Lekcja wychowania fizycznego to:
Lekcja W-F jest profilaktycznym zabiegiem ogólnorozwojowym i odprężającym, pełni rolę relaksu czynnego po pracy umysłowej.
Lekcja - jest podstawową formą organizacyjną procesu wychowywania fizycznego. Powinna być prowadzona wg kanonów ogólnych które by nie krępowały nauczyciela w doborze treści i form organizacyjno-porządkowych. Podstawowym zadaniom dydaktycznym, normom organizacyjnym, służy; tok lekcyjny, konspekt lekcji, plan lekcji. Zadania lekcji wzmocnienie zdrowia, -prawidłowy rozwój fizyczny, -przyswojenie wiadomości i umiejętności a więc wykształcenie podstawowych właściwości motorycznych. Każda lekcja ma swoje zadania dydaktyczne. Zadania realizuje się poprzez odpowiednio dobrane ćwiczenia, umiejętności, oraz stosowanie odpowiednich zasad i metod nauczania. Lekcje mają być żywe i strakcyjne.
Zasady budowy lekcji - zasada wszechstronności (wszystko musi być), zmienności pracy mięśniowej, umiejętne dozowanie wysiłkiem dziecka.
W części głównej lekcji lekkiej atletyki, gier zespołowych powinno znajdować się :
LA - (biegi, skoki, ćw. Szybkościowe). Gimnastyka - (zwisy, podpory, skoki, ćw. Zwinnościowe i gibkościowe). Gry zespołowe - (technika, taktyka, gra uproszczona).
Zasady doboru treści i organizacji kształcenia i wychowywania.
( zasad wszechstronności, zas. zmienności pracy mięśni, zas. umiejętnego dozowania wysiłkiem dziecka)
Treści kształcenia i wychowywania powinny umożliwiać uczniom zaspakajanie ich potrzeb. pozwalać na transgresyjne przekraczanie siebie spełniając jednocześnie warunek pozostawienia w zgodzie ze współczesną nauką. Powinny być dostosowane do możliwości psychofizycznych uczniów im lepsze przygotowanie treści nauczania, tym więcej swobody w nauczaniu i sprawdzeniu osiągnięć. Panowanie nad treścią wyzwala czynności metodyczne nauczyciela stwarza układ odniesienia oceny trafności ich doboru i skuteczności.
Zasada naukowości - to postulat by zgodnie z dyrektywami materializmu dialektycznego i historycznego -przed doborem układu treści było możliwe odkrywanie związków i zależności występujących w zjawiskach i procesach przyrodniczych, społecznych itd.
Zasada wszechstronności kształcenia - jest oparta na ideale staro greckim -harmonii ducha i ciała, nieustannym rozwoju. Szkoła powinna wychowywać i uczyć w taki sposób, by działania zawodowe dzieci w przyszłości wynikały z „powołania życiowego”, a więc były zgodne z zainteresowaniami ujawnianymi wcześniej przez jednostki, już w szkole podstawowej. W tym celu powinna przedstawiać swoje przedmioty (w tym przypadku W-F) tak by przedstawiać interesującą każdą dziedzinę sportową, rekreację fizyczną\, turystyke itd.
Zasady dydaktyczne
Zasada poglądowości - Opiera się ona na tym żeby cała nauka szkolna opierała się na poznawaniu rzeczywistości, by stosować w nauczaniu pomoce naukowe. Zasada ta pełni w nauczaniu następujące funkcje: reprezentatywna, symbolizującą (ułatwia zrozumienie, i zapamiętanie uogólnień, praw poprzez graficzne i symboliczne przedstawianie abstrakcji), ilustrowana (wspomagająca kojarzenie rzeczy i słów oraz polegająca na poszukiwaniu uczniom rzeczy), operatywna (wspomaga kojarzenie poznania z działaniem opiera się na działaniu samych uczniów).
Zasada przystępności w nauczaniu - wymaga metodycznego uszeregowania problemów od spraw bliskich do dalszych, -od łatwych do średnich, -od znanych do nie znanych. Ponadto przewiduje się tu dostosowanie i metod do możliwości poznawczych ucznia oraz uwzględnienie różnic w tempie pracy i zaawansowaniu w nauce poszczególnych uczniów.
Zasada świadomego i aktywnego udziału uczniów w procesie nauczania - uczenia się . Przejawia się to w świadomym stosunku uczniów do celów uczenia się, świadomym i aktywnym udziale uczniów w nabywaniu wiadomości i umiejętności, w świadomej i aktywnej samokontroli i samoocenie wyników czy wreszcie dążenia samodzielnego rozwiązywania problemów. W procesie nauczania uczniowie powinni być aktywni we wszelkich możliwych sferach; poznawczej, emocjonalnej, ruchowej, praktycznej, społecznej. W procesie nauczania- uczenia się trzeba uwzględnić indywidualne zainteresowania uczniów, stawiać ich w sytuacjach. W których mogliby dostrzegać niezgodności między wiedzą posiadaną, a nowymi faktami, wdrażać uczniów do pracy zespołowej i planowania pracy.
Zasada systematyczności - odnosi się do zachowania określonej kolejności w poznawaniu i wymaganiach -przechodzenia od faktów do uogólnień -logicznego toku rozumowania. Nauczanie więc powinno odbywać się w sposób rytmiczny, ciągły i z przestrzeganiem ustalonych kolejności następowania po sobie treści. Między przedmiotami powinna następować korelacja.
Zasada trwałości i operatywności wiedzy uczniów. Wymaga się tu stosowania takich metod pracy, aby, aby wiadomości i umiejętności uczniów były trwałe i użyteczne. Wymaga się tu egzekwowania wiadomości, oceniania ich podsumowania oraz utrwalania poprzez powtarzanie i ćwiczenia. Konieczne jest także samodzielne rozwiązywanie problemów przez uczniów i stosowanie wiedzy w praktyce. Materiał nauczania powinien być utrwalony po uprzednim sprawdzeniu czy jest zrozumiały. Uczenie się powinno opierać się na pozytywnej motywacji uczniów oraz na ich aktywnym uczestnictwie w zdobywaniu wiadomości.
Zasada wiązania teorii z praktyką. Wymaga się tu aby działania uczniów były poprzedzone, przekazywaniem im określonych wiadomości wiązania działania z efektywnym przekształceniem rzeczywistości oraz przechodzenia od teorii do praktyki i od praktyki do teorii.
Czynności dydaktyczne nauczyciela
Przygotowawcze - nauczyciel jest na bieżąco przygotowany do prowadzenia zajęć poprzez posiadanie stroju sportowego, konspektu zajęć, dziennika lekcyjnego, gwizdka itd. Informuje uczniów o temacie lekcji podaje wiadomości i umiejętności do zajęć.
Motywujące - motywuje uczniów do aktywnego udziału w lekcji i do poprawiania swoich wyników osiągnięć na zajęciach.
Kontrolne - kontroluje i ocenia osiągnięcia w zajęciach poprzez sprawdziany, testy zwinności i szybkości.
Koryguje - poprawia na bieżąco błędy popełniane przez uczniów i koryguje je poprzez indywidualne ćwiczenia lub pokaz.
Zabezpieczające - asekuruje uczniów przy wykonywaniu ćwiczeń, sprawdza bezpieczeństwo sali przyborów przed rozpoczęciem zajęć.
Metody badania intensywności lekcji wychowania fizycznego
Intensyfikacja lekcji wych. Fiz. 5 sposobów intensyfikacji.
To umiejętne i rzeczowe wykorzystanie czasu lekcji w celu rozwijania i doskonalenia: wiadomości, umiejętności, motoryczności. O zmianach zachodzących w organiźmie ucznia nie decyduje tylko rodzaj ćwiczeń, ale również możliwości adaptacyjne do wysiłków czy nastawienie psychiczne do zadań, budowa ciała albo stopień wytrwania.
Intensyfikacja związana jest z ćwiczeniami motywującymi, takimi jak - potrzeby osiągnięć zadań postawionych sobie, -potrzeby efektu i odczuwania satysfakcji, -potrzeby symulacji w dążeniu do samorealizacji.
Zwiększenie intensywności lekcji możliwe jest głównie przez; -skrócenie czasu na rzecz pokazu -skrócenie przerw między ćwiczeniami, -dobór metod i form maksymalnie angażujących ucznia, -dobrą organizacje pracy, -interesujący dobór ćwiczeń i zadań do lekcji, -właściwa motywacja uczniów.
Metody intensyfikacji- obwód stacyjny, tor przeszkód, zadaniowa, małych obwodów.
Podstawowe warunki intensywności :
- organizacja lekcji
- duża ilość przyborów i przyrządów
- duży repertuar zadań dydaktycznych
- znajomość metod
Metody badań intensywności lekcji.
Metoda (Ditricha) - polega na analizie czasu trwania ćwiczeń w jednostce lekcyjnej. Mamy 4 sposoby interpretacji: czas ćwiczeń i ochrona, -czas aktywnego działania nie tylko fizycznego ale i psychicznego, -czas ćwiczeń przygotowania przyborów, przyrządów. Czas aktywności ruchowej z polecenia i bez polecenia.
Herakowa i Beletki - polega na analizie czasu ćwiczeń z pomiaru jednej fizjologicznej wartości. Pomiaru dokonuje się w przerwie.
Wustamnna - polega na analizie czasu obciążeń ucznia ćwiczeniami ruchowymi. 3 rodzaje obciążeń: małe, średnie,duże.
Stemmlera - polega na ustawieniu ćwiczeń w jednostce czasu.
Podstawowe warunki intensywności -organizacja lekcji, -duża ilość przyborów, przyrządów, -duży repertuar zadań dydaktycznych, znajomość metod, -duży zasób materiału ćwiczebnego.