background image

 

 

„RTĘĆ”

Autorzy: Katarzyna Potejko, 

Mirosław Kryczek, Andrzej 

Bobiński

background image

 

 

SPIS TREŚCI:

            1. Źródła rtęci
            2. Zatrucie rtęcią metaliczną
            3. Zatrucie solami rtęci
            4. Zatrucie organicznymi 

połączeniami rtęci

            5. Leczenie
            6. Ciekawostki
            7. Źródło

background image

 

 

1. Źródła rtęci

background image

 

 

  ~ Największe stężenie rtęci występuje 
w:
Łupkach węglowych 
Łupkach bitumicznych
Zasadowych skałach krystalicznych
   
  ~ Źródłem rtęci zanieczyszczającej 
środowisko jest spalanie produktów 
ropy naftowej i węgla 

   ~ Erupcje wulkanów mogą być też 
źródłem par rtęci i jej związków ze 
skorupy ziemskiej

background image

 

 

RTĘĆ

background image

 

 

Rtęć używa się :
1. Do elektrolitycznej produkcji chloru i 
alkaliów z chlorku sodu
2. W elektrotechnice
3. W przemyśle barwników
4. Do wyrobu urządzeń pomiarowych (np. 
termometrów,barometrów,manometry)
                   5. W rolnictwie jako 
grzybobójcze środki
                       rtęciowe (fungicydy)
6. Technice dentystycznej (plomby 
amalgamatowe) i w pracach laboratoryjnych
7. Do produkcji środków farmaceutycznych, 
kosmetyków, katalizatorów, detonatorów 

background image

 

 

Stężenie rtęci wynosi:
1. W normalnym powietrzu kilka ng/m³
2. W miastach przemysłowych osiąga około 

50 ng/m³

3. W kopalniach rud  5 mg/ m³ (5 000 000 

ng)

4. W wodach gruntowych 20-50 ng Hg/l
5. W wodach powierzchniowych do 200 ng/1
6. Wody w rzekach przepływających przez 

tereny przemysłowe zawierają l µg Hg 
(1000 ng) na l l

7.  W wodach oceanicznych stwierdza się 

około 30 ng/1

8. W produktach żywnościowych od kilku do 

około 50 µg/kg (poza mięsem ryb)

background image

 

 

Dzienny pobór nieorganicznych 

związków rtęci nie powinien 

przekraczać 

10 µg

 (z wody, z 

pokarmów i z powietrza). 

Ze względu na różny mechanizm 
działania, w toksykologii połączeń 
wyróżniamy toksyczne oddziaływanie:
 1.  par rtęci metalicznej
 2.  nieorganicznych soli rtęci
 3.  organicznych połączeń rtęci 

background image

 

 

2.Zatrucie rtęcią 

metaliczną

background image

 

 

~ Pary rtęci metalicznej  w 

80%

 

resorbują się z pęcherzyków płucnych 
~ Z przewodu pokarmowego resorpcja 
jest znikoma
~ Największe powinowactwo
 rtęć wykazuje do 

tkanki mózgowej

~ Dostaje się przez łożysko do płodu

 

~ Okres półtrwania w organizmie kilka 
dni do kilku miesięcy 
~ Po utlenieniu rtęci powstają jony 
rtęciowe, które następnie wiążą się z 
grupami tiolowymi białek

background image

 

 

     ~ jony rtęciowe zalegają 

najdłużej 

:

1.   Mózgu  (okres  półtrwania  ponad 

rok)

2.  Nerkach
3.  Jądrach
    ~ wydalanie odbywa się z :
               1.śliną
               2.łzami
               3.potem
               4.kałem
               5.moczem 

background image

 

 

Objawy 

zatrucia ostrego

:

 1. odczyny zapalne w płucach
 2. ze strony układu nerwowego(wzmożona 
pobudliwość)
Objawy 

zatrucia przewlekłego

:

 1.Drżenie kończyn (tremor mercurialis), 
 początkowo drżenie palców, po upływie 
czasu także
 powiek i warg, w czasie snu drżenia ustają
 2. Zmiany osobowości i 
zachowania(pobudzenie,  
 depresja,stany deliryczne i halucynacje )

 3. Ślinotok, zaburzenia trawienia,spadek 
masy
 ciała

background image

 

 

~ nie ma współzależności między 

zawartością rtęci w krwi ,w mózgu czy 

w nerkach dlatego  wartość 

diagnostyczna analiz zarówno krwi, jak 

i moczu jest raczej ograniczona 

background image

 

 

3. Zatrucie solami rtęci

background image

 

 

Najsilniejsze działanie trujące ma:
1. Chlorek rtęciowy (sublimat)
2. Azotan rtęciowy
3. Chlorek rtęciawy (kalomel)
4. Tlenek rtęciowy
5. Jodek rtęciowy

background image

 

 

~ sole wchłaniają się z przewodu 
pokarmowego i przez skórę
~ po wchłonięciu jon rtęciowy wiąże 
się głównie z grupami SH- białek 
osocza i hemoglobiny
~ Jony rtęciowe nie przenikają bariery 
krew-mózg i bariery łożyska
~ Głównie jony gromadzą się w 
nerkach
 i wątrobie

~ Wydalanie z moczem, z kałem, w 
pocie, w ślinie, w łzach,mleku kobiet 
karmiących 

background image

 

 

                   Ostre zatrucie:
1. Bóle żołądka
2. Wymioty
3. Biegunka (także krwawa) z 

zawartością w stolcu złuszczających 
się fragmentów skoagulowanej 
błony śluzowej

4. Zapaść krążeniowa 
5. Uszkodzenie nerek ( bezmocz, 

uremia ) 

6. Zejście śmiertelne 

background image

 

 

Objawy zatrucia przewlekłego:
1. Uszkodzenie nerek
2. Wzrost wydzielania śliny 
3. Zmiany zapalne dziąseł z czarną 

obwódką wokół zębów

4. Wykwity, wysypki, owrzodzenia na 

skórze

5. Obrzęki rąk i stóp
6. Światłowstręt
7. Bezsenność
8. Utrata włosów 

background image

 

 

4.Organiczne połączenia 

rtęci

background image

 

 

~ Na największą uwagę wśród 
organicznych połączeń rtęci zasługują 
związki metylortęciowe CH3Hg- czy 
metylortęciowe C2H5Hg-, oporne na 
procesy biochemicznej degradacji w 
ustroju
~ Związki te wchłaniają się do 
organizmu przez drogi oddechowe, 
skórę i przewód pokarmowy
~ Jony metylortęciowe wiążą się łatwo 
z grupami SH- białek, peptydów lub 
aminokwasów, we krwi związany jest 
przede wszystkim z erytrocytami
~ Jony przenikają do tkanki mózgowej, 
do włosów, do płodu 

background image

 

 

~  Po  przyjęciu  pojedynczej  dawki 
toksycznej  objawy  mogą  wystąpić 
nawet  po  kilku  tygodniach  (działanie 
utajone).
~  W zatruciu prenatalnym pojawiają 
się u płodu zmiany mózgowe o 
charakterze symetrycznego zaniku 
(także móżdżku),zmniejsza się ilość 
neuronów w części korowej,powstają 
zaburzenia motoryki o cechach 
niezborności (ataksja) 
oraz poważne schorzenia umysłowe
~  Poziom połączeń organicznych rtęci 
w krwinkach i we włosach, może być 
wskaźnikiem zatrucia. 
   

background image

 

 

Objawy zatrucia ostrego:
1. Bóle głowy
2. Zaburzenia koordynacji ruchowej
3. Drżenie mięśni
4. Dolegliwości neurotyczne
5. Może rozwinąć się śpiączka i dojść 

do zgonu

Objawy zatrucia przewlekłego:
1. Dyskoordynacja ruchów
2. Ruch mimowolne
3. Osłabienie mięśniowe
4. Zaburzenia połykania 

background image

 

 

5.   Mowa skandowana
6.   Zaburzenia skupienia myśli
7.   Koncentryczne ograniczenie pola 
widzenia
8.   Bóle głowy 
9.   Parestezje warg i kończyn
10. Zapalenie dziąseł
11. Krwotoczne zapalenie jelit
12. Stłuszczenie wątroby
13. Ciężkie uszkodzenie nerek 
prowadzące do 
      mocznicy lub zespołu 
nerczycowego

background image

 

 

5. Leczenie

background image

 

 

~ po doustnym zażyciu soli rtęciowych 
należy jak najszybciej podać do wypicia 
mleko z białkiem jaj i jeśli wymioty nie 
występują spontanicznie, sprowokować 
je
~ następnie płukamy żołądek porcjami 
200-300ml mleka z węglem 
aktywowanym 
~ płukanie zakańczamy podaniem 
odtrutek swoistych, później 
nieswoistych 
~ w dalszej kolejności prowadzimy 
leczenie objawowe:zwalczając wstrząs 
podajemy hydrokortyzon i 
dekstran,zaburzenia wodno-
elektrolitowe stosujemy wlewy dożylne 

background image

 

 

Leki:
1.   DIMERKAPTOPROPANOL(DMPS i 

DMSA)

2.   Penicylaminy
3.   Należy stosować preparaty 

wielowitaminowe, głównie wit. B1

4.   Poprawę obserwowano po 

kortykoterapii

Z chwilą wystąpienia skąpomoczu 

konieczna jest hemodializa lub 
dializa otrzewnowa

background image

 

 

SKUTECZNOŚĆ ELIMINACJI 
RTĘCI Z ORGANIZMU JEST 
ZNIKOMA

background image

 

 

6. Ciekawostki

background image

 

 

~ Przez ponad 500 lat do 
leczenia kiły stosowano  rtęć , 
w różnych postaciach. Używano 
maści zawierających 30, a 
nawet 50% tego trującego 
metalu. Podawano chorym 
tabletki z rtęcią, wstrzykiwano 
ją domięśniowo i dożylnie.

background image

 

 

Choroba Minamata

Choroba ta wywołana jest przez 
spożycie metylortęci , która znajduje 
się w organizmach  ryb, które 
konsumuje człowiek . Ryby wchłaniają 
metylortęć z pokarmem i przez 
oskrzela ze zbiorników wodnych

Omawiane schorzenie objawia się w 
pierwszym etapie mrowieniem 
kończyn,drętwieniem warg, języka, w 
dalszej kolejności dochodzi do ataksji , 
zaburzeń mowy i słuchu

background image

 

 

6. Źródło

background image

 

 

1. Artykuły internetowe

2. Kokot „Choroby wewnętrzne”

3. Bogusz „Encyklopedia dla 

pielęgniarek”

4. rtykuł : „Niemoc dworska” 

H.Celnik


Document Outline