Wychowanie 

moralne

Wykonanie:

Katarzyna Zahradnik

Anna Leśków

Sylwia Kolonko

Magdalena Jachnicka

Monika Paliczka

Zakłada się, że moralność jest prawdą o 
życiu        i niejako samym życiem. Uważa się 
ją za równie potrzebną człowiekowi jak chleb 
i woda. Bez niej czuje się on zagubiony, a na 
pewno pozbawiony centralnego i 
niezbędnego drogowskazu w życiu.

  Wychowanie moralne – wg 

Muszyńskiego jest to proces 

wychowania

 i rozwijania w jednostce 

cech ułatwiających jej współżycie z 
innymi osobami, postawy mające na 
celu dobro innych ludzi i ogólny 
pożytek, aktywne doskonalenie 
siebie przez prace na rzecz 

społeczeństwa

. 

   W wychowaniu moralnym zabiega 

się o zapoznanie dzieci i młodzieży z 
sądami i ocenami moralnego 
postępowania ludzi oraz normami jak 
i wartościami moralnymi. Domaga się 
o umocnienie w nich poczucia 
godności osobistej i uwrażliwienia ich 
na krzywdę ludzką. 

   wychowanie moralne: 

• -w znaczeniu opisowym – cel: zapoznanie 

chłopców i dziewcząt z różnymi sposobami 

postępowania moralnego bez sugerowania 

jednoznacznie ich oceny. To oni decydują co 

jest dobre, a co złe w wyniku rozmowy 

często kończącej się głosowaniem

• w znaczeniu oceniającym – cel: 

przyswojenie dzieciom i młodzieży ściśle 

określonych reguł postępowania moralnego, 

one zapewniają im bycie dobrym

Sposoby wychowania moralnego:

-  

metoda „klasyfikowania wartości” – polega na 

uświadomieniu sobie własnych uczuć związanych z 
rozpoznawaniem wartości

- metoda „rozumienia moralnego”- umożliwia głębszy 

namysł nad ocenami, normami, zasadami, 
wartościami moralnymi, łącznie z ich uzasadnieniem 
za pomocą argumentacji logicznej.

- metoda „rozwijania samorządności”- ma 

przygotować do samodzielnego i świadomego 
kierowania swoim postępowaniem. 

Autorytet w wychowaniu moralnym

    Słowo autorytet z łac. auctoritas oznacza m.in. 

wzór, przykład, postawę pełną godności, powagę, 
znaczenie, poważanie, wpływ, a także 
nieustraszoność, poręczenie, wiarygodność. 

Autorytet moralny nazywany także osobisty, a 
niekiedy wychowawczy przypisuje się danej osobie, 
nie tyle za wiedzę, umiejętności twórczego myślenia 
lub kompetencje zawodowe, ile zwłaszcza za 
przejawiane cechy charakteru, a nierzadko także 
podejmowaną działalność charytatywną    i w ogóle 
działanie na rzecz innych ludzi, zwłaszcza 
pokrzywdzonych przez los i potrzebujących pomocy.

    

Osoba o takim autorytecie staje się dla 

innych niekłamanym wzorem 

postępowania moralnego. Na tym polega 

jej siła, z jaką może wywierać 

konstruktywny wpływ na sposób myślenia 

i działania wielu ludzi. Dlatego rodzice, 

wychowawcy i nauczyciele cieszący się u 

dzieci i młodzieży autorytetem moralnym 

stanowią istotny czynnik ich prawidłowego 

rozwoju moralnego.

Nauczanie religii a rozwój moralny

 

    Lekcje religii, których celem jest przekaz i 

przyswojenie uczniom prawd wiary, mają także 
przyczynić się do prawidłowego rozwoju moralnego 
dzieci i młodzieży. Chodzi zwłaszcza o to, aby 
przekazywane na zajęciach treści - poza wiedzą 
religijną - utrwalały w świadomości chłopców i 
dziewcząt konstruktywne pod względem moralnym 
wzory zachowań i postaw, a także by pomagały w 
rozwiązywaniu problemów egzystencjalnych, 
rozwijały umiejętności odróżniania dobra od zła.

Wychowanie seksualne

Czynniki dezorganizujące wychowanie 

moralne;

• wyższość wartości materialnych nad moralnymi i 

duchowymi 

• anonimowość w kontaktach międzyludzkich
• nadmiar przemocy i seksu w mediach
• wadliwe postawy rodziców (odtrącająca i 

nadmiernie chroniąca)

• pozbawienie dziecka wzorów osobowych
• przerost współzawodnictwa uczniów
• brak konsekwencji w postępowaniu 

pedagogicznym

Literatura:

„Wychowanie moralne w zarysie”- Łobocki 

Mieczysław