Cztery płaszczyzny funkcjonowania dziecka
1. Dziecko - dorośli; rozumienie doświadczeń dziecka w tej płaszczyźnie kontaktów społecznych ma szczególne znaczenie dla wychowawcy, ponieważ dziecko będzie przenosiło swoje urazowe doświadczenia również na jego osobę,
2. Dziecko - rówieśnicy; dzieci odrzucane uczuciowo, zaniedbywane, źle traktowane przez dorosłych uczą się agresywnych zachowań, które ujawniają w kontaktach z rówieśnikami. Pokazywanie innych sposobów rozwiązywania konfliktów, konstruktywnego komunikowania się są ważnymi umiejętnościami, które mogą przekazać wychowawcy,
3. Dziecko - zadanie; aby radzić sobie z wymaganiami dziecko musi posiąść wiele umiejętności: słuchania, rozumienia poleceń koncentrowania uwagi, planowania i organizacji czasu, ale nade wszystko potrzebna jest mu motywacja. Wyrabia się ona u dzieci, których rodzice są zainteresowani i wspierający. Brak sukcesów, krytyka, lekceważenie dokonań jest źródłem urazów związanych ze szkołą, które dziecko często przenosi na wszystkie sytuacje, w których ma uczyć się czegoś nowego.
4. Dziecko - "ja"; relacja ta opisuje stosunek dziecka do własnej osoby. Najważniejszy dla zdrowej osobowości dziecka jest stały dopływ informacji o tym, że jest kochane i ważne dla innych. Dziecko pozbawione takich informacji ma trudności w podmiotowym traktowaniu samego siebie. Słabo wykształcone pojęcie "ja" wiąże się z trudnością określania własnych uczuć, utrudnia rozpoznawanie własnych potrzeb. Stąd częste niezrozumiałe zachowania: dziecko wpada w złość, kiedy naprawdę jest mu smutno. Dzieci te mają zaniżoną samoocenę, czyją się gorsze, mniej zdolne i mniej atrakcyjne od innych. Dzieci ze słabo wykształconym obrazem "ja" nie posiadają jasno określonych granic i są bardzo podatne na wpływy innych.