Pomiary:

T [°C]	h1[mm Hg]	h2[mm Hg]	p =h1-h2	T [K]	1/T	ln(p/p0)
22	19,80	15,05	4,75	295	0,003390	-5,08
24	19,90	14,35	5,55	297	0,003367	-4,92
26	21,35	13,60	7,75	299	0,003344	-4,59
28	22,15	12,80	9,35	301	0,003322	-4,40
30	23,05	11,80	11,25	303	0,003300	-4,21
32	24,00	10,90	13,10	305	0,003279	-4,06

Obliczenia przy p₀ =760 mmHg.

T [°C] - temperatura otoczenia w °C,

h₁ - wysokość słupka rtęci w lewym ramieniu tensometru,

h₂ - wysokość słupka rtęci w prawym ramieniu tensometru,

T [K] - temperatura otoczenia w K,

p - wartość wyliczona ze wzoru p=h₁-h₂,

ln(p/p₀) -wartość potrzebna do wykonania wykresu zależności ln(p/p₀) = f(1/T),

Wykres zależności ln(p/p₀) = f(1/T):

Wnioski:

Moim zadaniem było wyznaczenie ciepła parowania ksylenu z prostego równania:

ΔH_p = -R * b ,gdzie R - uniwersalna stała gazowa; b - współczynnik kierunkowy

Wyznaczone przez mnie ciepło wynosi 78918,15 [J/mol*K]. Zależność przedstawiona przez mnie na wykresie powinna być liniowa jednakże widać, że choć taka jest widać również niewielkie odchylenia od prostej. Oznacza to że jeśli otrzymana przez mnie wartość odbiega od wartości tablicowej to może być główny powód. Te odchylenia od prostej na wykresie świadczą o nie dość starannym wykonaniu przeze mnie doświadczenia, jednakże jestem przekonany że wynik mój nie odbiega znacząco od teoretycznej wartości, gdyż wszystkie czynności wykonywałem zgodnie z instrukcją, czekałem na ustabilizowanie się temperatury w układzie i odczekiwałem odpowiednią ilość czasu pomiędzy pomiarami. Ewentualny błąd mógł powstać również z niedokładności przyrządów np. według mnie termometr na, którym ustawiało się temperaturę do której miał dojść ksylen był zeskalowany, bo tak naprawdę temperatura dochodziła do 1,5 stopnia wyżej ale przynajmniej utrzymywała się na stałym poziomie tak by można było dobrać odpowiednie temperatury i zanotować wyniki. Ponadto możemy wywnioskować (na podstawie wykresu) że wraz ze wzrostem odwrotności temperatury maleje logarytm naturalny ze stosunku ciśnień.

---