Suplementy diety
są to środki spożywcze, których
celem jest uzupełnienie normalnej diety,
będące skoncentrowanym źródłem witamin lub
składników mineralnych lub innych substancji
wykazujących efekt odżywczy lub inny
fizjologiczny, pojedynczych lub złożonych,
wprowadzanych do obrotu w formie
umożliwiającej dawkowanie, w postaci: kapsułek,
tabletek, drażetek itp. przeznaczonych do
spożywania w małych odmierzonych ilościach
jednostkowych, z wyłączeniem produktów
posiadających właściwości produktu leczniczego
w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego.
Szczegółowe regulacje prawne
dotyczące suplementów diety są
określone w ustawie o bezpieczeństwie
żywności i żywienia oraz w
rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia
9 października 2007 r. w sprawie składu
oraz oznakowania suplementów diety.
naukowcy z całego świata wyrażają
pogląd (prezentowany w zaleceniach
dla ogólnej populacji), że
najważniejszym sposobem utrzymania
zdrowia
oraz zmniejszenia ryzyka
chorób (m.in. układu krążenia,
nowotworów złośliwych, otyłości,
cukrzycy i innych)
jest zbilansowana
dieta
zawierająca niezbędne składniki
odżywcze w odpowiednich proporcjach
oraz aktywność fizyczna
W oparciu o obecny stan wiedzy przyjmuje się,
iż suplementy diety mogą być stosowane w
następujących grupach osób:
Osoby dorosłe spożywające poniżej 1600
kcal dziennie, gdyż istnieje małe
prawdopodobieństwo pokrycia
zapotrzebowania na witaminy i składniki
mineralne z żywności.
Kobiety w ciąży winny przyjmować
suplementy zawierające kwas foliowy i
żelazo oraz w uzasadnionych przypadkach
wapń w połączeniu z innymi witaminami i
składnikami mineralnymi
Osoby starsze mogą wymagać suplementacji
witaminami i składnikami mineralnymi,
zwłaszcza gdy dieta jest nieracjonalna i poniżej
1500 kcal dziennie.
Osoby stosujące diety z ograniczeniami, bądź
eliminacją niektórych składników
pokarmowych. Przykładem mogą być weganie
lub osoby eliminujące wszystkie produkty
mleczne, co utrudnia pokrycie zapotrzebowania
między innymi na wapń i witaminę D.
Kobiety po menopauzie – obniżenie stężenia
estrogenów wiąże się z utratą masy kostnej, co
w konsekwencji prowadzi do osteoporozy. Przy
niedostatecznym dowozie wapnia i witaminy D
(niezbędna do wchłaniania wapnia) wskazana
jest suplementacja.
Należy podkreślić, iż u osób zdrowych
stosujących zbilansowaną dietę, czyli
zawierającą różnorodne produkty, a
zwłaszcza warzywa, owoce, produkty z
pełnego ziarna, produkty strączkowe
oraz ryby i chude mięso, nie ma
uzasadnienia do stosowania
suplementów diety
Nie ma również jednoznacznych dowodów
naukowych na stosowanie suplementów w
profilaktyce przewlekłych chorób niezakaźnych.
Można jednakże rozważyć zastosowanie
suplementów diety w grupach osób, których sposób
żywienia odbiega od zalecanych norm, a zatem może
prowadzić do niedoborów pokarmowych.
Decyzja o zażywaniu suplementów jako sposobu
wspomagania farmakoterapii lub profilaktyki chorób
cywilizacyjnych powinna być skonsultowana z
lekarzem.
Literatura podstawowa:
1/ Jarosz M.: Suplementy diety a zdrowie. Instytut
Żywności i Żywienia zaleca. Wydawnictwo Lekarskie
PZWL, Warszawa 2008
2/ ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o
bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z dnia
27 września 2006 r.);
3/ rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 9
października 2007 r. w sprawie składu oraz
oznakowania suplementów diety (Dz. U. z 2007 r. Nr
196, poz. 1425).
4/ Suplementacja a zdrowie człowieka pod red. L.
Szponara i J. Cioka, IŻŻ, Warszawa 2005;
Interakcje pomiędzy
żywnością, suplementami
diety a lekami
Mgr Anna Kopiczko
W ostatnich latach zwraca się większą
uwagę na to, jak ważną rolę odgrywa
żywność i sposób żywienia w procesie
farmakoterapii
Wykazano, że wiele powikłań
farmakoterapii związanych jest z
niekorzystnym działaniem składników
żywności na wchłanianie, metabolizm i
wydalanie leków z organizmu
Czasami dochodzi do synergicznego
działania leku i składników żywności, przy
czym siła działania leku może ulec
zwielokrotnieniu
Niektóre
z tych interakcji są bardzo
groźne i prowadzą do: zaburzeń rytmu
serca, gwałtownego wzrostu ciśnienia
tętniczego krwi, hipotomii ortostatycznej
Oceniono, że interakcje leków z żywnością
mogą istotnie pogorszyć skuteczność
leczenia, wydłużyć okres hospitalizacji
oraz w konsekwencji zwiększyć jego
koszty!
Większość składników naszej diety (takich
jak: białko, tłuszcze, błonnik, flawonoidy ,
furanokumaryny, składniki mineralne
witaminy, kofeina, tyramina i inne) może
modyfikować praktycznie każdy etap
farmakokinetyki leku, tj. wchłanianie
i biodostępność oraz metabolizm i jego
wydalanie!
Faza interakcji
Mechanizm interakcji
Skutek interakcji
Farmakokinetycz
na
Zmniejszenie
wchłaniania leku
Zmniejszenie stężenia
leku, zmniejszenie
skuteczności leku,
opóźnienie działania
leku
Zwiększenie
wchłaniania leku
Zwiększenie stężenia
leku, silniejsze
działanie leku,
przyspieszenie
działania leku
Zmniejszenie
metabolizmu leku
Zwiększenie stężenia
leku, zwiększenie
ryzyka toksyczności
Faza interakcji
Mechanizm interakcji
Skutek interakcji
Farmakokinetyczna
Zwiększenie
metabolizmu leku
Zmniejszenie stężenia
leku, zmniejszenie
skuteczności leku
Zmniejszenie wydalania
leku
Zwiększenie stężenia
leku
Zwiększenie wydalania
leku
Zmniejszenie stężenia
leku, zmniejszenie
skuteczności
Farmakodynamiczna
Antagonizm
Zmniejszenie działania
leku
Synergizm
Zwiększenie działania
leku, zwiększenie ryzyka
toksyczność
Wpływ składników żywności na
zmniejszenie wchłaniania leku:
Błonnik pokarmowy - Leki
antydepresyjne (np. Amitryptylina)
Błonnik pokarmowy – leki nasercowe (np.
Digoxin, Bemecor)
Wapń (Mleko, produkty mleczne) –
antybiotyki:
tetracyklina, fluorochinolony
Wpływ składników żywności na
zwiększenie wchłaniania leku:
Tłuszcz pokarmowy - Preparaty teofiliny w
stanach astmatycznych (np. Euphyllin)
Wpływ składników żywności na
metabolizm leku:
Flawonoidy, furanokumaryny - Blokery
kanału wapniowego np. Nitrendypina
/Sok
grejpfrutowy)
Flawonoidy, furanokumaryny –
Lowastatyna
/Sok grejpfrutowy
Tyramina - Inhibitory MAO (np. phenelzyna
isoniazyd, furazolidon/
Sery dojrzewające,
kiełbasy typu salami, przejrzałe owoce
Synergiczne działanie składników
żywności i leków:
Kofeina (kawa, napoje typu cola, -
Preparaty teofiliny (np. Euphyllin)
napoje energetyzujące
1. Zawsze czytaj ulotkę dołączoną do
leku. Jeśli czegoś nie rozumiesz, zapytaj
lekarza lub farmaceutę.
2. Popijaj leki wodą (pełną szklanką).
Herbata, kawa, mleko mogą zmniejszać
wchłanianie leku. Sok grejpfrutowy
zaburza metabolizm leku w organizmie.
3. Nie mieszaj leku z posiłkiem ani nie
zażywaj go tuż przed, w trakcie lub tuż
po jedzeniu (chyba że zaleci to lekarz),
ponieważ może to zmienić działanie leku.
4. Nie mieszaj w gorącym napoju leku,
gdyż wysoka temperatura może zmniejszyć
jego skuteczność.
5. Jeśli posiłek zaburza działanie leku,
najlepiej jest go zażyć 1-2 godz. przed lub 2
godz. po posiłku.
6. Nie zażywaj preparatów witaminowo-
mineralnych w tym samym czasie co leki,
po nieważ mogą one zaburzać ich
wchłanianie.
7. Nigdy nie zażywaj leków razem z
napojami alkoholowymi.
Wchłanianie niektórych leków zależy od
zawartości
tłuszczów
w posiłkach
Tłuszcze zawarte w posiłku wpływają na
zwiększone wchłanianie leków o dużej
lipofilności
Leki te są bardzo dobrze rozpuszczalne
w tłuszczach emulgowanych przez
kwasy żółciowe
Emulsja tłuszczowa staje się nośnikiem
dla leku i przez to jego wchłanianie
istotnie wzrasta
Np.: posiłki z dużą zawartością tłuszczu,
zwiększając wchłanianie niektórych
preparatów teofiliny (np. Euphylin)
mogą narażać pacjenta na wystąpienie
zaburzeń rytmu serca, tachykardii,
hipotonii, bólów głowy oraz zaburzeń
snu
Duża zawartość
błonnika
może spowodować
zmniejszenie wchłaniania
niektórych leków.
Błonnik pokarmowy skraca czas pasażu
jelitowego, a także może wiązać w świetle
jelita szereg substancji tworząc trudno
wchłaniające się kompleksy
Na skutek zmniejszonego wchłaniania leku
dochodzi do obniżenia jego stężenia we
krwi, co naraża pacjenta na brak działania
terapeutycznego leku i może mieć bardzo
groźne dla zdrowia następstwa
Np.: przyjmowanie preparatów naparstnicy
stosowanych w leczeniu niewydolności
krążenia i zaburzeniach rytmu serca (np.
Digoxin, Bemecor) tuż przed, w czasie lub
po spożyciu posiłku bogatobłonnikowego
powoduje obniżone ich wchłanianie co może
doprowadzić do zaostrzenia niewydolności
krążenia lub wystąpienia powikłań
zatorowych (np. udar mózgu)
Błonnik, obniża także wchłanianie
trójpierścieniowych leków antydepresyjnych
(np. Amitryptyliny)
Jony wapnia
tworzą z niektórymi lekami
nierozpuszczalne w wodzie sole
Na skutek zmniejszonego wchłaniania leku
dochodzi do obniżenia jego stężenia we krwi
Wykazano, że przyjmowanie np. niektórych
antybiotyków stosowanych często w leczeniu
zakażeń dróg oddechowych i moczowych
(flurochinolony i tetracykliny) w czasie
spożywania potraw czy produktów o dużej
zawartości wapnia (naleśniki z serem,
twarogi, zupy mleczne) może zmniejszyć o
ok. 50% ich stężenie we krwi!
Spożycie napojów z
kofeiną
z jednoczesnym
przyjmowaniem preparatów teofiliny, leków
zawierających kwas acetylosalicylowy (np.
Aspiryna) oraz aminofenazon (np. Pabialgin)
czy też leków mających w swym składzie
kofeinę (np. Coldrex®, Bayer Select Hatache)
może prowadzić do ich synergicznego
działania
W konsekwencji dochodzi do ryzyka
wystąpienia u pacjenta objawów
niepożądanych takich jak ból głowy,
zaburzenia koncentracji uwagi,
przyspieszenie czynności serca, wystąpienie
dodatkowych skurczów nadkomorowych
Spożycie
soku grejpfrutowego
może
spowodować zaburzenie metabolizmu
niektórych leków w wątrobie lub/i jelicie
cienkim
w konsekwencji wzrost ich stężenia we krwi,
co może prowadzić do poważnego, nawet
zagrażającego życiu zatrucia lekiem
Za wzrost stężenia leku we krwi
odpowiedzialne są zawarte w soku
grejpfrutowym niektóre flawonoidy
Popicie leku sokiem grejpfrutowym prowadzi
do „niewydolności” czynnościowej grupy
enzymów, które są odpowiedzialne za
metabolizm niektórych leków.
Spożycie soku grejpfrutowego lub
grejpfrutów w przypadku przyjmowania na
przykład leków nasercowych tzw. blokerów
kanału wapniowego (m.in. Nitrendypina,
Isoptin) może narażać pacjenta na
wystąpienie hipotonii ortostatycznej i
bólów głowy
Udokumentowane są także interakcje soku
grejpfrutowego z lekami stosowanymi w
leczeniu zaburzeń lipidowych (np.
Lovastatin, Zocor), oraz z wieloma innymi
lekami
Stosowanie preparatów zawierających
witaminy (np.A,E,C,B,K) i/lub sole
mineralne (np. Fe, Ca, Mg) może także
nasilać występowanie różnego rodzaju
interakcji z przepisywanymi przez
lekarzy lekami
Żelazo
Jony
żelaza
tworzą trudno wchłanialne
kompleksy z captoprilem obniżając jego
biodostępność (działania rozszerzające naczynia
krwionośne, poprawia przepływ nerkowy i
dopływ krwi do mózgu)
Żelazo wchodzi także w interakcje z preparatami
hormonalnymi lewotyroksyny oraz
acenokumarolem i warfaryną
W tych przypadkach zaleca się dwugodzinne
odstępy pomiędzy przyjęciem tych preparatów.
Suplementy żelaza obniżają również wchłanianie
karbidopy (stosowana w chorobie Parkinsona)
Magnez
Magnez wchodzi w interakcje z
acenokumarolem i warfaryną (leki
przeciwzakrzepowe), powodując obniżenie
ich wchłaniania
Natomiast digoksyna (lak na niewydolność
serca), obniżając poziom magnezu
wewnątrz komórek, powoduje wzrost
wydalania tego pierwiastka z moczem
Potas
Zbyt duże stężenie potasu we krwi może
doprowadzić do zaburzeń rytmu serca, a
nawet zatrzymania jego akcji
Stąd też nie jest wskazane przyjmowanie
preparatów zawierających potas lub
żywności bogatej w ten składnik, jeśli jest
się leczonym inhibitorami konwertazy
angiotensynowej
Preparaty potasu obniżają ponadto
wchłanianie witaminy B12. Dlatego
stosując je długotrwale, należy
suplementować tę witaminę
Witamina K
zwiększa krzepliwość krwi, a zatem
wykazuje działanie przeciwstawne do
acenokumarolu
Witamina B6
może zmniejszać skuteczność
leków przeciwparkinsonowych
Fenytoina (lek przeciwpadaczkowy) może
obniżać poziom tej witaminy i kwasu foliowego
w organizmie
Witamina C
w dawkach powyżej 1000 mg
zwiększa stężenie estrogenów we krwi
witamina E
może nasilać działanie leków
przeciwzakrzepowych, narażając chorego na
powikłania krwotoczne
Piśmiennictwo:
M. Jarosz, J. Dzieniszewski (red.): Interakcje
leków z żywnością i alkoholem. Warszawa,
Borgis, 2003 (monografia)
M. Jarosz, J. Dzieniszewski (red.): Uważaj co jesz,
gdy zażywasz leki. Warszawa 2007, PZWL
(monografia)
M. Jarosz, K. Wolnicka: Analiza interakcji
pomiędzy żywnością a lekami. W: Nauka o
żywieniu człowieka. Nowy wiek – Nowe wyzwania
– Nowe szanse. Warszawa, SGGW, 2003 (rozdział)
M. Jarosz, K. Wolnicka: Żywność, alkohol a leki.
Roczniki Warszawskiej Szkoły Zdrowia, Rocznik
3, 2003 (artykuł)
M. Jarosz, K.Wolnicka, M. Ryżko-Skiba, W.
Respondek, E. Rychlik: Jak uniknąć interakcji
pomiędzy żywnością a lekami? Warszawa, Borgis
2004, (monografia)
JAROSZ M., WOLNICKA K.: Analiza ryzyka
interakcji pomiędzy żywnością a lekami.
W: Wybrane problemy nauki o żywieniu człowieka
u progu XXI wieku. Red.: A. Brzozowska, K. Gut
kowska. Warszawa, Wyd. SGGW, 2004, 172-182
Mirosław Jarosz, Katarzyna Wolnicka: Interakcje
pomiędzy suplementami diety a lekami. Część I.
Wpływ składników odżywczych w suplementach
diety na działanie leków. Żyw.Człow. Metabol.
2005, 3