Serwisy internetowe Uniwersytetu Warszawskiego

Nie jesteś zalogowany | zaloguj się

Podstawy immunologii/Cześć 11

Witamy na wiki Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego

< Podstawy immunologii

Spis treści

1 Udział TLR w odporności nabytej
2 Choroby autoimmunizacyjne
3 Alergia, a pasożyty
4 Regulacja odpowiedzi immunologicznej

4.1 Utrzymanie homeostazy w warunkach zależnych od antygenu
4.2 Utrzymanie homeostazy w układzie odpornościowym w warunkach niezależnych od
obecności antygenu
4.3 Apoptoza, a homeostaza układu odpornościowego
4.4 Regulacja odpowiedzi przez antygen
4.5 Droga podania antygenu
4.6 Załamnie tolerancji limfocytów B przez krzyżowo reagujące antygeny T-zależne
4.7 Regulacja odpowiedzi immunologicznej przez APC

5 Model różnicowania limfocytów T naiwnych przez komórki dendrytyczne
6 Regulacja odpowiedzi przez przeciwciała
7 Cytokiny

7.1 Cytokiny w hematopoezie

8 Regulacja różnicowania limfocytów Th przez cytokiny
9 Hormony regulują syntezę cytokin

9.1 Hormony płciowe wzmagają produkcję cytokin prozapalnych

10 Gdy w nic się nie dzieje a czasu coraz mniej

10.1 Eksperyment

11 Układ odpornościwoy - regulacja przez środowisko

Udział TLR w odporności nabytej

Mniej patogenów w środowisku => brak aktywacji komórek dendrytycznych (DC dendritic cells),
prezentujących antygeny. Od DC zaley odpowiedź pierwotna. Komórka dendrytyczna aktywowana
patogenami produkuje interleukinę 12 (IL12) – scytkinę, niezbędną dla limfocytów T naiwnych helperowych
do różnicowania w Th1.

Mniej patogenów = mniej IL12, nie dochodzi do różnicowania naiwnych w Th1, ale łatwiej dochodzi do
aktywacji komórek prezentujących antygen przez alergeny, które będą indukowały Th2, co doprowadzi do
alergii.

Szczepienia sprawiają, że nie chorujemy często. Nasze limocyty Th1 nie są „trenowane” => rozwój alergii.

Choroby autoimmunizacyjne

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

1 z 11

2010-05-31 09:35

Dlaczego jednakże w takich warunkach dochodzi do chorób autoimmunizacyjnych zależnych od aktywacji
Th1.

Interakcja – układ odpornościowy, patogeny, prowadzi ZAWSZE do rozwoju limfocytów Th, ale
jednocześnie w takich warunkach dochodzi do różnicowania populacji limfocytów o funkcji supresyjnych,
które są również limfocytami helperowymi, ale szlaki różnicowania prowadzą do wytworzenia w nich
aktywności supresyjnej, która to aktywność skutkuje zahamowaniem aktywności limfocytów Th1.

Do aktywacji limfocytów Th1 nie dochodzi w środowisku wolnym od patogenów. Jednocześnie patogeny
indukują różnicowanie limfocytów supresyjnych, które hamują aktywność Th1. Oznacza to, że nie powinno
dochodzić do chorób autoimmunizacyjnych. Jednakże tam, gdzie jest mniej patogenów, dochodzi do
zmniejszenia poziomu różnicowania Th2 w indukowane limfocyty helperowe o aktywności supresyjnej.
Wówczas ponownie zachwiana jest równowaga pomiędzy populacją Th1 (której różnicowanie jest na
niższym poziomie niż Th2), ale jest i mniej regulatorowych, które by hamowaly Th1, które są aktywowane w
każdej aktywacji.

Odpowiedź limfocytów Th2 – wspomagają odpowiedź przeciwpasożytniczą. Alergie: część naszej populacji
reaguje nadmiernie na czynniki środowiskowe, które z definicji nie są patogenami, ale wywołują nadmierną
aktywność układu odpornościowego.

Alergia, a pasożyty

W alergiach i infekcjach robaczych produkowane są przeciwciała IgE.

Osobnik atopowy ma po prostu większe stężenie IgE w surowicy. Jest to uwarunkwanie genetyczne . Nie
zawsze rozwijają się u nich alergie. Jeśli osobnik atopowy z dużym poziomem przeciwciał IgE, który na
dodatek jest alergikiem, to oprócz wysokiego poziomu IgE w jego surowicy występują IgE alergenoswoiste.
Jaki ma to wpływ na zakażenie pasożytami? → próby „leczenia” alergii infekcjami pasożytniczymi.

Na komórkach tucznych i bazofilach znajdują się receptory dla fragmentów FC IgE. Jeśli alergen się zwiąże,
dochodzi do degranulacji i wydzielane są substancje powodujące skurcz mięśni gładkich pęcherzyków
płucnych, rozszerzenie naczyń krwionośnych → ↓ p tętniczego. W ostrych atakach alergii może również
dojść do śmierci alergika.

Podczas infekcji pasożytniczej produkowane są również IgE, ale mają inną swoistość anygenową – przeciw
robalom. Receptor dla fragmentu Fc nie rozróżnia.

Jeżeli jest konkurencja tych przeciwciał o receptor i zostaną związane na powierzchni przeciwciała
przeciwpasożytnicze, to nie będą mogły wiązać alergenu, a związanie alergenu jest konieczne dla
degranulacji.

Usiłuje się wyselekcjonować takie antygeny izolowane z robali, które wykazywałyby efekt blokujący
receptory, a nie wykazywałyby aktywności krzyżowej z alergenami. To hamowałoby objawy kliniczne
alergii.

W tych krajach afrykańskich, gdzie choroby pasożytnicze są rozpowszechnione, brak alergii. W krajach, w
których na szeroką skalę wprowadzono szczepienia i zmieniono równowagę Th1 i Th2 obserwuje się duże
zwiększenie alergii. Hipoteza higieny. Jeśli hoduje się myszy w warunkach całkowicie sterylnych, rozwijają
alergie.

Regulacja odpowiedzi immunologicznej

Utrzymanie homeostazy w układzie odpornościowym.

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

2 z 11

2010-05-31 09:35

Rozróżniamy 2 rodzaje homeostazy: wtedy, gdy układ odpornościowy kontaktuje się z antygenem (Ag) i w
sytuacji wolnej od antygenu.

Utrzymanie homeostazy w warunkach zależnych od antygenu

Regulacja odpowiedzi immunologicznej przez: Ag, APC komórki prezentujące antygen, Ig przeciwciała,
T

reg

limocyty regulatorowe, cytokiny, hormony, MHC

Utrzymanie homeostazy w układzie odpornościowym w warunkach niezależnych od
obecności antygenu

Czynnniki odopwiedzialne za utrzymanie homeostazy niezależnie od interakcji układu odpornościowego z
antygenem: interakcje TCR-MHC/własne peptydy, cytokiny (IL-7, IL-15), hormony

Apoptoza, a homeostaza układu odpornościowego

Sam patogen narzuca odpowiedź immunologiczną. Inna jest odpowiedź na różne patogeny. To, co niszczy
wirusy to T cytotoksyczne.

Gdy białk wiruowe są dostępne dla limfocytów B, to produkowane są pzeciwciała. Dopiero po internalizacji
wirusa odpowiedź T. Komórka prezentująca antygen też narzuca różnicowanie limfocytów w różne
subpopulacje.

Regulacja odpowiedzi przez antygen

poliacharydy – otoczki bakterii – indukują syntezę IgM, białka indukują zarówno pdpowiedż humoralną
(odpowiedź pierwotna IgM, wtórna IgG) jak i komórkową. Wewnątrzkomórkowe patogeny indukują głównie
odpowiedź komórkową – indukują limfocyty T cytotoksyczne i makrofagi. Patogeny wewnątrzkomórkowe
mogą być i bakteryjne – listerie i inne. Odpowiedź komórkowa mże być indukowanaprzez cząstki
występujące w naturalnym środowisku i nie będące antygenami.

Układ odpornościowy chroni nas nie tylko przed infekcjami, ale reaguje na czynniki, które też nie są
paogenami. Różne zanieczyszczenia cząstkowe środowiska mogą wpływać na kierunek odpowiedzi
immunologicznej i zaburzać równowagę th1 i Th2. odpowiedź zalezy od dawki antygenu. Małe i średnie
dawki antygenu indukują odpowiedź, a duże i bardzo duże tolerancję.

Droga podania antygenu

Droga podania: antygeny podane podskórnie i śródskórnie indukują odpowiedź immunologiczną, antygeny
podawane doustnie, dożylnie i donosowo mogą indukować tolerancję .

Dużo infekcji zachodzi przez skórę. W skórze jest sporo komórek prezentujących antygen. Te naczyniami
limfatycznymi migrują do limfatycznych narządów obwodowych, a tam prezentują antygeny limfocytom T,
aktywują je. Aktywowane T biorą udział albo w produkcji przeciwciał albo w indukcji odpowiedzi
cytotoksycznej w zależnści od rodzaju antygenu. Antygeny podowane dożylnie, donośnie mogą indukować
tolerancję. Sporo różnych patogenów jest zjadanyc hz pokarmem. Są to organizmy patogenne i niepatofenne.
Zważywszy na wielką liczbę zjadanych patogenów, wydaje się, że powinnismy nieustannie chorować. Tym
czasem w błonach lśluzowych układu pokarmowegoi oddechowego jest sporo limfocytów o aktywności
supresyjnej. Aktywność tych komórek hamuje aktywację Th1.

Antygeny podawane dożlylnie również indukują tolerancję. W układzue krrwionośnym jest niewiele
komórek prezentującch antygen i nie ma możliwości indukcji aktywacji limfocytów T.

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

3 z 11

2010-05-31 09:35

Duże dawki antygenu indukują tolerancję limfocytów T. Duże dawki antygenół T-niezaleznych, np.
polisacharydów indukują tolerancję limfocytów B. Przekłada się to na stosowanie różnych szczepień w
zależności od wieku.

Podawanie szczepionek u noworodków bywa nieskuteczne – obserwuje się u nich tzw.d ddewiację
immunologiczną, która polega na tym, że aktywacja limfocytów Th1 jest opóźniony w stosunku do Th2.
Wobec tego podawanie niektórych szczepionek, gdzie komórkami aktywowanymi są Th1 jest pozbawione
sensu.

U noworodków antygeny polisacharydowe – T-niezależne w dużych dawkach indukują tolerancję. Są to np.
antygeny otoczkowe wielu bakterii.

Załamnie tolerancji limfocytów B przez krzyżowo reagujące antygeny T-zależne

Receptory immunoglobulinowe limfocytów B – immunoglobulny powierchnowe mają miejsca wiążące
antygen, które mogą wykazywać jakąs swoistość w stosunku do własnychantygenów. Autoraktywne
limfocyty B ulegają apoptozie w szpiku kostnym. podobnie limfocyty T zostają kasowane w grasicy – ale ni
wszystkie. Podobnie jest z limfocytami B, część autoreaktywnych również opuszcza szpik kostny iznajuje isę
w obwodowych narządach limfatycznych.

Normalnie limfocyty B wykazujące powinowactwo do włąsncyh antygenów nie ulegają aktywacji dlatego,
że nie jest aktywowany sam limfocyt B i nie dochodzi do powstania cząsteczek kostymulatorowych, które
indukowałyby T helperowe do produkcji sygnałow do produkcji przeciwciał przez limfocyt B.

Antygen niesiony przez limfocyt B może reagować krosreaktywnie z czymś innym. częste infekcje prowadzą
do wyselekcjonowania klonół limfocytów B, gdzie immunoglobulliny powierzchniowe reagują krzyżowo iz
antygenem który zaindukwał ch różnicowanie i z białkami własnymi.

Regulacja odpowiedzi immunologicznej przez APC

Jedyne limfocyty, które ulegają aktywacji na niebiałkowe – gamma, delta. Alfa beta- tyko białkowe. Na
dodatek musza byćone prezentowane przez komórki prezentujace antygen. Komórki dendrytyczne i
aktywowane makrofagi to dwa typy, które skutecznie prezentują, ze względu na spora ekspreję białek MHC
i w związku z tym prezentują na woijej powierzchni MHC=peptydy w dużej ilości. Jednoceśnie wkazują
konstytutywną syntezę białek B7, które są ligandami dla białka CD28, a więc aktywują szlak kostymulacji
limfocytów T.

Ponadto interakcja CD40 L na aktywowanych limfocytacH T i CD40 na DC indukuje syntezę IL-12
niebędną do generowania limfocyów TH2.

Ekspozycja naiwnych limfocytów T na antygen prezentowany przezlimfocyyB nie indukuuje odpowiedz
ilecz tolerancję.

Skuteczna odpowiedźź istnieje wtedy, gdy prezentacja zachodzi przez komórki dendrytyczne. Jeśli
prezentuje limfocyt B, to dochodzi do indukcji tolerancji ze względu na brak odpowiedniego ligandu – B7 –
dla cząsteczki CD28. Limfocyt T naiwny nie może ulec aktywacji, bo nie uzyskuje sygnału do swojej
aktywacji sygnału TCR-CD3 i B7... i indukowana jest tolerancja.

Adjuwanty ułatwiają indukcję odpowiedzi immunolgicznej wwyniku wzmożenia syntezy MHC i cząsteczek
kostymulujących na APC. Adjuwanty aktywują komórki langerhansa i powodują ich migrację do lokallnych
węzłów chłonnych, gdzie zachodzi odpowiedź immunologiczna.

Podanie adjuwanta powoduje produkcję B7.

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

4 z 11

2010-05-31 09:35

Model różnicowania limfocytów T naiwnych przez komórki
dendrytyczne

Istnieją różne populacje komórek dendrytycznych. Te populacje różnią się ekspresją różnych białek
powierzchniowych i ekspresją TLR-ów – receptorów rozpoznających wzorce molekularne. Jeśli populacje
różnią się TLR-ami, to znaczy, że rozpoznają za pomocą TLR-ów różnego rodzaju antygeny. Komórki
dendrytyczne nazywane też DC2 posiadają TLRy rozpoznające pasożyty. Dendrytyczne typu 1 – DC1 mają
TLR rozpoznajace antygeny wirusowe i bakteryjne.

Produkcja cytokin przez aktywowane komórki dendrytyczne jest różna. DC1 produkuje interleuinę 12, bez
których w ogóle niehchodzi do różnicowania Th1. Muyszy bez nterleukiny 12 nie mają różnicowania Th1.
Komórki dendrytyczne typu II produkują interleukinę VV niezbędną do różnicownia Th2.

IDC – niedojrzałe komórki dendrytyczne. Są to komórki dendrytyczne, które wykazują słabą kepsreję białek
B7, ligandów dla CD28 niezbędnego do akywacj Th naiwnych. Aktywacja i rozpoznani antyenu za
pośrednictwem TLR przez komórki dendrytyczne tolerogenne aktywuje te komórki, które produkują
cytokiny, jak interleuina 10 i tgf beta. Te cytokiny indukują różnicowanie Th naiwnych w egulatorowe
supresyjne. Supresyjne limfocyty T hamują Th1 lub Th2.

Są to limgocyty zapobiegające nadmiernej aktywacji limfocytów T efektorowych.

Kontrola aktywacji może się odbywć również przez sygnały kostymulacyjne

Aktywowany lkifcoyt T produkuje interleukinę 2, która indukuje ich proliferację, co ziwększa klon
limfocytów antygenowo- swoiste.

Wśród białek syntezowanych przez limfoyty T jest białko CTLA-4. Nie wystepuje na nieaktywowanych.
Białko CTLA-4 posiada powinowactwo do B7, czli to samo, co CD28.

Ale CTLA-4 -B7 jest silniejsze, niż CD28-B7

sygnał od CTLA-4 jest sygnałem hamującym aktywację, podczas gdy odwrotnie jest z CD28. Jest to jeden z
mechanizmów, które kończą aktywację limfocytów w wyniku aktywacji antygenowej.

Indukcja CTLA4 hamuje aktywność aktywowanych limfocytów T efektorowych.

Regulacja odpowiedzi przez przeciwciała

Kiedy immunizuje się IgM i antygenem, wzmaga to odpowiedź immunologiczną ,natomiast podanie
przeciwciał IgG osłabia odpowiedź na antygen.

Wydaje się, że jeśli tworzą się kompleksy antygenów z przeciwciałami iGM to łatwiej dochodzi do
endocytozy takiego kompleksy up przez komórki prezentujące antygen. Łatwiejsza jest prezentacja, gdy
znajduje się z przeciwciałami IgM.

Takie kompleksy są internalizowane, przetwarzane i pokazują takie białko na powierzchni z odpowiednim
MHC.

Dlaczego w przypadku IgG odpowiedź osłabiona?

IgG tworząc kompleksy po pierwsze nie są endocytowan e przez komórki prezentujące, a poza tym jest to
konkurencja biernych przeciwciał z receptorami immunoglobulinowymi limfocytów B. podawane
przeciwciała tworzą komplesy z przeciwciałami rozpuszclnymi i nie jestto wiązane przez recpetoy dla
antygenów limfocytów B.

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

5 z 11

2010-05-31 09:35

Podawanie dzieciom poniżej 1 roku życia niektóych szczeiponek nie jest sensowne z powodu obecności
matzynych przeciwciał IgG.

Przeciwciała matczyne tworzą komlpleksy z antygenami patogenół i uniemożliwiają rozpoznanie przez
receptory limfocytów B.

Supresja limfocytów B przez przeciwciała IgG (bierne)

Kompleks z przeciwciałemIgG jestwiązany przez receptory dla fragmentu Fc i sygnaling hamuje aktywujący
przez kompleks BCR. Przeciwstawne sygnały są dostarczane do jądra – w przypadku kroslinkownych
antygenów

Cytokiny

Grupa białęk o małym ciężarze cząsteczkowym
Ich synteza indukowana przez cyznnik stymulująy (Ag, interakcje pomiędz komórkami układu
odpornościowego)
Krótki okres półtrwania
Działanie antygenowo-nieswoiste i nie tyko
Wywierają efekt biologiczny po związaniu ze specyfcznymi receptorami w błonie komórek
docelowych
Indukują kaskadę cytokin
Zmieniają ekspresję genów w komórkach docelowych wpływają na ich rozwój i funkcje
Wykazują aktywncść plejotropową, synergistyczną, antagonistyczną i redundancję.

Głównymi komórkami priodukującymi cytokiny to makrofagi i aktywowane limfocyty T helperowe.

Regulacja odpowiedzi immunologicznejidzie nie tylko do ukłądu odpronościowego, ale i nerwowego i
hormonalnego.

Działanie cytokin może być autokryne – interleukina 2 produkowana przez helperowe i jest noa
czynnikiem do proliferacji helperowych.
Parakrynna – działają na sąsiadujące komórki
Endokrynne – komórkami docelowymi są odległe komórki i przedostają się do nich drogą ukłądu
krwionośnego.

Cytokna plejosttropowa – intelrukina IV – proliferacja B, tymocytów, tucznych, jednocześnie działając na
limfocyty B produkuje różnicowanie w stronę plazmatycznych, by produkowały przeciwciała o konkretnym
izotypie.

Efekt synergistyczny: gdy zestaw cytokin daje większy efekt, niż każda z nich osobno. Przykłąd -działanie Il
4 i5.

Interferon gamma – hamuje syntezę immunoglobulin, interleukina 4 – wzmaga syntezę. a więc oddziaływnie
antagonistyczne.

Cytokiny w hematopoezie

znane są cytokiny konieczne do różnicowania komórek macierzystych linii limfoidalnej w limfocyty B iT.

Niezbędna dla B i T jest interleukina 7, a cytokinami bniezbędnymi dla limfoidalnych jest GMCSF,
ntelreukina III.

Cytokiny regulują odporność wrodzoną i nabytą – wrodzoną poprzez cytokiy prozapalne aktywujące
makrofagi, a tkaże poprzez produkcję chemokin, które wmzagają napływ marogagów do mneiiejsca stanu

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

6 z 11

2010-05-31 09:35

zapalnego.

A także iczyni, który wzmaga aktywność NK.

interferon gamm, interleukina 12, i 2 – hamuje NK

odpowiedź nabyta – aktywacja limfocytół helperowych, ich różnciowaniew limfocyty Th1 i Th2, które są
konieczne do aktywacji limfocytów cytotoksycznych, do produkcji przeciwciał przez limf B i produkcja
akrofagów.

Regulacja różnicowania limfocytów Th przez cytokiny

Interleukina 10 przez Th2 hamuje cytokiny produowane przez th1.

interferon gama przede wszystkim hamuje proliferację limfocytów TH2, a więc zmniejsza krąg komórek
regulujących odpowiedź typu Th2. Cytokiny prozapalne regulują odpowiedź immunologiczną przez oś
podwzgórze- przysadka – nadnercza. Jest to podstawowa oś regulacyjna hamująca aktywność ukłądu
odpornościowego.

Stan zapalny owarzyszy każdej infekcji bakteryjnej,czy wirusowej. W rozwój ustanu zapalnego
produkwoane są przez makrofagi cytokin ystanu zaplnego Te cytokiny działająąc na podwzgórzę indukują
synteze hormonów przez przysadkę.

Tez kolei indukują hormony nadnerdzy. Glikokordytokoidy hamują produkcję cytokin prozapalnych oraz
hamuja produkcę przez komórki wątrobowe białek ostrej fazy i doepłniaza. Dopełniacz jest elementem
odporności wrodzonej. Aktywacja dopełniacza odbywa się przez aktywność przeciwciał. Dopełniacz
aktywowanyjest przez czynniki produkwoane w ramach odporności nabywtej.

Kortykostreoidy aktywują białka ostrej fazy – opłaszczają patogeny i wzmagają aktywność żerną koµórek
żernych. Jednocześnie dochodzi do produkcji prostaglandyn, które powodują wzrost temperatury ciała,a to
powoduje kasację bakterii.

Kortykosteroidy są endogennym czynkiem hamującym układ odpornościowy.

Syntetyczne stedydy ą powszechnie stosowanymi lekami w chrobach autoimmunizacyjnych, w
transplantologii, w alergiach, bo hamują aktywność.

Hormony regulują syntezę cytokin

Prolaktyna zwiększa integrefon gamam – zwiększa aktywność układuoodpronościwoego. Receptor dla
prolaktyny jest podobnym receptorem dla unterleukiny 2. Prolaktyna indukuje proliderację limfycotów i
wspomaga namnożenie klonów swoistych łącznie z intelrukiną II.

UdziałProlaktyna, hormon wzrostu, insulina, TSH, estroegenu, wzapropseyna, substancja P, melatonina –
wzmcniają reakcje odpornościowego

hormony osłabiające reakcje odpornościowe – ACTH, glikokordtkoidy, endogenne opioddy,progesteron,
katecholaminy, prostaglandyny, androgeny, VIP, somatostatyna Same komórki ukłądu odpornościowego
produkują hormony – limfocyty B, makroagi, granulocyty, limfocyty – produują go dużo.

Hormony płciowe wzmagają produkcję cytokin prozapalnych

interleukina II, IV, Tgf beta – produkcja tych cytokin jest hamowana przez androgeny ,tymulowana przez
estrogeny

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

7 z 11

2010-05-31 09:35

Aktywność układu odpornociwoego zalezy od happlotypu MHC – sam haplotyo MHC decyduje o
skuteczności lub braku prezentacji okreśłonych peptydów w zależnści od struktury miejsc wiążącego peptyd.
Jeśli chodzi o mechanizmy aktywnego zakończenia odpowiedzi immunologicznej -a więc gdy dochodzi do
aktywacji antygenem, to układ odpornościowy po zniszczeniu apogenu musi dojsć do poziomu wyjściowego
aktywności. w układzie odpornościowym musi być homeostaza po kontakcie ukłądu odpornościowego z
antygnem.

interakcja CTLA-4-B7.

Fas i FasL – taka interakcja pomiędzy tymi białkami indukuje w aktywowanej komórce apoptozę. Limfocyt
nieaktywowany ma na swojej powierchni słaą ekspresję białęk Fa i nie ma Fas L. Aktywowany limfocyt ma
ziwększoną białek Fas i FasL. Interakcja może być dowaegieog rodzjau – albo sąsiadyjących limfocytów –
Fas, FasL na iróżnych koµorach, albo na tych samych – doprowadza to do apoptozy w regulowanej
komórce.

Istnieje w ukłądzie odpornościowym taki rodzaj homeostazy, który jest niezalezny od skontaktu układu
odpornościowego z antygenem. Wszystkie gatunki ssaków charakteryzują się określoną propocją pomiędzy
limfocytami CD4, CD8, komrkami regulatooowmi i nawet, gdy mysz laboratoryjną hoduje się w arunkach
semipatogen free, to ta mysz nie różni się w niczym od myszyniezainfekonej, która nie ma kontaktu z
antygenem – mysz normalna. infekcja prowadzi do określonych zmian w liczbie komórek w spiku i
narządach limfatycznych.

Gdy w nic się nie dzieje a czasu coraz mniej

Gdy w ukłądzie odpornościowyym nic się nie dzieje i nie ma antygenu, to co się dzieje z limfocytami?

Każda komórka ma swój określony czas przeżycia. Gdy antygenu nie ma, to nie ma powodu, żeby limfocyty
w obwodowych narządach limfatycznych proliferowały.

Jest jednak okreśłon liczba tych komórek. Ich liczba w obdowocyh narządach nie jest utrzymywana na
stałym poziomie, a w wyniku produkcji De novo przez centralne narządy limfatyczne.

A więc oecność limfocytów u myszy wynika pz ftego faktu, że grasica produkuje limfocyty i one zasiedlają
obwód .Proliferacja następuje również w obdowowych narządów limfatycznych. Właściwa liczba
limfocytów w obowocy hnarządach odbywa się w wyniku proukcji limfocytów T przez grasicęi szpik
kostnyB oraz proliferację komórek w obdowowych narządach limfatycznyhc.

limocty T mają zdolnoć do rozpoznawania obecności lub braku komórek w środowisku.

Eksperyment

Myszy normalnej podano limfocyty T, które zostały wyznakowane barwnikiem śledzącym proliferację. Jeśli
się komórki podzielą, to te po podziale będą swiecić mniej intensywnie. Jeśli proliferują ni będzie jednego
piku, a szereg pików o zmniejszonej inetensywności świecenia.

Wstrzyknięto wyznakwoane limfocyty T myszy, ,tóra ma prawidłową liczbę komórek, to te wprowadzone
nie będą proliferować. Jeśli się wpprowadzi wyznakowane lifocyty T do msyzy limfotenicznej – która ma po
napromieniowaniu mało limfocytów T, to te limfocyty T będą proliferoać. Tam, gdzie jest mało komórek jest
przestrzeń dla nowych.

Skąd ta proliferacja?

Jest zależna od komórek stromalnych. Inerleukina 7 ejst produkwoana w grasiyc yrpzez komórki stromalne i

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

8 z 11

2010-05-31 09:35

na obwodzie przezkomórki stromalne budujące węzeł chłonny. Interleukina VII jest niezbędna do rozwoju
limfocytów T w grasicy. Jeśli nie ma interleukiny VII u nokautów, nie dochodzi do prawidłowego rozwoju
lifcoytów T. Interleukina VII potrzebna jest doprolidferacji tymocytów -niedojrzałych T w grasyicy, tdo
eksprancji T w obwowodych narządach limfatycznych i utrzymania stałej liczby w obwodowych narządach
limfatycznych.

Dzieje się to tak, że w środowisku limfotenicznym stromalne produkua interleukinę VII, jest ona zuzywana
przez nzajdujące się wwęźle chłonnym limfocyty, które pod jej wpływem proliferują.

A więc jest mało kmórek, dużo interleukiny VII, dobry dostęp limfocytów do interleuniny VII.

limfocyty w węźle produkują w niewielkich ilościach TGF beta. TGFbeta, jeśli limfocytównamnży się dużo
poprzez indukcję proliferacji, to ta niewielka produkcja TGF beta wytwarza duże stęzenia i hamuje to
stęzenia TGF beta przez koomórki stromalne.

Jeśli usunie się grasicę do 3 dnia po urodzeniu, to dochodzi do rozwoju autoimmunizacyjnych. Jeśli później,
to nie.

Limfocyty supresyjne rozwijaja się po 3 dniu po urodzeniu. Jeśli usunie się grasicę zbyt wcześnie, supresyjen
się nie rozwiną i będą choroby autoimmunizacyjna

Można też podejrzewać, że po urodzeniu proliferacja i rozwój limfocytów w centralnych narądach
limfatycznych następuje w okrełsonym czasie. Zaraz po urodzeniu, kiedy centrlane narządy limfatyczne są
ze względu na liczbę komórke puste.

Nowo narodzona mysz jest myszaą limfoteniczną

W środowisku limfotenicznym, gdzie jest mało komórek i gdzie gasica produkuje tymocyty dojrzale
limfocyty T, one zasiedlają obwodowe narządy limfatyczne, ale w mniejzej ilosći. Tam, gdzie jest mneij
komórke one tez proliferują.

Jeśli jest mało lmifocytół ,to mała ilość limfocytów ma dostęp do cytokin wzrostowych. Może się zdarzyć, że
klony limfocytów, które się znajdują czy w graicy, czy w obwodowych narządach lifatcyznych mające
dobrey dostęp docytokin, proliferuje. Jeśli jtest to akurat tkai klon, który wykazuje powinowactwo do
antygenów własnych, będzie dochodziło do różnej ekspanji limfocytów autoreaktywnych.

W utrzymaniu homeotazy niezaleznej od antygenu bardzo ważną rolę pełnią interakcje pomedzy receptorem
TCR i MHC.peptyd.

są wymagane podczas rozowju tymocytów

przeżycie i homeostatyczna produkcja naiwnych limfocytół wymaga obecności kompleksu
MHC/własny peptyd

zdolność naiwnych limfocytów T do odpowiedzi na obcy antygen jest ależna o czasu upływające go od
stymulacji MHCwłasny peptyd.

Do przeżycia i proliferacji utrzymującej populację limfocytów pamięci, a także dojej homeosttycznej
prolfieracji nie jest konieczny sygnał generowany z udziałem Tcr

Uważa się, że zdolność limfocytół T naiwnych do odpowiedzi na obcy antygen jest zalezna od czasu
upływającego od stymulacji MHC/własny peptyd

Króŧkie interakcje w obwodowym narządzie limfatycznym powodują utworzenie quasi-synapsy, czyli
receptory nie w stanie rozproszenia.

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

9 z 11

2010-05-31 09:35

Naiwne w wyniku reakcji z kompleksami MHC/włąsne peptydy mają bazowy poziom fosforylacji w obrębie
kompleksu białęk CD3. W środowisku limfotenicznym, kiedy jest mneijsza możliwość interakcji limfocytół z
komórkami pezentującymi antygen, dochodzi do zniszczenia struktur podobnych do synapsy i do
rpzorpszenia ważnych baięłk błonowych, również TCR-ów.

Wówczas takie limfocyty mają zredukowaną zdoloność do aktywacji i proliferacji.

Oprócz dzialalnosći interleukiny VII, limfocyty proliferują dzięki oddziaływaniu TCR- MHC-włąnypepptyd..

A więc interakcja z kompleksami MHC-peptyd

Utrzymanie stałej puli limfocytów regulowane jest apoptozą.

Mechanizmy apoptozy aktywowanych limfocytów – jeżeli apoptoza w wyniku interakcji Fas i FAS L
dotyczy aktywowanych limfocytów. Jeśli nie ma antygenu, to w limfocytach T indukowana jest również
apoptoza, tyle tylko, że jest to apoptoza niezalezna od aktywacji i uzależniona od braku cytokin
produkowanych przez komórki aktywowane. Obecność tych cytokin indukuje w komórkach syntezę w
komórkach białęk antypoptootycznych. Jeśłi brakuej cytokin -n p. interleukiny II przez limfocyty T
produkowanej, to zacyzna się zmneisjzać synteza białek antyapopptotycznych w limforycach T.

Układ odpornościwoy - regulacja przez środowisko

Mogą być to wsszelaki wysraństwa diesla, cząsteckzi o rdzeniu krzeminokowym. Opróćz tego, że na tych
czastkach mogą się osadzać różne sbstancje, np. alergeny – wtedy mówymy, że alergie występują łątwiej w
środowisku zaniezyszoczynym.

Jest też tak, że jeżeli się usunie z czsteczek usbstancje ołazczające i pozostanie sma cząsteczka, to te cząstki
zawierające krzemionkę spowodują niespecyficzną aktywację limfocytów Th1, a np. wysraństwa diesla z
rdzeniem węglowym na którym osadza się kupa, aktywują lifmocyty Th2.

Jeśł idodatkowo osadzają się tam alergeny, to łatwiejsza jest indukcja alergii w środowisku, gdzie jest dużo
diesli.

Te cząsteckzi różnią się zawartościa zawartością organicznych i nieorganicznych.

Jeśli się poda myszom oczyszczone cząstki czy o rdzeniu węglowym ,czy krzmionkowe, to jeśłi atrzy się na
to, co się dzieje w grsicy, to kazuje ie, że w grasicy w porółnaniu z normalnymi zwierzętami, robi się więcej
limfocytów T dojrzałych.

Oznacza to, że być może w wyniku zagrożenia grasica zaczyna produkwac więcej limfocytów.

Jeśli zwróci się uwagę na rozwój tymocytu, to jest tam stadium ,które mają na powierzchni CD4 i CD8 –
niedojrzałę tymocyty. Charakteryzują się określn ekspresję receptorów dla antygenu. Mierzy się to ekspresją
łąńcucha beta receptora dla antygenu.

U myszy, którym podano kupę, to komórk o dużej epskresji TCR jest więcej. Dochdozi do dojrzewania w tej
populacji do dojrzewania limfocytów,

To amo jest, jeśli patrzy się na ekspresję innego markera – którego ekspresjajest więskza na dojrzałychm niż
niedojrzałych

mu msyzy nietraktowanych pyłąmi, jst niejsza ilość kompleksu CD3, natomiast u tych traktowanych pyłami
komórek robi się więcej.

Jeżeli jest więcej komórek na obwodzie i grasica produkuje więcej tymocytów, to zasiedlają one obwodowe

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

10 z 11

2010-05-31 09:35

narządy limfatyczne, ale może być tak, że jest niebezpieczeństwo defektu w selekcji negatywnej – może być
wywalanie autoreaktywnych. W środowisku zagrożónym jest większe prawdopodobieństwo chorób
immunizacyjnych. Przyszpieszenie dojrzewania tymocytów skutkuje wyrzucaniem limfocytół
autoreaktywnych, co skutkuje zwiększona możliwoscią chorób autoimmunzacyjnych.

Zwiększenie ilczby limfocytów T w obdowodych naczyniach imfatycznych i jeśłi będą one tam aktywowane,
to ich aktywacja mogłaby nie być hamowna przez jeden z mechanizmów hamujących – limfocyty suresyjne,
jeśli byłyby w nieodpowiedniej proporscji z tymi nieaktywowanymi. Ty mczasem w grasicy dochodzi doz
iweksznia odsetka i liczby ilimfocytów regulatorowych,naturalnych supresyjnych, co k ompeksnowałoby
nadmierną aktywację limfocytół T na obwodzie.

Obecnie badania są prowadzone wnie przy udziale cżaek izolowanych ze środowiska, a przy udziale
pwewncyh odopowiednihków. Produkoawane są polistyrenowe koulceczkii sprawdza się, czy wprowaznie
czegoś co jest czastką o jakiejś wielkosci powoduje zmiany w układzie odpornościowymi.

Ktoś powiedział, ze ukłąd odpornościowy nie rozpoznaje obcgo antygenu. Układ odpornościowy reaguje na
niebezpieczne sygnały dla organizmu. Nie ma dobrej definicji niebezpiecznego sygnału. Sygnał
niebezpiecnzy to taki sygnał, który organizm uzna za niebezpieczny. Ukłąd odpornściowy ak naprawdę
nadzoruje homeostazę w organizmie i ulega aktywacji w odpwoiedzi na jakiś tczynnik zagorżenia.

Źródło: „http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%C4%87_11”

Tę stronę ostatnio zmodyfikowano 12:54, 1 cze 2009.
Treść udostępniana na licencji ua-ntsw 2.5 Polska.
Serwisy partnerskie

Podstawy immunologii/Cześć 11 - Wiki

http://wiki.biol.uw.edu.pl/w/Podstawy_immunologii/Cze%C5%9B%...

11 z 11

2010-05-31 09:35