WYKROCZENIA PRZECIWKO
BEZPIECZEŃSTWU OSÓB I MIENIA
WYKROCZENIA PRZECIWKO
BEZPIECZEŃSTWU OSÓB I MIENIA
WYRÓŻNIAMY NASTĘPUJĄCE
WYKROCZENIA PRZECIWKO
BEZPIECZEŃSTWU OSÓB I MIENIA:
Wykonywanie czynności przez osoby
do tego niezdolne (art. 70 k.w.)
Wywołanie stanu niebezpiecznego
przez wadliwe wykonanie lub
użytkowanie urządzeń (art. 71 k.w.)
Niezabezpieczenie miejsca
niebezpiecznego (art. 72 k.w.)
Niezawiadomienie o
niebezpieczeństwie (art. 73 k.w.)
Niszczenie, uszkadzanie, usuwanie
znaków lub urządzeń informujących
o niebezpieczeństwie (art. 74 k.w.)
Wystawianie lub wywieszanie
ciężkich przedmiotów (art. 75 k.w.)
Rzucanie kamieniami w pojazd
mechaniczny będący w ruchu (art.
76 k.w.)
Niezachowanie ostrożności przy
obchodzeniu się ze zwierzęciem
(art. 77 k.w)
Drażnienie lub płoszenie zwierzęcia
(art. 78 k.w.)
Nieoświetlenie miejsc dostępnych
dla publiczności (art. 79 k.w.)
Uszkadzanie wałów
przeciwpowodziowych (art. 80
k.w.)
Niszczenie, uszkadzanie urządzeń
chroniących brzegi wód (art. 81
k.w.)
Naruszenie przepisów
przeciwpożarowych (art. 82 k.w.)
Nieostrożne obchodzenie się z
materiałami wybuchowymi (art. 83
k.w.)
Przepisy tej grupy chronią życie,
zdrowie i mienie ludzi przed możliwym
niebezpieczeństwem, którego źródła
mogą być zróżnicowane.
Nie chodzi tu jednak z zasady o
ochronę przed niebezpieczeństwem
konkretnym, temu służą bowiem
przepisy kodeksu karnego, lecz przed
niebezpieczeństwem o charakterze
abstrakcyjnym, a więc w danych
okolicznościach możliwym,
hipotecznym.
Artykuł 70 K.W.
WYKONYWANIE CZYNNOŚCI PRZEZ OSOBY DO TEGO
NIEZDOLNE
Paragraf 1 mówi o trzech sposobach
popełnienia wykroczenia:
1.
Przedsięwzięciu czynności przez osobę do
tego nie zdolna, jeśli jest to czynność,
której nieumiejętne wykonanie może
wywołać niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia człowieka;
2.
Poruczeniu wykonania takiej czynności
osobie niezdolnej do jej wykonania;
3.
Dopuszczeniu,
wbrew
obowiązkowi
nadzoru, do wykonywania takiej czynności
przez osobę do tego niezdolną.
Chodzi tu o zwykłe czynności, do których
wymienione osoby nie są przygotowane z
uwagi
na
brak
kwalifikacji
lub
doświadczenia życiowego albo ze względu
na brak sił fizycznych lub z powodu
chwilowej niedyspozycji. Mogą to być
czynności
proste
lub
bardziej
skomplikowane, jak np. obsługa dźwigu,
czynność pielęgniarki, ale też nawet
czynność tragarza lub wózkowego na
dworcu.
Paragraf 2 stanowi o karalności, kto
wbrew
obowiązkowi
zachowania
trzeźwości, znajduje się w stanie po
użyciu
alkoholu
lub
podobnie
działającego środka i podejmuje w tym
stanie czynności zawodowe. Chodzi więc
o wypadki, gdy spożył on alkohol lub
zażył inny środek odurzający. Zachowanie
się sprawcy polega na tym, że znajdując
się we wskazanym stanie podejmuje on
czynności zawodowe.
Są to wykroczenia formalne polegające
na działaniu, objęte umyślnością. W obu
grupach zachowań obok kary aresztu
lub grzywny można zastosować środek
karny (karę dodatkową) w postaci
podania
orzeczenia
do
publicznej
wiadomości w szczególny sposób.
ART. 72
NIEZABEZPIECZENIE MIEJSCA
NIEBEZPIECZNEGO
Wykroczenie mówi o odpowiedzialności tego,
kto wbrew swemu obowiązkowi odpowiednio nie
zabezpiecza miejsca niebezpiecznego dla życia
lub zdrowia człowieka. Podmiotem wykroczenia
może być tylko ten, na kim spoczywa obowiązek
prawny
w
tym
względzie.
Przykładowo
obowiązek taki może spoczywać na właścicielu
czy posiadaczu nieruchomości, na dozorcy czy
zarządcy, który na mocy umowy zobowiązał się
do określonych czynności, a także na tej osobie,
która swym zachowaniem się zmieniła sytuacje,
wywołując lub potęgując zagrożenie np.
wydobywała ona torf na cudzym gruncie,
pozostawiając niezasypane doły. Czyn ten
stanowi wykroczenie formalne z zaniechania, z
zasady umyślne. Podlega karze aresztu lub
grzywny.
ART. 74
NISZCZENIE, USZKADZANIE, USUWANIE ZNAKÓW
LUB URZĄDZĄDZEŃ INFORMUJĄCYCH O
NIEBEZPIECZEŃSTWIE
Przepis ten wprowadza odpowiedzialność tego, kto
niszczy, uszkadza, usuwa lub czyni nieczytelnymi
znaki
lub
napisy
ostrzegające
o
grożącym
niebezpieczeństwie dla życia lub zdrowia, albo
ogrodzenie lub inne urządzenie zapobiegające
takiemu niebezpieczeństwu. Wykroczenie to polega
na działaniu, ma charakter materialny, może być
popełnione umyślnie. Sprawca podlega karze
aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Sąd
może również zastosować środki naprawcze, takie
jak obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego lub
obowiązek zapłaty równowartości zniszczonego lub
uszkodzonego przedmiotu. Można również orzec
podanie orzeczenia o ukaraniu do publicznej
wiadomości w szczególny sposób.
ART. 76
RZUCANIE KAMIENIAMI W POJAZD
MECHANICZNY BEDĄCY W RUCHU
Przepis ten poddaje karze tego, kto
rzuca
kamieniami
lub
innymi
przedmiotami w pojazd mechaniczny
będący w ruchu. Rzucanie takimi
przedmiotami sprowadza zagrożenie w
mniejszym lub większym stopniu dla
pojazdu, a więc dla mienia, ale także dla
zdrowia jego pasażerów. Wykroczenie
polega na działaniu, ma charakter
formalny,
jest
objęte
umyślnością.
Przepis przewiduje za nie kare aresztu,
ograniczenia wolności albo grzywny.
ART. 77
NIEZACHOWANIE OSTROŻNOŚCI PRZY OBCHODZENIU SIĘ ZE
ZWIERZĘCIEM
Chodzi tu o niewłaściwe zabezpieczenie
zwierzęcia,
wymagane
zwyczajowo
w
zwykłych
warunkach,
oraz
o
warunki
szczególne odnoszące się do wybranych
zwierząt oraz szczególnych sytuacji. Zwykłe
środki ostrożności to brak podstawowego
zabezpieczenia przy trzymaniu zwierzęcia w
domu lub podczas przebywania z nim na
spacerze. Warunki szczególne odnoszą się do
szczególnych gatunków zwierząt, co do
których wymagane są formy specjalne, np.
odpowiednia klatka, sposób przewożenia
zwierząt
w
środkach
komunikacji.
Wykroczenie
polega
na
zaniechaniu
spełnienia obowiązku, ma charakter formalny,
może być popełniony umyślnie lub nie
umyślnie. Wykroczenie jest zagrożone kara
grzywny do 250 zł lub kara nagany.
ART. 78
DRAŻNIENIE LUB PŁOSZENIE ZWIERZĘCIA
Przepis przewiduje odpowiedzialność osoby,
która przez drażnienie lub płoszenie
zwierzęcia doprowadza do tego, że staje się
ono
niebezpieczne
dla
ludzi.
Takie
zachowanie człowieka wywołuje agresje
zwierzęcia, czego następstwem może być
zagrożenie dla innych osób albo mienia lub
tez wywołuje te skutki łącznie. Czyn polega
na działaniu, wywołanie niebezpieczeństwa
stanowi skutek takiego zachowania, może
być popełnione umyślnie. Jest zagrożone
kara grzywny do 1.000 zl albo kara nagany.
ART. 79
NIEOŚWIETLENIE MIEJSC DOSTĘPNYCH
DLA PUBLICZNOŚCI
Przepis przewiduje odpowiedzialność osób, które
mając obowiązek oświetlenia takich miejsc, nie
spełniają ciążącego na nich obowiązku. Chodzi tu o
takie miejsca jak klatka schodowa, podwórze, ulica,
miejsca robót publicznych, wobec których dana
osoba ma obowiązek z racji wykonywanej pracy
oświetlenia ich we właściwym czasie. Czyn stanowi
wykroczenie formalne z zaniechania, które może
zostać popełnione umyślnie, a niekiedy także
nieumyślnie, np. wówczas, gdy administrator lub
dozorca
terenu
nie
skontrolował
działania
urządzenia włączającego oświetlenie. Czyn jest
zagrożony kara grzywny do 250 zl albo karą nagany.
ART. 80
USZKADZANIE WAŁÓW
PRZECIWPOWODZIOWYCH
Przepis wskazuje na wiele zachowań człowieka,
które
mogą
zaszkodzić
substancji
wałów
przeciwpowodziowych.
Mogą
to
być
różne
czynności, w tym zachowania ludzi, którzy tereny
takie chcą wykorzystywać dla swojej drobnej
działalności gospodarczej. Zakazane są więc i
podlegają karze takie czynności jak przejeżdżanie
pojazdem lub konno przez wał powodziowy w
miejscu do tego nieprzeznaczonym lub jazda wzdłuż
wału, na którym nie ma przeznaczonej do tego
drogi,
przepędzanie
zwierząt
gospodarskich.
Wykroczenie to polega na działaniu, ma charakter
materialny, może być tylko umyślne. Jest zagrożone
kara grzywny albo nagany.
ART. 82
NARUSZENIE PRZEPISÓW PRZECIW
POZAROWYCH
Kodeks
wykroczeń
przewiduje
odpowiedzialność za typowe naruszenia
ustawy o ochronie przeciw pożarowej z
24 sierpnia 1991 rok, a w szczególności
gdy ktoś: nie wyposaża budynku w
odpowiednie
urządzenia
lub
sprzęt
przeciwpożarowy lub nie utrzymuje ich w
stanie zdatnym do użytku, utrudnia
okresowe czyszczenie komina, nie usuwa
lub nie zabezpiecza w obrębie budynków
urządzeń lub materiałów stwarzających
niebezpieczeństwo powstania pożaru,
pozostawia rozniecony ogień itd.
Zachowania te mogą polegać najczęściej na
zaniechaniu albo na działaniu, niektóre
czyny mogą mieć charakter bezskutkowy,
niektóre
natomiast
skutkowy,
np.
rozniecanie ognia. Mogą mieć też charakter
bardziej
formalny,
gdy
polegają
na
niewykonaniu jakiegoś obowiązku np.
wyposażenia
budynków
w
sprzęt
przeciwpożarowy. W większości polegać
mogą na umyślności, niekiedy także na
nieumyślności np. porzucenie nieugaszonej
zapałki w miejscu szczególnie podatnym na
zapalenie (sucha łąka). Zachowania te
zagrożone są kara aresztu, grzywny albo
kara nagany.
ART. 83
NIEOSTROŻNE OBCHODZENIE SIĘ Z
MATERIAŁAMI WYBUCHOWYMI
W przepisie tym chroni się bezpieczeństwo osób i
mienia w zakresie obchodzenia się z materiałami
wybuchowymi, łatwo zapalnymi lub substancjami
promieniotwórczymi.
Chodzi
o
zachowania
nieostrożne w zakresie obchodzenia się z takimi
materiałami, odbiegające od wymagań dyktowanych
doświadczeniem życiowym, a przede wszystkim
szczegółowymi
z
regułami
postępowania
określonymi
na
potrzeby
osób
zawodowo
zajmujących się takimi materiałami. Przepis
przewiduje również odpowiedzialność za naruszenie
postanowień
o
wyrobie,
sprzedaży,
przechowywaniu, używaniu lub przewożeniu takich
materiałów.
Jest to wykroczenie formalne, sprawca
może odpowiadać tak w wypadku
umyślności,
jak
i
nieumyślności.
Zachowania
objęte
tym
przepisem
podlegają karze aresztu, grzywny albo
nagany. Można również orzec przepadek
przedmiotów stanowiących przedmiot
wykroczenia.
BIBLIOGRAFIA
*Tadeusz Bojarski „Polskie Prawo Wykroczeń”,
Warszawa 2005 r.
*Tomasz Grzegorczyk i Arnold Gubiński „Prawo
Wykroczeń”, Warszawa 1996 r.