Agresja (łac. aggresio - napaść) to w psychologii określenie dowolnego zachowania, ukierunkowanego na zewnątrz lub do wewnątrz, mającego na celu spowodowanie szkody fizycznej lub psychicznej. Dla kształtowania się zachowań prospołecznych lub agresywnych istotne są normy i standardy etyczne rodziny generacyjnej.
Wyróżniana jest m.in.:
agresja wroga - agresja poprzedzona uczuciem złości, która ma na celu zranienie lub zadanie bólu.
agresja instrumentalna - agresja służąca innemu celowi niż zranienie lub zadanie bólu, np. zastraszenie.
agresja prospołeczna - chroniąca interesy społeczne
agresja indukowana - powstająca w efekcie psychomanipulacji.
agresja odroczona
Kompulsja to rodzaj zaburzeń lękowych, wyrażający się występowaniem czynności przymusowych. Większość czynności przymusowych dotyczy czystości, ciągłego czyszczenia i sprawdzania wszystkiego, w celu niedopuszczenia do niebezpiecznej sytuacji. U podstaw tego zachowania leży zazwyczaj lęk przed możliwością niebezpieczeństwa, a czynność rytualna jest bezskuteczną symboliczną próbą odwrócenia tego niebezpieczeństwa.
W zaburzeniach obsesyjno-kompulsywnych czynności kompulsywne występują najczęściej łącznie z obsesjami, choć może wystąpić zaburzenie z przewagą czynności natrętnych (rytuały), klasyfikowane w ICD-10 jako F42.1.
U dzieci występują czasami jedynie kompulsje.
Podstawowe rodzaje zachowań kompulsywnych, to:
sprawdzanie - rytuały związane ze sprawdzaniem łączą się z obniżeniem poczucia bezpieczeństwa, (czy urządzenia elektryczne zostały wyłączone, woda zakręcona, gaz wyłączony, mieszkanie zamknięte),
czyszczenie - np. skomplikowany sposób mycia rąk, ciała, ubrania lub mieszkania,
liczenie (głośno lub po cichu) czasem wg skomplikowanej zasady, np. trójkami, często połączone z nawracającymi wątpliwościami, czy liczenie wykonano prawidłowo i przymusem rozpoczynania rytuału od początku,
ubieranie się, np. ubierania i rozbierania się w określonym porządku.
Facylitacja społeczna jest to napięcie wynikające z obecności innych osób i możliwości oceny naszego działania, czego rezultatem jest lepsze wykonanie zadań opanowanych, lecz gorsze wykonanie zadań, których dopiero się uczymy.
Katharsis to mechanizm obronny, polegający na poczuciu oczyszczenia, ujawnieniu nieświadomych przeżyć o charakterze urazowym i usunięciu związanego z nimi napięcia emocjonalnego w procesie psychoanalizy.