UMOWA SPEDYCJI - wiąże się z przewozem rzeczy.

Uregulowana jest w art. 794 i nast. KC.

„Przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem”.

Jest to umowa:

• dwustronnie zobowiązująca

• odpłatna

• wzajemna

• kauzalna

• konsensualna

• jednostronnie handlowa

Stronami umowy są:

Spedytor - przedsiębiorca, który w sposób zawodowy, we własnym imieniu świadczy usługi spedycji. Może to być:

• os. prawna

• os. fizyczna

• os. sp. handlowa

Dający zlecenie - podmiot, który korzysta z usług przewoźnika w zakresie przewozu rzeczy, czyli kontrahent przewoźnika. Może nim być zarówno wysyłający jak i odbiorca.

Nie może drugą stroną być przewoźnik.

Usługi spedycyjne - są to czynności, które dokonuje spedytor; przedmiotem tych czynności mogą też być np.: umowy o dzieło;

1. cecha podmiotowa - usługa świadczona przez spedytora w zakresie jego działalności zawodowej

2. cecha przedmiotowa - usługa związana z przewozem rzeczy

Czynność faktyczna - przygotowanie, zważenie, konwojowanie, rozładunek itp.

Czynność prawna - zawarcie umowy przewozu, składu, ubezpieczenia przesyłki.

Są to tzw. umowy kauczukowe, czyli treść z możliwością różnie ukształtowanej treści; czyli:

1. spedytor może się podjąć konkretnej usługi, np. załadunku

2. może dotyczyć konkretnych kilku kompleksowych usług

3. może obejmować pełną usługę spedycyjną

4. może dotyczyć kompleksowej usługi spedycyjnej danego podmiotu usługi, czyli wszystkich usług zleceniodawcy.

Zawarcie umowy spedycyjnej - przepisy nie przewidują szczególnych form zawarcia tejże umowy. Najczęściej jest forma oferty, rokowań.

OBOWIĄZKI SPEDYTORA - spedytor zawsze działa w interesie zleceniodawcy; powinien:

• podjąć wszelkie czynności do uzyskania zwrotu przez dającego zlecenie nienależnie pobranych opłat, np. przewoźnego, opłat celnych itp.

• podjąć wszelkie czynności potrzebne do zabezpieczenia praw dającego zlecenie albo wskazań odbiorcy wobec przewoźnika lub innego spedytora

Dochowania staranności wymogów art. 355 § 2 KC.: „Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności”. (wykonanie usługi w sposób zawodowy)

• jeśli spedytor sam dokonuje przewozu to ma również obowiązki przewoźnika.

PRAWA SPEDYTORA - Może występować w imieniu dającego zlecenie albo we własnym imieniu, ale wtedy działa na rachunek dającego zlecenie. Ma również prawo:

• posługiwania się innymi podmiotami przy wykonywaniu umowy

• mam prawo do wynagrodzenia; wysokość wynagrodzenia wynika z taryfy lub cennika określonego przez spedytora, bądź strony ustalają cenę. spedytor nabywa to prawo po wykonaniu zlecenia

• zwrotu wydatków, kosztów związanych z wykonaniem usługi

• przysługuje mu ustawowe prawo zastawu na przesyłce

• ma prawo przewoźnika, jeśli jednocześnie dokonuje przewozu

OBOWIĄZKI SPEDYTORA - odpowiedzialność ta ma charakter ograniczony, ponosi on odpowiedzialność za ubytek, uszkodzenie, utratę przesyłki, ale wysokość odszkodowania nie może przewyższyć zwykłej wartości przesyłki. To ograniczenie nie wiąże spedytora jeżeli jest to szkoda umyślna, lub wynikła z rażącego niedbalstwa spedytora.

Jeśli przedmiotem umowy spedycji są np. papiery wartościowe, pieniądze to spedytor ponosi odpowiedzialność tylko wtedy jeżeli właściwości tej przesyłki zostały mu podane przy zawieraniu umowy, chyba, że szkoda powstała z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa ze strony spedytora. (patrz też art. 471 i nast. KC.)

Spedytor odpowiada za własne uchybienia jak i podmiotów, którym powierza lub zleca wykonanie usługi.

UMOWA SKŁADU - umowa ta uregulowana jest art. 853 i nast. KC.

Przez umowę składu przedsiębiorca składowy zobowiązuje się do przechowania, za wynagrodzeniem, oznaczonych w umowie rzeczy ruchomych.

Jest to więc umowa:

• dwustronnie zobowiązująca

• odpłatna

• wzajemna

• kauzalna

• kwalifikowana podmiotowo

• przynajmniej jednostronnie handlowa

• realna; dochodzi do skutku z chwilą wydania rzeczy

Przedmiotem umowy składu są rzeczy ruchome. Nie mogą nimi być papiery wartościowe, pieniądze, nieruchomości. Powinny one też być oznaczone w umowie.

Regulacja prawna nawiązuje również do tego aby dokonać;

podziału rzeczy:

• rzeczy zamienne

• rzeczy niezamienne

podziału obiektywnego, na takie, które:

• dają się wyodrębnić w obrocie za pomocą liczby, miary, wagi

• z uwagi na to, iż ich właściwości, cechy są sobie tylko właściwe i mogą być wyodrębnione indywidualnie

Umowa składu jest to handlowa umowa przechowania.

Skład od przechowania różni się:

• strony są inaczej określone

• zawsze odpłatnie

• przedmioty, rzeczy ruchome, ale w um. składu są to towary, rzeczy w obrocie gospodarczym

• przedsiębiorca składowy ma obowiązek konserwacji rzeczy przekazanych do składu

• celem przechowania jest zaspokojenie indywidualnych interesów;

celem składu jest natomiast masowe przechowywanie towarów

Strony:

Przedsiębiorca składowy - przedsiębiorca, czyli os. fizyczna, prawna, osobowa spółka handlowa, która prowadzi działalność w sposób zawodowy, we własnej działalności polegającej na świadczeniu usług składu. Zawiera on umowę.

W Polsce przybiera on szczególne formy, są to:

• Domy Składowe (ust. o domach składowych 16 list. 2000)

są to przedsiębiorcy działający na podstawie zezwolenia właściwego ministra (towary rolne - min. Rolnictwa)

Mogą to być wyłącznie os. fizyczne, sp. z oo. Komandytowe, jawne, akcyjne, spółdzielnie i przedsiębiorstwa państwowe.

Składający - podmiot, który oddaje rzeczy na przechowanie. Nie musi on być właścicielem tych rzeczy

Zawarcie umowy -- niema szczególnej formy zawarcia umowy składu, ale przedsiębiorca składowy ma obowiązek wydania pokwitowania określającego rodzaj, ilość, oznaczenie sposobu opakowania rzeczy, ewentualnie inne istotne postanowienia umowy.

Do zawarcia umowy dochodzi także dopiero z chwilą wydania rzeczy, czyli jest to umowa tzw. realna

Dowód składowy -- to nie to samo co pokwitowanie.

Dowód składowy mogą wydawać tylko Domy Składowe i są to papiery wartościowe. Dowód składowy składa się z 2 części:

1. rewers - składowy dowód posiadania

2. warrant - składowy dowód zastawniczy

PTRAWA I OBOWIĄZKI STRON

Składający zobowiązanie -- obowiązany jest do zapłaty wynagrodzenia

• zapłaty należności ubocznych

• odbioru rzeczy oddanych w skład

• zwrot kosztów, wydatków poniesionych przez dom składowy w celu wykonania umowy, np. cło, ubezpieczenie, itp.

Prawa składającego odpowiadają obowiązkom przedsiębiorcy składowego oraz dodatkowo kontrola wykonania umowy

Prawa przedsiębiorcy składowego:

• do wynagrodzenia; składowe plus koszty uboczne

wysokość wynagrodzenia - ryczałtowo

• zastawu na rzeczach

• sprzedaży rzeczy narażonej na zepsucie jeżeli nie można czekać na rozporządzenie rzeczą przez zleceniodawcę

Obowiązki przedsiębiorcy składowego:

• sprawowanie pieczy nad rzeczami oddanymi na skład

• dokonanie czynności konserwacyjnych

• wydanie pokwitowania składającemu

• zawiadomienie składającego o ważnych wydarzeniach dotyczących praw składającego lub dotyczących rzeczy składającego

• jeśli rzeczy są narażone na zepsucie to ma obowiązek sprzedaży

• jeśli rzecz jest przesyłana do przedsiębiorcy składowego ma on obowiązek podjęcia czynności potrzebnych do zabezpieczenia praw i mienia składającego tj.:

• umożliwienie składającemu oglądania rzeczy, pobierania próbek mających na celu utrzymania tych rzeczy w należytym stanie.

Ustanie umowy:

Umowy składu zawiera się na czas:

• oznaczony - umowa ustaje z upływem tego okresu, z tym że w tym przypadku uważana jest za zawartą na czas nieoznaczony jeżeli zlecający na 14 dni od wygaśnięcia umowy nie zażądał oddania rzeczy na piśmie w formie listu poleconego

• nieoznaczony - umowa wygasa po wypowiedzeniu przez przedsiębiorcę składowego w terminie 1-go m-ca w formie listu poleconego.

W obu tych przypadkach przedsiębiorca składowy może z ważnych powodów w każdym czasie zażądać odebrania rzeczy wyznaczając odpowiedni termin.

Może też być ona rozwiązana za zgodą stron.

Odpowiedzialność przedsiębiorcy składowego:

• za szkodę wynikłą z utraty, ubytku, uszkodzenia rzeczy przyjętych na skład, chyba że udowodni, iż mimo staranności nie mógł szkodzie zapobiec

Ograniczenia :

• za ubytek rzeczy w zakresie określonych przepisami np. odparowanie; odszkodowanie nie może przekraczać zwykłej wartości rzeczy, chyba że szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa przedsiębiorcy składowego.

RACHUNEK BANKOWY

Uregulowany jest w art. 725 i nast. K.C.

Przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nie oznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych.

Strony

Bank - wg prawa bankowego jest to osoba prawna utworzona zgodnie z przepisami ustawy działająca na podstawie zezwolenia

Posiadacz rachunku - osoba fizyczna, prawna a także inne jednostki organizacyjne jeżeli mają zdolność prawną.

Rachunek oszczędnościowy może być prowadzony dla kilku osób, każda osoba ma prawo posiadania rachunku.

Osoba małoletnia również może być posiadaczem rachunku oszczędnościowego.

Charakter prawny - jest to umowa :

• konsensualna

• zawarcie umowy w zasadzie jest dobrowolne lecz przepisy przewidują tutaj ograniczenia, np. prawo działalności gospodarczej nakłada obowiązek założenia konta na osobę prowadzącą działalność gospodarczą (art. 13 ust. 9 „prawo działalności gospodarczej”)

• może mieć charakter odpłatny; w praktyce jest on odpłatny, polega na oprocentowaniu środków powierzonych bankowi a na posiadaczu ciąży zapłata za prowadzenie rachunku oraz zapłata prowizji wynikającej z umowy

• kreuje stosunek prawny o charakterze ciągłym

• oznaczona lub nieoznaczona

• handlowa kwalifikowana podmiotowo; jedną stroną musi być bank

• ujednolicona (wzór umowy, formularz)

Jest ona także uregulowana w przepisach prawa bankowego (Dz.U. 29 sierpnia 1997)

Wg prawa bankowego Bank może prowadzić rachunki:

• bieżące - przechowywanie środków pieniężnych i dokonywanie rozliczeń pieniężnych

• pomocnicze - służą do przeprowadzenia rozliczeń pieniężnych w innym oddziale lub banku niż ten który prowadzi rachunek

• lokaty terminowe - służą do przechowywania środków pieniężnych przez czas określony w umowie

• oszczędnościowe - otwierane są dla osób fizycznych lub szkolnych kas pożyczek, pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych.

Nie mogą być wykorzystywane do rozliczeń związanych z działalnością gospodarczą.

Zawarcie umowy

Najczęściej formę określa Bank.

Bank nie może odmówić zawarcia umowy jeżeli osoba spełnia warunki określone przez Bank.

Forma umowy - regulują to przepisy bankowe; forma pisemna dla celów dowodowych.

Tryb zawarcia - oferta i jej przyjęcie.

Rachunki oszczędnościowe - Bank wydaje dowód zawarcia umowy w postaci książeczki.

Treść umowy - reguluje to prawo bankowe w art. 54

Prawa i obowiązki stron.

Bank - obowiązki:

• prowadzenie rachunku przez dokonywanie odpowiednich zapisów w księgach banku (stan, zmiany)

• przy każdej zmianie przesłać posiadaczowi wyciąg z roku z ustalonego salda

• zwrotu środków pieniężnych na każde żądanie chyba, że uzależniono zwrot od wypowiedzenia

• dokonywać na zlecenie posiadacza rozliczeń pieniężnych, np. r-ki tel. Czynsz

• zachowanie w tajemnicy stanu środków na r-ku. obrotów

• dołożenie wszelkich starań w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa powierzonych środków pieniężnych oprocentowania środków pieniężnych zgromadzonych na r-ku, określa to umowa a także okresy odsetek, jak również czy doliczyć czy wypłacić.

Bank - prawa:

• do wynagrodzenia określonego w umowie (prowizja, to umowa ją ustala)

• swobodnego obracania czasowo wolnymi środkami zgromadzonymi na r-ku.

Posiadacz rachunku.

Obowiązki:

• zawiadomienie Banku o zmianie adresu bądź siedziby

• zawiadomienie Banku o nieprawidłowości salda w ciągu 14 dni od otrzymania wyciągu.

Prawa:

• swobodnego dysponowania środkami zgromadzonymi na r-ku, jednak to prawo może być ograniczone tylko odpowiednim postanowieniem, zawartym w umowie, na które jednak musi wyrazić zgodę posiadacz r-ku

• do zwrotu środków pieniężnych

• zlecenia dokonywania rozliczeń pieniężnych

• do odsetek zgromadzonych od wkładu.

USTANIE UMOWY BANKOWEJ

Umowa może być zawarta na czas

1. oznaczony - upływ terminu na ogólnych zasadach za zgodą stron

• może być wypowiedziane przez każdą ze stron. Bank może ale tylko z ważnych powodów

• r-ki oszczędnościowe, jeżeli przez 5 lat nie są dokonywane obroty poza dopisywaniem odsetek a wartość środków pieniężnych nie przekracza kwoty minimalnej

• pozostałe określa umowa

nieoznaczony

UMOWA UBEZPIECZENIA

Uregulowana jest w art. 805 i nast. K.C. a także ustawą z 28 lipca 1990 roku „o działalności ubezpieczeniowej”.

Umowa ubezpieczenia -- przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Wyróżniamy umowy:

• dobrowolne

• obowiązkowe, tj. takie gdy przepisy prawa nakładają na określone osoby obowiązek zawarcia ubezpieczenia np. OC pojazdów samochodowych, OC za szkody związane z prowadzeniem działalności rolniczej przez rolników, ubezpieczenia gospodarstw rolnych przed ogniem.

W obu tych przepadkach podstawą powstania jest umowa.

Charakter umowy ubezpieczenia.

Jest to umowa:

• dwustronnie zobowiązująca

• odpłatna (składka)

• wzajemna

• losowa

• konsensualna

• kreuje zobowiązanie o charakterze ciągłym

• kauzalna

• masowa

• adhezyjna (poprzez przystąpienie)

• kwalifikowana podmiotowo (zawsze Zakład Ubezpieczeniowy).

Strony umowy

Zakład ubezpieczeniowy - podmiot uprawniony do działalności ubezpieczeniowej. Mogą ją prowadzić wyłącznie S.A. lub Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych. Wymagają one zezwolenia Min. Finansów.

Zagraniczne zakłady ubezpieczeń mogą podejmować i prowadzić działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jedynie przez główny oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń, zwany dalej "głównym oddziałem".

S.A. - podlegają kodeksowi spółek handlowych. Akcje takich spółek muszą być imienne z wyjątkiem kapitału zakładowego, który nie może być niższy od najwyższego kapitału gwarancyjnego wymaganego dla ubezpieczeń. Kapitał Zakładowy zapłaci przed rejestracją pokryty wkład pieniężny. Statut i zmiany podlegają zaopiniowaniu Min. Finansów.

Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych - są to os. prawne, jednostki ubezpieczające członków na zasadach wzajemności. Uzyskanie członkostwa wiąże się z zawarciem umowy ubezpieczenia. Towarzystwa mogą ubezpieczyć też osoby nie będące członkami.

Zakłady Ubezpieczeń nie mogą prowadzić działalności gospodarczej.

STRONY

Ubezpieczający - os. fiz., prawne, osobowa sp. handlowa, podmiot zawierający um. ubezpieczenia we własnym interesie.

Reasekuracja - Zakład Ubezpieczeniowy ubezpiecza w innym zakładzie część swoich zobowiązań.

Umowa ubezpieczenia może być zawarta na rzecz os. trzeciej. Ubezpieczać dobra lub mienie os. trzeciej, w takim wypadku to ona jest ubezpieczonym lecz obowiązek zapłaty świadczenia leży po stronie ubezpieczającego.

Ubezpieczenia na życie i osobowe

Ubezpieczony może wskazać osobę uprawnioną do odbioru świadczenia w razie jego śmierci - taką osobę nazywamy uposażonym . może on być wskazany imiennie lub na okaziciela.

Wypadek ubezpieczeniowy - takie zdarzenie przyszłe, niepewne o charakterze nietypowym, niezależnym od woli ubezpieczonego, ubezpieczającego, zdarzenie losowe.

Wyróżniamy ubezpieczenia:

• majątkowe - dotyczą one mienia albo odpowiedzialności cywilnej - polega ona na tym, że Z.U. zobowiązuje się do spełnienia świadczenia (wypłaty odszkodowania) na rzecz os. trzeciej wobec której odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający bądź ubezpieczony.

• osobowe - mogą dotyczyć śmierci ubezpieczonego lub dożycia określonego wieku—i takie nazywają się na życie; mogą też dotyczyć uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia, śmierci w wyniku wypadku—i takie nazywają się od następstw nieszczęśliwych wypadków.

Zawarcie umów

Zasadniczo wyróżniamy typ - oferta i jej przyjęcie.

Ofertę składa ubezpieczający i jest ona zawarta z chwilą doręczenia przez Z.U. dokumentu ubezpieczenia (pisa ubezpieczeniowa, legitymacja itp.)

Od takiego trybu są jednak wyjątki:

• jeżeli dokument ubezpieczenia nie zostanie ubezpieczającemu doręczony w ciągu 14 dni od doręczenia na piśmie wniosku, wówczas umowę uważa się za zawartą z początkiem 15 dnia na ogólnych warunkach ubezpieczenia.

Nie odnosi się to do ubezpieczeń na życie

• jeżeli dokument ubezpieczenia doręczony ubezpieczającemu zawiera postanowienia odbiegające na jego niekorzyść od postanowień zawartych we wniosku, wtedy Z.U. ma obowiązek zwrócić ubezpieczającemu się uwagę na różnice.

Jeżeli Z.U. nie uczyni tego, to te niekorzystne dla ubezpieczającego się postanowienia są nieważne.

Jeżeli Z.U. dopełnił obowiązku i wyznaczył odpowiedni termin a ubezpieczający nie zgłosił sprzeciwu, wtedy uważa się, że umowa doszła do skutku zgodnie z treścią dokonanego ubezpieczenia następnego dnia po upływie terminu do zgłoszenia sprzeciwu.

Umowa ubezpieczenia może też być zawarta w trybie rokowań.

Formy umowy - nie ma szczególnej formy zawarcia ale należy potwierdzić zawarcie umowy za pomocą dokumentu (dla celów dowodowych).

Zawarcie umowy - można zawrzeć umowę poprzez pośredników, czyli agentów ubezpieczeniowych a także poprzez tzw. brokerów ubezpieczeniowych.

Charakterystyczne jest posługiwanie się ogólnymi warunkami ubezpieczeń.

Powstanie odpowiedzialności Z.U. określa umowa od kiedy do kiedy, poprzez wskazanie terminu lub zdarzenia .

Powstanie odpowiedzialności nie jest tożsame z zawarciem umowy, gdyż odpowiedzialność powstaje następnego dnia od zawarcia umowy, nie wcześniej niż po opłaceniu składki. Gdy dochodzi do zawarcia umowy...

Prawa i obowiązki stron.

Ubezpieczający - obowiązki

• opłacenie składki, wysokość i termin określa umowa. Składkę oblicza się za czas trwania odpowiedzialności Z.U.

• w przypadku ubezpieczenia majątkowego ubezpieczający ma obowiązek z chwilą wystąpienia wypadku, zabezpieczenia przed powiększeniem się szkody i mienia bezpośrednio zagrożonego.

Z umowy wynika też obowiązek odpowiedniego zabezpieczenia mienia przed powstaniem takiej szkody.

Zakład Ubezpieczeń - obowiązki

• spełnienia świadczenia określonego w umowie

• w ubezpieczeniu majątkowym ma ono charakter pieniężny - odszkodowanie

Na wysokość odszkodowania ma wpływ wysokość szkody, wpływają również tzw. franszyzy i udział własny ubezpieczonego.

Franszyza integralna - wyłączenie odpowiedzialności, jeśli szkoda nie przekracza określonej kwoty?????

Franszyza redukcyjna - odszkodowanie pomniejszone o...............

Udział własny pokrzywdzonego - zmniejszenie odszkodowania o pewien % odpowiadający temu udziałowi.

Suma ubezpieczenia - jest to kwota górnej granicy odpowiedzialności odszkodowawczej Z.U.

Może ona być równa wartości ubezpieczonego mienia - wartość ubezpieczeniowa.

Suma niższa - niedoubezpieczenie.

Suma wyższa - ponadubezpieczenie.

W przypadku ubezpieczenia obowiązkowego określa się sumę gwarancyjną; jest to minimalna kwota ubezpieczenia.

Odpowiedzialność Z.U. jest wyłączona jeżeli szkoda powstała na skutek winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa ubezpieczającego.

Z.U. ma obowiązek zapłaty odszkodowania nawet wtedy, gdy odpowiedzialność za szkodę ponosi os. trzecia, np. złodziej.

Jeżeli Zakład spełnia takie świadczenie przechodzą na niego z mocy prawa roszczenia względem tej os. trzeciej do wysokości spełnionego świadczenia, tzw. regest ubezpieczeniowy

Przy ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej poszkodowany może dochodzić świadczenia od Z.U.

Ubezpieczenia majątkowe - rodzaj, zakres, rozmiar świadczenia określa umowa, np. pokrycie kosztów leczenia, rehabilitacji, renta.

Rozmiar zależy od sumy ubezpieczenia. Te świadczenia są niezależne od innych świadczeń.

W razie samobójstwa ubezpieczonego Z.U. ma obowiązek spełnienia świadczenia pod warunkiem, że samobójstwo popełnione zostało po 2 latach od zawarcia umowy.

Z.U. nie może też odmówić wypłacenia świadczenia jeżeli upłynęło 3 lata od zawarcia umowy jeśli ubezpieczony zataił np. chorobę w wyniku której zmarł.

• Obowiązek zachowania w tajemnicy warunków i wysokości ubezpieczenia.

Ustanie stosunku ubezpieczenia.

Ubezpieczenia można zawrzeć na czas:

• określony (oznaczony)—upływa ono wraz z upływem tego czasu.

• nieoznaczony—upływa w drodze wypowiedzenia.

Przy ubezpieczeniach obowiązkowych ubezpieczający (klient) może wypowiedzieć umowę w każdym czasie. Niezapłacenie składki uważa się za wypowiedzenie czyli odstąpienie.

Przy ubezpieczeniach majątkowych może być zastrzeżony okres, w którym nie można wypowiedzieć umowę, nie dłużej jednak niż 2 lata.

Odstąpienie od umowy:

• gdy umowa zostaje zawarta i odpowiedzialność Zakładu powstaje poprzez zapłacenie składki, a składka nie zostaje zapłacona

• gdy ujawnią się okoliczności zwiększające możliwości powstania wypadku, a Z.U. gdyby o tych okolicznościach wiedział to nie zawarłby ubezpieczenia

ubezpieczający może odstąpić od umowy ale musi to być określone w ogólnych warunkach ubezpieczenia; w terminie 30 dni jeśli jest os. fizyczną i 7 dni jeśli jest os. prawną; od zawarcia umowy.

UMOWY NIENAZWANE

Umowa fraichisingu - fraichisingodawca zobowiązuje się udostępnić fraichisingobiorcy do korzystania przez czas określony lub nieokreślony swoją firm, znaki towarowe, godło, koncepcję prowadzenia określonej działalności gospodarczej z zachowaniem wykorzystywanego przez niego zewnętrznego i wewnętrznego wystroju oraz do udzielania rad i pomocy przy prowadzeniu takiej działalności; a fraichisingobiorca zobowiązuje się do zapłaty.

Pakiet

Strony:

Fraichisingodawca - przedsiębiorca prowadzący określoną działalność gospodarczą i który osiągną sukces na dużą skalę.

Fraichisingobiorca - przedsiębiorca prowadzący działalność na mniejszą skalę, który boi się ryzyka zaistnienia na rynku i chce wykorzystać sukces fraichisingodawcy.

Fraichising produkcyjny -gdy wykorzystywana jest technologia, logo itp., np. coca cola.

Fraichising usługowy - biorca prowadzi usługi wykorzystując np. firmę; Mc. Donald, Holidai Inn.

Fraichising handlowy - np. Benetton.

Fraichising mieszany - ??????

Umowa ta jest um. nienazwaną, nieuregulowaną, empiryczną - wykształciła się w praktyce. Jest ona:

• odpłatna

• wzajemna

• konsensualna

• oznaczona czasowo lub nie

• kreuje zobowiązania o charakterze ciągłym

• na zasadzie swobody

• oparta na zasadzie zaufania

• handlowa (obie strony są przedsiębiorcami)

• dwustronna

Fraichisingodawca może tworzyć sobie sieci, czyli może wiązać się z wieloma fraichisingobiorcami.

Praw i obowiązki

Fraichisingodawca - prawo:

• do wynagrodzenia; opłata wstępna, bieżące wnoszone okresowo (na podstawie umowy) oraz opłaty dodatkowe za szczególne korzyści, np.

• ?????

• szkolić pracowników, zatrudniania u fraichingobiorcy na stanowiskach kierowniczych

• poszerzania sieci

• żądania zachowania tajemnicy, przestrzegania lojalności, nie podejmowania działań konkurencyjnych

• aby druga strona urządzała obiekty wg wzorów ustalanych przez fraichisingodawcę.

Obowiązki:

• udostępniania pakietu, koncepcji prowadzonej działalności, znaków towarowych, wynalazków, tajemnicy przedsiębiorstwa

• udzielenie biorcy rad, wskazówek, pomocy przy prowadzeniu działalności

• wybudowania, wyposażenia itd. Budynków przeznaczonych do działalności

• przestrzegania zastrzeżonej w umowie wyłączności na danym terenie

• informowanie biorcy o zmianach w organizacji

• prowadzenie reklamy całej sieci

• lojalności wobec biorcy

• pomocy bankowej (zawiera umowę z bankiem, na podstawie której bank daje kredyt biorcy)

Fraichisingobiorca - Prawo:

• do korzystania z pakietu. Może używać nazwy, logo, technologii itp. Tajemnic

• urządzenia przedsiębiorstwa na wzór przedsiębiorstwa fraichisingodawcy

• korzystania z doświadczenia dawcy

• korzystania z pomocy

• zastrzeżone prawo do wyłączności na danym terenie

obowiązki:

• zapłaty wynagrodzenia (wstępne, bieżące, dodatkowe)

• zgodnego z umową korzystania z pakietu fraichisingowego

• zachowania jakości takiej samej jak fraichisingodawca

• lojalności

• zakaz działalności konkurencyjnej

UMOWA FACTORINGU

Jest to umowa poprzez którą przedsiębiorca przelewa swoje wierzytelności wynikające z umów sprzedaży, dostawy lub umów o świadczenie usług wobec dłużnika na factora, natomiast factor zobowiązuje się do zapłaty wierzytelności przelanych, pomniejszonych o prowizję factora oraz do świadczenia na rzecz przedsiębiorcy określonych w umowie czynności dodatkowych.

Elementy:

• przelew wierzytelności

• zobowiązanie się factora do spełnienia świadczeń

Cele:

• factorium służy do finansowania przedsiębiorców. Czyli jeszcze przed terminem spłaty przez dłużnika całej kwoty przedsiębiorca otrzymuje zapłatę i wykorzystuje ja w prowadzonej przez siebie działalności. Pozwala to na zachowanie płynności finansowej.

Faktor przejmuje na siebie ryzyko zdejmując to ryzyko z przedsiębiorcy.

Umowa factoringu jest umową nienazwaną, charakteryzującą się swobodą umów w myśl art. 353¹ K.C.

Jest umową:

• odpłatną

• dwustronnie zobowiązującą

• konsensualna

• handlową

Strony umowy:

Factor - może to być Bank, który zawiera taką umowę, wyspecjalizowany podmiot zajmujący się factoringiem, np. sp. kapitałowa

Wierzyciel - przedsiębiorca, któremu przysługuje wierzytelność.

Dłużnik wierzyciela nie jest stroną umowy factoringu, jest to tylko nabywca, usługobiorca wierzyciela.

Przedmiot umowy - jest nim przelew wierzytelności od dłużnika. Są to krótkie terminy, wierzytelności od 14 dni do 6 m-cy.

Dodatkowe czynności factora dotyczą dłużników wierzyciela.

Mogą dotyczyć:

• okresowego sprawdzania stanu ich wypłacalności

• ????

• ???

Zawarcie umowy factoringu.

Zawiera się ją w formie pisemnej na wzorze. Zgoda dłużnika nie jest wymagana.

Factor właściwy - pełny - ryzyko wypłacalności dłużnika przechodzi na factora. Wierzytelności, które są przedmiotem umowy są przelewane na factora.

Factor niepełny - określone wierzytelności przelewane są na factora ale w razie niewypłacalności dłużnika wracają do wierzyciela. Ryzyko nie przechodzi na factora.

Wyróżniamy także:

Factoring otwarty -dłużnika informuje się o przystąpieniu do umowy.

Factoring półotwarty - informuje się go gdy dostaje zawiadomienie o spełnieniu świadczenia.

Factoring tajny - nie informuje się dłużnika.

UMOWA FORFAITINGU

Jest to umowa polegająca na tym, że forfaiter nabywa wierzytelności bezzwrotnie. Ryzyko przechodzi na forfaitera.

Jest to forma finansowania przedsiębiorców ale zawierana w obrocie międzynarodowym, przy exporcie i imporcie.

Forfaiting jest zbliżony do factoringu gdyż:

• podobnie są zawierane

• podobne cele, funkcje umów

• analogicznie rysują sytuację dłużnika

• taka sama odpowiedzialność za niewykonanie umowy

• nienazwana

• rozwiązanie jest podobne??

Różnice:

Factoring:

• wierzytelności są krótkoterminowe

• przedmiotem są przelew wierzytelności dodatkowe czynności

• factor nabywa wierzytelności wobec określonego dłużnika albo wierzytelności określonego rodzaju wynikające z umów z różnymi klientami

• forma finansowania na rynku krajowym

• dłużnik zazwyczaj jest informowany o zawarciu umowy

• factor zawiera takie umowy na własne ryzyko

Forfaiting:

• wierzytelności są średnio i długo terminowe, udzielane na okres od 6 m-cy do 7,10 lat

• główne znaczenie odgrywa funkcja finansowania a reszta jest podporządkowana

• umowa najczęściej dotyczy jednej, konkretnie wskazanej wierzytelności

• dotyczy należności exportowych

• zazwyczaj nie ujawnia się dłużnikowi zawarcia umowy

• zawierają ją konsorcja. Przy forfaitingu przelew wierzytelności jest bezregresowy - przechodzi na forfaitera

katalog wierzytelności jest szerszy, mogą to być wierzytelności też z weksli, leasingu, księgowe

---