lozyska_toczne

Podział łożysk

Łożyska dzieli się na dwa podstawowe rodzaje:

•

ślizgowe,

•

toczne

Ze względu na kierunek siły obciążającej łożysko:

•

poprzeczne, przejmujące obciążenia prostopadłe do osi
łożyskowanego elementu,

•

poprzeczno-wzdłużne, przejmujące obciążenia zarówno
prostopadłe jak i zgodne z kierunkiem ruchu,

•

wzdłużne, przenoszące obciążenia zgodne z kierunkiem ruchu
osi.

Tarcie toczne

Koło

Podłoże

Współczynnik

tarcia w mm

stal

stalowa szyna

0,5

hartowane kulki
stalowe

hartowana stal

0,01

żeliwo

0,8

Typy elementów tocznych

kulkow
e

kulka

wałeczek

igiełka

wałeczek stożkowy

baryłka

walcowe

igiełkowe

stożkowe

baryłkowe

Podział łożysk tocznych

Ze względu na możliwość wzajemnego

wychylenia się pierścieni można podzielić na:

zwykłe

wahliwe

samonastawne

Podział łożysk tocznych

Ze względu na ilość rzędów części tocznych

można podzielić na:

jednorzędowe

dwurzędowe

wielorzędowe

Nominalny kąt działania

Nominalny  kąt  działania  łożysk  kulkowych  jest  zawarty
między  prostą łączącą punkty  styku  kulki  z  bieżniami  w
nieobciążonym  łożysku  a  płaszczyzną prostopadłą do  osi
łożyska.  W  łożyskach  wałeczkowych  mieści  się on  między
prostą prostopadła  do  tworzącej  bieżni  zewnętrznej  a
płaszczyzną prostopadła do osi łożyska

Podział łożysk ze względu na

nominalny kąt działania

•

promieniowe (poprzeczne) o kącie działania
0° ≤ a < 45°

•

osiowe (wzdłużne) o kącie działania 45° ≤ a < 90°

•

skośne, są to łożyska promieniowe, które do
poprawnej pracy wymagają osiowego podparcia
pierścieni.

skośne

promieniowe
(poprzeczne)

osiowe
(wzdłużne)

Łożyska kulkowe zwykłe

Jednorzędowe  promieniowe  łożysko  kulkowe  zwane  kulkowym
łożyskiem  zwykłym  jest  ze  względu  na  swoje  wielorakie  zastosowanie  i
korzystna  cenę najczęściej  stosowanym  rodzajem  łożyska  tocznego.
Łożyska  kulkowe  zwykłe  jednorzędowe  przejmują siły  promieniowe  i
osiowe,  mogą być również użytkowanie  przy  dużych  prędkościach
obrotowych. Łożyska te uszczelnione nie wymagają dozoru i umożliwiają
proste  rozwiązania  konstrukcyjne.  Zdolność do  wychyleń kątowych
łożyska kulkowego zwykle jest stosunkowo nieznaczna.

Łożyska kulkowe wahliwe

Łożysko kulkowe wahliwe jest łożyskiem dwurzędowym z kulistą bieżnia na pierścieniu

zewnętrznym. Dzięki temu łożysko ma możliwość wychylenia kątowego i może wyrównywać
odchyłki współosiowości, ugięcia wałów i odkształcenia oprawy. Łożyska te są nierozłączne.

Ponieważ w kulkowym łożysku wahliwym kulki stykają się z kulistą powierzchnią bieżni

pierścienia zewnętrznego dlatego też obniża to jego nośność. Z drugiej jednak strony, wzajemne
wychylenie pierścieni umożliwia znaczne wypełnienie obu rzędów podziałowego obwodu łożyska,
co w pewnym stopniu niweluje poprzedni niekorzystny wpływ i w rezultacie nośność tego łożyska
jest mniejsza tylko o jedną trzecią od nośności zwykłego łożyska kulkowego. Jednocześnie dzięki
wahliwości obciążenie równomiernie rozkłada się na oba rzędy kulek, zapewniając poprawną
pracę łożyska. Jest ono jednak bardzo wrażliwe na obciążenie wzdłużne, ze względu na mały kąt
działania

. Przenosi tylko obciążenia promieniowe.

Łożyska kulkowe skośne

Łożyska kulkowe skośne jednorzędowe są obciążalne promieniowo i osiowo,

jednak siły osiowe przenoszą tylko w jednym kierunku są one nastawialne względem
drugiego łożyska, które przejmuje obciążenie osiowe o przeciwnym zwrocie. Łożyska kulkowe
skośne nie są rozłączne. Ich przydatność do wychyleń kątowych jest bardzo nieznaczna.

Obciążenie promieniowe działające na łożysko kulkowe skośne jednorzędowe

powoduje  powstanie  w  nim  siły  osiowej,  którą należy  zrównoważyć siłą o  przeciwnym
zwrocie.  Ponieważ łożyska  te  mogą przenosić obciążenia  osiowe  tylko  w  jednym  kierunku,
dlatego też łożyska skośne pracują zazwyczaj parami. Obecnie wykonywanie łożyska osiągają
taką dokładność położenia  czół pierścienia  zewnętrznego  i  wewnętrznego,  że  możliwe  jest
ich zestawienie w pary w układach: tandem, X i O.

Łożyska kulkowe skośne dwurzędowe

Łożysko kulkowe skośne dwurzędowe odpowiada pod

względem

budowy

parze

łożysk

kulkowych

skośnych

jednorzędowych  w  układnie  O.  Łożysko  może  przejmować duże
obciążenia  promieniowe  oraz  obciążenia  osiowe  w  obu  kierunkach.
Jest  ono  szczególnie  przydatne  dla  łożyskowań,  od  których
wymagane jest sztywne prowadzenie w kierunku osiowym. Zdolność
do

wychyleń

kątowych

tak

jak

przypadku

skośnych

jednorzędowych też jest bardzo nieznaczna.

Łożyska promieniowe wałeczkowe

Łożyska walcowe mają charakter rozłączny. Wałeczki są prowadzone przez bieżnie

pomocnicze z jednego pierścienia i utrzymane w nim w całości przez koszyk. Drugi pierścień ma tylko
jedną bieżnie pomocniczą lub jest jej pozbawiony, co umożliwia swobodne jego wysuwanie. Ułatwia to
montaż, nawet gdy wymagane jest ciasne osadzenie obu pierścieni. Ponadto umożliwia małe osiowe
przesunięcia wału względem oprawy w czasie pracy, wynikające np. z odkształceń cieplnych.

Zasadniczym przeznaczeniem łożysk walcowych jest przenoszenie obciążenia promieniowego,

jednak mogą one również obciążone ciągłym obciążeniem osiowym nieprzekraczającym części
obciążenia promieniowego.

Łożyska walcowe jednorzędowe są bardzo wrażliwe na niewspółosiowość wału i oprawy.

Mają one jednak mały moment tarcia oraz znacznie większą nośność od łożysk kulkowych. Większość
odmian konstrukcyjnych łożysk walcowych jest produkowana w zakresie średnic d = 20 ÷ 200 [mm],
lżejsze odmiany do 400 [mm].

Łożyska igiełkowe

Łożyskami igiełkowymi są łożyska walcowe z bardzo cienkimi pierścieniami i dużą liczbą

stosunkowo długich wałeczków, często zaokrąglonymi czołami, o średnicy nie przekraczającej 5 [mm].
Wałeczki takie zwane są igiełkami. Łożyska igiełkowe wykonywane są w bardzo licznych odmianach
wymiarowych i konstrukcyjnych.

Zaletą łożysk igiełkowych jest mały wymiar poprzeczny przy bardzo dużej nośności,

szczególnie gdy powierzchnia wału spełnia rolę wewnętrznej bieżni, co sprzyja zwartej konstrukcji. W
przypadku stosowania łożysk, których zewnętrzny pierścień jest tłoczony z cienkiej blachy, powierzchnia
osadzenia w oprawie musi być wykonana z dokładnością kształtu wymaganą praktycznie dla bieżni.

Z drugiej jednak strony duża długość igiełek ogranicza dokładność ich wykonania, co

powoduje  wzdłuż nich  nierównomierność rozkładu  obciążenia.  Wskutek  tego  oraz  wskutek  braku
idealnej  współosiowości  obu  bieżni  igiełki  mają tendencję do  przekoszania się,  czemu  nie  może
przeciwdziałać problematyczne  prowadzenie  ich  przez  bieżnie  pomocnicze.  W  rezultacie  łożyska
igiełkowe mają największy moment tarcia spośród wszystkich łożysk tocznych.

Łożyska stożkowe

Wałeczkową odmian łożysk skośnych są jednorzędowe łożyska stożkowe, składające się z pierścieni ze

stożkowymi  bieżniami  i  wałeczków  w  kształcie  ściętego  stożka.  W  zależności  od  serii  wykonywane  są one  z  kątem
działania  a  =  10  ÷ 35° i  z  tego  względu  są przeznaczone,  podobnie  jak  skośne  łożyska  kulkowe,  do  dokładnego
osiowego  ustalania  wału  oraz  przenoszenia  obciążeń promieniowych  i  osiowych,  jednak  o  znacznie  większych
wartościach  niż łożysk  kulkowych.  Podobnie  jak  łożyska  walcowe,  łożyska  stożkowe  dopuszczają bardzo  małą
niewspółosiowość wału i oprawy. Większość serii jednorzędowych łożysk stożkowych jest wykonana w zakresie d = 15
÷ 110 [mm], a lżejsze odmiany do 300 [mm].

Zasadniczo zdolność łożyska do przenoszenia obciążeń osiowych jest w dużym stopniu zależna od kąta

działania, który odpowiada kątowi bieżni pierścienia zewnętrznego. Im ten kąt jest większy, tym większa jest
obciążalność osiowa łożyska. Łożyska stożkowe są na ogół rozłączne, to znaczy pierścień wewnętrzny z zestawem
wałeczków, tworzący jedną całość, może być zabudowany niezależnie od pierścienia zewnętrznego.

Ponieważ łożysk stożkowe mogą przejmować obciążenie osiowe tylko w jednym kierunku, wymagane jest

zastosowanie drugiego, przeciwnie ustawionego łożyska stożkowego w celu zapewnienia prowadzenia w przeciwnym
kierunku.

Łożyska baryłkowe

Łożyska baryłkowe są stosowane przy przenoszeniu największych obciążeń. Zbudowane są one tak, że baryłki toczą się po

zewnętrznej bieżni kulistej, dzięki czemu łożyska te są wahliwe. Bardziej rozpowszechnione są łożyska baryłkowe dwurzędowe, których
nośność jest o około 50% większa od nośności łożysk jednorzędowych.

Niekorzystne poślizgi starano się w nich zmniejszyć przez stosowanie baryłek niesymetrycznych toczących się po stożkowo

nachylonych  łukowych  bieżniach  wewnętrznych.  Powodowało  to  jednak  podobnie  jak  w  łożyskach  stożkowych,  reakcję osiową między
czołem  baryłki  a  pomocniczą bieżnią pierścienia  wewnętrznego.  Również w  prostszych  technologicznie  łożyskach  z  baryłkami
symetrycznymi,  prowadzonymi  przez  stała  bieżnię pomocniczą,  straty  są niewiele  mniejsze.  Ponadto  w  przypadku  obciążenia  osiowego  i
luzu w łożysku bieżnia pomocnicza przenosi znaczną część obciążenia, powodując przechylenie baryłki i nieprawidłowy rozkład nacisków na
bieżniach  głównych.  W  kolejnym  rozwiązaniu  konstrukcyjnym  wprowadzono  pierścień wewnętrzny  bez  obrzeży.  Prowadzenie  zapewnia
znajdujący  się między  rzędami  baryłek  pierścień obracający  się pod  wpływem  sił tarcia  pochodzących  od  prowadzonych  baryłek.  W  tym
przypadku  obciążenie  osiowe  zawsze  jest  przenoszone  przez  bieżnie  główne.  W  opracowanych  ostatnio  konstrukcjach  krzywizny  bieżni  i
baryłki dobrano tak, że powstałe między nimi od sił tarcia momenty skręcające baryłkę równoważą się i baryłka stabilizuje się samoczynnie
w  położeniu  równowagi.  Zmniejszyło  to  znacznie  straty  tarcia  i  łożyska  tego  typu  osiągają maksymalną prędkość obrotową około  30%
większą od prędkości poprzednich odmian konstrukcyjnych.

Łożyska osiowe

Kulkowe osiowe łożysko jednokierunkowe składa się z dwóch pierścieni o różnej

średnicy wewnętrznej. Pierścień o mniejszej średnicy osadzony jest na wale. Obydwa pierścienie
mogą być płaskie lub jeden z nich (osadzony w oprawie) o zewnętrznej powierzchni kulistej. W
połączeniu z dodatkowym pierścieniem o wewnętrznej powierzchni kulistej uzyskuje się wtedy
łożysko samonastawne. Ze względu na kąt działanie równy 90° łożysko kulkowe osiowe nie
może przenosić obciążenie promieniowego, jednocześnie maksymalna prędkość obrotowa
łożysk tego rodzaju jest mała i równa około 70% prędkości promieniowych łożysk kulkowych.

Łożyska walcowe wzdłużne odznaczają się duża sztywnością, obciążalnością i

odpornością na uderzenia. Łożyska te przejmują w jednym kierunku bardzo duże obciążenia
osiowe, nie przyjmują jednak obciążeń promieniowych. Nie maja zdolności samonastawiania
(nie są przystosowane do wychyleń kątowych). Łożyska walcowe wzdłużne dają się rozłożyć na
złożenie wałeczkowe walcowe wzdłużne, pierścień wewnętrzny i pierścień zewnętrzny.

Trwałość łożysk tocznych

Trwałość łożyska

jest to okres pracy w godzinach lub milionach obrotów, do

momentu kiedy w 90% badanych łożysk pojawią się pierwsze oznaki zmęczenia
materiału powierzchni tocznych.

Nośność dynamiczna

jest to wyrażona w jednostkach siły wartość obciążenia

łożyska, przy której jego trwałość równa się 1 milionowi obrotów.

gdzie:
C [N] - nośność dynamiczna (ruchowa) łożyska,
L [mln obr] - trwałość łożyska wyrażona w milionach obrotów,
P [N] - zastępcze obciążenie ruchowe (dynamiczne) łożyska,
p - wykładnik potęgowy dla łożysk:
- kulkowych p = 3,
- wałeczkowych i igiełkowych p = 10/3.

Obciążenie zastępcze

gdzie:
Fr, Fa [N] - obciążenia łożyska poprzeczne (promieniowe) i wzdłużne
(osiowe),
V - współczynnik przypadku obciążenia,
X, Y - współczynniki obciążenia ruchowego poprzecznego i
wzdłużnego.

Obciążenie zastępcze

jest to obciążenie tylko poprzeczne dla łożysk poprzecznych lub

tylko wzdłużne dla łożysk wzdłużnych, pod działaniem którego łożysko z obracającym się
pierścieniem oprawy osiągnie taką samą trwałość, jak w rzeczywistych warunkach
obciążenia i przy rzeczywiście obracających się względem kierunku siły pierścieniach.

Obciążenie zastępcze statyczne

gdzie:
P0 [N] - zastępcze obciążenie spoczynkowe,
X0, Y0 - współczynniki obciążenia spoczynkowego poprzecznego i
wzdłużnego.

gdzie:
C0 [N] - nośność statyczna (spoczynkowa) łożyska,
s0 - współczynnik bezpieczeństwa obciążenia statycznego.

NON-CONTACT SEALS

Annular clearance

∆

should be as small as
possible, but not to small
to prevent grazing of the
rotating shaft against the
cover
1,2,5,9, 13 – covers
3 – greaser
4 – oil slinger
6 – sharp ridge
7 – drain hole
8 – slinger
10 – return hole
11 – fly wheel
12 – ring

Oil flow in a) labirynth
seal with sharp ridge
b) oil slinger

APPLICATION OF BEARING

Deep-groove ball bearing/ Deep-
groove ball bearing
Left ball bearing (fixed support)
must be fixed in position both in
the shaft and in the housing
Right ball bearings – between
housing cover and ring must be
allowed free space for dilatation

Fixed bearing

Movable bearing

beam statically

determinate

METHOD OF LOCATION

Bearing rings having an
interference fit are
generally mounted so
that the ring abuts a
shoulder on the shaft. On
the opposite side ring is
secured using lock nut

Bearing secured by
the end plate
(washer)

Locked nut

External tooth
Locking washer

METHOD OF LOCATION

Withdrawal
sleeve and
lock nut

Tapered journal,
bearing secured
on the shaft by
lock nut

Bearing secured on the shaft
by the distance sleeve (collar)
and lock nut

Locking clip

Locking screw

Protecting before
locking

Locking washer

clip

Matched single row angular contact
ball bearings/deep groove ball bearing

Fixed bearing

Movable bearing

Fixed bearing

Movable bearing

Floating bearing arrangments are
also cross located and are suitable
where demands regarding axial
location are moderate or where other
components on the shaft serve to
locate it axially

APPLICATION OF BEARING

TAPER BEARING

X solution
face to face

O solution
back to back

Single row angular contact ball and taper roller
bearings, which are normally subjected to axial
preload, are generally mounted together with
the second bearing of the same type
arrangement.

Preloaded taper roller bearings

beam statically

indeterminate

TAPER BEARING