej przyczyny wszczynają awantury, 
najpogodniejsze zaczynają płakać, bo herbata 
nie jest                                                    w 
naszym ulubionym kubku.                                A 
co najgorsze…                                                nie 
da się nad tym                           zapanować!

OBJAWY 
PSYCHICZNE

OBJAWY 
SOMATYCZNE

* OBNIŻENIE NASTROJU

* TKLIWOŚĆ PIERSI

• DRAŻLIWOŚĆ

* UCZUCIE WZDĘCIA

• SMUTEK

• ZAPARCIA

* SPADEK LIBIDO

* BÓLE GŁOWY

* NIEPOKÓJ 

* ZATRZYMANIE WODY W 

ORGANIZMIE => WZROST 
MASY CIAŁA

* IMPULSYWNOŚĆ



Zaburzenia fazy przedmiesiączkowej 
mogą nasilać objawy chorób 
psychicznych. U kobiet tych zwiększa 
się liczba hospitalizacji w szpitalach 
psychiatrycznych.



Ryzyko depresji poporodowej i 
pomenopauzalnej jest większe u kobiet, 
które cierpią na PMS.



U ok. 30% kobiet cierpiących z powodu 
PMS pojawił się epizod choroby 
psychicznej, najczęściej w postaci 
depresji.

DIAGNOSTYKA



Aby pomóc kobiecie, konieczne jest określenie najbardziej 
dokuczliwych problemów, wskazać kiedy występują i z jakim 
natężeniem.



Klinicznie, diagnostyka opiera się na cykliczności objawów i 
ich skorelowaniem z cyklem miesiączkowym. Podstawą jest 
ustępowanie objawów wraz z wystąpieniem miesiączki. 



Wskazane jest przeprowadzenie wywiadu psychiatrycznego, 
wykazuje się bowiem duży związek między PMS, a 
nadużyciem seksualnym, czy doświadczeniem przemocy 
domowej.



Przy stawianiu diagnozy należy wykluczyć zaburzenia 
psychiczne, tj. depresja, ch. Afektywna dwubiegunowa, 
stany lękowe, zaburzenia osobowości, czy uzależnienia 
lekowe.

Leczenie 

W pierwszej kolejności stosowane są 
nieinwazyjne metody:

•

Zmiana stylu życia (unikanie soli, używek)

•

Regularny wysiłek fizyczny

•

Nauka technik relaksacyjnych

•

Unikanie stresu

•

Stosowanie suplementów diety( Ca, Mg, wit. E. preparaty 
ziołowe, np. dziurawiec)

Konieczność leczenia farmakologicznego istnieje, kiedy objawy 
upośledzają normalne funkcjonowanie kobiety. Skuteczność 
przynoszą tu plastry z estradiolem, czy pigułki antykoncepcyjne
Największe nadzieje pokłada się obecnie w lekach 
p/depresyjnych z grupy SSRI. Redukują one objawy nawet po 2-
3 dniach stosowania, co jest mniej obciążające dla pacjentek.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

ADRIANNA 

ŁOZOWSKA

PIELĘGNIARSTWO, 

ROK III

GR IV