ROCZNY PROGRAM NAUCZANIA PIŁKI RĘCZNEJ W KLASIE VI SZKOŁY PODSTAWOWEJ
ARTUR RACZKOWSKI
PAWEŁ PODSTAWSKI
DARIUSZ PILCH
MACIEJ WASIAK
PIŁKA RĘCZNA
Piłka ręczna, potocznie nazywana szczypiorniakiem. Jest to zespołowa dyscyplina sportu (gra drużynowa), uprawiana na całym świecie, zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn, w której biorą udział dwie ekipy po 7 zawodników każda. Celem gry jest wrzucenie, wyłącznie za pomocą rąk, piłki do bramki przeciwnika. Piłka może być rzucana, popychana, łapana, uderzana i zatrzymywana. Zawodnicy, oprócz bramkarzy, nie mają prawa zrobić więcej niż 3 kroki z piłką w rękach, co wymusza bieg z kozłowaniem i liczne podania. Bramkarz wychodząc z pola bramkowego, staje się zwykłym zawodnikiem i obowiązują go wtedy takie same prawa jak pozostałych zawodników.
METODY NAUCZANIA:
analityczna
syntetyczna
Metoda analityczna: wykorzystywana jest przy objaśnianiu elementów złożonych. Polega na rozbiciu nauczanego elementu na części składowe. Jej wadą jest jednak to, że nie zawsze połączenie wszystkich elementów daje takie rezultaty jakich oczekiwaliśmy.
Metoda syntetyczna: polega na nauczaniu danego elementu w całości. Jej wadą jest to, że traktuje się w niej wszystkie elementy jednakowo. Przez to niektóre części uderzenia mogą być wykonywane niepoprawnie.
FORMY PROWADZENIA ZAJĘĆ :
ścisła
zabawowa
fragmentów gry
gry: właściwa, uproszczona, szkolna
Forma ścisła: koncentruje uwagę na zadaniu ruchowym, a przede wszystkim na dokładności , forma ta sprzyja opanowaniu umiejętności zgodnie z modelami techniki. Zwiększenie trudności zadań w formie ścisłej pobudza zaangażowanie ćwiczących.
Forma zabawowa: uczniowie rywalizując ze sobą (indywidualnie lub grupowo) skupiają uwagę, przede wszystkim, na osiągnięciu sukcesu, dlatego też dokładność wykonywanych czynności często odbiega od modelu techniki.
Jednak jest to forma, która motywuje do aktywnego udziału w zajęciach.
Forma z fragmentów gry : w tej formie ćwiczący rozwiązuje zadanie poprzez wykorzystanie posiadanych umiejętności w sytuacji zbliżonej do tej , jaka występuje w czasie gry.
Forma gry:
właściwa- jest prowadzona zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi rozgrywek międzyszkolnych lub ligowych, np. uczniów klas II - IV obowiązywać będą przepisy mini - piłki ręcznej,
uproszczona- w grze tej upraszczane są przepisy, które decydują o wydłużeniu czasu trwania akcji,
szkolna- polega na zastosowaniu dodatkowych, specyficznych przepisów, które prowokować będą częstsze (niż w grze właściwej) występowanie określonych elementów techniki czy też sytuacji taktycznych
ZADANIA NA DANY OKRES :
Nauczanie chwytów i podań
Nauczanie kozłowania piłki
Nauczanie poruszania się po boisku
Nauczanie z rzutu z biegu
Nauczanie z rzutu z wyskoku
Zwód pojedynczy
ROZPLANOWANIE TEMATÓW ZAJĘĆ :
Nauczanie chwytów i podań- 2h
Nauczanie kozłowania piłki-2h
Nauczanie poruszania się po boisku-2h
Nauczanie z rzutu z biegu -2h
Nauczanie z rzutu z wyskoku-2h
Zwód pojedynczy- 2h
Takie rozplanowanie zajęć wiąże się z 14 h poświęconymi godzinami na piłkę ręczną . Dwie godziny występują jako zapas.
LEKCJA I: NAUCZANIE CHWYTÓW I PODAŃ
Nauczyciel zwraca uwagę na :
CHWYT - na ułożenie RR w koszyczek i amortyzacje przy chwycie piłki,
PODANIE- odprowadzenie R w górę w skos i prace nadgarstka przy podaniach
Forma zajęć:
Nauczanie podań i chwytów: w parach
Zabawa/Gra: dwa zespoły
Metoda przeprowadzania zajęć:
Ścisła
Zabawowa
Organizacja lekcji:
Zabawa ożywiająca: „Ranny berek”
Rozgrzewka
Demonstracja: Pokaz i objaśnienie chwytu i podania
Nauczanie podań i chwytów w miejscu
Jednorącz:
a) górne
b) półgórne
c) dolne
Oburącz:
górne
półgórne
dolne
Nauczanie podań i chwytów w ruchu/biegu
a) wzdłużne
b) poprzeczne
Gra w formie zabawowej: „Gra do 5 podań”
Ćwiczenia uspokajające: „Zabawa 1 min”
LEKCJA II: NAUCZANIE KOZŁOWANIA PIŁKI
Kozłowanie w piłce ręcznej jest to jedno- lub wielokrotne odbicie piłki o podłogę, mające na celu przemieszczania się zawodnika po boisku z piłką.
Nauczyciel powinien zwrócić uwagę na:
rozstawienie palców u dłoni ,
wypychanie dłonią piłki do parkietu
wyprostowanie ręki w łokciu,
kozłujemy na wysokość biodra,
nie patrzymy na piłkę tylko na boisko.
Forma zajęć:
Zabawa/Gra: dwa zespoły
Metoda przeprowadzania zajęć:
Naśladowcza
Gra-zabawa
Organizacja lekcji:
Zabawa ożywiająca: „Wyścig szczurów”
Rozgrzewka
Demonstracja: Pokaz i objaśnienie kozłowania
Nauczanie kozłowania w miejscu
a) kozłowanie wysokie
b) kozłowanie niskie
Nauczanie kozłowaniu w marszu
a) kozłowanie wysokie
b) kozłowanie niskie
Nauczanie kozłowania w biegu
a) prawą ręką
b) lewą ręką
c) na przemian
d) ze zmianą kierunku biegu
Zabawa w formie fragmentów gry: „Murarz
Ćwiczenia uspokajające: „Literki”
LEKCJA III: NAUKA PORUSZANIA SIĘ PO BOISKU
Nauczyciel powinien w określony sposób pokazać uczniom podstawy dotyczące poprawnej postawy na boisku oraz poruszania się po boisku. Musi również zwrócić uwagę na bezpieczeństwo uczniów.
Forma zajęć:
Zabawa/Gra: dwa zespoły
W parach
Metoda przeprowadzania zajęć:
Ścisła
Naśladowcza
Organizacja lekcji:
Rozgrzewka
Poruszanie się po boisku bez piłki
a) bieg przodem
b) tyłem
c) bokiem i odstawno-dostawnym
d) ze zmianą kierunku
Poruszanie się po boisku z piłką indywidualnie
kozłowanie piłki w różnych kierunkach
Poruszanie się po boisku z piłką w parach
Uczniowie poruszają się w jednym kierunku próbując odebrać piłkę partnerowi
Uczniowie w biegu poruszają się po sali, wykonując kozłowanie i podanie piłki
Ćwiczenie w formie uproszczonej gry: „Piłka na linii”
Ćwiczenia uspokajające: „Lustro”
LEKCJA IV: NAUCZANIE RZUTU Z BIEGU
Nauczyciel pokazuje technikę wykonania rzutu z biegu. Nauczyciel zwraca uwagę na :
Pochylenie tułowia
Skrócenie ostatniego kroku
Łokieć musi być podniesiony wyżej barków
Zamknięcie nadgarstka
Forma zajęć:
Nauczanie rzutu z biegu: pojedynczo
Metoda przeprowadzania zajęć:
Syntetyczna
Fragmenty gry
Organizacja lekcji:
Rozgrzewka
Demonstracja: Pokaz i objaśnienie rzutu z biegu z piłką w pełnej formie
Podania w parach zakończone rzutem
a) w wolnym biegu
b) w biegu
c) w maksymalnej prędkości
Rzut na bramkę z kozłem (indywidualny)
Rzut na bramkę w wyznaczone miejsce bramki
Ćwiczenie w formie fragmentów gry
Ćwiczenia uspokajające: „Konkurs rzutu z biegu”
LEKCJA V: NAUCZANIE RZUTU Z WYSKOKU
Nauczyciel pokazuje technikę wykonania rzutu z wyskoku.
Nauczyciel zwraca uwagę na :
Zamknięcie nadgarstka
Opanowania trójskoku
Wybicia z nogi przeciwnej do ręki rzucającej
Lądowanie na nodze odbijającej
Stopa ustawiona lekko po skosie w kierunku rzutu
Forma zajęć:
Indywidualnie
Metoda przeprowadzania zajęć:
Analityczna
Organizacja lekcji:
Zabawa ożywiająca: „Berek naśladowca”
Rozgrzewka
Demonstracja: Pokaz i objaśnienie rzutu z wyskoku.
Ćwiczenia indywidualne bez piłki (forma analityczna)
Podania w parach zakończone rzutem z wyskoku
a) w wolnym tempie
b) w szybkim tempie
Rzut z wyskoku na bramkę (indywidualny)
Rzut na bramkę z wyskoku w wyznaczone miejsce bramki
Ćwiczenie w formie fragmentów gry
Ćwiczenia uspokajające: „Konkurs rzutu z wyskoku”
LEKCJA VI: ZWÓD POJEDYNCZY
Celem zwodu jest Uzyskanie dogodnej pozycji do oddania rzutu, wykonanie podania, wyjście na wolną pozycję w celu uzyskania piłki. Są dwa rodzaje zwodu : zwody ciałem oraz zwody piłką.
Nauczyciel powinien skupić się na :
Prawidłowym balansie ciała ,
Trzymanie piłki blisko ciała z boku ,
Obniżona pozycja ciała
Balans ciałem
Podział na ruch ciała wolniejszy (w początkowej fazie zwodu),
oraz szybszy (w końcowej)
Forma zajęć :
Nauczanie zwodu : w parach
Metoda prowadzenia zajęć :
Analityczna
Fragmenty gry
Organizacja lekcji:
1.Rozgrzewka
2 Demonstracja w pełnej formie zwodu pojedynczego
3 .Ćwiczenia w parach
4. Ćwiczenie w formie fragmentów gry.
5.Zabawa uspakajająca.
Bibliografia:
1. Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu, Stanisław Paterka „Piłka ręczna” Poznań, 1997 r.
2. Wydawnictwo Akademii Wychowania Fizycznego, Jerzy Jaworski, Andrzej Krawczyk, Henryk Norkowski „Piłka ręczna” Warszawa,
1985 r.