plik

Jest  to  świadectwo  Icchaka,  polskiego  Żyda,  który  po  kilkudziesięciu  latach
przyjechał z Izraela do Polski, żeby pojednad się ze swoimi przybranymi rodzicami,
doprowadzid  ich  do  pojednania  się  z  Bogiem  w  sakramencie  pokuty  i  ukazad  im
kochającego Jezusa, który przebacza i uzdalnia do przebaczenia, który jest Prawdą
i Miłosierdziem samym. I to się udało. Żyd z Izraela przyniósł błogosławieostwo i
wiarę  rodzinie  polskiej,  zagubionej,  żyjącej  daleko  od  Boga.  Przyniósł  im  Jezusa,
Syna Bożego, Mesjasza Polaków i Żydów. Mieliśmy szczęście gościd go również w
redakcji Miłujcie się! A on się zgodził napisad swoje świadectwo.

Kiedy moi przyjaciele w redakcji Miłujcie się! zaprosili mnie na modlitwę koronką
do Miłosierdzia Bożego, nie wiedziałem, co to znaczy. Usiadłem w kaplicy razem z
nimi i słuchałem. Nagle poczułem, jak głęboka i bardzo miła Bogu jest ta modlitwa
o miłosierdzie dla całego świata. Uklęknąłem i modliłem się razem z nimi, prosząc
o zmiłowanie dla grzeszników, o nawrócenie złoczyoców, o jeszcze jedną szansę
dla świata, zanim nastąpi Sąd Ostateczny.

Odkryłem, że Koronka do Bożego Miłosierdzia jest znakiem miłości Pana Jezusa do
narodów. Prosimy w niej o miłosierdzie „dla nas i dla całego świata”. Tylko ten, kto
czuje się święty, nie prosi o miłosierdzie. My prosimy, bo wiemy, że jedynie ono
może nas uratowad.

Jestem polskim Żydem. Tak się złożyło, że nie znam swoich rodziców, ale ponieważ
ósmego dnia po urodzeniu zostałem obrzezany zgodnie z Przymierzem (Brit Mila),
mam  pewnośd,  że  moja  matka  musiała  byd  Żydówką.  Wychowywałem  się  w
sierociocu  dla  dzieci  żydowskich,  prowadzonym  przez  siostry  urszulanki.  Ich
miłośd, opieka i poświęcenie wywarły ogromny wpływ  na mnie i moją duszę, ale
nie zostałem katolikiem.

Kiedy sierociniec został rozwiązany, miałem sześd lat. Zabrała mnie polska rodzina,
która mnie zaadoptowała. Jestem im za to bardzo wdzięczny, chod jako mały Żyd
wiele wycierpiałem. Na podwórku chłopcy wołali na mnie pogardliwie „Icek”;
chociaż otrzymałem polskie imię, a im zabroniono tak mnie nazywad.

Również ci moi przybrani rodzice nieraz pozwalali sobie na naśmiewanie się ze
mnie z powodu mojego obrzezania, – lecz nie mam im tego za złe. Przebaczam im
wszystko ze względu na Jeszuę (Jezusa Chrystusa), żydowskiego Mesjasza, który
zbawia ludzi z każdego narodu.

Co więcej, myślę, że to wszystko musiało się wydarzyd, że moje pojawienie się na
ich drodze – a ich na mojej – nie było przypadkiem.

Nie do człowieka należy sądzid innych – to sprawa Boga. On jest wspaniały i
sprawiedliwie sądzi każdego. Człowiek zawsze krzywdzi tego, którego sądzi; poniża
go, a to świadczy o braku pokory. Nigdy nie zna i nie pozna się swojego bliźniego
tak, jak go Pan zna – od wewnątrz. Nie mogłem dłużej nosid w sobie brzemienia
przeszłości, dlatego przyjechałem, by pojednad się z moimi przybranymi rodzicami i
by prosid ich o to, żeby poszli do spowiedzi i pojednali się z Bogiem.

Jesteśmy  powołani,  by  błogosławid,  a  nie  złorzeczyd,  więc  szczerym  sercem  chcę
błogosławid  zarówno  im,  jak  i  całej  Polsce,  i  polskiemu  narodowi.  Pan  Bóg  nigdy
nikogo  nie  zmusza  do  tego,  by  innym  błogosławid  –  mnie  nie  zmusił,  bym
błogosławił naród polski, bym był dla Was bratem, bym Was kochał. Przybyłem tu,
bo Pan tak chciał, On mnie do tego pociągnął, ponieważ Was kocha.

Moje silne poczucie tożsamości żydowskiej spowodowało, że po zakooczeniu
edukacji postanowiłem dokonad aliji – powrotu do kraju Praojców, do Izraela.

Jak już wspomniałem, nie zostałem katolikiem, pomimo nacisków ze strony moich
przybranych rodziców. Myślę, że brak przykładu autentycznej wiary z ich strony
zbudował blokadę w moim sercu, bo ich sposób życia bardzo kłócił się z tym, czego
doświadczałem u sióstr urszulanek.

W sercu miałem dużo szacunku do Kościoła katolickiego i byłem przekonany o
tym, że chrześcijaostwo musi mied w sobie prawdę Bożą i misję w świecie.

Był we mnie jednak niepokój, tak jak u większości Żydów, że przynależnośd do
Kościoła jest zdradą Boga Izraela.

W Izraelu zostałem studentem jesziwy – żydowskiej wyższej szkoły religijnej. Tam
poznałem ogromne bogactwo duchowe Izraela: Talmud (księgi Miszny i Gemary),
nauki praktycznego judaizmu (halacha) oraz księgę Zohar, zawierającą największe
tajemnice duchowości żydowskiej.

Halacha stała się podstawą mojego życia i postępowania, odkryłem w niej bogatą
symbolikę wierności Bogu w codzienności, służby Bogu w świątyni swego serca.
Uczyłem się byd wiernym w małym, by móc byd wiernym też w wielkich rzeczach.
Odkryłem nagle, jak bliskie jest to wszystko duchowości chrześcijaoskiej, o której
dowiedziałem się w Polsce.

Dla  przykładu:  księga  Zohar  mówi  o  drzewie  życia  (Ec  Chaim)  –  a  przecież  tym
drzewem  jest  Jezus,  wyrastający  z  korzeni  żydowskich  i  dający  owoce  życia
wszystkim narodom (por. Rz 11, 16-24).

Znajdywałem Jeszuę – Jezusa ukrytego w każdym przykazaniu, w każdym obrzędzie
i w każdej tajemnicy judaizmu, a przede wszystkim w każdej świętej księdze Biblii
hebrajskiej. I tak podczas studiów w żydowskiej wyższej szkole religijnej zasłona
powoli spadała mi z oczu.

W  tym  miejscu  chciałbym  zwrócid  się  do  wszystkich  chrześcijan  z  prośbą,  by  nie
osądzali  ortodoksyjnych  Żydów  za  brak  wiary.  Ich  oczy  są  zasłonięte  i  oni
naprawdę  nie  widzą  tego,  że  Jeszua  ha-Masziach  (Jezus  Chrystus)  jest  obecny  w
wyznawanym przez nich judaizmie. Oni nawet mają wypisane Jego imię w swoim
własnym modlitewniku i wymawiają je co roku w święta Jom Kippur:  „Jeszua Sar
ha-Panim” („Jezus, książę oblicza *Paoskiego+” – czyli minister, który reprezentuje
Boga Izraela), nazywają Go Wywyższonym, większym nawet od aniołów.

Jednak, drodzy Bracia i Siostry, uwierzcie mi, że naprawdę można wymawiad imię
Jeszua i nie widzied Go. Dlatego proszę, byście nie osądzali Żydów, lecz pomogli im
zdjąd zasłonę i zobaczyd Tego, kogo oni już dawno znają, ale widzą „jakby w
zwierciadle”. Oni naprawdę potrzebują Waszej modlitwy i Waszej pomocy!

Oczywiście, to działanie Mesjasza, to Pan Najświętszy, Bóg Izraela, otwiera oczy –
zasłona zostaje zerwana – i nagle w pismach hebrajskich, w pismach żydowskich
widzi się światło, którego nigdy w życiu nie mogłoby się o własnych siłach
zobaczyd. To jest możliwe tylko dzięki światłości, która oświeca każdego z nas.

Tą światłością jest Jeszua ha-Masziach (Jezus Chrystus), który powiedział o sobie:
„Ja jestem światłem, ja jestem drzewem życia, ja jestem drogą, ja jestem
poznaniem, ja jestem tajemnicą Bożą”. On jest tym pomostem, który łączy całą
ludzkośd i jedna świat ze sobą. Pan Wiekuisty otworzył mi oczy na tę sprawę.

Ukooczyłem jesziwę, otrzymując certyfikat  sofer stam  – skryby uprawnionego do
przepisywania  zwojów  Tory.  Tradycja  żydowska  wypracowała  mnóstwo
obwarowao  i  ograniczeo,  które  zapewniły  przetrwanie  świętych  tekstów  w
niezmienionej  formie  aż  do  dnia  dzisiejszego,  dlatego  tylko  ludzie  spełniający
wymagania  tradycji  (Masora)  mogą  zajmowad  się  przepisywaniem  Tory.  Oprócz
tego  zdobyłem  uprawnienia  inspektora  kaszrutu  –  czyli  przepisów  żydowskiej
czystości rytualnej dotyczącej pokarmów i innych zagadnieo codziennego życia.

Pracowałem w szpitalu Bnei Brak, prowadzonym przez ortodoksyjnych Żydów, i
wtedy poznałem moją przyszłą żonę. Opowieśd o jej wierze i cierpieniach jest

odrębnym  tematem.  Zresztą  w  USA  została  wydana  jej  książka  His  Testimony,
dlatego  nie  będę  o  tym  wiele  pisał.  Wyjaśnię  tylko,  że  ona  pochodzi  z  rodziny
kapłaoskiej,  czyli  z  rodu  Aarona,  a  kiedy  rozpoznała  w  Jezusie  Mesjasza,  cała
rodzina się od niej odwróciła. Paradoksalnie jej krewni prawie nie byli religijni, nie
praktykowali  judaizmu  –  ale  kiedy  ona  wyznała  swoją  wiarę  w  Jeszuę  (Jezusa)  i
zaczęła  przestrzegad szabatów  oraz  innych  przepisów  żydowskich,  wszyscy  uznali
ją za zdrajczynię żydowskości. Została wyrzucona z domu – bez grosza, bez pracy,
bez możliwości powrotu... Wtedy właśnie Bóg sprawił, że się poznaliśmy.

Byłem uczonym w Piśmie, człowiekiem wykształconym i przestrzegającym tradycji
żydowskich.  Nagle  Bóg  poruszył  moje  serce  i  dzięki  świadectwu  mojej  żony
wszystko ułożyło się w moim umyśle w jedną całośd: moje katolickie wychowanie
w Polsce, rekolekcje, w których brałem udział, spotkania z Żydami mesjanicznymi
w Krakowie, zaufanie Jezusowi jako Panu i Zbawicielowi, żydowskie wykształcenie i
religijnośd. Jeszua ha-Masziach (Jezus Chrystus), obecny we wszystkich niełatwych
epizodach mojego życia, dał mi się poznad jako Ten, o kim zgodnie świadczą Biblia
hebrajska,  ustna  tradycja  żydowska,  zwyczaje  i  obrzędy  judaizmu,  a  także
dwutysiącletnia  tradycja  chrześcijaostwa.  Zaufałem  Mu  i  poświęciliśmy  z  moją
żoną nasze wspólne życie właśnie Jemu.

Oczywiście, wiara w Zmartwychwstanie i w bóstwo Jeszui (Jezusa) nie oznacza, że
musimy  porzucid  judaizm.  Sam  Jeszua  (Jezus)  przecież  był  Żydem,  wiernie
przestrzegającym  wszystkich  nakazów  Tory,  i  tak  samo  postępowali  Jego
uczniowie.  Nienawiśd  rodaków,  Żydów  z  urodzenia,  do  Niego  była  wynikiem
zatwardziałości,  która  przywiodła  do  zbawienia  cały  świat  pogaoski  –  obecnie
pojednany  z  Bogiem  przez  Jezusa.  A  jednak  wolą  Bożą  było  to,  by  apostołowie
świadczyli  przed  Sanhedrynem,  przed  przełożonymi  synagog  i  przywódcami  ludu
izraelskiego.

Dziś  jest  podobna  sytuacja.  Gdybym  przestał  przestrzegad  tradycji  żydowskiej,
przestałbym  istnied  dla  mojego  narodu.  Byłbym  uznany  przez  nich  za  goja,  który
nic  nie  wie  o  prawdziwym  judaizmie,  który  zdradził  wiarę  Praojców.  Dlatego
również  ze  względu  na  nich  pozostaję  nadal  Żydem,  świętującym  szabat  i
obchodzącym  święta  żydowskie,  przepisującym  koszerne  zwoje  Tory  i
przestrzegającym  halachy.  Poza  tym  moje  sumienie  w  Bogu  nie  pozwoliłoby  mi
porzucid  całej  mądrości  i  duchowości  Izraela,  w  której  jest  „zaszyfrowany”
Zbawiciel,  Pan  Jeszua  ha-Masziach  (Jezus  Chrystus).  Wierząc  w  Jezusa  Chrystusa,
jako mojego jedynego Pana i Zbawiciela, czuję się spełnionym Żydem.

Z  woli  Bożej  gorliwi  prześladowcy,  zaślepieni  jak  niegdyś  Szaul  –  św.  Paweł  –
donieśli naczelnemu rabinowi naszego miasta o mojej wierze. Zostałem wezwany i
rabin  uroczyście  ogłosił,  że  jako  odstępca  nie  mogę  więcej  przepisywad  świętych
ksiąg  judaizmu.  Zapytałem  go,  skąd  wie,  że  jestem  odstępcą.  Odpowiedział
triumfalnie: „Bo  czytasz gojowski Nowy Testament i wierzysz w  Jeszuę, jakby był
Mesjaszem”.  „Tak  –  odpowiedziałem  –  ale  czyż  sam  rabbi  nie  wymawia  imienia
»Jeszua  Sar  ha-Panim«  w  czasie  Jom  Kippur?  Czy  nie  o  Mesjaszu,  synu  Józefa,
mówi nasz Talmud? Czyż nie o cierpiącym Mesjaszu mówi prorok Izajasz? Czy nie o
Mesjaszu, drzewie życia, mówi Zohar? Czy nie Mesjasz, syn Dawida, ma panowad
nad narodami? Ja w ogóle nie potrzebuję czytad Nowego Testamentu, by wierzyd
w  Jeszuę  Mesjasza  –  żyjącego  Syna  Bożego!  Czy  nie  większymi  odstępcami  są
wyznawcy  rebego  z  Lubawicz,  których  wszyscy  szanują  i  uważają  za  pobożnych
Żydów, a oni wierzą, że umarły rebe może kogoś zbawid?”.

Rabin pomyślał i orzekł: „Masz rację. Nie jesteś odstępcą. Zgadzam się z tobą, że
wiara w Jeszuę nie zaprzecza naszej tradycji i jest z nią zgodna. A jednak, ze
względu na tłumy, muszę ci zabronid przepisywania Tory”.

Cóż, Bóg ma swoje plany. Jestem przekonany, że niektórzy uwierzyli w nasze
świadectwo, ale zachowali milczenie, by „nie wyłączono ich z synagogi”. Dla mnie
osobiście i dla wielu Żydów mesjanicznych Dzieje Apostolskie się nie zakooczyły.
Wiara rodzi się w podziemiu.

Nasze wyznanie, że Jeszua ha-Masziach (Jezus Chrystus) jest Mesjaszem całego
świata, Izraela także, wywołuje ostrą reakcję Żydów ortodoksyjnych. Jesteśmy na
wszystko gotowi, bo wiemy, że Izrael jest taki sam jak przed dwoma tysiącami lat.
Dla tych, którzy mnie prześladują, modlę się o błogosławieostwo Boga Izraela, bo
On jest moim Bogiem.

Świat potrzebuje Mesjasza – Chrystusa, Emmanuela – Boga z nami, a naszym
powołaniem jest niesienie Prawdy i wydawanie owoców miłości, dobroci i oddania
się Panu. Te owoce przyniosą ziemi pokój.

Wierzę, że dzięki Niemu Izrael przyjmie prawdziwego Mesjasza, na którego czeka.
Wierzę, że Polska będzie uratowana od wszystkich nałogów, od wroga tego świata.
Nie można podążad za jego duchem, bo on prowadzi do grzechu, do śmierci. Jezus
ten grzech zwyciężył.

Zbawiciel jest tak blisko, On jest tu, On jest między nami! Wyroki Paoskie i miłośd
Paoska nie mają granic, a myśl ludzka nie jest w stanie przeniknąd mądrości
boskiej w sprawie Izraela i w sprawie każdego człowieka.

Zbawienie  zostało  przygotowane  dla  każdego  człowieka,  dla  każdego  narodu.
Jezus  jest  drogą  wyjścia  z  upadku,  z  upodlenia.  Nawet  tym,  którzy  popadli  w
alkoholizm,  narkomanię  i  wszelkie  inne  nałogi,  Jeszua  ha-Masziach  (Jezus
Chrystus)  może  przywrócid  pełne  człowieczeostwo,  może  ich  uczynid
błogosławieostwem  dla  drugiego  człowieka,  dla  rodziny,  dla  dzieci.  On  może
podnieśd każdy naród, bez żadnego wyjątku. Słowo Boże, które otrzymaliśmy, ma
moc  uzdrawiania,  leczenia  dusz.  Ono  wyzwala  z  zatopienia  w  sprawach  tego
świata, wyzwala z każdej niewoli, bo Chrystus przyszedł nas uwolnid od wszelkich
więzów. Do przyjęcia Jezusa, Zbawiciela, uzdalnia nas tylko pokuta. Tylko pokuta,
modlitwa i przebaczenie prowadzą do Drzewa Życia i do spożywania jego owoców.

Jeśli człowiek spożywa te owoce i żyje nimi, Boża świętośd uzdalnia go do miłości
bliźniego, do wspólnej modlitwy, do burzenia istniejących murów i podziałów.
Każdy, kto przystępuje do sakramentu pokuty, aby przyjąd Boże Miłosierdzie, z
pewnością jest do czegoś zobowiązany.

Jeśli ukradłeś, oddaj, a jeśli kogoś skrzywdziłeś, przyznaj: „nie byłem człowiekiem,
gdy w stosunku do ciebie byłem taki i taki”. Chodzi o to, by zadośduczynid.

Pojednanie  z  bliźnim  jest  czymś  przepięknym  przed  Najświętszym,  Wiekuistym.
Przebaczad  potrafi  tylko  człowiek  modlitwy.  Nie  ulega  wątpliwości,  że  podstawą,
fundamentem życia wiarą jest codzienne życie modlitwą.

Człowiek, który się nie modli, wystawia się na pokuszenie, jest zagrożony
grzechem, po prostu jest zaprzedany grzechowi.

Modlitwa jest ochroną. Rozpoczyna się przed wschodem słooca i kooczy się po
zachodzie – powinna trwad nieustannie, zawsze, cały dzieo – przez błogosławienie
darów i nieustanne dziękczynienie. Z modlitwy czerpie się siły do wykonania
wszystkich zadao, do wypełnienia swojego posłannictwa.

Bez  modlitwy  człowiek  może  liczyd  tylko  na  swoje  siły.  Ona  uczy  ufności  w
Wiekuistego, zdania się na Jego łaskę, na Jego Ducha, na Jego mądrośd, nie zaś na
ludzką  mądrośd  czy  wykształcenie.  Pokorni  rabini  zawsze  mówili,  że  pycha
przychodzi  przed  upadkiem  i  zamyka  drogę  do  poznania.  Pan  Jezus  powiedział:
„uczcie się ode mnie, bo jestem cichy i pokornego serca”.

Dla prawdziwie wierzących Żydów mesjanicznych;

modlitwa jest głębokim, bardzo

głębokim osobistym spotkaniem z Panem Bogiem, osobistym spotkaniem z Jeszuą

ha-Masziach  (Jezusem  Chrystusem).  To  spotkanie  zawsze  prowadzi  do  miłości
Pana i miłości ludzi. Jeśli modlitwa nie prowadzi do miłości i przebaczenia, to nie
jest  modlitwą,  lecz  tylko  wymawianiem  pięknych  formuł.  Jedynie  człowiek,  który
rzeczywiście jest pojednany, idzie drogą Paoską.

W  Nowym  Testamencie  ukazuje  to  modlitwa  Pana  Jezusa:  „I  odpuśd  nam  nasze
winy,  jako  i  my  odpuszczamy  naszym  winowajcom”.  Przebaczając  człowiekowi,
przebaczając  narodowi,  otrzymujemy  przebaczenie  dla  samych  siebie.  I  to  jest
podstawą chrześcijaostwa – pokuta, przebaczenie, pokora – taki przykład dał nasz
Pan. Jeśli człowiek nie trwa przy Drzewie Życia, przy Jezusie, i jeśli nie jest z Nim
związany, to zdany jest tylko i wyłącznie na swoją filozofię.

Łaska zaś Pana wszczepia  nas do  Drzewa Życia. Jeśli my uciekamy od łaski, jeżeli
zaniedbujemy się w dążeniu do pojednania, jeśli nie nawiązujemy osobistej relacji
z  Bogiem,  wtedy  łatwo,  tak  jak  kiedyś  Ewa,  sięgamy  po  owoc  grzechu.  To  mój
osobisty kontakt z Mesjaszem i moje poważne zamiary dążenia do celu, który mi
Pan  postawił,  uzdalniają  mnie  do  Jego  służby,  do  której  zostałem  powołany,
uzdalniają mnie do wierności w rzeczach małych i rzeczach wielkich.

Każdy jest powołany do służby innym, powołany do tego, by swojemu otoczeniu,
swojej rodzinie, swojemu domowi przynieśd lekarstwo, by nieśd je wszędzie tam,
gdzie jest jakakolwiek choroba.

Oczywiście, nie ma na ziemi ani jednego człowieka sprawiedliwego, ale święty Bóg
wzywa nieustannie: „Świętymi bądźcie!”. Mesjasz jest źródłem świętości, bo On
jako święty, czysty, niepokalany, niewinny Baranek oddał siebie, ażeby tę świętośd
dad nam w darze. Jak my możemy przyjąd ten Jego dar? Poprzez to, że słowa Jego
żyją w nas. To Boże słowo zmienia otoczenie, stwarza atmosferę miłości i pokoju.

Bóg  mówi:  „Będziesz  miłował  Pana,  Boga  swego,  z  całego  serca  swego,  z  całej
myśli  i  duszy  swojej,  a  bliźniego  swego  jak  siebie  samego”.  Jak  można  kochad
bliźniego?  Tego,  co  Tobie  niemiłe,  nie  czyo  drugiemu,  to,  co  dla  Ciebie  dobre,
uczyo Twemu bratu.

Gdyby  Pan  teraz  przyszedł,  zawołalibyśmy:  „O!  Król!”...  Ale  naszemu  bliźniemu
powiedzielibyśmy – „Co ty znaczysz? Kim ty jesteś? Człowieczkiem!”. Nikt jednak
nie  odważyłby  się  z  Pana  zrobid  takiego  człowieczka.  Pan  chce,  żebyśmy  jeden
drugiego  traktowali  jak  króla.  Wtedy,  gdy  kochamy,  jesteśmy  solą  ziemi.  Nasze
ciało jest jednak słabe, ono musi byd posolone wartością słów życia, żeby się nie
popsuło.

Świat kusi nas techniką, wygodą, pragnieniem posiadania. Czy Szatan do Jeszui ha-
Masziach nie mówił: mam wszystko w swoich rękach, wszystko jest mi poddane,
zobacz, każdy władca, nawet Żydzi są mi poddani? To jest kłamstwem, oszustwem.

My zaś wiemy, że tylko Jezusowi mamy wierzyd, tylko Jemu ufad, Jego kochad i dla
Niego  żyd.  Ze  względu  na  Jeszuę  (Jezusa)  współodczuwam  z  tym  bratem,  który
cierpi  –  jeśli  jego  boli,  to  tak,  jakby  i  mnie  bolało,  bo  wszyscy  jesteśmy  Ciałem
Paoskim. I jeśli ktoś cierpi, w Paoskim Ciele cierpi. I dlatego Jeszua (Jezus) wzywa:
„Jeden drugiego brzemiona noście!”. Tego Pan pragnie od nas. On nas do tego nie
zmusza,  On  się  tylko  tego  spodziewa.  Mówi:  „Ty  jesteś  wiernym  sługą,  ja  się  nie
obawiam o ciebie. Z pewnością weźmiesz brzemię drugiego i tym udowodnisz, że
owoc życia jest zwycięski. Udowodnisz, że Chrystus Pan zmartwychwstał i żyje w
tobie. Jesteś powołany, by innym nieśd światło życia”.

Kościół  wciąż  na  nowo  pobudza  do  tego,  by  żyd  Bożym  słowem,  by  po  wyjściu  z
kościoła  nieśd  do  domu  pokój  i  zgodę  w  rodzinie,  by  każdego  dnia  żyd  Bożym
objawieniem,  że  Jezus  Chrystus  zmartwychwstał,  aby  zawsze  rozkoszowad  się
Chrystusem – w każdym miejscu: w domu, na ulicy, w pracy – wszędzie.

Moja wiara w Chrystusa przywiodła mnie do Was, do Polaków, by dad Wam
świadectwo życia codziennego Żyda wierzącego w Mesjasza. Pan uczynił mnie
pośrednikiem między narodem żydowskim a narodem polskim i każdym innym.

To jest jakby proroczym zwiastunem pojednania i pokoju dla świata. Przyjdzie czas,
że wszystko się rozjaśni. Wtedy wszystkie narody poznają Go i wypowiedzą jedno
zdanie: „Pan i Król jest jeden, Jego imię jest jedno i On jest Królem całego świata”.
W Nim znajdziemy odpowiedź na wszystkie pytania, na wszystkie troski.

Ja  tu  przyjechałem  z  łaski  Paoskiej.  Modlę  się,  aby  wszyscy  Polacy  rozpoznali  w
Jeszui  ha-Masziach  (Jezusie  Chrystusie)  prawdziwego  Mesjasza,  który  przebacza
wszystkie grzechy i daje zwycięstwo w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym.
On  niesie  razem  z  nami  krzyż  cierpienia  i  pomaga  przyjąd  wszelkie  braki  i
niepowodzenia.  Przyjechałem  Was  prosid,  byście  się  na  nowo  pojednali  ze  sobą
nawzajem  i  z  Bogiem,  który  zawsze  daje  szansę,  który  nie  zamyka  swego
miłosierdzia dla tego, który upadł. A wroga, który Wam przeszkadza – złego ducha,
który chce zamieszkad wśród tych, którzy są oddani i poświęceni Bogu – pięknie ze
swojego życia wyproście. On musi Was opuścid, bo Pan jest z Wami!

Boże Wiekuisty, Boże Izraela, Boże Rzeczypospolitej Polskiej przychodzę w imieniu
Jeszui ha-Masziach, Mesjasza Izraela i Mesjasza Polski, i innych narodów i dziękuję
Ci, że poznałem mych braci.

Proszę o błogosławieostwo dla wszystkich, w każdym miejscu, w każdym domu i w
rodzinie. Niech Pan, Wiekuisty Pan, Bóg Izraela, błogosławi Was wielkim i obfitym
błogosławieostwem swojej łaski. Niech wyleje swą łaskę na Polskę, na tych, którzy
potrzebują wybawienia, uzdrowienia z chorób i ocalenia z niedoli i ze słabości.

Panie, Ty słyszysz, Ty znasz mnie – i dlatego im błogosławię i dziękuję; z pewnością
oni błogosławią też mój naród. Ja dziś oświadczyłem, że polski naród jest moim
narodem, a oni są moimi rodakami, bo się tu urodziłem. Ty mnie przywiodłeś tu,
chod myślałem, że to jest niemożliwe. Ty, Panie Wiekuisty, czynisz cuda, Ty czynisz
rzeczy wspaniałe, Ty nas kochasz. Niech będą błogosławieni kapłani i ci, którzy
nimi będą.

Ja  wierzę,  Panie,  że  dałeś  dar  Kościołowi  katolickiemu.  Oni  trzymają  się  wiernie
Twych  zasad,  uświadamiają  całemu  narodowi,  że  powinien  by  odpowiedzialnie
przyjmowad te łaski, które Ty poprzez nich dla wszystkich dajesz. Niech będzie ich
naród  błogosławiony!  Proszę  Cię,  ratuj  naród  polski.  Proszę,  pobłogosław
wszystkich Polaków, żeby oni jeden drugiego podnosili, jeden drugiemu pomagali,
kochali  i  wzmacniali  się  nawzajem  w  imieniu  Jeszui  ha-Masziach  (Jezusa
Chrystusa).

Módlmy się, by wszystkie narody poznały Mesjasza. Módlcie się za Żydów, by
otworzyły się ich oczy i serca.

Świadczcie  o  żydowskim  Mesjaszu  (Jezusie  Chrystusie)  swoim  życiem  i  słowem.
Błogosławcie  naród  Izraela,  który  przez  niewiarę  zamknął  drogę  Miłosierdziu
Bożemu i nie może zaznad pokoju już od dwóch tysięcy lat. Odmawiając koronkę
do  Miłosierdzia  Bożego,  pamiętajcie  o  potomkach  Abrahama,  „żydach  z
urodzenia”, aby każdy z nich powiedział: „Jeszua, ani batuach becha!” („Jezu, ufam
Tobie!”).

Icchak – Żyd z Polski

ŹRÓDŁO:

Artykuł z czasopisma katolickiego Miłujcie się! NR. 2-2007

Słowa Jezusa do mistyczki polskiej Anny (9.01.2007):

Pamiętajcie, że to Ja wam odpuszczam

grzechy (przez posługę kapłana), a Ja was  znam na wylot.  Nie ważcie  się wprowadzad ducha kłamstwa
pomiędzy  Mnie  a  siebie.  Gdy  szydzicie  z  prawdy,  ze  Mnie  szydzicie  –  a  taka  odpowiedź  na  moje
współczucie i pragnienie uratowania was otwiera wam szeroko bramy piekielne, w które nie wierzycie.
Tak więc spotkanie ze Mną musi byd spotkaniem w prawdzie. Ale nie lękajcie się, bo nie ma win, których
nie  mogłaby  odkupid  śmierd  krzyżowa  Jezusa.  Prosząc  Mnie  o  przebaczenie,  pamiętajcie,  że  są  one  w
dużej  mierze  wspólne,  więc  proście  o  przebaczenie  moje  dla  waszych  gorszycieli  i  winowajców,  dla
wszystkich,  dzięki  których usłużnej  pomocy  zrównaliście  się  z  nimi. Proście  więc  usilnie  o  przebaczenie
wam  waszych  wspólnych,  społecznych  win  i  pamiętajcie,  że  Ja  pragnę  was  ratowad  i  przebaczad  wam
wasze błędy i winy. Niech patronem waszym będzie Dobry Łotr.