RESUSCYTACJA KRĄŻENIOWO-ODDECHOWA

Resuscytacja

Zespół zabiegów lekarskich ,

których zadaniem lub skutkiem

jest przywrócenie podstawowych

objawów życia tj. co najmniej

krążenia krwi lub krążenia krwi i

oddychania.

Reanimacja

Zespół czynności , które

doprowadziły nie tylko do

przywrócenia krążenia krwi i

oddychania, ale także do powrotu

czynności ośrodkowego układu

nerwowego –

łącznie z powrotem

świadomości

Środki/sposoby i leki/zostały
podzielone na klasy zgodnie z
ich wartością terapeutyczną.



Klasa I-zdecydowanie

pomocne/pożyteczne/.



Klasa IIa - prawdopodobnie

pomocne/pożyteczne/



Klasa IIb-możliwe że pomocne.



Klasa III- nieprzekonywujące, możliwe

że szkodliwe.



Nieokreślone- brak dostępnych

dowodów.

Resuscytacja
przedszpitalna



60-70% nagłych śmierci sercowych ma

miejsce w fazie przedszpitalnej



W 92% pierwszy kontakt z chorym z

nagłym zagrożeniem życia mają laicy

KONIECZNOŚĆ

POWSZECHNEJ EDUKACJI!!!

Zatrzymanie krążenia krwi i
oddychania jest zwykle
skutkiem zaburzeń rytmu
serca



U dorosłych w 80-90% w

mechaniźmie migotania komór (

warunkach przedszpitalnych

)



Asystolia,bradyarytmie,

rozkojarzenie elektro-mechaniczne

(

w warunkach szpitalnych)

Zabiegi resuscytacyjne
podejmuje się w oparciu o
stwierdzenie:



Utraty przytomności



Braku oddechu (ruchy

oddechowe klatki piersiowej,

prąd powietrza przed ustami)



Braku tętna na dużych tętnicach

(szyjne, udowe, ramienne)

Inne objawy:



Sinica



Szerokość źrenic i ich reakcja na światło



Obecność lub brak odruchu rzęskowego

lub rogówkowego

Analizowanie tych objawów prowadzić

może do straty czasu -

opóźniania

wdrożenia czynności

resuscytacyjnych!

Przeciwwskazania do
resuscytacji:

Czynności resuscytacyjnych nie

podejmuje się w przypadku stwierdzenia

pewnych znamion śmierci :



Plam opadowych



Stężenia pośmiertnego

W skład resuscytacji
krążeniowo-oddechowej
wchodzą:



Podstawowe zabiegi

podtrzymywania życia (

Basic Live

Support-BLS

)

obejmują

irway,

reathing,

irculation



Zaawansowane czynności

podtrzymywania życia (

Advanced

Cardiac Live Support-ACLS)

(intubacja,

defibrylacja, leki)

A –utrzymanie drożności
dróg oddechowych:



Odgięcie głowy do tyłu (przez

uniesienie karku)



Wysunięcie żuchwy do przodu



Otwarcie ust pacjenta



Opróżnienie ust i dróg

oddechowych ręką lub przez

odsysanie.

Uderzenie przedsercowe-
wskazania:



U pacjentów z monitorowanym ekg-

przy częstoskurczu komorowym lub

migotaniu komór, gdy nie jest możliwe

natychmiastowe wykonanie defibrylacji



Za pomocą uderzenia

przedsercowego możliwe jest

przerwanie migotania komór

trwającego nie dłużej niż 30

sekund.

Wczesna defibrylacja



Migotanie komór jest najczęstszym

mechanizmem nagłego zatrzymania

krążenia krwi u dorosłych



Defibrylacja jest najskuteczniejszym

sposobem leczenia migotania komór



Prawdopodobieństwo skuteczności

defibrylacji elektrycznej maleje w

miarę upływu czasu.

Wczesna defibrylacja



Świadek zdarzenia może utrzymać

dzięki CPR serce w migotaniu przez 10-

15minut



Szanse powodzenia defibrylacji

zmniejszają się gwałtownie z upływem

czasu o ok. 7-10% w ciągu każdej

minuty.

Wczesna defibrylacja

Przyłożenie łyżek w pozycji V1 i V4-

Trzy kolejne wyładowania o energii:

200J - 200J - 360J - bez odrywania

łyżek i pod kontrolą zapisu EKG na

monitorze.

U chorego ze stymulatorem łyżki w

odległości >12 cm od rozrusznika.

Zasady wentylacji- B
(Breathing)



Bez stosowania tlenu objętość

wdechowa powinna wynosić ok.

10ml/kg(700-1000ml) w ciągu 2

sekund /Klasa IIa/



Przy użyciu tlenu stosujemy mniejszą

objętość wdechową ( ok.400-600ml)

w ciągu 1-2sek.



Zalecane jest podawanie 100% tlenu.

Tlenoterapia-
obowiązująca zasada:



Jak najwcześniej w CPR



Jak najwyższe stężenia

Im wcześniej i więcej tlenu w

resuscytacji, tym krócej i mniej

tlenu w intensywnej terapii

C (Circulation)-pośredni
masaż serca-mechanizm:



Pompa sercowa- uciskanie serca pomiędzy

mostkiem a kręgosłupem powoduje

wyciskanie z niego krwi, która napływa do

niego po zwolnieniu ucisku (skuteczny

przy dużej podatności klatki piersiowej)



Pompa piersiowa- podczas ucisku na

mostek w klatce piersiowej, powoduje

ciśnienie skurczowe, które popycha krew z

serca i płuc do dużych naczyń na obwód

C (Circulation) -pośredni masaż
serca – mechanizm -cd.



Zwolnienie ucisku wywołuje ciśnienie

rozkurczowe w obrębie klatki piersiowej,

powodując napływ krwi



Ciśnienie perfuzji mózgowej powstaje w fazie

kompresji z różnicy ciśnień w aorcie i żyłach

szyjnych (20% normy w czasie prowadzenia

CPR).



Ciśnienie perfuzji mięśnia sercowego powstaje

z różnicy między ciśnieniem rozkurczowym w

aorcie i prawym przedsionku ( 10-20% normy

podczas prowadzenia CPR).

Pośredni masaż serca



Ułożenie pacjenta-

płasko na twardym

podłożu, nogi uniesione powyżej poziomu

głowy (zwiększenie oporu obwodowego)



Wyszukanie punktu nacisku-

1/3dolna

mostka (dorośli i dzieci), ok.1cm poniżej linii

łączącej brodawki sutkowe ( noworodki i

niemowlęta).



Głębokość nacisku-

3.5-5.0cm (dorośli), 2.0-

3.5cm (noworodki i niemowlęta)



Częstość ucisku-

ok.100/min -dorośli, ok. 100-

110/min- dzieci, ok. 120-130/min-noworodki.

Masaż zewnętrzny serca



Częstość ucisków u dorosłych wynosi

ok.100/min /Klasa IIb/



Stosunek ucisków do oddechów zarówno

dla 1 jak i 2 ratowników wynosi 15:2 u

dorosłych , 5:1 u dzieci (jeżeli pacjent nie

jest zaintubowany) /Klasa IIb/



Tylko

pośredni masaż serca jest zalecany-

podczas pospiesznego przenoszenia

pacjenta lub niezdolności do prowadzenia

oddychania usta-usta /Klasa IIb/

Podawanie leków w CPR jest
postępowaniem drugoplanowym
i ma na celu:



Poprawę perfuzji narządowej podczas CPR



Ułatwienie defibrylacji elektrycznej



Zapobieganie nawrotom złośliwych

niemiarowości komorowych



Ochronę mózgu i w mniejszym stopniu

serca przed wpływem niedokrwienia i

niedotlenienia



Normalizację zaburzeń metabolicznych

Drogi podawania leków



Dostęp żylny



Dostęp dotchawiczy: dawki leków 2-

krotnie wyższe, rozpuszczane w 10ml

0.9%NaCl.

Adrenalina

Wytwarza wieńcowe ciśnienie perfuzji rzędu

30-40mmHg

Działanie alfa-adrenergiczne:

Skurcz arterioli

Zwiększenie napięcia ścian aorty

piersiowej, tętnic podobojczykowych

i szyjnych

Skurcz żył-zwiększona objętość krwi

centralnej części łożyska

naczyniowego.

Adrenalina



Działanie beta –adrenergiczne

Wzrost aktywności bodźcotwórczej

w sercu ; pobudzanie do

spontanicznych skurczów ,

zwiększenie częstości pracy serca

Sprzężenie elektro-mechaniczne

Wzrost siły skurczu

Zwiększenie amplitudy migotania

komór serca

Adrenalina - dawkowanie

0,015 mg/kg m.c. co 3-5min,

u dorosłego 1 mg co 3 min

Injectio Adrenalini amp. 0,1% 1

mg / ml

1 ampułka (1 ml) zawiera 1 mg

Adrenalina- działania
niepożądane wysokich dawek



Skurcz naczyń wieńcowych



Martwica mięśnia sercowego



Hiperglikemia

Uwaga!

Nie należy podawać w

jednej linii z wodorowęglanem sodu.

Wodorowęglan sodu

Nie stosuje się w pierwszych 5-

minutach resuscytacji.

Wyjątek stanowią



Rozpoznana przed zatrzymaniem

krążenia głęboka kwasica metaboliczna



Jeżeli od zatrzymania krążenia minął

czas dłuższy niż 5 min

Działania niepożądane NaHCO



Przesunięcie krzywej dysocjacji oksyhemoglobiny

w lewo ( z osłabieniem dostarczania tlenu do

tkanek)



Gwałtowne przemieszczenie potasu do komórek z

obniżeniem stężenia potasu w osoczu



Spadek stężenia wapnia zjonizowanego w osoczu

przez ułatwienie jego wiązania z białkami osocza



Przykurcz mięśnia sercowego (kamienne serce),

szczególnie w przypadku łączenia wapnia i

preparatów naparstnicy



Hipernatremia i hiperosmolalność

Dawkowanie
NaHCO3:

1 mmol/kg m.c. wstępnie,

następnie

co 10min 0.5 mmol/kg m.c.

1 mmol = 84 mg

Amp. 20 ml Natrium

bicarbonicum 8,4%

1 ml zawiera 84 mg

Atropinum sulfuricum



Parasympatykolityki przyspieszają rytm

zatokowy, albo przedsionkowy ośrodek

bodźcotwórczy, przyspieszając także

przewodzenie przedsionkowo-komorowe.



Powodują przyspieszenie czynności serca

w przypadku bloków proksymalnych, nie

powodując przyspieszenia czynności

serca w przypadku bloków dystalnych.

Atropina dawkowanie:



W asystolii 1mg i.v. co 3-5min



W bradykardii 0.5-1.0mg i.v. co 3-

5min

Można rozważyć podanie 3mg w dawce

jednorazowej (raczej nie przekraczać

dawki łącznej 3 mg)

Amiodaron i prokainamid
Klasa IIB:



Są zalecane dla wstępnego

leczenia stabilnej

hemodynamicznie tachykardii z

szerokimi zespołami QRS przed

lignokainą .

Amiodaron i sotalol-
Klasa IIA



Są nowymi środkami zalecanymi

do leczenia stabilnej

hemodynamicznie ,

monomorficznej i wielomorficznej

tachykardii komorowej.

Amiodaron

Jest lekiem antyarytmicznym

pierwszego wyboru dla leczenia

nawracających po wstrząsach

elektrycznych VF/VT.

Dawkowanie:

Cordarone amp. 150 mg / 3 ml

5 mg / kg m.c. powoli we wlewie i.v.

300 mg / 250 ml roztworu 5% glukozy w

ciągu 20 – 120 min., max. 1,2 g / d

Lignokaina

Stosowanie Lignokainy może być

kontynuowane w leczeniu VF/VT

lecz w świetle obecnych badań

zasługuje ona jedynie na Klasę -

nieokreślone.

Lignocainum HCl:

Podnosi próg migotania komór oraz

hamuje powstawanie nawracającej

fali pobudzeń.

Dawkowanie: wyjściowo 1 mg / kg m.c. w

bolusie i.v., dalej we wlewie kroplowym 1-2

mg / min. (max. do 5mg/kg m.c.w krótkim

okresie czasu)

Lignocainum hydrochloricum 1%, 2%

1 ml zawiera 10 lub 20 mg lignokainy

Najczęstsze błędy
manualne podczas CPR



Niewłaściwe udrożnienie dróg

oddechowych



Nieumiejętne posługiwanie się workiem

Ambu



Nieumiejętność posługiwania się

defibrylatorem



Niewłaściwie wybrane miejsce na mostku

do masażu pośredniego



Złe ułożenie pacjenta resuscytowanego

Najczęstsze błędy w
leczeniu
farmakologicznym:



Nagminne niepodawanie tlenu przy

sztucznej wentylacji workiem Ambu, mimo

obowiązku podaży 100%

tlenu



Nieuzasadnione stosowanie zbyt wysokich

dawek

adrenaliny



Nieuzasadnione stosowanie

steroidów

zwykle wysokie dawki/



Zbyt wysokie dawki

wodorowęglanów



Zbyt wysokie lub zbyt niskie dawki

atropiny



Podawanie roztworów

glukozy

resuscytowanym pacjentom bez

rozpoznanej hipoglikemii

Postępowanie
poresuscytacyjne ma na
celu:



Normotensja lub hipertensja-MAP 80-

120mmHg



Normowolemia-OCZ 8-12 cm H2O



Umiarkowana hipokapnia 25-25mmHg



Umiarkowana hiperoksja 100 -120mmHg



Prawidłowe stężenia elektrolitów



Normalne pH krwi tętniczej



Umiarkowana hemodilucja HT 30-35%

Postępowanie
poresuscytacyjne cd.:



Normoproteinemia



Normoglikemia- unikać

hiperglikemii!



Normotermia ok.37 stopni C-

unikać hipertermii!

Postępowanie w NZK w
mechaniźmie VT/VF

Podstawowe czynności resuscytacyjne

Ewentualnie uderzenie przedsercowe

Podłącz defibrylator/monitor

Ocena rytmu serca, ewent.badanie tętna

VF/VT

Defibrylacja lub kardiowersja 3-krotna w

miarę potrzeby (bez odrywania łyżek

defibrylatora)

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa-1min

Ocena rytmu serca – VF/VT – powrót do

punktu 6, itd.

Postępowanie w NZK -
asystolia i rozkojarzenie
elektromechaniczne.

Podstawowe czynności resuscytacyjne

Ewent uderzenie przedsercowe

Podłącz defibrylator/monitor

Ocena rytmu serca, ewent. zbadać tętno

Rytm inny niż VF/VT

Resuscytacja krążeniowo oddechowa

przez 3 min (przez 1 min jeśli

bezpośrednio po defibrylacji)

Ocena rytmu serca czyli powrót do

punktu 4.

Document Outline