CELE DYDAKTYCZNE

KONSTRUKCJA PROGRAMU

PRZYGOTOWANIE MATERIAŁÓW

DYDAKTYCZNYCH

CELEM NAUCZANIA JEST POMÓC

UCZ

Ą

CYM SI

Ę

W:

• nabyciu, utrzymaniu i wykorzystaniu wiedzy
• zrozumieniu, przeanalizowaniu,

systematycznym uj

ę

ciu i ewaluacji

• osi

ą

gni

ę

ciu umiej

ę

tno

ś

ci praktycznych

• wyrobieniu nawyków
• ukształtowaniu postaw

3 podej

ś

cia studentów do studiowania

• gł

ę

bokie

• powierzchowne

• strategiczne

Przy

podej

ś

ciu gł

ę

bokim

student:

• wykazuje zainteresowanie

• stara si

ę

zrozumie

ć

• wi

ąż

e nowe informacje z wiedz

ą

poprzedni

ą

• porównuje koncepcje z do

ś

wiadczeniem

• zwraca uwag

ę

na logik

ę

argumentów

• odnosi si

ę

krytycznie do dowodów

Przy

podej

ś

ciu powierzchownym

student

• stara si

ę

zaliczy

ć

zadanie / kurs

• opanowuje informacje pami

ę

ciowo

• skupia si

ę

na elementach nie dostrzegaj

ą

c

cało

ś

ci

• nie zastanawia si

ę

nad procesem, ani celem

uczenia si

ę

• ogranicza si

ę

do notatek

• boi si

ę

„oblania” i ma słab

ą

motywacj

ę

Przy

podej

ś

ciu strategicznym

student

• organizuje sobie prac

ę

• dobrze rozporz

ą

dza czasem

• skupia si

ę

na uzyskaniu pozytywnej oceny

TAKSONOMIE CELÓW KSZTAŁCENIA

To zadania dydaktyczne obejmujące 3 dziedziny
działalności:

POZNAWCZĄ

PSYCHOMOTORYCZNĄ

AFEKTYWNĄ

DZIEDZINA POZNAWCZA:

1. Umiejętność zapamiętywania i odtwarzania

informacji

2. Zdolność rozróżniania, interpretowania

faktów i zjawisk

3. Umiejętność zastosowania wiedzy w

praktyce

4. Umiejętność rozwiązywania problemów

nowych i złożonych

5. Zdolność wydawania sądów, opinii,

tworzenia

Taksonomia Blooma:

w dziedzinie poznawczej:

rozumienie

zastosowanie

wiedza

analiza

synteza

ocena

DZIEDZINA PSYCHORUCHOWA

Ocena czynności wymagających nie tylko myślenia,
lecz również kontroli narządów zmysłów, mięśni,
koordynacji ruchów, precyzji

Obejmuje

• naśladowanie

•dochodzenie do biegłości

•Umiejętność wykorzystania umiejętności w
nowych sytuacjach

Taksonomia (Dave’a):

w dziedzinie afektywnej

manipulowanie

precyzja

na

ś

ladowanie

artykulacja

naturalizacja

DZIEDZINA AFEKTYWNA

Klasyfikuje uczucia w działaniu człowieka, jego

postawy i zachowanie w różnych sytuacjach

1. Postawa bierna (słuchanie)

2. Reagowanie konstruktywne (gestem, słowem lub

czynem)

3. Umiejętność osądzenia postawy, akceptacji, lub

odrzucenia

4. Umiejętność wdrażania pewnych zasad

5. Właściwy”styl życia”

Taksonomia Blooma:

w dziedzinie afektywnej

odpowiadanie

akceptowanie

odbiór

organizowanie

charakteryzacja

Cel kształcenia (okre

ś

lony na podstawie

zada

ń

zawodowych)

To co na zako

ń

czenie okresu pobierania nauki

ucz

ą

cy si

ę

powinni umie

ć

wykonywa

ć

, a czego

nie umieli przed rozpocz

ę

ciem nauki.

Cele kształcenia okre

ś

la si

ę

równie

ż

jako „cele

uczenia si

ę

” w przeciwie

ń

stwie do „celów nauczania”.

Okre

ś

laj

ą

one, co ucz

ą

cy si

ę

, a nie nauczaj

ą

cy,

powinien umie

ć

wykonywa

ć

.

Definicj

ą

celu kształcenia jest jego oczekiwany rezultat

ko

ń

cowy, a nie opis lub streszczenie programu.

KSZTAŁCENIE W OPARCIU O WYNIKI

(EFEKTY KSZTAŁCENIA)

CHARAKTERYZUJ

Ą

CE SI

Ę

:

Opracowaniem jasno okre

ś

lonych i opublikowanych

wyników nauczania, które maj

ą

by

ć

osi

ą

gni

ę

te przed

ko

ń

cem kursu

Opracowaniem programu, strategii i warunków
nauczania zapewniaj

ą

cych osi

ą

gni

ę

cie zało

ż

onych

wyników

Opracowaniem systemu oceniania adekwatnego dla
zało

ż

onych wyników pozwalaj

ą

cego na ocen

ę

ka

ż

dego studenta

Opracowanie systemu remediacji i pomocy dla
studentów

SPOSÓB PLANOWANIA EFEKTÓW

CZ

Ą

STKOWYCH W PROCESIE

KSZTAŁCENIA

Efekt ko

ń

cowy

Efekt danej fazy szkolenia

(semestru/roku studiów)

Efekt kursu (zaj

ęć

przedmiotu)

Efekt poszczególnych zaj

ęć

Efekty kształcenia:

To co nauczyciel zakłada i

ż

student ma

wiedzie

ć

, umie

ć

wykona

ć

i wykazywa

ć

jako

postaw

ę

po zako

ń

czeniu studiów (kursu)

To co student rzeczywi

ś

cie wie, umie wykona

ć

i

wykazuje jako postaw

ę

po zako

ń

czeniu studiów

(kursu)

Kompetencje

Efekty kształcenia dla kursu:

Farmakognozja

Po sko

ń

czeniu kursu student winien umie

ć

:

-

identyfikowa

ć

wtórne metabolity ro

ś

linne

- wyja

ś

ni

ć

ich znaczenie w ró

ż

nych ro

ś

linach i

regionach
- przedyskutowa

ć

zagadnienia etyczne zwi

ą

zane z

produkcj

ą

leków z gatunków zagro

ż

onych

- zaprojektowa

ć

zwi

ę

kszenie ilo

ś

ci metabolitów

przy u

ż

yciu biotechnologii

- napisa

ć

artykuł przegl

ą

dowy (3000 słów) w

oparciu o pi

ś

miennictwo

Kształcenie oparte na wyobra

ż

eniach

Kształcenie oparte na wynikach

Kształcenie oparte na dowodach

INSTYTUCJE/JEDNOSTKI

UCZESTNICZ

Ą

CE W USTALANIU CELÓW

KSZTAŁCENIA

- Rada Główna Szkolnictwa Wy

ż

szego

- Ministerstwo Edukacji i Ministerstwo Zdrowia

- Konferencja Rektorów/Prorektorów i

Dziekanów

- Rada Wydziału

- Towarzystwa naukowe

- nauczyciele akademiccy

- studenci

INSTYTUCJE/JEDNOSTKI

UCZESTNICZ

Ą

CE W USTALANIU

CELÓW KSZTAŁCENIA cd.

- absolwenci?

- przedstawiciele zawodu?

- przedstawiciele zawodów pokrewnych?

- przedstawiciele pracodawców?

- przedstawiciele władz społecznych?

- przedstawiciele pacjentów?

CELEM DEKLARACJI BOLO

Ń

SKIEJ

JEST

:

Utworzenie

wspólnej przestrzeni

edukacyjnej

w Europie jako sposobu na

zwi

ę

kszenie:

mobilno

ś

ci i łatwo

ś

ci zatrudnienia

konkurencyjno

ś

ci i atrakcyjno

ś

ci kształcenia w

Europie wobec

ś

wiata

Cel ten winien by

ć

osi

ą

gni

ę

ty do ko

ń

ca bie

żą

cej dekady

CELE SZCZEGÓŁOWE:

1. System czytelnych i porównywalnych stopni

2. System ksztalcenia

w zasadzie

oparty o dwa cykle

3. Cykl pierwszy istotny dla rynku pracy

4. Cykl drugi wymaga ukończenia cyklu pierwszego

5. System akumulacji i transferu kredytów

6. Mobilność studentów i kadry

7. Współpraca przy zapewnieniu jakości

8. Europejski wymiar edukacji wyższej

STRATEGIA TWORZENIAM PROGRAMU:

• Okre

ś

lenie misji (zada

ń

) i uzyskanie zgody

• Wsparcie dla nauczycieli
• Wybór zainteresowanych nauczycieli
•Podjecie decyzji co zrobi z dotychczasowym
programem:
(zrezygnowa

ć

, przebudowa

ć

, stworzy

ć

hybryd

ę

)

Ewentualnie
• Zaprosi

ć

eksperta z zewn

ą

trz

• Wysła

ć

kogo

ś

na nauk

ę

STRUKTURY KWALIFIKACJI

• Ramowa struktura kwalifikacji Europejskiego
Obszaru Szkolnictwa Wy

ż

szego:

• Krajowa Struktura Kwalifikacji (KaSK)

•To opis kwalifikacji po ka

ż

dym stopniu

ksztalcenia w j

ę

zyku Deskryptorów Dubli

ń

skich)

Dubli

ń

skie deskryptory efektów

kształcenia

(

wiedza i rozumienie

• wykorzystanie w praktyce wiedzy i zdolno

ś

ci

rozumienia

• ocena i formułowanie s

ą

dów

• umiej

ę

tno

ś

ci komunikacji

• umiej

ę

tno

ś

ci uczenia si

ę

Projekt Komisji Europejskiej TUNING

Lista kluczowych kompetencji ogólnych

i kierunkowo specyficznych absolwentów
okre

ś

lonych studiów

Ustalona w oparciu o opinie:nauczycieli

akademickich,absolwentów, pracodawców
i studentów z ró

ż

nych krajów

http://tuning.unideusto.org

STRATEGIE EDUKACYJNE

1. Uczenie si

ę

przez przyswajanie (wiedza

papka)

2. Uczenie si

ę

przez odkrywanie

3. Uczenie si

ę

przez prze

ż

ywanie

4. Uczenie si

ę

przez wykonywanie

JAK ZDEFINIUJESZ PROGRAM

KSZTAŁCENIA?

Program kształcenia jest planem działania dotycz

ą

cym

:

• ucz

ą

cych si

ę

• i nauczycieli

i obejmuj

ą

cym

• cele kształcenia

• metody i

ś

rodki dydaktyczne

• miejsce i czas na nauk

ę

• metody kontroli i oceny wyników

PROGRAM KSZTAŁCENIA

Ukierunkowany na

NAUCZANY PRZEDMIOT

(trzeba nauczyć się „wszystkiego” z danej dziedziny )

Ukierunkowany na

WYMAGANE KOMPETENCJE

(

trzeba nauczyć się dobrze wykonywać czynności na

przewidywanym stanowisku)

UKRYTY PROGRAM

Program
oficjalny

Program
nauczany

Program
nauczony

ZASADY PROGRAMOWANEGO

UCZENIA SI

Ę

• Posuwanie si

ę

do przodu małymi krokami, według

własnego tempa

• Osi

ą

ganie celów cz

ą

stkowych przez powtarzanie zada

ń

dydaktycznych „a

ż

do skutku”

• Uczenie si

ę

małych porcji wiedzy podstawowej i

nast

ę

powe uzupełnianie jej informacjami dodatkowymi

(tzn. bloki rozszerzaj

ą

ce)

• Niezwłoczna kontrola post

ę

pów i ocena osi

ą

gni

ęć

i bł

ę

dów

(bloki kontrolne)

• Wzbudzanie i rozwijanie zainteresowa

ń

przez atrakcyjn

ą

aran

ż

acj

ę

tre

ś

ci i odwołanie si

ę

do materiałów

ź

ródłowych

TRZY GŁÓWNE SPOSOBY UCZENIA

SI

Ę

PROGRAMOWEGO

I. PROGRAM LINIOWY

R1

R2

R3

R4

R5

W kolejnych „ramkach” programu liniowego

znajduj

ą

si

ę

małe porcje informacji (coraz trudniejszych).

Z nast

ę

pn

ą

ramk

ą

zapoznajesz si

ę

dopiero wtedy, gdy

nauczyłe

ś

si

ę

poprzedniej.

TRZY GŁÓWNE SPOSOBY UCZENIA

SI

Ę

PROGRAMOWEGO cd.

II. PROGRAM ROZGAŁ

Ę

ZIONY

R1 ramka
informacyjna

U1

U2

K Ramka

kontrolna

01
02
03

R2 Ramka
informacyjna

W ramkach programu rozgał

ę

zionego znajduj

ą

si

ę

wi

ę

ksze porcje informacji, po których nast

ę

puje ramka

kontrolna, zawieraj

ą

ca pytania sprawdzaj

ą

ce. Udzielenie

prawidłowej odpowiedzi uprawnia do przej

ś

cia do nast

ę

pnej

ramki informacyjnej; w przeciwnym wypadku musisz cofn

ąć

si

ę

do odpowiedniej ramki uzupełniaj

ą

cej.

TRZY GŁÓWNE SPOSOBY UCZENIA

SI

Ę

PROGRAMOWEGO cd.

III. PROGRAM BLOKOWY

Program blokowy składa si

ę

z „bloków” informacyjnych,

problemowych i sprawdzaj

ą

cych oraz bloków

uzupełniaj

ą

cych. Ucz

ą

cy si

ę

zapoznaje si

ę

najpierw z

podanym zbiorem informacji, które nast

ę

pnie ma

wykorzysta

ć

do rozwi

ą

zania okre

ś

lonego problemu.

Je

ś

li nie odpowie na pytania kontrolne lub nie potrafi

rozwi

ą

za

ć

problemu – musi zapozna

ć

si

ę

z dodatkowymi

wyja

ś

nieniami, zawartymi w blokach uzupełniaj

ą

cych.

Blok informacyjny

Blok sprawdzaj

ą

cy

Blok informacyjny

uzupełniaj

ą

cy

Blok problemowy

Blok sprawdzaj

ą

cy

Blok problemowy

uzupełniaj

ą

cy

Blok informacyjny

R1

R2

I tak dalej ...

MODELE PROGRAMÓW NA STUDIACH

LEKARSKICH

- oparty o przedmioty

- oparty o przedmioty zintegrowany

poziomo

pionowo

- oparty o systemy (układy)

- oparty o rozwi

ą

zywanie problemu

- „wszechogarniaj

ą

cy”

- wyró

ż

niaj

ą

cy „rdze

ń

” programu i opcje

PROBLEM INTEGRACJI NAUCZANIA

(I)

W studiach przed dyplomowych bardzo wa

ż

ne jest

wbudowanie nauk podstawowych w program nauczania
klinicznego

Najlepsz

ą

okazj

ą

do zintegrowanego uczenia si

ę

jest

stwarzanie problemowych sytuacji dydaktycznych
(zamiast wykładów podaj

ą

cych, zawieraj

ą

cych

sprecyzowan

ą

wiedz

ę

monotematyczn

ą

!)

A. UJ

Ę

CIE TRADYCYJNE

B. PRÓBA INTEGRACJI

Podział na lata
przedkliniczne i
kliniczne

Wbudowanie nauk
podstawowych w
studia kliniczne

Nauki podstawowe

Przedmioty kliniczne

Ale ... Wa

ż

ne jest nie tyle zintegrowane nauczanie,

ile zintegrowane uczenie si

ę

!

VI

V

IV

III

II
I

la

ta

s

tu

d

ió

w

Konstrukcja programu w oparciu o punkty

ECTS

EUROPEAN

CREDIT

TRANSFER

SYSTEM (

ECTS

)

ECTS

(

to system zawodowy a nie prawny)

• Na poziomie wy

ż

szym

• Specjalistycznym (jeszcze nie - Rzym

2003)

• Ustawicznym

• W ramach studiów doktoranckich

mo

ż

e by

ć

stosowany w kształceniu

ułatwia odczytanie i porównanie programów

studentom przemieszczaj

ą

cym si

ę

z uczelni do

uczelni

System ECTS

•Punkty ECTS

stanowi

ą

miar

ę

osi

ą

gni

ę

cia celu

uczenia si

ę

w formie zestawu :

- wiedzy
- umiej

ę

tno

ś

ci

- kompetencji

•mog

ą

by

ć

przyznane

wył

ą

cznie po

potwierdzeniu zrealizowania celu

kursu przez

studenta

•Punkty kredytowe

stanowi

ą

miar

ę

pracy

(obci

ąż

enia) studenta zwiazana z realizacj

ą

celu

(programu):

• studiów

300

pkt studia magisterskie 5-letnie

•

360

pkt.studia magisterskie 6 -letnie

• roku –

60

pkt

• semestru –

30

pkt.

• przedmiotu

1

-........ Pkt.

ECTS

Punkty kredytowe

obejmuj

ą

czas:

a

wykładów

a

seminariów

a

zaj

ęć

fakultatywnych

a

nauki własnej

a

przygotowania do egzaminów

a

zbierania materiałów i pisania

dysertacji

a

przygotowania projektu

a

praktyk zawodowych

ECTS

Nie nale

ż

y wi

ą

za

ć

pkt kredytowych z:

- liczb

ą

godzin wykładowych

- rang

ą

i jako

ś

ci

ą

kursu

- zaj

ę

ciami, z których nie ma

sprawdzianu

- zaj

ę

ciami z WF

ECTS

ECTS

– skala ocen*

(dst)

10% najsłabszych studentów

stopie

ń

E

(ddb)

25% dalszych studentów

stopie

ń

D

(db)

30% dalszych studentów

stopie

ń

C

(pdb)

25% nast

ę

pnych studentów

stopie

ń

B

(bdb)

10% najlepszych studentów

stopie

ń

A

*w odniesieniu do studentów, którzy zdali egzamin

stopie

ń

FX – (-dst)

stopie

ń

F – niedostateczny – (ndst)

0 pkt ECTS

ECTS

– skala ocen cd.

*w odniesieniu do studentów, którzy nie zdali egzaminu

ECTS:

stworzony celem ułatwienia uznawania

studiów odbytych za granic

ą

i

przenoszenia

osi

ą

gni

ęć

z uczelni do uczelni

(Punkt stanowi miar

ę

wzgl

ę

dn

ą

)

obecnie:

-

dodano system

akumulacji

pkt kredytowych

jako wyraz pracy wykonanej na pewnym

poziomie na drodze do uznanych kwalifikacji
(nie przenoszone automatycznie z jednego
kontekstu do drugiego)

(

Punkt stanowi miar

ę

bezwzgl

ę

dn

ą

)

System akumulacji punktów

ECTS

zmienia:

•

Sposób widzenia procesy dydaktycznego

(zwrócenie uwagi na obci

ąż

enie studenta)

• Organizacj

ę

procesy dydaktycznego (wi

ę

ksza

elastyczno

ść

w zakresie programu, tempa i

systemu studiów)

• Sposób przygotowania programu studiów

ECTS

• Obci

ąż

enie roczne 1500-1800 godzin (36-40

tyg.)

60 pkt

• Obci

ąż

enie tygodniowe 40-45 godzin

1 pkt – 25-30 godz.

pracy studenta (Zaj

ę

cia

zorganizowane + praca własna)

1 tydzie

ń

- 1,5 punktu

Przedmiot 3-punktowy – 10% semestralnegp

obci

ąż

enia