Przestępstwo naruszenia tajemnicy zawodowej

Zgodnie z art. 266. § 1  k.k. k to, wbrew przepisom  ustawy lub  przyjętemu na siebie  zob owiązaniu, ujawnia lub

wykorzystuje   informację,   z   któ rą   zapoznał   się   w   związku   z   pe łnioną  funkcją,   wykonywan ą   pracą,   działalnością
publiczną, społeczną, gospodarczą lub  naukową, podlega grzyw nie, karze ograniczenia w olności albo pozbawienia

wolności do lat 2.

§  1 statuuje  przestępstwo indy widualne ze  względu na szczegó lne właściwości  sprawcy  p rzejawiające się  w  tym, iż

spoczywa na nim obowiązek wyni kający z ustawy lub z przyjęte go zobowiązania nieujawni ania lub niewykorzystywania
informacji, z którą zapoznał się w związku z pełnioną funkcj ą, wykonywana pracą, działalnością publiczną, gospodarczą

lub   naukową.   Podmiotem   przestę pstwa   z   §   1   nie   może   być   funkc jonariusz   publiczny.   Prze dmiotem   czynu   jest
informacja, z którą sprawca za poznał się  w związku z  pełnion ą funkcją, wykonywaną pra cą, działalnością społeczną,

gospodarczą lub  naukową. Zacho wanie sprawcy polega na ujawni eniu lub  wykorzystaniu in formacji  wbrew przepisom
ustawy   lub   przyjętemu   przez   sp rawcę   zobowiązaniu.   Określenie   „wbrew   przepisom   ustawy”   wskazuje   na   przepisy

zawarte   w   ustawach,   które   regu lując   różne   sfery   działalności   lub   też   chroniąc   różne   d obra,   przyjmują  za   jeden   z
istotnych elementów regulacji lub ochrony, zakaz ujawniania uzyskanych w tym zakresie informacji.

Sformułowanie   „wbrew   przyjętem u   na   siebie   zobowiązaniu”   odno si   się   do   sytuacji,   w   któ rej   brak   jest   wyraźnego

ustawowego   określenia   zakazu   u jawniania   uzyskanych   informacj i,   jednak   istnieje   podsta wa   do   nałożenia   takiego
obowiązku   przez   przyjęcie   na   s iebie   stosownego   zobowiązania   (np.   przez   złożenie   ślubo wania).   Wątpliwości   rodzi

natomiast szerokie rozumienie  sformułowania „wbrew przyjętem u na siebie zobowiązaniu”  według którego obowiązek
nieujawniania lub  niewykorzyst ywania informacji nie wynika z  ustawy lecz jest następs twem sytuacji, w której danej

osobie przekazano informację ( bądź uzyskała ją w jakikolwiek  sposób)  i złożyła ona z  własnej woli bądź na żądanie
zobowiązanie,   iż   zachowa   daną   informację   w   tajemnicy.   Konsek wencją   takiego   ujęcia   jes t   pytanie   o   warunki

skuteczności takiego zobowiązania, które winno mieć odpowiednią podstawę prawną.

Z   określenia  „wbrew   przepisom   ustawy   lub   przyjętemu   na   siebi e   zobowiązaniu”   wynika  ta kże,   iż   sprawca  realizuje
znamiona   strony   przedmiotowej   tylko   wówczas,   gdy   ujawnia   inf ormację   osobie   nieuprawni onej   do   jej   uzyskania.

Skutkiem   zachowania   sprawcy   je st   uzyskanie   informacji   przez   osobę   nieuprawnioną  lub   t eż   podjęcie   jakichkolwiek
czynności stanowiących wykorzy stanie posiadanej informacji.  Strona podmiotowa przestępstwa z § 1 komentowanego

przepisu   obejmuje   obie   postaci e   umyślności.   Art.   266   §   2.   Fu nkcjonariusz   publiczny,   k tóry   ujawnia   osobie
nieuprawnionej informację stan owiącą tajemnicę służbową lub   informację, którą uzyskał  w  związku z wykonywaniem

czynności   służbowych,   a   której   ujawnienie   może   narazić   na   sz kodę   prawnie   chroniony   in teres,   podlega   karze
pozbawienia   wolności   do   lat   3.   §   2   stanowi   przestępstwo   indy widualne,   ponieważ   sprawc ą   może   być   wyłącznie

funkcjonariusz publiczny.

Przedmiotem przestępstwa z § 2 jest:

tajemnica służbowa, czyli zgod nie z art. 2 pkt 2 ustawy o ochronie informacji niejawnych „informacja niejawna nie

będąca   tajemnicą   państwową,   uz yskana   w   związku   z   czynnościam i   służbowymi   albo   wykonyw aniem   prac

zleconych, której nieuprawnion e ujawnienie  mogłoby  narazić  n a szkodę  interes państwa,  interes publiczny lub
prawnie chroniony interes obywateli albo jednostki organizacyjnej ”,

1.

informacja, która nie stanowi  tajemnicy służbowej zgodnie z  jej definicją, została jednak uzyskana w związku z

wykonywaniem   czynności   służbow ych  przez  funkcjonariusza publ icznego,  a  której  ujawnie nie  może   narazić  na
szkodę prawnie chroniony interes.

2.

Informacją   taką   może   być   infor macja   nie   dotycząca   wewnętrzne j   działalności   danej   inst ytucji   lecz   konkretnego

obywatela uzyskana w toku prowadzonego postępowania (np. dotycząca sytuacji materialnej, rodzinnej itp.). Ujawnienie
takiej informacji osobie nieup rawnionej może narazić interes osoby, której ta informacja dotyczy, naruszając jej prawnie

chronioną sferę prywatności. Możliwość narażenia na szkodę p rawnie chronionego interesu musi rzeczywiście wystąpić,

nie   wystarcza samo  zagrożenie  abstrakcyjne.  Zachowanie  się   s prawcy  określone  jest  prz ez   zwrot   „ujawnia  osobie
nieuprawnionej”, czyli osobie, której zgodnie  z przepisami nie wolno przeka zywać informacji stanowiących tajemnicę

(służbową bądź prywatną). Strona podmiotowa przestępstwa z §  2 obejmuje obie postacie umyślności. W razie zbiegu §
1-2   art.   266   k.k.   z   przepisami   karnymi   znajdującymi   się   w   us tawach   chroniących   tajemn ice   (np.   poszczególnych

rodzajów   działalności)   przepis y   kodeksu   zostają   wyeliminowan e   jako   przepisy   ogólne.   A rt.   266   §   3.   Ściganie
przestępstwa określonego w § 1  następuje na wniosek pokrzywd zonego. Jeżeli sprawcą om awianego przestępstwa jest

inna osoba  niż  funkcjonariusz  publiczny  następuje  kwalifikac ja  z  §  1. Zgodnie  z  §  3   p rzestępstwo to jest   wówczas

ścigane na wniosek pokrzywdzonego.

 

Drukuj

 | 

Zamknij okno

Przestępstwo naruszenia tajemnicy zawodowej - Zgodnie z art. 266. § 1 ...

http://www.eprawnicy.pl/index2.php?option=com_content&task=view...

1 z 1

2008-12-12 17:11