Sonety Mikołaja Sępa Szarzyńskiego:

Tom sonetów: Rymy albo wiersze polskie. Sonety Szarzyńskiego są przełomowe. Jeszcze renesansowe, ale juz barokowe. Nową epokę zapowiada tematyka sonetów.

Sonet IV - o wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem.

Ta posępna walka toczy się o zbawienie duszy po śmierci. Szatan stwarza pokusy: dobra ziemskie, słabości ciała, a byt podniebny żąda rezygnacji. Człowiek jest słaby, „rozdowjony w sobie”, kruchy, wołający o pomoc do Boga. Jest to pogląd inny niż ten, który obowiązuje w renesansie, gdzie Bóg jest przyjacielem człowieka.

Sonet V - o nietrwałej miłości rzeczy świata tego.

Odczytujemy pouczenie, że miłość do rzeczy ziemskich jest nietrwała i niepewna. Sława, złoto, władza, uroda są niczym. Trwała jest natomiast miłość Boga, może przepędzić wszystkie smutki i lęki człowieka. W renesansie ludzie wierzyli, że człowiek sam może przezwyciężyć szatana i ziemskie pokusy. Szarzyński w sowich utworach twierdzi, że jest to niemożliwe, bo człowiek jest zbyt słaby i rozdarty. Tylko Bóg może pomóc człowiekowi. Mikołaj Szarzyński jest więc prekursorem baroku.

*(MNC)*

---