PRZEKAŻNICTWO NERWOWO-MIĘŚNIOWE
Żeby doszło do pobudzenia komórek musi dość do związania substancji chemicznej z białkami receptorowymi ( białko w błonie komórkowej. ).
Wiąże się to z otwarciem jakiś kanałów jonowych, co zaburza układ pierwiastków.
Żeby doszło do przekazania impulsu do innych komórek muszą się uaktywnić określone substancje. Najszybciej reagują komórki mięśniowe i nerwowe z racji tego że są uznawane za pobudliwe.
Jeśli jakaś substancja pobudza jakiś receptor jest agonistą a jeśli go blokuje to jest antagonistą.
Potencjał spoczynkowy komórki - wewnątrz komórki jest dużo anionów i jonów potasu. Te pierwsze są odpowiedzialne za ujemny potencjał komórki. np. kom mięśniowa ma go w przedziale. -90 do -80 V. Błona komórkowa w tym ustawieniu jest spolaryzowana ( od wewnątrz. ma minusy od zewnątrz plusy ).
Na zewnątrz komórki są kationy.
Aby wzbudzać potencjał komórki spoczynkowy potrzebna jest równowaga pompy sodowo-potasowej. Na 3 jony sodu wyrzucone z komórki są pobierane dwa jony potasu pobierane do komórki. I tak komorka ma ujemny potencjał a otoczenie zewnętrzne dodatni.
Tak spolaryzowana błona jest przygotowana do przyjecia pobudzenia.
Optymalne warunki pracy pompy sodowo-potasowej:
- stały dopływ tlenu i substancji energetycznych, żeby ATP mogło się na nowo odbudować.
- właściwa ilość sodu i potasu
- odpowiednia temperatura wewnętrzna ( 37 stopni )
Potencjał czynnościowy - dociera bodziec do komórki i następuje otwarcie tylko dla kanałow sodu który wnika do komórki. Potencjały się wyrównują ( sód ma ładunek dodatki ) a nawet komórka zaczyna mieć dodatni potencjał. Jest to pełna depolaryzacja. Fala depolaryzacyjna rozchodzi się po całej komórce. Jest to impuls nerwowy.
Potencjał czynnościowy jest przekazywany z komórki. na komórkę. Miejsce połączenia się kom nerwowjej z podabną lub z mięśniową to synapsa.
Błona presynaptyczna - znajdują się pewne związki wydzielane przez komórke odpowiadające za przekaz potencjału. Nazywamy je transmiterami i one powodują pobudzenie błony komórki i otwarcie kanałów dla sodu.
Grupy przekaźników wydzielanych przez błonę presynaptyczną do szczary synaptyczne
1. aminokwasy
2. neuroendorfiny
3. przekaźniki klasyczne
Funkcje: dzielimy je na pobudzające, hamujące ( zahamowanie pobudzenia) i modelujące ( wpływają na inne związki wzmacniając ich działanie lub chamując )
Przewodnictwo skokowe - tam gdzie są osłonki mielinowe ( im są grubsze tym ona jest szybsze ) to potencjały sobie przeskakują co kawałek przez przewężenia Ranviera.
Przewodnictwo ciągłe - tam gdzie nie ma osłonek.
Włókna dośrodkowe - włókna aferentne
Włokna odśrodkowe - włókna eferentne
Włókna A - najszybciej przewodzą potencjał
Włókna B - w układzie. autonomicznym, wytwarzają acetylocholinę.
Włokan C - bez osłonek mielinowych.
ACETYLOCHOLINA - uwalniania do szczeliny synaptycznej. Tworzona z acetylo koenzumu A i choliny.
Esteraza z kolei rozkłada acetylocholinę ( w komórce ), zaś transmiraza ją na nowo łączy w synapsie.
Reaguja na niej receptor nikotynowy i muskurynowy.
BUDOWA MIĘŚNI
1 Miofibrylla - komórka mięśniowa biegnąca od ścięgna do ścięgna, otoczona sarkolemą ( błona komórkowa. ). Wnika ona do włókienka i tworzy takie krateczki przez które przewodzi pobudzenie. Są tam białka:
- miozyna ( ma na swej pow. mostki poprzeczne, tworzą mechanizm skurczu ) - tworzy filamenty grube
- aktyna, tropomina, tropomiozyna - tworzą filementy cienkie.
Miozyna;
Tworzy łańcuchy lekkie i cienkie.
Aktyna:
Ma miejsca które wiążą się z mostkami poprzecznymi miozyny. Kiedy mięsień nie jest w skurczu miejsce te załonięte przez tropamine i tropomiozyne. W czasie skurczu to się odsłania.
Do skurczu mięśni potrzebny jest wapń i energia z ATP.
TROPOMINA zbudowane z podjednostki T i I i Z.
Wzajemny układ nici miozyny i aktyny tworzy sarkomer - podstawową jednostkę mięśni. Ograniczony po bokach liniami Z. Są w nim prążki ( stąd nazwa poprzecnzie prązkowane ) Prażki:
I - jasne, zwiera tylko cienkie filamenty
A ( oba rodzaje filamentów ) - ciemne, przez jego środek przebiega linia M, a wokół niej prążek H, który zawiera tylko grube filamenty
W momencie skurczu linie Z zbliżają się do siebie i filamenty cienkie i grube wchodzą między siebie.
RODZAJE SKURCZU:
izometryczny - brak zmiany długości mięśnia ale zmiana napięcia.
izotoniczny - zmienia się długość ale nie zmienia się napięcie.
auksotoniczny - jednoczesna zmiana długości i napięcia mięśni.
tężcowy - utrzymanie stałego skurczu mięśnia. W wyniku za szybkiego dochodzenia bodźców mieśień nie ma czasu na rozkurcznenie.
UNERWIENIE MIĘŚNI:
Jedna komórka nerwowa unerwiająca wszystkie komórki mięśniowe wokół siebie ( tzn. te do tych do których wypuszcza dendryty ) - wszystko razem nazywa się jednostką motoryczna. Związku z tym siła skurczu zależy:
- ilości jednostek motorycznych
- długości mięsnia ( jak gumka )
- ilości bodźców.
Napięcie mięśniiowe ma dwa źródła:
- przez sam mięsień
- CUN.