MORFOLOGIA DRZEW I KRZEWOW, Sadownictwo


MORFOLOGIA DRZEW I KRZEWÓW

Rośliny sadownicze dzieli się na: drzewa (np. jabłoń), krzewy (np. po­rzeczka) i krzewinki (np. żurawina). Drzewa zawsze tworzą pień i zazwy­czaj osiągają duże rozmiary. Krzewy nie tworzą pnia i nie osiągają dużych rozmiarów. Ich pędy wybijające z szyjki korzeniowej rozgałęziają się od samej powierzchni gleby. Krzewinki są to bardzo niskie, często płożące się krzewy.

Drzewo składa się z korzeni, pnia i korony. Strefa przejściowa między pniem a korzeniami nazywa się szyjką korzeniową.

Wszystkie korzenie jednej rośliny nazywa się systemem korzenio­wym.

Korona składa się z przewodnika, konarów i gałęzi. Przewodnik stanowi mniej lub więcej proste przedłużenie pnia, licząc od nasady najniżej położonej gałęzi. Konarem nazywa się pęd boczny pierwszego rzędu odchodzący od przewodnika. Gałąź stanowi dwuletni lub starszy pęd w koronie przekraczający długość 20 cm (górna granica krótkopędów).

Jednoroczne pędy przedłużające przewodnik i konary nazywa się pę­dami osiowymi przewodnika lub pędami osiowymi konarów.

Z pąków przybyszowych korzeni i szyjki korzeniowej wybijają pędy zwane odroślami lub odrostami. Silnie i pionowo rosnące l­- i 2-letnie pędy, które wybijają na pniu i w koronie przeważnie z pąków śpiących i przybyszowych, nazywa się wilkami.

Konary wyrastają z przewodnika pod pewnym kątem zwanym kątem rozgałęzienia. U nasady konaru szkieletowego lub gałęzi po­wstaje zgrubienie zwane obrączką. Tworzą je warstwy drewna i kory z licznymi bliznami liściowymi i pąkami śpiącymi.

Pędy dzieli się na zdrewniałe i zielne, długopędy (powyżej 20 cm) i krótkopędy (poniżej 20 cm), pędy owoconośne i wegetatywne, jedno­roczne i wieloletnie. Prócz tego rozróżnia się pędy świętojańskie i po­śpiechy.

Wśród krótkopędów rozróżnia się prątki, ciernie, strzałki, sęczki, bu­ławki, osadniki i pędy bukietowe, u brzoskwiń zaś - pędy płonne. Prą­tek jest to jednoroczny krótkopęd owoconośny długości 10 do 20 cm, zwykle zakończony pąkiem kwiatowym. Cierń jest to krótkopęd długości 3-10 cm, zazwyczaj ostro zakończony. U drzew owo­cowych spotyka się ciernie płodne, zakończone pąkiem kwiato­wym. Strzałka należy do jednorocznych krótkopędów owoconośnych długości do 3 cm. Na jej wierzchołku znajduje się zwykle pąk kwiatowy. Sęczek jest to wieloletni, nierozgałęziony krótkopęd owoco­nośny o silnie zredukowanych międzywęźlach i widocznych licznych bliz­nach liściowych. Buławka (sakwa) jest wieloletnim, silnie zgru­białym nierozgałęzionym krótkopędem owoconośnym, który już co naj­mniej raz owocował. Osadnik - to wieloletni, bardziej lub mniej rozgałęziony krótkopęd owoconośny, stanowiący właściwe skupisko sęczków i innych krótkopędów. Pędy bukietowe są to owoconośne krótkopędy drzew pestkowych pokryte licznymi pąkami kwiato­wymi zebranymi w "bukiet". Pędy płonne są to słabe krótkopędy brzoskwini zakończone pąkiem liściowym i pokryte pąkami kwiatowymi, które nie wydają jednak owoców.

Ponowny przyrost pędu pojawiający się zazwyczaj w drugiej połowie czerwca i różniący się wyraźnie od poprzedniego przyrostu tegorocznego nazywa się pędem świętojańskim. Pędy boczne wybijające na pędzie zielnym w roku jego wzrostu nazywa się pasierbami lub pędami sylep­tycznymi.

Miejsca na pędzie, w których osadzone są liście wraz z pąkami, nazywa się węzłami, a odcinki pędu między nimi - międzywęźla­mi.

Pąki dzieli się na liściowe i kwiatowe, wierzchołkowe i boczne oraz śpiące i przybyszowe.

Pąki liściowe dają początek pędom. Terminem pąki kwiatowe obej­muje się w sadownictwie zarówno właściwe pąki kwiatowe (u drzew pestkowych), jak i pąki mieszane, z których wyrastają zarówno kwiaty, jak i pędy (u drzew ziarnkowych). Pąki wierzchołkowe tworzą się na szczycie pędu, a pąki boczne z boku pędu w pachwinach liści. W pachwinie liści drzew pestkowych często występuje obok pąka głównego kilka kolateralnych pąków przyległych. Najwyżej położony boczny pąk liściowy lub kwiatowy po przycię­ciu pędu nazywa się pąkiem końcowym.

Pąk śpiący nie wybija na wiosnę następnego roku po wytworzeniu się, lecz dopiero po kilkuletnim okresie spoczynku, pod wpływem bodź­ców zewnętrznych. Pąk przybyszowy powstaje na korzeniach, a według niektórych autorów również na kanarach i pniach z tkanki twórczej wtór­nej. U niektórych roślin dopiero pocięcie ich na fragmenty pędów lub korzeni wywołuje powstawanie tam pąków przybyszowych. W sadownictwie pąk nazywany jest oczkiem.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
MORFOLOGIA DRZEW I KRZEWOW, Ogrodnictwo, Semestr V, Sadownictwo - Pomologia
Sadzenie drzew i krzewów owocowych, OGRÓD, a]WIELKIE OGRODNICTWO I SADOWNICTWO
SZKODNIKI DRZEW I KRZEWÓW OWOCOWYCH, Ogrodnictwo
cięcie DRZEW I KRZEWÓW
NAZWY GATUNKOWE drzew i krzewów, biologia
PRZEDSIEWNE PRZYSPOSABIANIE NASION DRZEW I KRZEWÓW DO KIEŁKOWANIA
Sadzenie drzew i krzewów
SADZENIE DRZEW I KRZEWÓW OWOCOWYCH, Sznufek
Dobór drzew i krzewów w zależności od funkcji zadrzewienia
Szkodniki jabłoni. Ł.Krzywicki P.Koralewski., OGRODNICTWO UP LUBLIN, FITOFAGI DRZEW I KRZEWÓW
Cięcie drzew i krzewów ozdobnych w obiektach zabytkowych
OPIS SZCEGÓŁOWEJ INWENTARYZACJI DRZEW I KRZEWÓW1poprawne
Klucz do oznaczania drzew i krzewĂłw polskich
Inwazyjne gat drzew i krzewow i Nieznany
124A w sprawie stawek opłat za usunięcie drzew i krzewów oraz kar za zniszczenie zieleni na rok 2008
Zalecane gatunki i odmiany drzew i krzewów, ogrodnictwo
Rozmnażanie drzew i krzewów
Szczepienie drzew i krzewów Jak i kiedy szczepić drzewa liściaste i iglaste
Opłaty i kary za usunięcie drzew i krzewów

więcej podobnych podstron